Ο Trentemøller κυκλοφόρησε φέτος το άλμπουμ "Fixion", που είναι μάλλον ότι καλύτερο έχει παρουσιάσει ο Δανός παραγωγός μιας και πρόκειται για μια δουλειά γεμάτη highlights, όπως τα κομμάτια "River In Me" και "Complicated". Το κοινό στα δυο προαναφερθέντα κομμάτια είναι η συμμετοχή της Jehnny Beth των Savages στα φωνητικά, με το "Complicated" να αποκτά και αυτό επίσημο βίντεο σε σκηνοθεσία των Åsa Riton και Andreas Emenius. Ο Trentemøller θα βρεθεί για δυο εμφανίσεις στην χώρα μας, στις 10 και 11 Φεβρουαρίου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.
Οι Bleib Modern είναι ένα σχετικά νέο γερμανικό post-punk συγκρότημα που πέρσι παρουσίασε το αξιόλογο ντεμπούτο του με τίτλο "All Is Fair In Love And War", από την Wave Records, ενώ φέτος τον Ιανουάριο επανήλθε με το εξίσου καλό "Vale Of Tears". Το πενταμελές πλέον σχήμα θα περάσει από τα μέρη μας στα πλαίσια προώθησης της νέας του δουλειάς, για μια εμφάνιση το Σάββατο 8 Απριλίου στην Αθήνα και το Death Disco.
Οι Nine Inch Nails επέστρεψαν την προηγούμενη εβδομάδα με νέο EP, το οποίο ονομάζεται "Not The Actual Events" και είναι η πρώτη δουλειά του σχήματος που περιλαμβάνει τον Atticus Ross, τον soundtrack-ικό συνεργάτη του Trent Reznor, ως βασικό μέλος. Αυτή αποτέλεσε και την πρώτη κυκλοφορία των Nine Inch Nails μετά από τρεισήμισι χρόνια σχεδόν και το άλμπουμ "Hesitation Marks" (πέρσι το γκρουπ είχε παρουσιάσει το boxset "Halo I-IV" με υλικό από την περίοδο του "Pretty Hate Machine"). Για το 2017 ο Reznor ετοιμάζει την επανακυκλοφορία του "The Fragile", σε μια αρκετά πλούσια έκδοση με επιπρόσθετο υλικό αποτελούμενο από 37 κομμάτια, όπως και νέο δίσκο. Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το νέο EP, αλλά και να δείτε το βίντεο για το κομμάτι "Burning Bright (Field On Fire)" παρακάτω:
Ως ένα δωρεάν ταξίδι στο χρόνο φαίνεται να λειτουργεί η πρώτη ανακοίνωση ονομάτων από το Rockwave Festival, αφού μας μεταφέρει τουλάχιστον μια δεκαετία πίσω. Πιο συγκεκριμένα οι Placebo, μαζί με τους δικούς μας Last International Playboys, θα εμφανιστούν την 1η Ιουλίου στο Terra Vibe, ενώ μια μέρα αργότερα θα ακολουθήσει το emo/ nu-metal/ one hit wonder συγκρότημα των Evanescence. Εννοείται ότι αναμένονται περισσότερες ανακοινώσεις με την ελπίδα να είναι κάτι πιο αξιόλογο ή που να μην έρχεται κάθε έξι μήνες Ελλάδα.
Φέτος τον Ιούνιο οι Marsheaux κυκλοφόρησαν τον νέο τους δίσκο από την Undo Records με τίτλο "Ath.Lon". Αυτός έρχεται μετά το πολύ αξιόλογο "Inhale", την κορυφαία ελληνική δουλειά του 2013, αλλά και το περσινό "A Broken Frame" - ένα άλμπουμ με Depeche Mode διασκευές. Από τον φετινό δίσκο προέρχεται το κομμάτι "Like A Movie", για το οποίο οι Marsheaux παρουσίασαν ένα νέο βίντεο.
