Όπως είχα αναφέρει και στην πρόσφατη blogovision, για πολλούς μήνες στο νούμερο 1 μου ήταν καρφωμένο το άλμπουμ "ΙΧ" των Host, του σχήματος δηλαδή των Nick Holmes και Gregor Mackintosh των Paradise Lost. Αυτό άλλαξε στις 13 Οκτωβρίου όταν και κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος των Creeper. Γνωρίζοντας τη μπάντα και έχοντας ακούσει τα δυο πρώτα άλμπουμ της, δεν περίμενα με τίποτα κάτι σαν το "Sanguivore". Ακόμα πιο περίεργο είναι ότι ακούγοντας τις επιρροές - αναφορές του δίσκου (οι οποίες εντοπίζονται από το πρώτο άκουσμα), αυτή η κυκλοφορία δεν θα έπρεπε να μου αρέσει αλλά αντιθέτως "κόλλησα" άσχημα. Είναι τόσο ωραίο όταν μια χρονιά συνδέεται τόσο πολύ με μια δουλειά (και αυτό είχε να συμβεί πολλά χρόνια), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το 2023 δεν είχαμε πολλές ακόμα εξαιρετικές κυκλοφορίες. Από τότε που άρχισα να σκέφτομαι τη συγκεκριμένη λίστα, οι δυο προαναφερθέντες δισκογραφικές προσπάθειες αλλά και αυτές των Sleep Token, Grave Pleasures και Liv Kristine είχαν "κλειδώσει" για την πρώτη πεντάδα. Από εκεί και πέρα και μέχρι τη θέση 20 έγινε "μάχη" και η τελική δεκάδα διαμορφώνεται ως εξής:
No.10 The 69 Eyes - Death Of Darkness (Atomic Fire): Οι The 69 Eyes είναι μια από τις αγαπημένες μου feelgood μπάντες. Στον δέκατο τρίτο τους δίσκο παραμένουν απόλυτα διασκεδαστικοί, φέρνοντας όλα τα γνωστά gothic rock, metal, pop, glam στοιχεία, ενώ περιέχει και την gothic μπαλάντα "This Murder Takes Two" με την Kat Von D, που τους ταιριάζει απόλυτα και αποτελεί ένα από τα καλύτερα κομμάτια της καριέρας τους. Μετά από κάποιες δισκογραφικές αστοχίες επέστρεψαν με έναν δίσκο που μπορεί να πλησιάσει στα "Blessed Be" και "Paris Kills". Μετά από 21 χρόνια οι The 69 Eyes ξαναμπαίνουν στο τοπ10 μου με το "Death Of Darkness".
Ακούστε: "This Murder Takes Two", "Death Of Darkness"
No.09 Currents - The Death We Seek (SharpTone Records): Στις κλασσικές πλέον μουσικές ανασκοπήσεις του spotify, το τρίτο είδος μουσικής που άκουσα περισσότερο ήταν η metalcore και αυτό οφείλεται στο μεγαλύτερο ποσοστό στους Currents. Μετά το καταπληκτικό "The Way It Ends" του 2020, το νέο τους άλμπουμ τους τοποθετεί σε μια από τις κορυφαίες μπάντες του είδους. Το "The Death We Seek" είναι ο πιο άμεσος δίσκος τους, μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τους (ο χρόνος θα το δείξει), όμως σίγουρα θα τους φέρει περισσότερο κοινό.
Ακούστε: "Remember Me"
No.08 Cerulean Veins - Black (Cold Transmission Music): Το "Black" αποτελεί το τέταρτο άλμπουμ των Cerulean Veins μέσα σε επτά χρόνια και το καλύτερο τους μέχρι στιγμής. Η post-punk πρόταση του σχήματος των Dustin Frelich και Amanda Toombs έχει pop ψυχή και ακούγεται σας μια μίξη Interpοl με The Killers του πρώτου άλμπουμ. Μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι και το πιο πρωτότυπο που θα ακούσετε φέτος, αλλά το δίδυμο ξέρει να γράφει κομμάτια που σου κολλάνε για πολύ καιρό στο μυαλό.
