Η αρχή έγινε τον Ιούλιο, όταν οι The Twilight Sad παρουσίασαν το νέο single "I/m Not Here [missing face]". Η συνέχεια ήρθε τον Σεπτέμβριο, όταν ανακοίνωσαν το νέο τους άλμπουμ και αποκάλυψαν το εκπληκτικό κομμάτι "Videograms". Τώρα οι Σκωτσέζοι έκαναν γνωστό το νέο τους single, με τίτλο "VTr", από το "IT WON/T BE LIKE THIS ALL THE TIME", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί.
Την Παρασκευή που μας πέρασε οι Muse κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Simulation Theory". Από αυτό το σχήμα είχε παρουσιάσει επίσημα βίντεο για τα κομμάτια "Dig Down", "Thought Contagion", "Something Human", "The Dark Side" και "Pressure". Τώρα οι Muse αποκάλυψαν άλλα δυο νέα βίντεο για τα κομμάτια "Blockades" και "Algorithm". Δείτε τα παρακάτω:
Το 1998 αποτέλεσε μια εξαιρετική χρονιά για πολλά είδη, ενώ και οι δυο άκρες του Ατλαντικού συνέχισαν να μας παρέχουν το ένα φανταστικό άλμπουμ μετά το άλλο. Στην Αμερική είναι η χρονιά των Offspring, με το τραγικό single "Pretty Fly (for a White Guy)" και το άλμπουμ "Americana" (πάλι καλά ο δίσκος είχε μερικά αξιόλογα κομμάτια) να γνωρίζουν τεράστια εμπορική επιτυχία. Ήταν επίσης η χρονιά που οι Queens Of The Stone Age και οι System Of A Down μας συστήνονται με τους ομώνυμους ντεμπούτο δίσκους τους. Το industrial rock/ nu metal είδος έχει ήδη γνωρίσει επιτυχία, με κυκλοφορίες όπως αυτές των Marilyn Manson, Stabbing Westward, Rob Zombie και των Orgy - η διασκευή των οποίων στο "Blue Monday" των New Order εξακολουθεί να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της playlist σε όλα τα ροκόμπαρα του κόσμου. Αξίζει επίσης να αναφέρω, δουλειές που δεν μου χώρεσαν στην παρακάτω λίστα, όπως αυτές των Beastie Boys, REM, Sonic Youth, Fugazi, Bad Religion, Hole και Garbage με το single "Push It"να παίζει κυριολεκτικά παντού.
If you tolerate this your children will be next - αυτό ακριβώς σκεφτόμουν κάθε πέντε λεπτά που άκουγα το single των Manic Street Preachers από το μετριότατο άλμπουμ τους "This Is My Truth Tell Me Yours". Από τις αγγλικές κυκλοφορίες θα ξεχώριζα τη συλλογή με b-sides των Oasis, από την καλύτερη εποχή τους με μερικά κορυφαία κομμάτια όπως το "Acquiesce", το υπερβολικά υποτιμημένο νέο άλμπουμ των The Jesus And Mary Chain, την εξαιρετική δεύτερη δουλειά των Placebo, αλλά και πολλές ακόμα φανταστικές δουλειές, πέρα από αυτές της κορυφαίας δεκάδας, από τους New Model Army, PJ Harvey, The Divine Comedy, Saint Etienne και Puressence.
Επίσης είχαμε και δυο punk δίσκους σταθμούς να μας έρχονται από την Σκανδιναβία, το "The Shape of Punk to Come" των Σουηδών Refused και το "Apocalypse Dudes" των Νορβηγών Turbonegro. Τέλος το 1998 ήταν μια μεγάλη χρόνια και για τον ατμοσφαιρικό metal ήχο, μιας και είχαμε καταπληκτικές δισκογραφικές προσπάθειες από τους Theatre Of Tragedy, τους Moonspell, με τον πιο goth, και αγαπημένο μου, δίσκο της καριέρας τους - το "Sin Pecado", τους Anathema με το αξεπέραστο "Alternative 4", όπως επίσης και από τους Katatonia, The Gathering, Within Temptation και Nightwish.