Ολοκληρώθηκε και η δέκατη blogovision με τα αποτελέσματα να είναι τα πιο αναμενόμενα, περισσότερο ίσως, από κάθε άλλη χρονιά που θυμάμαι. Με τα πρώτα τέσσερα άλμπουμ να είναι δεδομένα, τα αποτελέσματα ήρθαν να επιβεβαιώσουν το πόσο φανατικό κοινό έχουν οι Radiohead στα μέρη μας, το οποίο κατάφερε να τους φέρει στην κορυφή της συγκεκριμένης λίστας, παρόλο που το "A Moon Shaped Pool" δεν συγκρίνεται με παλαιότερες κυκλοφορίες τους. Πέρα όμως από τα στανταράκια, η blogovision για άλλη μια φορά πρόσφερε πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, ενώ για είκοσι ημέρες τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από την ιστοσελίδα blogovision.tumblr.com. Αναλυτικά τα 20 κορυφαία που προέκυψαν από την φετινή blogovision είναι:
Για μένα η φετινή λίστα είχε προκύψει από σχετικά πολύ νωρίς, με την κατάρτιση της να είναι αρκετά "εύκολη" υπόθεση. Σίγουρα είναι ακόμα μερικές δουλειές που θέλω να τσεκάρω, ιδίως κάποιες που κυκλοφόρησαν προς το τέλος της χρόνιας. Αλλά τι θα ήταν η κάθε λίστα χωρίς τις παραλείψεις, διορθώσεις και νέες - τελευταίες ανακαλύψεις; Το 2016 όσο αφορά τη δισκογραφική παραγωγή χαρακτηρίστηκε για μένα περισσότερο από ποσότητα και λιγότερο από ποιότητα. Σε αυτό όμως θα αναφερθώ περισσότερο όταν παρουσιάσω σε λίγο καιρό, όπως κάθε χρόνο, τα κορυφαία 40 άλμπουμ για την περσινή χρονιά. Οι είκοσι δίσκοι που απαρτίζουν την λίστα μου για τη φετινή blogovision είναι τα εξής:
Το "Spiritual Songs For Lovers To Sing" κατάφερε από την πρώτη ακρόαση να δικαιολογήσει και να επιβεβαιώσει το κόλλημα μου με το έργο του Ellery James Roberts. Το στοιχείο της γλυκιάς "κακοφωνίας" των Wu Lyf είναι φανερό και εδώ, ηχητικά όμως το αποτέλεσμα είναι πιο εξελιγμένο με περισσότερο βάθος και ποικιλία. Ελπίζω το νέο του project να ήρθε για να μείνει γιατί δείχνει ότι έχει μέλλον, ενώ και η ρομαντική του προσέγγιση είναι αναγκαία. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για τον δίσκο της χρονιάς εδώ.
Key Tracks: "Beneath the Concrete", "I & I"
The story so far:
Ο Ellery James Roberts μετά από τον δίσκο "Go Tell Fire To The Mountain" του 2011 με τους Wu Lyf, επανήλθε δισκογραφικά φέτος παρέα με την Ebony Hoorn ως LUH (Lost Under Heaven). Το βίντεο για το "Lament" αποτελεί το πιο πρόσφατο από το νέο τους δίσκο, μετά από αυτά για τα "Beneath the Concrete", "I&I", "$ORO", "Lost Under Heaven" και "Unites". Μπορείτε λοιπόν να απολαύσετε παρακάτω άλλο ένα κομμάτι από το "Spiritual Songs For Lovers To Sing" - το κορυφαίο άλμπουμ του 2016 για το POEt'S SOUND.
Πολλοί περιγράφουν την μουσική των Bestial Mouths ως μια industrial εκδοχή της Siouxsie και της Diamanda Galas. Εννοείται ότι αυτό που ξεχωρίζει είναι τα φωνητικά της Lynette Cerezo, με μια μεγάλη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Με το "Heartless", που περιλαμβάνει νέο υλικό αλλά και κάποιο ξαναδουλεμένο παλαιότερο, οι Bestial Mouths εξελίσσουν τον ήχο τους, κάνοντάς τον πιο προσιτό για μεγαλύτερο κοινό χωρίς όμως να χάνει στο ελάχιστο την δυναμική του, αλλά και τη συνθετική τους ικανότητα, παραδίδοντας μια δουλειά που δεν πρέπει να χάσει κανένας φίλος της goth, post-punk, industrial, dark electro σκηνής και όχι μόνο. Απλά απαραίτητο!