Ακούστε: "Love Won't Save Us Now"
No.07 IST IST - Protagonists (Kind Violence Records): O post-punk ήχος είναι συνυφασμένος σε μεγάλο βαθμό με το Μάντσεστερ και τους Joy Division. Οι IST IST είναι μια μπάντα που φέρει περηφάνια τόσο για την πόλη τους, όσο και για τις Joy Division επιρροές τους και πολύ καλά κάνουν. Το ντεμπούτο τους του 2020 με τίτλο "Architecture" με εντυπωσίασε, η δισκογραφική του συνέχεια όχι τόσο, αλλά τώρα επέστρεψαν με ένα άλμπουμ, το "Protagonists", που περιέχει μερικές από τις καλύτερες συνθέσεις τους.
Ακούστε: "Emily"
No.06 Årabrot - Of Darkness & Light (Pelagic Records): Οι Årabrot έχουν αρκετή ιστορία πίσω τους, μιας και φέτος έφτασαν στον δέκατο δίσκο της καριέρας τους. Το "Of Darkness & Light" είναι ίσως ο καλύτερος του διδύμου των Kjetil Nernes και Karin Park (αν και το προηγούμενο "Norwegian Gothic" είναι πολύ κοντά), αφού αποτελείται από κομμάτια που θα μπορούσαν να γίνουν όλα "χιτάκια". Το ιδιόμορφο rock, post-punk, psych, heavy, synth, noise στυλ τους, με τα ιδιαίτερα φωνητικά του Nernes, μας χαρίζει έναν από τους πιο περίεργους και αξιομνημόνευτους δίσκους για το 2023.
Ακούστε: "We Want Blood"
No.05 Liv Kristine - River Of Diamonds (Metalville Records): Όλοι έχουν μάθει την Liv Kristine από τους καταπληκτικούς δίσκους που μας πρόσφερε με τους Theatre Of Tragedy. Στην προσωπική της καριέρα έχει όμως ακολουθήσει πολύ πιο ποπ δρόμους. Τι αποτέλεσμα έχουμε όταν συνδυαστεί μια από τις κορυφαίες metal γυναικείες φωνές με τον gothic rock guru Tommy Olson (γνωστό πέρα από το το "Aégis" των Theatre of Tragedy και για τους Elusive, The River Knows, Long Night); Μα φυσικά ένα gothic pop κομψοτέχνημα όπως το άλμπουμ "River Of Diamonds". Αν σας έπεισαν τα παραπάνω ονόματα πρόκειται για μια κυκλοφορία που δεν πρέπει να χάσετε.
Ακούστε: "River Of Diamonds"
No.04 Grave Pleasures - Plagueboys (Century Media): Είναι δύσκολο να γράψεις για τους Grave Pleasures και να μην αναφερθείς στους Beastmilk και στον καταπληκτικό δίσκο τους, μιας και είναι δύσκολο να αποτινάξουν τη σκιά του από πάνω τους. Την καλύτερη προσπάθειά τους όμως έκαναν φέτος με τον τρίτο δίσκο τους, ο οποίος σε μεγάλο μέρος του χρωστάει τα μέγιστα σε μπάντες όπως οι Interpol. Το "Plagueboys" ακούγεται ακόμα καλύτερα ζωντανά, όπως είχαμε την χαρά να διαπιστώσουμε στην Αθήνα τον Οκτώβριο που μας πέρασε.
Ακούστε: "Society Of Spectres"
No.03 Sleep Token - Take Me Back To Eden (Spinefarm): Η δισκογραφική αρχή για τους Sleep Token έγινε το 2019 για να ακολουθήσει δυο χρόνια το φανταστικό "This Place Will Become Your Tomb". Για κάποιο λόγο όμως (timing, marketing;), φέτος τους έμαθαν οι πάντες με το "Take Me Back To Eden", έναν εξίσου καταπληκτικό δίσκο που συνεχίζει το μουσικό τους ταξίδι με όλα τα γνωστά στοιχεία του σχήματος που το καθιστούν δύσκολο να το κατηγοριοποιήσεις. Για όποιο λόγο πάντως και αν έγινε αυτό το αξίζουν και δικαίως θεωρούνται ένα από τα πιο "καυτά" ονόματα παγκοσμίως. Worship
Ακούστε: "DYWTYLM"
No.02 Host – IX (Nuclear Blast Records): Η αρχή έγινε το 1999 με το άλμπουμ "Host" των Paradise Lost. Φέτος οι Nick Holmes και Gregor Mackintosh επανήλθαν ως Host, που αυτή τη φορά είναι το όνομα του project τους. To "IX" ακούγεται από τη μια, σαν συνέχεια του παλιού δίσκου των Lost αλλά την ίδια ώρα έχει και μια πιο σύγχρονη προσέγγιση. Το σίγουρο όμως είναι ότι είναι γεμάτο από synth pop διαμαντάκια, που λίγοι σαν τον Mackintosh ξέρουν να συνθέτουν, ενώ για άλλη μια φορά η φωνή του Holmes μαγεύει και δείχνει πόσο του πάει το συγκεκριμένο μουσικό στυλ.
Ακούστε: "Divine Emotion", "Tomorrow's Sky"
No.01 Creeper - Sanguivore (Spinefarm): Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω το νέο άλμπουμ των Creeper, με τίτλο "Sanguivore", θα το έλεγα broadway goth. Είναι η πιο φιλόδοξη, μεγαλεπήβολη και πολυδιάστατη δουλειά τους που απευθύνεται σε όλους ανεξαρτήτων μουσικών προτιμήσεων. Είναι σκοτεινό, είναι pop, είναι rock, είναι punk, είναι συναισθηματικό, είναι δυνατό, είναι θεατρικό και είναι άψογο. Και είναι και ο δίσκος της χρονιάς για το 2023... Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του "Sanguivore", εδώ.
Ακούστε: "Further Than Forever"
Η συγκεκριμένη δεκάδα άλλαζε συνέχεια στο μυαλό μου. Αν εξαιρέσω τα πρώτα πέντε, έξι άλμπουμ της πρώτης δεκάδας, σχεδόν όλοι από τους παρακάτω δίσκους έπαιξαν κάποια στιγμή μέσα σε αυτή. Οπότε δεν έχει τόσο πολύ σημασία η παρακάτω κατάταξη όσο περισσότερο ότι η λίστα αυτή αποτελείται από δέκα περίπου το ίδιο αξιόλογα άλμπουμ που αξίζουν την προσοχή σας. Οι θέσεις 11 με 20 λοιπόν καταλαμβάνουν οι:
No.20 Nation Of Language - Strange Disciple (PIAS): Το 2021 έγραφα για το "A Way Forward" ότι πρόκειται για μια πολύ καλή δισκογραφική δουλειά, αλλά ότι ακόμα δεν έχει έρθει η καλύτερη στιγμή για τους Nation Of Language. Το "Strange Disciple" δεν είναι αυτή, αλλά καθιερώνει το σχήμα ως μια σύγχρονη synth pop δύναμη, μιας και πρόκειται για άλλη μια προσπάθεια που ναι μεν είναι ριζωμένη στα 80s αλλά ακούγεται ταυτόχρονα σύγχρονη και αποτελεί μια από τις πιο αξιόλογες στο χώρο.
Ακούστε: "Weak In Your Light"
No.19 Ritual Howls - Virtue Falters (Felte Records): Οι Ritual Howls είναι ένα από τα καλύτερα σύγχρονα goth/ darkwave συγκροτήματα και αυτό το αποδεικνύουν με κάθε κυκλοφορία τους. Το φετινό "Virtue Falters" δεν φτάνει στα επίπεδα του "Turkish Leather", που παραμένει η κορυφαία τους δουλειά, όμως σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύει και αποτελεί άλλη μια απολαυστική "σκοτεινή" δουλειά έχοντας βρει πλέον τον χαρακτηριστικό τους ήχο.
Ακούστε: "Dark Ceiling in Tennessee"
No.18 Death Index - Civilized By A Lie (2Mondi Collective): Οι Death Index είναι το σχήμα του Carson Cox (των Merchandise) και Marco Rapisarda που πριν από επτά χρόνια κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο του. Το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "Civilized By A Lie" γέρνει περισσότερο προς την ηλεκτρονική πλευρά του ήχου της μπάντας. Οι επιρροές τους ποικίλουν από Depeche Mode μέχρι Nine Inch Nails με hardcore και gothic στοιχεία. Σε σημεία το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και μακάρι να μας δώσουν πιο γρήγορα την επόμενη φορά την τρίτη δουλειά τους.
