Την περσινή χρονιά, με χαρά είδα την εμφάνιση όλων και περισσότερων πολιτικοποιημένων συγκροτημάτων, με κύρια αφορμή τη κατάσταση σε Αγγλία και Αμερική. Επίσης το 2017 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν η χρονιά των μεγάλων δισκογραφικών επιστροφών. Οι Slowdive κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ μετά από είκοσι δυο χρόνια, ενώ οι The Jesus And Mary Chain μετά από δέκα εννιά χρόνια. Αλλά ήταν μια άλλη "μικρότερη" επιστροφή που με κέρδισε περισσότερο. Μετά από περίπου έξι χρόνια απουσίας, τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά, ο John Maus επέστρεψε την περσινή χρονιά με άλλη μια φανταστική δουλειά. Και έχει και συνέχεια το 2018...
No.10 Sally Dige - Holding On (Avant! Records): Η κορυφαία new wave κυκλοφορία της χρονιάς έρχεται από την Δανοκαναδέζα Sally Dige. Τα φωνητικά της αναμφίβολα καταφέρνουν να κλέψουν την παράσταση, όπως άλλωστε και η μαεστρία της να κινείται από τα πιο χορευτικά κομμάτια στα πιο μελαγχολικά.
Ακούστε: "Be Gone", "Holding On"
No.09 Sonic Jesus - Grace (Fuzz Club Records): Το μουσικό ταξίδι που έχουν διανύσει οι Ιταλοί είναι αρκετά μεγάλο, αποδεικνύοντας ότι δεν φοβούνται να πειραματιστούν, όπως θα έπρεπε να κάνει κάθε νέα μπάντα. Έτσι οι Sonic Jesus μας παραδίδουν ένα δισκογραφικό αποτέλεσμα πολύ ανώτερο του ντεμπούτο τους και μας αφήνουν να περιμένουμε για το πως θα κινηθούν στο μέλλον. Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του "Grace" εδώ.
Ακούστε: "No Way", "I'm In Grace"
No.08 Idles - Brutalism (Balley Records): Μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές φωνές της σύγχρονης Αγγλίας, αποτελεί το νέο συγκρότημα των Idles. Ωμό, καυστικό, επιθετικό, αλλά κυρίως κερδίζει τις εντυπώσεις με την ειλικρίνεια και την αμεσότητα των στίχων τους.
No.07 Slowdive - Slowdive (Dead Oceans): Οι Slowdive δείχνουν να μην στηρίζονται στη μουσική κληρονομιά των προηγούμενων δουλειών τους, αλλά χαράζουν έναν συναρπαστικό νέο δρόμο με τη νέα τους δουλειά. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "Slowdive" εδώ. Το ιστορικό shoegaze σχήμα βρέθηκε τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα για ένα live, για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Ακούστε: "Star Roving", "Sugar For The Pill"
No.06 Out Lines - Conflats (Rock Action): Ο James Graham συνεχίζει να κυκλοφορεί εξαιρετικές δισκογραφικές δουλειές, αφού μετά το βασικό του σχήμα - τους The Twilight Sad, τα καταφέρνει το ίδιο καλά και με το νέο του project, τους Out Lines. Η μοναδική ατμόσφαιρα, οι πανέμορφες μελωδίες και τα απόλυτα ταιριαστά φωνητικά της Kathryn Joseph με αυτά του Graham, μας χαρίζουν μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς.
Ακούστε: "Buried Guns", "There Is A Saved Place"
No.05 Methyl Ethel - Everything Is Forgotten (4AD Records): Το δεύτερο άλμπουμ των Methyl Ethel αποτελεί ένα απόλυτα διασκεδαστικό άκουσμα, που λειτουργεί όμως σε πολλά επίπεδα και σίγουρα βάζει το όνομα τους υπό στενή παρακολούθηση. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τη γνώμη μου για το "Everything Is Forgotten" εδώ.