Key Track: "Heartless"
The story so far:
No.03 : Holy Esque - At Hope’s Ravine (Beyond The Frequency)
Beyond The Frequency Δεκεμβρίου 18, 2016
Μετά το κορυφαίο EP για το 2015, οι Holy Esque αποδεικνύουν ότι άξιζαν τα πέντε χρόνια αναμονής για το ντεμπούτο τους, αφού με το "At Hope’s Ravine" δεν παραδίδουν μόνο μια εξαιρετική indie rock δισκογραφική δουλειά αλλά και ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "At Hope’s Ravine" εδώ.
Key Tracks: "Hexx", "Silences"
The story so far:
Όπως το "Nocturne" ήταν αρκετά πιο φωτεινό σε σχέση με το "Gemini", το "Life Of Pause" συνεχίζει αυτή την πορεία και αποδεικνύεται το πιο χαρούμενο, με την μεγαλύτερη ποικιλία, δισκογραφικό αποτέλεσμα του Jack Tatum. Και όπως και οι προηγούμενες κυκλοφορίες των Wild Nothing έτσι και το νέο άλμπουμ αναμένεται να μας συντροφεύει για πολύ καιρό ακόμα. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το album review του "Life Of Pause" εδώ.
The story so far:
Ο νέος δίσκος των Wovenhand με τίτλο "Star Treatment" έρχεται δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό "Refractory Obdurate", δουλειά που αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες του 2014, και όσοι ενθουσιάστηκαν με την πιο σκληρή - σκοτεινή πλευρά του σχήματος θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι με το νέο τους πόνημα. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το album review του "Star Treatment" εδώ.
Key Tracks: "Go Ye Light", "The Hired Hand"
The story so far:
Μπορεί το "Skeleton Tree" να συνοδεύτηκε από το τραγικό γεγονός του θανάτου του υιού του Cave και συνεπώς να εκθειάστηκε ακόμα περισσότερο, όμως παρόλο που δεν πρόκειται για αριστούργημα αποτελεί άλλο έναν πολύ αξιόλογο δίσκο που τιμάει το όνομα και την ιστορία του καλλιτέχνη. Άλλωστε ο Nick Cave σπάνια μας έχει απογοητεύσει και δεν το κάνει ούτε τώρα. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το "Skeleton Tree" εδώ.
Key Tracks: "Jesus Alone", "Girl In Amber"
The story so far:
Με ήχο κάπου ανάμεσα σε Autobahn και DIIV και επιρροές από Spaceman 3 μέχρι The Cure και Joy Division, οι Creative Adult κυκλοφόρησαν τον φετινό Ιούλιο τον δεύτερο δίσκο τους με τίτλο "Fear of Life". Εκεί που το πιο "ωμό" ντεμπούτο τους - το "Psychic Mess" του 2014 - φανέρωνε τις hardcore ρίζες του σχήματος, το "Fear of Life" αποτελείται από εννιά εξαιρετικά φαζαριστά post-punk κομμάτια. Μπορεί οι Creative Adult να φέρουν τις αναφορές τους με περηφάνια, αλλά ταυτόχρονα η φρέσκια οπτική τους καταφέρνει να αποζημιώνει τον ακροατή σε κάθε νέα του "επίσκεψη".
Key Tracks: "Heal", "I Can Love"
The story so far:
Ο νέος δίσκος των Wild Beasts συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το "Present Tense" του 2014 ακολουθώντας πιο χορευτικά μονοπάτια με εντυπωσιακή αυτοπεποίθηση. Θεωρώ ότι το "Boy King" είναι ότι καλύτερο έχει προσφέρει το συγκρότημα μέχρι σήμερα και δύσκολα θα αφήσει κάποιον ασυγκίνητο. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το φετινό άλμπουμ των Wild Beasts εδώ.
Key Tracks: "Celestial Creatures", "Get My Bang"
The story so far:
Τα μέλη των Minor Victories δείχνουν με το πρώτο τους άλμπουμ ότι βρήκαν εξαιρετική χημεία μεταξύ τους, έστω και από απόσταση, προσφέροντας μερικές μαγικές στιγμές. Ελπίζω να ξαναεπισκεφτούν το project αυτό και να ακούσουμε ακόμα περισσότερα πράγματα από το σχήμα στο μέλλον. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "Minor Victories" εδώ.