Ακούστε: "No Cure For Madness"
No.17 Temple - Submission (SwissDarkNights): Το "Submission" αποτελεί την πιο δυνατή κυκλοφορία των Temple, μιας μπάντας που μας έρχεται από το Πόρτλαντ. Η μουσική βάση του συγκροτήματος είναι απλή, μιας και ο ήχος τους ακροβατεί μεταξύ του death rock και του post-punk. Είναι όμως η ποιότητα των κομματιών που σε κερδίζει και κάνουν το "Submission" να ξεχωρίζει ως μια από τις καλύτερες δουλειές στο είδος για την χρονιά που μας αφήνει.
Ακούστε: "Submission"
No.16 Autobahn - Ecstasy Of Ruin (Tough Love): Οι Autobahn κυκλοφόρησαν το 2015 το "Dissemble" που αποτέλεσε το πιο εντυπωσιακό ντεμπούτο (μαζί με αυτό των Sextile) εκείνης της χρονιάς. Δυο χρόνια μετά παρουσίασαν το "The Moral Crossing", που ήταν άλλη μια αξιόλογη post-punk δουλειά από το σχήμα. Τα χρόνια όμως περνούσαν χωρίς να ακούσουμε κάποιο νέο μπάντα, οπότε πολλοί θεώρησαν ότι μπορεί αυτό να σημαίνει και το τέλος των Autobahn. Έξι χρόνια μετά όμως επέστρεψαν με το "Ecstasy Of Ruin", το οποίο κρατάει τα βασικά ηχητικά στοιχεία του σχήματος, αλλά ακολουθεί πιο electro/industrial μονοπάτια και σε σημεία αυτό γίνεται με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Ακούστε: "Post-History"
No.15 Fearing - Destroyer (Profound Lore): Τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο "Shadow" και το εξαιρετικό περσινό EP "Desolate", οι Fearing επέστρεψαν φέτος τον Σεπτέμβριο με το δεύτερο άλμπουμ τους. Το "Destroyer" κρατάει την γνωστή τους μίξη coldwave, post-punk και shoegaze στοιχείων, αλλά φανερώνει εξέλιξη στο τομέα της σύνθεσης καθιστώντας την καλύτερη κυκλοφορίας τους. Είμαι σίγουρος ότι τα καλύτερα έρχονται για την μπάντα.
Ακούστε: "I Was So Alive"
No.14 Lost Under Heaven - Something is Announced by your Life! (LUH*international): Πέρασαν τέσσερα χρόνια από το "Love Hates What You Become" και επτά από το καταπληκτικό ντεμπούτο του "Spiritual Songs For Lovers To Sing" και οι Lost Under Heaven κυκλοφόρησαν φέτος τη τρίτη δισκογραφική προσπάθειά τους. Στο "Something is Announced by your Life!" λίγο περισσότερο τις ταχύτητες ενώ η Ebony Hoorn έχει πιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Μπορεί να μην το άκουσα όσο τα δυο προηγούμενα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Ellery James Roberts σταμάτησε να γράφει μερικές μαγικές μελωδίες για τις "σκοτεινές μέρες".
Ακούστε: "I Surrender"
No.13 The Murder Capital - Gigi's Recovery (Human Season Records): Η φετινή δισκογραφική χρονιά μπήκε πολύ δυναμικά εξαιτίας του άλμπουμ των The Murder Capital. Όσοι τους θεώρησαν πυροτέχνημα διαψεύστηκαν. Τον Ιανουάριο επέστρεψαν με τον δεύτερο δίσκο τους, ο οποίος είναι λιγότερο post-punk, πολύ πιο ρομαντικός - μελωδικός - μινιμαλιστικός αλλά εξίσου εντυπωσιακός. Ελπίζω κάποιος/α να τους ξαναφέρει στα μέρη μας.
Ακούστε: "Return My Head"
No.12 Home Front - Games Of Power (La Vida Es Un Mus Discos): Οι Home Front δεν είναι η τυπική post-punk μπάντα. Το ντεμπούτο τους με τίτλο "Games Of Power" αναμειγνύει post-punk, new wave, synthpop αλλά με μια πιο art rock/punk οπτική. Κάποιος θα μπορούσε να το πει και ως χορευτική μουσική για πανκάδες. Στιχουργικά είναι απαισιόδοξο ή και ρεαλιστικό, αλλά τα μηνύματα που παίρνουμε από τη μπάντα με την πρώτη της δουλειά είναι κάτι παραπάνω από αισιόδοξα.
Ακούστε: "Nation"
No.11 HMLTD - The Worm (Lucky Number Music): Οι HMLTD καταφέρνουν να με εκπλήσσουν με κάθε κυκλοφορία τους. Τρία χρόνια μετά το "West of Eden", οι απίθανοι επανέρχονται με μια μεγαλεπήβολη ιδέα. Το "The Worm" είναι art rock opera, που συνδυάζει πολλά στοιχεία από pop, rock, post-punk, prog και πολλά ακόμα και ως τέτοια θα γινόταν και ένα εξαιρετικό και πολύ περίεργο musical. Και φυσικά θα πλήρωνα καλά λεφτά για να το δω. Ο τρίτος δίσκος των HMLTD είναι ο καλύτερος τους έως τώρα, μέχρι τον επόμενο.
Ακούστε: "The End Is Now"
Κάτι που δεν έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση με τα άλμπουμ στις 31-40 και συνάμα είναι μια εντυπωσιακή παρατήρηση για αυτό το blog, είναι ότι είναι η πρώτη φορά από τότε που υπάρχει που οι The Smashing Pumpkins κυκλοφορούν άλμπουμ και αυτό δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα. Όσοι διαβάζουν το POEt'S SOUND γνωρίζουν ότι το κόλλημα μου με τη μπάντα του Billy Corgan είναι τεράστιο, αλλά τα δυο περσινά μέρη της "ATUM" τριλογίας απλά δεν ακούγονται! Αυτό που έγραψα όμως στην προηγούμενη ανάρτηση είναι ότι αυτή η λίστα που υπάρχει παρακάτω θα είναι πιο dark προσανατολισμένη. Τα άλμπουμ λοιπόν που συμπεριλαμβάνονται στις θέσεις 21 με 30 είναι:
No.30 Naut - Hunt (Season Of Mist): Φίλοι του post-punk και gothic ήχου, εδώ έχουμε ένα από τα πιο ενδιαφέρουσα ντεμπούτο άλμπουμ της χρονιάς, που αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Για το επόμενο καιρό πάντως ανοίγουν τις συναυλίες των Creeper.
Ακούστε: "Damocles"
Νο.29 The Waning Moon - A Dream Or A Vision (Danse Macabre): Επηρεασμένο έντονα από την 80s και 90s gothic rock σκηνή, το ντεμπούτο των The Waning Moon δεν απογοητεύει σε κανένα σημείο. Νοσταλγοί της σκηνής θα βρουν εδώ το νέο αγαπημένο τους σχήμα.
Ακούστε: "Scars"
Νο.28 Sleep Of Monsters - ΓΓΓ (Svart Records): Το τρίτο άλμπουμ των Sleep Of Monsters δανείζεται στοιχεία από το gothic rock/ metal των Babylon Whores (του Ike Vil) μέχρι το post-punk των Grave Pleasures, ενώ στην παραγωγή βρέθηκε ο Hiili Hiilesmaa (HIM, Sentenced, Apocalyptica). Νομίζω τα παραπάνω ονόματα χαρακτηρίζουν απόλυτα τι θα βρείτε στο "ΓΓΓ".
Ακούστε: "Mother of Phantoms"
No.27 Pure Obsessions & Red Nights - Heirs of the Red Nights (Les disques Rubicon): Ο ίδιος ο Philippe Deschemin περιγράφει πολύ εύστοχα τη νέα του δουλειά ως μια μίξη των Nine Inch Nails, Boy Harsher, Depeche Mode, Cold Cave, IAMX, TR/ST και Killing Joke, με κάποιες πολύ κολλητικές μελωδίες θα πρόσθετα.
Ακούστε: "The Devil In Their Dreams"
No.26 Soft Kill - Metta World Peace (Cercle Social Records): Το συγκρότημα από το Πόρτλαντ δεν σταματάει να κυκλοφορεί αξιόλογα άλμπουμ Cure-ικών προεκτάσεων. Εδώ επιστρέφουν ίσως πιο μελωδικοί από ποτέ, χωρίς να χάνουν τον post-punk χαρακτήρα τους.