Ακούστε: "Ubu", "Drink Wine"
No.04 Algiers - The Underside Of Power (Matador): Συνολικά με το "The Underside Of Power" καταφέρνουν να καλύψουν τις όποιες αδυναμίες του πρώτου τους άλμπουμ, παραδίδοντας ένα συνθετικά πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Οι Algiers είναι ένα μουσικό δημιούργημα των καιρών μας και ακριβώς αυτό τους καθιστά τόσο σημαντικούς. Διαβάστε τη δισκοκριτική μου για το νέο άλμπουμ των Algiers, εδώ.
Ακούστε: "The Underside of Power", "Walk Like A Panther"
No.03 Protomartyr - Relatives In Descent (Domino Records): Οι Protomartyr μπορεί να ανήκουν στην μεγάλη κατηγορία των επιθετικών post-punk σχημάτων, αλλά διαφέρουν γιατί έχουν επιδείξει διάρκεια και γιατί έχουν χτίσει σταδιακά το όνομά τους, με τη μια καλύτερη κυκλοφορία μετά την άλλη. Πολύ φυσιολογικά ο τέταρτος δίσκος τους είναι και ο καλύτερός τους και παράλληλα η κορυφαία post-punk κυκλοφορία της χρονιάς.
Ακούστε: "A Private Understanding", "My Children"
No.02 The Jesus And Mary Chain - Damage And Joy (Warner): Η συνολική αίσθηση που αφήνει το νέο άλμπουμ των The Jesus And Mary Chain είναι ότι πρόκειται καθαρά για το "Munki" μέρος δεύτερο. Φυσικά αυτό δεν μειώνει την απόλαυση ακρόασης του δίσκου, όταν το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό. Μπορείτε να διαβάσετε πιο αναλυτικά για την επιτυχημένη δισκογραφική επιστροφή των αδερφών Reid εδώ, όπως και για την εμφάνισή τους στο Ejekt Festival 2017, εδώ.
Ακούστε: "Amputation", "War On Peace"
No.01 John Maus - Screen Memories (Ribbon Music): Το νέο άλμπουμ του John Maus είναι ένα φανταστικό άλμπουμ που ακροβατεί καταπληκτικά μεταξύ του διασκεδαστικού, του μελαγχολικού και του πολιτικοποιημένου με ελάχιστα αρνητικά σημεία. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του κορυφαίου άλμπουμ του 2017, εδώ.
Ακούστε: "The Combine", "Touchdown"
+ Η επανακυκλοφορία της χρονιάς:
Nicole Sabouné - Miman (Century Media): Την Nicole Sabouné την έμαθα πέρσι από την επανακυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της, το οποίο είχε γίνει διαθέσιμο αρχικά το 2015 από την Woah Dad!. Πείτε με προκατειλημμένο αλλά δεν περίμενα αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα από μια άλλοτε συμμετέχουσα του σουηδικού The Voice. Με σαφείς αναφορές στην Siouxsie, αλλά και σε κλασσικά συγκροτήματα της 4AD Records, το "Miman" αποτελεί μια από τις καλύτερες darkwave κυκλοφορίες των τελευταίων χρόνων.
Ακούστε: "Bleeding Faster", "Lifetime"
Διαβάστε επίσης:
Μπορεί να ακούγονταν εδώ και λίγο καιρό, αλλά σήμερα ήρθε η επίσημη ανακοίνωση. Οι Arctic Monkeys θα βρεθούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την Παρασκευή 6 Ιουλίου για το Rockwave Festival. Η επιβεβαίωση ήρθε τόσο από τη διοργανώτρια εταιρεία, όσο και από την επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος. Η προπώληση των εισιτηρίων θα ξεκινήσει την 1η Φεβρουαρίου. Φυσικά ο Alex Turner μας είχε επισκεφτεί άλλη μια φορά για το ίδιο φεστιβάλ, αλλά με τους The Last Shadow Puppets πριν από δυο χρόνια. Παράλληλα οι Arctic Monkeys ετοιμάζονται να ανακοινώσουν και το νέο τους άλμπουμ, που θα έρθει πέντε χρόνια μετά το απίστευτα εμπορικά επιτυχημένο "ΑΜ".