Key Tracks: "Scattered Ashes (Song For Richard)", "Breaking My Light"
The story so far:
Μπορεί να μην υπάρχει κάποια σημαντική ηχητική αλλαγή από το γνωστό shoegaze/ dream pop ύφος των DIIV, αλλά τα κομμάτια του "Is The Is Are" ξεδιπλώνονται πιο φυσικά σαν να έχουν περισσότερο χώρο να "αναπνεύσουν", δημιουργώντας ένα πιο άμεσο αποτέλεσμα. Μάλιστα αν ο δίσκος είχε μικρότερη διάρκεια, γιατί δεν κρατάει το ίδιο επίπεδο σε όλη τη διάρκειά του, θα μιλούσα για μια εξαιρετική κυκλοφορία. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "Is The Is Are" εδώ αλλά και για την ζωντανή εμφάνιση των DIIV στο φετινό Release Festival εδώ.
Key Tracks: "Mire (Grant's Song)", "Bent (Roi’s Song)"
The story so far:
Εδώ και ένα χρόνο περίπου περιμένουμε την ανακοίνωση της νέας δουλειάς των The Jesus And Mary Chain. Τα πρώτα σημάδια έδωσε ο Alan McGee (Creation Records) όταν μίλησε πριν λίγο καιρό για το νέο άλμπουμ τους. Πλέον είναι επίσημο, ο νέος δίσκος των αδερφών Reid θα ονομάζεται "Damage And Joy", σε παραγωγή του Youth των Killing Joke, και θα κυκλοφορήσει στις 24 Μαρτίου από την Warner, δέκα εννιά χρόνια μετά το τελευταίο άλμπουμ των The Jesus And Mary Chain με τίτλο "Munki". Παρακάτω μπορείτε να δείτε το tracklist του "Damage And Joy", αλλά και να ακούσετε το πρώτο κομμάτι από αυτό - το "Amputation" που δείχνει να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το "Munki".
01. Amputation
02. War On Peace
03. All Things Pass
04. Always Sad
05. Song For A Secret
06. The Two Of Us
07. Los Feliz (Blues and Greens)
08. Mood Rider
09. Presidici (Et Chapaquiditch)
10. Get On Home
11. Facing Up To The Facts
12. Simian Split
13. Black And Blues
14. Can’t Stop The Rock
Διαβάστε επίσης:
Δυο χρόνια μετά τη τελευταία τους εμφάνιση στην χώρα μας, οι Blonde Redhead συμπεριέλαβαν ξανά την Αθήνα ως σταθμό της νέας τους περιοδείας. Πιο συγκεκριμένα το σχήμα θα εμφανιστεί στο Gagarin205 την Κυριακή 19 Μαρτίου 2017. Μαζί τους θα "φέρουν" και το επερχόμενο διπλό single "3'oclock/ Golden Light". Η τελευταία κυκλοφορία των Blonde Redhead μας ήρθε το 2014 με το άλμπουμ "Barragán".
Εκεί που πριν λίγα χρόνια πήραν τα κομμάτια του "Silence Yourself" και τα ανέδειξαν live, το "Adore Life" έγινε με γνώμονα τη ζωντανή τους εμφάνιση των Savages. Αφού είδαν ποια στοιχεία δουλεύουν live, έστησαν τα κομμάτια της νέας τους δουλειάς ώστε να εξυπηρετούν το σκοπό αυτό που αποτελεί το δυνατό τους χαρτί. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την ανάρτηση για το "Adore Life" εδώ.
Key Tracks: "The Answer", "Adore"
The story so far:
Ο Iggy Pop με το "Post Pop Depression" όχι μόνο δεν απογοητεύει, αφού περιέχει μερικές από τις καλύτερες στιγμές του τα τελευταία χρόνια, αλλά παρουσιάζει έναν απολαυστικό δισκογραφικό κλείσιμο αν όντως αυτό αποτελέσει το τελευταίο άλμπουμ του. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά το album review του "Post Pop Depression" εδώ.
The story so far:
Μπορεί οι White Lies με το "Friends" να ήθελαν να στοχεύσουν σε μεγαλύτερα ακροατήρια, αλλά πραγματικά δεν νομίζω ότι η συγκεκριμένη δουλειά μπορεί να ακουστεί πέρα από τον κύκλο των πιστών φίλων τους. Δεν είναι ότι ο νέος δίσκος τους δεν αποτελείται από καλά κομμάτια, αλλά έχουν θαφτεί κάτω από έναν wannabe Killers ήχο και άλλοτε από μια αρκετά ξεπερασμένη 80s ποπ παραγωγή. Μπορείτε να διαβάσετε τη γνώμη μου για το "Friends" εδώ, όπως και για την πρόσφατη εμφάνιση της μπάντας στην Αθήνα εδώ.