Ακούστε: "Molly"
No.25 Saigon Blue Rain - Oko (Icy Cold Records): Οι Saigon Blue Rain αναμειγνύουν coldwave, dream pop, shoegaze post-punk στοιχεία, σε ένα δίσκο που ακούγεται το ίδιο καλά από την αρχή μέχρι το τέλος και με εξαιρετικά γυναικεία φωνητικά από την Ophelia Lecompt.
Ακούστε: "Oko"
No.24 Deeper - Careful! (Sub Pop): Στο post-punk αναβιωτικό κίνημα θα μπορούσαν να ενταχθούν και οι Deeper. Στον τρίτο του δίσκο όμως, το συγκρότημα μας παραδίδει την πιο άμεση, σε σημεία πιο φωτεινή και σίγουρα καλύτερη δουλειά του.
Ακούστε: "Fame"
No.23 Lathe Of Heaven - Bound By Naked Skies (Sacred Bones Records): Το ντεμπούτο των Νεοϋορκέζων μπορεί να κοιτάει προς τα 80s (The Chameleons, Killing Joke) αλλά είναι μια σύγχρονη κυκλοφορία και είμαι σίγουρος ότι θα ακούσουμε πολλά περισσότερα για αυτούς στο μέλλον.
Ακούστε: "Ekpyrosis"
No.22 Chain Of Flowers - Never Ending Space (Alter): Οι Ουαλοί δεν είναι το τυπικό post-punk συγκρότημα. Ο δίσκος πέρα από πολλά synths, περιλαμβάνει ακόμα τρομπέτες, σαξόφωνο και πολλές ακόμα εκπλήξεις. Αν είχαν και ένα πιο δυνατό σύνολο κομματιών θα ήταν ίσως και στην πρώτη δεκάδα.
Ακούστε: "Serving Purpose"
Νο.21 October Noir - Letters to Existence (Self-released): Η αγάπη μου για τους Type O Negative είναι τεράστια. Οι October Noir είναι μια gothic metal/ doom μπάντα από την Φλόριντα, το "Letters to Existence" είναι το πέμπτο (και καλύτερο) άλμπουμ τους και αγαπάνε τους Type O Negative. Πρόκειται για ότι πιο Type O Negative έχω ακούσει μετά τους Type O Negative, οπότε αν σας λείπουν οι τελευταίοι επενδύστε άφοβα.
Ακούστε: "A Halo Hung From Horns"
Έφτασε λοιπόν η ώρα της παρουσίασης της κορυφαίας σαραντάδας των καλύτερων άλμπουμ του 2023 για το POEt'S SOUND. Μιας και άκουσα πάρα πολλά αξιόλογα άλμπουμ, αποφάσισα να ξεχωρίσω αυτή και την επόμενη δεκάδα με λίγα διαφορετικά κριτήρια. Αφού οι δουλειές αυτές δεν είχαν τόση μεγάλη διαφορά για μένα όσο αφορά τη κατάταξη, στη δεκάδα 31 με 40 παρουσιάζονται επιτυχημένες δισκογραφικές επιστροφές από (περισσότερο ή λιγότερο) πιο γνωστά συγκροτήματα και κάποιες πιο αναμενόμενες κυκλοφορίες και στην επόμενη δεκάδα κάποιες πιο "σκοτεινές" δουλειές που ξεχώρισα (αλλά για αυτές θα μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση). Οπότε στις θέσεις 40 με 31 βρίσκουμε τους δίσκους...
No.40 Within Temptation - Bleed Out (Force Music): Η πορεία των Within Temptation είναι μεγάλη και αξιόλογη, αν και ποτέ δεν κατάλαβα τη μεγάλη Evanescence στροφή μετά την άνοδο των τελευταίων πριν δυο δεκαετίες. Το "Bleed Out" συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν στον προηγούμενο δίσκο, απλώς εδώ βρίσκουμε τα πιο πιασάρικα κομμάτια που έχουν γράψει εδώ και καιρό.
Ακούστε: "Ritual"
No.39 The National - First Two Pages of Frankenstein (4AD): Οι The National κυκλοφόρησαν πέρσι όχι ένα, αλλά δυο άλμπουμ, τα "First Two Pages of Frankenstein" και "Laugh Track". Το πρώτο με κέρδισε περισσότερο και το άκουσα επίσης περισσότερο από όσο περίμενα, αλλά δεν συγκρίνεται με τις κυκλοφορίες τους μέχρι και το "Trouble Will Find Me".