Την συγκεκριμένη εισαγωγή θα την αρχίσω κάπως αρνητικά. Η μεγαλύτερη απογοήτευση για φέτος, τουλάχιστον για τα υψηλά στάνταρ που μας είχαν συνηθίσει, ήρθε για μένα από τη νέα δουλειά των Arcade Fire. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τη γνώμη μου για το αρκετά μέτριο "Everything Now" εδώ. Ευτυχώς όμως κάποιοι άλλοι Καναδοί, οι Wolf Parade, αναπλήρωσαν και με το παραπάνω αυτό το κενό. Όμως και οι υπόλοιπες εννιά δουλειές, που παρουσιάζονται στην παρακάτω λίστα, είναι αρκετά ξεχωριστές για μένα, μιας και μου χάρισαν πάρα πολλές απολαυστικές ακροάσεις μέσα στο 2017.
No.20 Zola Jesus - Okovi (Sacred Bones Records): Μετά από μια όχι και τόσο επιτυχημένη πιο εμπορική απόπειρα, η Nika Roza Danilova επιστέφει στο δισκογραφικό της σπίτι, αλλά και στις αξιόλογες δουλειές, με ένα άλμπουμ που συνδυάζει όλα τα ηχητικά στοιχεία με τα οποία μας είχε ενθουσιάσει στο παρελθόν.
No.19 PAWNS - The Gallows (Mass Media Records): Οι PAWNS με είχαν εντυπωσιάσει από τα πρώτα τους ηχητικά βήματα και το ντεμπούτο του σχήματος από την Νέα Υόρκη, με τις hardcore/ punk ρίζες, δεν απογοητεύει και παράλληλα αποτελεί μια από τις κορυφαίες post-punk/ death rock κυκλοφορίες της χρονιάς.
No.18 The National - Sleep Well Beast (4AD Records): Μετά από τέσσερα χρόνια, στα οποία τα μέλη των The National ασχολήθηκαν με άλλα projects, το σχήμα επανήλθε φέτος με νέο άλμπουμ, το οποίο μπορεί πολύ φυσιολογικά να πατάνε εν μέρει πάνω στην ίδια δοκιμασμένη συνταγή, αλλά πειραματίζονται περισσότερο ηχητικά παραδίδοντας ένα πιο φρέσκο αποτέλεσμα. Μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ.
Ακούστε: "Day I Die", "The System Only Dreams In Total Darkness"
No.17 Priests - Nothing Feels Natural (Sister Polygon): Στον νέο τους δίσκο οι Priests συνεχίζουν να μην μασούν τα λόγια τους για την κατάσταση γύρω τους και φανερώνουν ότι έχουν όλα εκείνα τα στοιχεία για να μας δώσουν κάτι ακόμα καλύτερο στο μέλλον. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τη γνώμη μου για το "Nothing Feels Natural" εδώ.
Ακούστε: "No Big Bang", "Suck"
No.16 M!R!M - Iuvenis (Manic Depression Records): Δεύτερο άλμπουμ για τον Ιταλό Lacopo Bertelli, ή αλλιώς Jack Milwaukee, και σίγουρα υπάρχει πολύ μεγάλη εξέλιξη από το ντεμπούτο του, τόσο μουσικά όσο και συνθετικά. Ψιθυριστά φωνητικά, 80s synths, και κάποια από τα πιο κολλητικά riffs της χρονιάς, με κάνουν να ελπίζω σε κάτι πολύ καλύτερο στο μέλλον.
Ακούστε: "At Night", "Song For The Lonely Dreamers"
No.15 Dune Messiah - The Iron Oak (Third Coming Records): Οι Dune Messiah είναι ένα νέο neofolk/dark country σχήμα με βάση την Κοπεγχάγη, του Magnus Westergaard - κιθαρίστα των The Woken Trees, που τον Μάρτιο που μας πέρασε κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του. Για τους φίλους του ήχου των Current 93, Wovenhand, Nick Cave αποτελεί απαραίτητο άκουσμα.
Ακούστε: "What You've Become", "This Far"
No.14 The Horrors - V (Wolftone/Caroline Records): Μπορεί το ηχητικά στάσιμο "Luminous" να μην ενθουσίασε όσο οι προηγούμενες δουλειές τους, αλλά με το πέμπτο τους άλμπουμ, που έχει σαφείς αναφορές στους Depeche Mode των 90s, οι The Horrors συνεχίζουν την επιτυχημένη πορεία τους.
Ακούστε: "Something To Remember Me By", "Machine"
No.13 Death Bells - Standing At The Edge Of The World (Funeral Party/ Burning Rose): Το "Standing At The Edge Of The World" αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά ντεμπούτο άλμπουμ που άκουσα μέσα στο 2017. Μπορεί αρχικά οι Αυστραλοί να φαντάζουν ως άλλη μια post-punk/shoegaze μπάντα, αλλά ο δίσκος τους επιφυλάσσει στον ακροατή αρκετές ευχάριστες εκπλήξεις.
No.12 Drab Majesty - The Demonstration (Dais Records): Το υλικό του "The Demonstration" ανήκει στη κατηγορία των δουλειών που προσφέρουν άλλη μια οπτική στη dark/ new wave σκηνή των 80s. Και ακριβώς κάτω από αυτό το πλαίσιο ο δεύτερος δίσκος των Drab Majesty λειτουργεί απόλυτα επιτυχημένα. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τη γνώμη μου για τον δίσκο εδώ. Τον περασμένο Μάιο, το σχήμα του Deb Demure βρέθηκε στην Αθήνα για μια ζωντανή εμφάνιση στο Death Disco.
Ακούστε: "Cold Souls", "Too Soon to Tell"
No.11 Wolf Parade - Cry Cry Cry (Sub Pop): Το συγκρότημα από το Μόντρεαλ δείχνει αναζωογονημένο, κυκλοφορώντας έναν εκπληκτικό indie rock δίσκο που παίζει να είναι ακόμα καλύτερος και από το ντεμπούτο τους - το εξαιρετικό "Apologies to the Queen Mary" του 2005. Ποιος χρειάζεται τους Arcade Fire;
Ακούστε: "You're Dreaming", "Lazarus Online"
Διαβάστε επίσης:
Είναι πολλές οι ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες που καταφέρνουν να ξεχωρίζουν και να μας χαρίζουν συνεχώς αξιόλογες κυκλοφορίες. Προσωπικά αγαπημένες είναι πάντα η Sacred Bones, η Captured Tracks, η Felte και πολλές ακόμα, αλλά πρέπει να αναφερθώ άλλη μια φορά στη Fuzz Club Records που για ακόμα μια χρονιά συνέχισε να κυκλοφορεί πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές. Στην προηγούμενη δεκάδα υπήρχε το τελευταίο άλμπουμ των The Underground Youth, ενώ στην παρακάτω λίστα υπάρχουν δυο δίσκοι από συγκροτήματα του ρόστερ της. Όμως η κορυφαία κυκλοφορία της λονδρέζικης δισκογραφικής έρχεται αρκετά πιο μετά στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς...
No.30 B Boys - Dada (Captured Tracks): Η καλύτερη φετινή κυκλοφορία της Captured Tracks έρχεται από μια περσινή προσθήκη στο δυναμικό της, τους B Boys. To σχήμα από το Μπρούκλιν στον νέο του δίσκο, στηρίζεται σε έναν 80s post-punk ήχο στο ύφος συγκροτημάτων όπως οι Gang of Four και οι Wire.
Ακούστε: "Energy", "Discipline"
No.29 Death Of Lovers - The Acrobat (Dais Records): Από τότε που άκουσα το EP "Buried Under A World Of Roses" των Death Of Lovers, ένα από τα κορυφαία EP του 2013, περίμενα με ιδιαίτερη ανυπομονησία το ντεμπούτο τους. Ο δίσκος δεν απογοητεύει και βασιζόμενος σε έναν synth ήχο μας θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των New Order και των The Cure.
Ακούστε: "The Absolute", "Orphans Of The Smog"
No.28 Future Islands - The Far Field (4AD): Προφανώς οι Future Islands είχαν στο μυαλό τους να εκμεταλλευτούν τη μεγαλύτερη προσοχή που απολαμβάνουν τα τελευταία χρόνια, ώστε να παρουσιάσουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα. Ευτυχώς για αυτούς έχουν τα κομμάτια για να το υποστηρίξουν. Διαβάστε το album review του "The Far Field" εδώ.
No.27 NONN - NONN (Fuzz Club Records): Οι NONN δείχνουν ότι έχουν τις ιδέες να ξεχωρίσουν και να αποτελέσουν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της coldwave / post-punk σκηνής. Συνίσταται ιδιαιτέρως σε φίλους συγκροτημάτων όπως οι The Soft Moon ή οι The Underground Youth. Διαβάστε αναλυτικά για το ντεμπούτο των NONN εδώ.
Ακούστε: "Need", "Lost"
No.26 Fufanu - Sports (One Little Indian): Η μεγαλύτερη διαφορά του νέου άλμπουμ των Fufanu σε σχέση με το ντεμπούτο του σχήματος, είναι ότι αυτό ακολουθεί ένα λιγότερο θορυβώδες μονοπάτι, με έναν κατά βάση synth ήχο. Ο συνολικός απολογισμός είναι σίγουρα θετικός για το "Sports", το οποίο συνεχίζει την πολύ ενδιαφέρουσα πορεία των Fufanu. Διαβάστε το album review του "Sports" εδώ.
Ακούστε: "Bad Rockets", "Sports"
No.25 Gold Class - Drum (Felte): Η μίξη των Joy Division, Killing Jooke στοιχείων με φωνητικά που φέρνουν σε Morrissey συνεχίζεται και στο δεύτερο άλμπουμ των Gold Class, που είναι σαφές ανώτερο του ντεμπούτο τους. Μπορεί να μην ξανακαλύπτουν το τροχό, όμως σίγουρα θα ενθουσιάσουν τους φίλους του είδους.
Ακούστε: "Twist In The Dark", "Get Yours"
No.24 Invsn - The Beautiful Stories (Dine Alone Records): Οι Invsn είναι το project έκπληξη από τον Dennis Lyxzén, γνωστός από το punk συγκρότημα των Refused, και την Sara Almgren των Τhe (International) Noise Conspiracy που κινείται σε καθαρά 80s post-punk μονοπάτια και καταφέρνει να συναρπάσει σε επτά μόλις κομμάτια.
Ακούστε: "Immer Zu", "I Dreamt Music"
No.23 We Are Monroe - White Lights (Factor): Αν ο συγκεκριμένος δίσκος είχε κυκλοφορήσει μια δεκαετία πριν, θα ήταν αναμφίβολα μια από τις κορυφαίες indie rock δουλειές. Αυτό δεν μειώνει την αξία του δεύτερου άλμπουμ των Καναδών, που μπορεί άνετα να σταθεί δίπλα στα αντίστοιχα από γκρουπ όπως οι The Futureheads και οι White Lies.
Ακούστε: "Midnight Cruiser", "D.M. Me"
No.22 Chelsea Wolfe - Hiss Spun (Sargent House): Η Chelsea Wolfe κυκλοφόρησε το 2017 άλλο ένα θεοσκότεινο και βαρύ άλμπουμ, σε παραγωγή του Kurt Ballou των Converge, ενώ βρέθηκε και στη χώρα μας για να μας χαρίσει μια μοναδική εμφάνιση. Μπορείτε να διαβάσετε για το live της Chelsea Wolfe στην Αθήνα, εδώ.