Key Tracks: "Summer Didn't Change A Thing", "Take It Out On Me"
The story so far:
Μπορεί η συναυλία του Σαββάτου να ήταν η τέταρτη επίσκεψη των White Lies στη χώρα μας, αλλά σίγουρα ήταν η πιο σημαντική μιας και αποτελούσε το πρώτο live της μπάντας εδώ ως πρώτο όνομα. Η ζωντανή αυτή εμφάνιση πραγματοποιήθηκε μετά από αρκετή περιπέτεια, με αλλαγή ημερομηνίας και αργότερα με αλλαγή και συναυλιακού χώρου. Η εξήγηση για τα παραπάνω, αν και προφανής τουλάχιστον για το δεύτερο, ήρθε μπαίνοντας στο χώρο και αντικρίζοντας ένα Gagarin που απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί γεμάτο. Δυστυχώς η βροχή εκείνο το βράδυ, σε συνδυασμό με το γεγονός του ούτως ή άλλως δύσκολου παρκαρίσματος στην περιοχή, με έκανε να χάσω το αξιόλογο ελληνικό συγκρότημα των Le Page και να είμαι οριακά στην ώρα για την εμφάνιση των Βρετανών.
Η πρόσφατη περιοδεία των White Lies πραγματοποιείται στα πλαίσια προώθησης της νέας τους δουλειάς με τίτλο "Friends" (μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ). Μπορεί ο δίσκος να μην ενθουσίασε τους περισσότερους φίλους της μπάντας, κυρίως λόγω της τετριμμένης ηχητικής κατεύθυνσης που ακολούθησε, αλλά το πως θα αποτυπώνονταν τα νέα κομμάτια ζωντανά παρουσίαζε ξεχωριστό ενδιαφέρον. Η μπάντα παρουσίασε έξι κομμάτια από το νέο της άλμπουμ, με τα περισσότερα από αυτά όντως να ακούγονται πολύ καλύτερα ζωντανά. Θα ξεχώριζα το "Take It Out On Me", "Hold Back Your Love" και "Don't Want To Feel It All", ενώ εντύπωση μου έκανε η απουσία από το setlist του "Summer Didn't Change A Thing" (για μένα το καλύτερο κομμάτι με διαφορά από το "Friends").
Τις περισσότερες αντιδράσεις κατάφεραν να αποσπάσουν, όπως ήταν φυσικό, τα "Death" και "Bigger Than Us", κομμάτια που το συγκρότημα τα έχει πάει σε άλλο επίπεδο live. Εννοείται ότι δεν έλειψαν αγαπημένα τραγούδια των White Lies, όπως τα "Farewell To The Fairground", "A Place to Hide" και "Unfinished Business". Έχοντας δει τη μπάντα πέντε φορές, διαπιστώνω κάθε φορά την πρόοδο του Harry McVeigh ως frontman. Αυτή τη φορά ήταν ακόμα πιο "λυμένος" σε σχέση με την εμφάνισή του στο Ejekt του 2014, ενώ και τα υπόλοιπα μέλη έδειχναν να το χαίρονται πραγματικά. Εννοείται ότι και ο κόσμος φάνηκε να ευχαριστιέται υπερβολικά το live των White Lies, για άλλη μια φορά θα έλεγα, δείχνοντας ότι μπορεί το σχήμα να μην έχει το απαραίτητο status για να γεμίσει ένα Gazi Music Hall αλλά σίγουρα έχει φανατικό κοινό. Μια από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς.
White Lies Setlist:
Οι Soft Kill βρίσκονται σε μια πολύ καλή φάση της καριέρας τους και αυτό αποδεικνύεται και με το νέο τους άλμπουμ. Το "Choke" που έρχεται μόλις ένα χρόνο μετά το εξαιρετικό "Heresy", συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε η τελευταία τους δουλειά και περιλαμβάνει και μια συμμετοχή από τον Mark Burgess των The Chameleons. Πάντως το καλύτερο κομμάτι από τον νέο δίσκο των Soft Kill είναι το "Whirl", που αποτέλεσε το b-side του φανταστικού περσινού single "Selfish Love".
The story so far:
