Το βρετανικό trip-hop συγκρότημα των Portishead έγραψε ένα καινούριο κομμάτι αποκλειστικά για την οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Διεθνής Αμνηστία. Το τραγούδι με τίτλο "Chase the Tear" κυκλοφόρησε στις 10 Δεκεμβρίου σηματοδοτεί για την Διεθνή Αμνηστία, την επέτειο για την ιστορική Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το "Chase the Tear" είναι μόνο διαθέσιμο σε ψηφιακή μορφή, με όλα τα έσοδα να πηγαίνουν στην Διεθνή Αμνηστία. Σε μια εποχή που η απληστία κυριαρχεί και υπάρχει τιμή στην φιλανθρωπία ή στο να τιμήσεις κάποιον (βλέπε Radiohead), μια τέτοια κίνηση είναι σίγουρα άξια λόγου.
Ένας καταξιωμένος και ίσως η σημαντικότερη φιγούρα της Βρετανικής σκηνής των τελευταίων 20+ χρόνων θα βρίσκεται μετά από πολλά χρόνια κοντά μας. Ναι πρόκειται για τον Ian Brown.
Ο πρώην τραγουδιστής των θρυλικών- και απόλυτα επιδραστικών και αναγνωρισμένων- The Stone Roses, με ένα απόλυτα επιτυχημένο νέο album - το πολύ χορευτικό My way- έρχεται να θυμίσει στους παλιότερους και να διδάξει τους νεότερους τι σημαίνει χορευτικό indie με attitude και πως είναι ένας αληθινός rock star στη σκηνή.
Τα καλά νέα για τον Ian μοιάζουν να μην σταματάνε ποτέ. 25χρόνιαστη σκηνή και πάντα το κοινό θα τον λατρεύει. Οι νέες γενιές ακροατών στην πατρίδα του ψήφισαν το single F.E.A.R.- μέσω του ραδιοσταθμού Xfm- μέσα στα 5 καλύτερα τραγούδια των 00s. Το νεανικό NME αποθεώνει κάθε Live του από την τρέχουσα περιοδεία του. Ο ίδιος πλέον εντελώς συμφιλιωμένος με το παρελθόν του προσφέρει αρκετά αριστουργήματα από το ρεπερτόριο των Stone Roses που φέρνουν αναμνήσεις από ηδονικές νύχτες στο Hacienda και το Spike Island (έστω και αν δεν τις ζήσαμε οι περισσότεροι ποτέ).
Ο ήχος του Manchester Rave- πιο επίκαιρος από ποτέ σήμερα- είναι συνυφασμένος με τον κύριο Brown. Το attitude του δίδαξε πολλές γενιές μουσικών- μήπως οι αδερφοί Gallagher του χρωστάνε κάτι;- τον τρόπο να απασχολούν τα έντυπα με ότι πουν ή κάνουν. Αλλά και η δική του solo καριέρα δεν είναι λιγότερο αξιόλογη. Με εμφανείς dance- funk επιρροές, κοινωνικού στίχους και υπέροχες μελωδίες - με αυτήν την πάντα τόσο χαρακτηριστική φωνή-έχει φτάσει πλέον στο έκτο του album, πάντα κρατώντας ιδιαίτερα ψηλά τα ποιοτικά του standards.
Οι πολλές λέξεις είναι περιττές για τον Ian Brown. Οι πολλοί οπαδοί του στην χώρα μας θα τον τιμήσουν και αυτός θα τους προσφέρει την "King monkey" μαγεία του απλόχερα με τον δικό του special τρόπο. Απλά προετοιμαστείτε από ζητήματα φυσικής κατάστασης γιατί αποκλείεται να μην είναι μια απόλυτα επικίνδυνα χορευτική νύχτα.
26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - ΘΕΣ/ΝΙΚΗ - BLOCK 33
27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - ΑΘΗΝΑ - FUZZ CLUB
Καταρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω το POSTWAVE που με την πρόσκληση του, μου έδωσε την ευκαιρία να παραβρεθώ στη συγκεκριμένη συναυλία. Αν εξαιρέσεις ότι το μόνο κοινό σημείο των συγκροτημάτων είναι ότι κατάγονται από την Νορβηγία (πλυν της πρώτης μπάντας) όπως αποδείχθηκε ήταν ένα πάρα πολύ καλό lineup. Δυστυχώς δεν πρόλαβα το opening act τους Έλληνες Persona Non Grata μιας κ το ταξίδι από Βόλο κράτησε λίγο περισσότερο από όσο υπολόγιζα.
Οι Magenta (που ήταν το συγκρότημα που με ενδιέφερε περισσότερο) βγήκαν ακριβώς στην ώρα τους όπως και όλα τα συγκροτήματα του festival άλλωστε. Η Vilde Lockert απέδειξε ότι έχει φωνάρα και το πόσο καλή frontwoman είναι. Παρόλη την ενεργητικότητά της και την πολύ καλή της διάθεση δεν μπόρεσε να ξεσηκώσει το μάλλον κοιμισμένο κοινό (το οποίο έμεινε έτσι σε όλη τη διάρκεια του festival), ούτε καν στο ευρέως γνωστό από την διαφήμιση αναψυκτικού “All Over”.
Συνέχεια με τους με τους Gothminister τους οποίους θα χαρακτήριζα εντυπωσιακούς. Αυτή η μίξη του industrial με rock/metal τους έχει χαρίσει αναγνωρισιμότητα στο χώρο και πολλά dancefloor hits (κυρίως στα gothic clubs της Γερμανίας). Highlight της εμφάνισής τους το “Angel” καθώς και η DIY σκάλα – podium που ανέβαινε κ τραγουδούσε. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν λίγο καλύτερη αλλά μην φανταστείτε κ πολλά πράγματα. Τελευταίοι εμφανίστηκαν οι Trail Of Tears. Δεν είμαι οπαδός αυτού του είδους metal οπότε και δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα. Οι λιγοστοί που είχαν μείνει έδειχναν να το ευχαριστιούνται. Δεν είδα όλο το σετ τους μιας και ο δρόμος της επιστροφής φάνταζε μακρύς και κουραστικός.
Η εντύπωση που μου άφησε το live ήταν αρκετά καλή, άψογη οργάνωση απογοητευτικός ο κόσμος (και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά ή δεν γίνεται μόνο στον συγκεκριμένο χώρο). Τελικά μάλλον το μόνο που μας αξίζει συναυλιακά είναι οι Placebo, οι Scorpions και για τους ψευτοκουλτουριάρηδες η Monica (χωρίς να θέλω να προσβάλλω τα συγκροτήματα).
Δείτε το video από την είσοδο των Gothminister στη σκηνή του Gagarin:
Οι Interpol ελπίζουν να έχουν έτοιμο το νέο τους cd στις αρχές του 2010. Ο δίσκος αυτός θα είναι ο επόμενος από αυτόν του 2007 "Our Love To Admire" και ο τέταρτος συνολικά για το συγκρότημα. Σε συνέντευξη στο Paste Magazine, ο drummer Sam Fogarino είπε ότι το νέο υλικό θα είναι μια επιστροφή που στον ήχο που είχαν στο ντεμπούτο τους το 2002 με το "Turn On The Bright Lights". Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει τον τραγουδιστή Paul Banks να παίξει σε δύο συναυλίες στην Αγγλία το Δεκέμβριο, ως Julian Plenti για να υποστηρίξει τον δίσκο "Skyscraper" που κυκλοφόρησε νωρίτερα φέτος.
Οι Babyshambles αποκάλυψαν οτι πρόκειται να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο μέσα στο 2010. Πιο αναλυτικά είπαν ότι εχουν ήδη 18 νέα τραγούδια για τον τρίτο δίσκο αλλά είναι σε πρώιμο στάδιο αφού δεν έχουν μπει στο studio και δεν έχουν βρει ακόμα παραγωγό. Ο Pete Doherty είπε οτι ο κιθαρίστας Mik Whitnall δουλεύει στο Λονδίνο κάποια demo που αποτελούν τη βάση της νέας τους δουλειάς. Πιο συγκεκριμένα:
"Mik spent a year on eBay buying shitloads of equipment. He's written loads of amazing music which mostly just needs lyrics. So, one by one, they're getting turned into songs."
Επίσης πρόσθεσε ότι μερικά από τα παλαιότερα κομμάτια τα οπίοα ειναι τα 'Stone Me What A Life', 'Cuckoo 1440', '352 Days' και 'Tinker's Daughter' μπορεί να συμπεριληφθούν στο δίσκο, όπως και τα 'Fixing Up To Go', 'Bonjour Trieste' και 'After He'. Συγκεκριμένα για το τελευταίο δήλωσε:
"Musically it's the perfect – I won't say rip-off – but combination of classic ska and the riff from The Smiths ''This Charming Man'."
Το ντεμπούτο των White Lies ήταν κατά την γνώμη μου ένα από τα πιο εντυπωσιακά των τελευταίων ετών. Οι ελπίδες και οι προσδοκίες από τους χιλιάδες φίλους τους τεράστιες. Οι ίδιοι για το νέο δίσκο δηλώνουν ότι δεν φοβούνται την πρόκληση αλλά επίσης ότι τολμούν και να πειραματιστούν. Αυτήν την εποχή είναι αρκετά αγχωμένοι μιας και η εταιρία τους τους πιέζει να έχουν έτοιμο το άλμπουμ σε δύο μήνες. Δεν έχουν πρόβλημα να παραδεχτούν οτι πίστευαν ότι η δεύτερη κυκλοφορία τους θα έρθει φυσικά (γιαυτό και είχαν γράψει μόνο κάποιους στίχους) και οτι θα απολαύσουν αυτή την διαδικασία αλλά τώρα λειτουργούν κάτω από μεγάλη πίεση. Ελπίζω το αποτέλεσμα να δικαιώσει τους ίδιους κ την εταιρία τους.