Στις δυο πρώτες θέσεις της παρακάτω λίστας, είναι δυο άλμπουμ που θα μπορούσαν άνετα να μοιράζονται την κορυφή. Οι Pearl Jam έκλεισαν την δεκαετία με άλλη μια μοναδική κυκλοφορία. Μετά από το "No Code" που δίχασε κοινό και κριτικούς, το γκρουπ επανήλθε με μια δουλειά που θύμισε τις παλιότερες μέρες του και περιείχε κάποια κομμάτια που αγαπήθηκαν όσο λίγα. Οι Smashing Pumpkins είχαν σαφώς πιο δύσκολο έργο. Μετά από την απίστευτη εμπορική επιτυχία του "Mellon Collie and the Infinite Sadness", ακολούθησε το "Adore", με έναν πιο ηλεκτρονικό και σκοτεινό ήχο, που αποτελεί για μένα άλλη μια από τις αγαπημένες μου δισκογραφικές στιγμές της δεκαετίας του 90. Συνολικά όμως, η κορυφαία μου όμως δεκάδα για το 1998 είναι:
Οι The Good, The Bad & The Queen, το supergroup του Damon Albarn μαζί με τους Paul Simonon των The Clash, Simon Tong των Τhe Verve και τον ντράμερ Tony Allen, κυκλοφόρησαν το 2007 τον ομώνυμο δίσκο τους. Ο Albarn ξαναμάζεψε την ίδια παρέα και έντεκα χρόνια μετά και πιο συγκεκριμένα στις 16 Νοεμβρίου, θα κυκλοφορήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους από την δική τους δισκογραφική - Studio 13. Την παραγωγή του "Merrie Land", όπως θα ονομάζεται ο επερχόμενος δίσκος, ανέλαβε ο συνεργάτης του David Bowie, Tony Visconti, μαζί με την μπάντα. Παρακάτω μπορείτε να δείτε το tracklist του "Merrie Land", αλλά και να ακούσετε το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου όπως και το "Gun To The Head".
Οι Suede αποκάλυψαν το νέο τους βίντεο για το κομμάτι "Wastelands". Το κομμάτι περιέχεται στο διάδοχο άλμπουμ του "Night Thoughts" του 2016. Το "The Blue Hour" κυκλοφόρησε στις 21 Σεπτεμβρίου, σε παραγωγή του Alan Moulder, από την Warner. Το νέο τους βίντεο, που έρχεται μετά από αυτά για τα κομμάτια "Life Is Golden" και "The Invisibles", μπορείτε να το δείτε παρακάτω:
Από το 2011 και το ομώνυμο ντεμπούτο της, η Anna Calvi βρίσκεται διαρκώς σε ανοδική πορεία. Δυο χρόνια μετά το πρώτο της άλμπουμ, κυκλοφόρησε το επίσης εξαιρετικό "One Breath" που βρέθηκε σε αρκετές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Και οι δυο δίσκοι κατάφεραν να βρουν στη λίστα με τα υποψήφια άλμπουμ για τo Mercury Prize. Ο Brian Eno είχε δηλώσει για την Calvi ότι είναι ότι καλύτερο είχε ακούσει μετά την Patti Smith, ενώ από τους καλλιτέχνες που έχει συνεργαστεί ξεχωρίζει το όνομα του David Byrne. Δεν είναι παράλογο που πολύ την θεωρούν την Βρετανίδα St. Vincent, αν και προσωπικά μου αρέσει περισσότερο από την Αμερικανίδα.
Για το τρίτο της άλμπουμ, η Calvi εμφανίζεται πιο απελευθερωμένη στιχουργικά, ενώ και η μουσική της φανερώνει μια πιο "χαλαρή" διάθεση. Ως μια gay καλλιτέχνης πάντα μίλαγε για τις συμβάσεις και περιορισμούς των φύλων, αλλά εδώ εμφανίζεται πιο αποφασισμένη να αποτινάξει την οποιαδήποτε ταμπέλα μπορεί να χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο όσο αφορά τη σεξουαλικότητά του. Σε μια συνέντευξή της διάβαζα ότι παλιότερα προσπαθούσε να περάσει το μήνυμα της για τα δικαιώματα και την υπεράσπιση των διαφορετικών επιλογών του κάθε ατόμου που δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν από τις υπάρχουσες ταμπέλες. Πλέον έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο και το νέο της άλμπουμ είναι το μουσικό μανιφέστο της για την ελευθερία αυτή και την αποτίναξη από οποιονδήποτε τέτοιο περιορισμό.
Μουσικά στο "Hunter" η Calvi εξακολουθεί να αντλεί επιρροές κλασσικά από Nick Cave και PJ Harvey, αν και με μεγαλύτερες δόσεις από σχήματα όπως οι Fever Ray και Perfume Genius, όπως είχε δηλώσει άλλωστε και η ίδια. Σε όλο τον δίσκο υπάρχει μια πιο κινηματογραφική διάθεση, με κλασσικό παράδειγμα το "Swimming Pool", που μπορεί να το εμπνεύστηκε από τους πίνακες του David Hockney, αλλά άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει το επόμενο James Bnd μουσικό θέμα. Το "Don't Beat the Girl Out of My Boy" καταφέρνει την ίδια στιγμή να ακούγεται πιο ωμό αλλά και μια από τις ποπ στιγμές της. To φανταστικό "As A Man" έχει μια David Bowie λογική, ενώ στο εντελώς PJ Harvey-ικό ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ βγάζει περισσότερο το άγχος του κυνηγημένου από αυτό του κυνηγού. Μπορεί το δεύτερο μισό του δίσκου να μην πλησιάζει τα επίπεδα του πρώτου, αλλά έχει την ίσως κορυφαία στιγμή του "Hunter" με το κομμάτι "Wish". Συνολικά όμως και με τον δίσκο αυτόν, η Anna Calvi φανερώνει ότι αποτελεί ένα ανήσυχο πνέυμα που θα συνεχίσει να μας απασχολεί με κάθε της κυκλοφορία.
Δεν είναι υπερβολή να πω ότι το 1988 δεν είναι η αγαπημένη που χρονιά από την δεκαετία του 80. Μετά από τόσο καταπληκτικές δουλειές από μπάντες όπως οι The Smiths, Depeche Mode, The Sisters Of Mercy, The Cure, New Order και πολλές ακόμα, το 1988 μου ήταν λίγο πιο "φτωχό" δισκογραφικά. Φυσικά το ότι δεν παρουσίασε κάτι νέο κάποιο από τα παραπάνω αγαπημένα μου σχήματα, δεν σημαίνει ότι δεν είχαμε πολύ ιδιαίτερες και αξιόλογες κυκλοφορίες, μερικές από τις οποίες μνημονεύονται μέχρι σήμερα.
Μπορεί να μην είχαμε άλμπουμ από τους The Cure, αλλά οι Ολλανδοί Essence αναπλήρωσαν με τον καλύτερο τρόπο το κενό αυτό. Επίσης κυκλοφόρησαν κάποιες φανταστικές δουλειές από τον darkwave, post-punk, new wave χώρο όπως αυτές των Pink Turns Blue, Peter Murphy, Siouxsie & The Banshees, The Mission, For Against, The Church και πολλές ακόμα. Επίσης έξι μήνες μετά το τελευταίο άλμπουμ των The Smiths, ο Morrissey παρουσίασε την πρώτη προσωπική δισκογραφική προσπάθεια του, που ακόμα συγκαταλέγεται στα κορυφαία άλμπουμ του.
Το 1988 ήταν μια πολύ σημαντική χρόνια και για την αμερικανική alternative rock σκηνή. Τότε κυκλοφόρησε το ντεμπούτο των Pixies, το οποίο αποτέλεσε μια τις κυκλοφορίες - σταθμούς της 4AD, το πέμπτο άλμπουμ των Sonic Youth, που συμπεριλήφθηκε από τη National Recording Preservation Board στη λίστα της με τα ηχητικά μνημεία της Αμερικής που αξίζουν να διασωθούν, αλλά και πολλοί ακόμα καταπληκτικοί δίσκοι από γκρουπ όπως οι Dinosaur Jr, Jane's Addiction, Throwing Muses και πολλά ακόμα. Και φυσικά υπήρχε και ο Νικολάκης....
Η αρχή για τους Sad Lovers & Giants έγινε πριν από λίγο καιρό, όταν και παρουσίασαν το νέο τους single με τίτλο "Paradise". Πλέον το νέο άλμπουμ με τίτλο "Mission Creep" του ιστορικού post-punk συγκροτήματος είναι διαθέσιμο ψηφιακά. Ο δίσκος αναμένεται να κυκλοφορήσει και σε cd και βινύλιο. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι το "Mission Creep" είναι στα ίδια επίπεδα με τις καλύτερες δουλειές τους. Οι Garce Allard, Tony McGuinness, Nigel Pollard, Ian Gibson και Will Hicks θα βρεθούν στις 2 Μαρτίου 2019 στην Αθήνα για μια συναυλία στο AN Club, οπότε θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε το νέο υλικό και ζωντανά.