Ακούστε: "Tropic Morning News"
No.38 Katatonia - Sky Void of Stars (Napalm Records): Μπορεί το προηγούμενο άλμπουμ "City Burials" να αποθεώθηκε, αλλά προσωπικά δεν μου μίλησε καθόλου όπως και τα περισσότερα μετά το "The Great Cold Distance" του 2006. Το νέο τους πόνημα έχει σε μερικά κομμάτια και κάποιες "Viva Emptiness" αναφορές και σε αυτές είναι που ξεχωρίζει.
Ακούστε: "Opaline"
No.37 Code Orange - The Above (Blue Grape Music): Το "The Above" είναι ίσως το πιο nu metal άλμπουμ των Code Orange το οποίο περιέχει εθιστικά κομμάτια και μερικές με μεγαλύτερη αυτή της συμμετοχής του Billy Corgan των The Smashing Pumpkins.
Ακούστε: "Take Shape"
No.36 David Eugene Edwards - Hyacinth (Sargent House): Ο frontman και ηγέτης των 16 Horsepower και Wovenhand κυκλοφόρησε πέρσι το πρώτο άλμπουμ του ως solo καλλιτέχνης και σε σημεία αυτό μας θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των συγκροτημάτων του.
Ακούστε: "Weavers Beam"
No.35 Therapy? - Hard Cold Fire (Marshall): Τα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν από τον δέκατο έκτο δίσκο των Therapy? σε σχέση με τον προηγούμενο, είναι τα περισσότερα που μας έχει αφήσει το σχήμα χωρίς κάποια δουλειά, αλλά αυτή είναι μια από τις καλύτερές της τα τελευταία, πολλά, χρόνια.
Ακούστε: "Woe"
No.34 Slowdive - Everything Is Alive (Dead Oceans): Έξι χρόνια μετά τη κυκλοφορία του ομώνυμου άλμπουμ των Slowdive, ο νέος δίσκος τους δεν μου έκανε την ίδια εντύπωση όσο το "Slowdive", αλλά κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ιστορικό σχήμα ξέρει να γράφει εξαιρετικές ονειρικές μελωδίες.
Ακούστε: "the slab"
No.33 Queens Of The Stone Age - In Times New Roman... (Matador): Οι χορευτικοί ρυθμοί του προηγούμενου άλμπουμ έχουν φύγει και το νέο πόνημα των Queens Of The Stone Age έχει ένα ωμό στοιχείο, ιδιαίτερα θελκτικό, που φέρνει στο μυαλό παλαιότερες ένδοξες μέρες του σχήματος.
Ακούστε: "Paper Machete"
No.32 Crosses - Goodnight, God Bless, I Love U, Delete. (Warner): Αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος από το project του Chino Moreno των Deftones και με διαφορά ο καλύτερος. Ηλεκτρονικό, σκοτεινό, νοσταλγικό, που μάλιστα περιλαμβάνει και μια συμμετοχή από τον Robert Smith των The Cure σε ένα κομμάτι.
Ακούστε: "Invisible Hand"
No.31 Diamond Dog – Usual Chronicles (No Emb Blanc): Αυτός είναι ο μοναδικός δίσκος από νέα μπάντα σε αυτή τη λίστα. Οι Diamond Dog μας έρχονται από την Dijon, συνδυάζουν post-punk & new wave μουσικές και το ντεμπούτο περιλαμβάνει μερικές απολαυστικές στιγμές.
Ακούστε: "Blue Roses"
Διαβάστε επίσης:
Όπως έχω ξαναπεί και στο παρελθόν ο διαχωρισμός αυτός γίνεται καθαρά για λόγους "χωροταξίας" και για να παρουσιαστούν όσες περισσότερες δισκογραφικές δουλειές γίνεται. Άλλωστε, η άποψη "καλό είναι για ελληνικό" έχει ξεπεραστεί σε μεγάλο βαθμό εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά ιδίως φέτος είχα πολύ εύκολη δουλειά και δύσκολη ταυτόχρονα, μιας και άκουσα τόσα πολλά αξιόλογα άλμπουμ από τα μέρη μας. Σίγουρα κάποιες δουλειές αποθεώνονται υπερβολικά για λόγους που βολεύουν αρκετούς στην ελληνική μουσική πραγματικότητα, αν και αυτό γίνονταν πάντα, αλλά είναι εντυπωσιακή η ποικιλία, η ποσότητα των σκηνών/ ειδών που εκπροσωπούνται και η ποιότητα αυτών. Τα δέκα εγχώρια άλμπουμ που ξεχώρισα για φέτος είναι:
10. Conjecture - Nostalgia Futura EP (Cyclic Law): Μια άκρως κινηματογραφική μουσική δουλειά μας προσφέρει ο Conjecture στο νέο του ΕΡ και αν θέλετε μια ταξιδιάρικη κυκλοφορία μην ψάχνετε παραπέρα.
09. Emi Path - V O I D (Submersion Records): Δεύτερος δίσκος για την Emi Path γεμάτος από αιθέρια μελαγχολικά τραγούδια σε μια ονειρική, μυστηριώδης ατμόσφαιρα που δεν αφήνει ασυγκίνητο τον εκάστοτε ακροατή.
08. Godsleep - Lies To Survive (Ouga Booga and the Mighty Oug): Η εξέλιξη των Godsleep είναι μεγάλη και αυτό αντικατοπτρίζεται σε όλα τα στοιχεία του νέου άλμπουμ, το οποίο είναι γεμάτο απολαυστικά με heavy rock κομμάτια όπως τα "Cracks" και "Pots of Hell".
07. Allochiria – Commotion (Venerate Industries): Φίλος του συγκεκριμένου ήχου δεν είμαι, αλλά ο νέος δίσκος των Allochiria με τίτλο "Commotion" με κέρδισε. Βλέποντάς του και ζωντανά στο φετινό New Long Fest μπορώ να πω ότι πρόκειται και για μια εξαιρετική live μπάντα.
06. Unverkalt - A Lump Of Death A Chaos Of Dead Lovers (Argonauta Records): Οι Unverkalt στη νέα τους δουλειά μας παραδίδουν ένα υποδειγματικό post rock/ metal δίσκο, γεμάτο ενδιαφέρουσα riffs και αιθέρια φωνητικά δείχνοντας την μεγάλη πρόοδο της μπάντας σε όλα τα επίπεδα.
05. Reflection Black - Last Stop To Nowhere (Swiss Dark Nights): Το ντεμπούτο των Reflection Black περιέχει 8 εξαιρετικά gothic rock/ post-punk που βάζουν τους φίλους του είδους να τους παρακολουθούν στενά και φανερώνουν ότι μπορούμε να περιμένουμε κάτι ακόμα καλύτερο στο μέλλον.
04. Youth Valley - Lullabies For Adults (Make Me Happy Records): Indie/ shoegaze/ post punk παλαιάς κοπής αλλά με σύγχρονο ήχο και οπτική σε ένα δίσκο με ένα από τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα που έχουν προκύψει από την εγχώρια indie σκηνή.
03. Grey Gallows - Strangers (Cold Transmission): Μετά το εξαιρετικό "Garden Of Lies" του 2021 οι Grey Gallows επέστρεψαν δυο χρόνια μετά με άλλο ένα απολαυστικό electro/ darkwave δίσκο, που αποτέλεσε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις στο συγκεκριμένο ήχο εντός και εκτός συνόρων.
02. Tuber - Joyful Science (s/r): Οι Tuber αποτελούν πλέον για μένα εγγύηση. Ο τρίτος ολοκληρωμένος δίσκος του σχήματος από τις Σέρρες μας παραδίδει ότι ακριβώς περιμέναμε και ακόμα περισσότερα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι κυκλοφόρησε την 1η Δεκεμβρίου, σίγουρα έχουμε ακόμα να ανακαλύψουμε και άλλα πράγματα από το νέο τους πόνημα.
01. Cold Remembrance - Damages (s/r): To δεύτερο άλμπουμ των Cold Remembrance φανερώνει μεγάλη εξέλιξη τόσο στη σύνθεση όσο και στον ήχο σε σχέση με το ντεμπούτο τους και αποτελεί μια εξαιρετική gothic rock/ metal δουλειά, όπως άλλωστε φάνηκε κατευθείαν από το πρώτο single "I’ll Lay With You And Watch The Stars".