No.21 Has A Shadow - Sorrow Tomorrow (Fuzz Club Records): Η Fuzz Club μας έχει χαρίσει πάρα πολλές αξιόλογες κυκλοφορίες από μπάντες που ακροβατούν ανάμεσα σε έναν psych rock και post-punk ήχο. To δεύτερο άλμπουμ των Μεξικανών αποτελεί ένα απολαυστικό σκοτεινό μουσικό ταξίδι, με τόση ποικιλία όσες και οι επιρροές τους.
Διαβάστε επίσης:
Κάθε χρόνο στο κλασσικό μουσικό απολογισμό της χρονιάς, γίνεται λόγος για ποσό καλή ή κακή ήταν δισκογραφικά η χρονιά που πέρασε. Φυσικά η παραγωγή είναι πολύ μεγάλη, οπότε είναι στο χέρι του ακροατή, τι θα επιλέξει να ακούσει και πόσα από όλα αυτά θα του μείνουν. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο "ρίσκο", μιας και το διάστημα είναι πολύ μικρό για να κριθούν αυτές οι δουλειές. Πόσες φορές έχει συμβεί άλμπουμ που έχουν ενθουσιάσει τον πρώτο καιρό, να αποτελούν μετά από λίγα χρόνια, μια απλή αναφορά και άλλα που έχουν "ωριμάσει" εξαιρετικά να απαιτούν όλο και περισσότερες ακροάσεις;
Η παρακάτω, και πρώτη για φέτος λίστα, περιλαμβάνει άλμπουμ που με εξέπληξαν ευχάριστα, όπως ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Liam Gallagher, που είναι μάλλον ότι καλύτερο έχει παρουσιάσει κάποιο μέλος των Oasis εδώ και είκοσι χρόνια. Αλλά και γκρουπ όπως οι Queens of the Stone Age, Royal Blood, Kasabian, Depeche Mode επανήλθαν με αρκετά δυναμικά με αξιόλογες δουλειές, ενώ οι Wire βρίσκονται κάθε χρόνο στη συγκεκριμένη λίστα με το ένα πολύ αξιόλογο άλμπουμ μετά το άλλο. Από την άλλη ο Morrissey κατάφερε να μας απασχολήσει άλλη μια φορά, όμως πέρα από τις πάντα "ενδιαφέρουσες" δηλώσεις του παρουσίασε και έναν πολύ αξιόλογο δίσκο. Αναλυτικά όμως:
No.40 The Underground Youth - What Kind Of Dystopian Hellhole Is This? (Fuzz Club Records): Οι The Underground Youth, που είναι αρκετά αγαπητοί στο ελληνικό κοινό, μας έχουν συνηθίσει στο να κυκλοφορούν αξιόλογες δουλειές και ο νέος τους δίσκος δεν απογοητεύει, περιέχοντας μερικά από τα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει το σχήμα από το Μάντσεστερ.
No.39 Austra - Future Politics (Domino): Ίσως η μεγαλύτερη διαφορά του "Future Politics" σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες είναι ότι εδώ η Stelmanis έχει ένα μήνυμα να περάσει και όπως φαίνεται και από τον τίτλο του άλμπουμ, αποτελεί ότι πιο πολιτικοποιημένο έχει παρουσιάσει. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το φετινό άλμπουμ των Austra εδώ.
Ακούστε: "I Love You More Than You Love Yourself", "Utopia"
No.38 Me And That Man - Songs Of Love And Death (Cooking Vinyl): Ο Adam "Nergal" Darski είναι γνωστός ως ο frontman των Behemoth. Για το νέο του project αφήνει στην άκρη το black metal του βασικού του σχήματος, για χάρη ενός πιο country, dark americana ήχου, στο ύφος των Wovenhand, και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει απόλυτα.
Ακούστε: "My Church Is Black", "Magdalene"
No.37 Depeche Mode - Spirit (Columbia): Μπορεί οι Depeche Mode να έχουν φανατικό κοινό αλλά, όπως είχα παρατηρήσει, το ενδιαφέρον για νέο υλικό από το σχήμα είχε ατονήσει. Αυτό το έργο είχε κυρίως να επιτελέσει το "Spirit" και το καταφέρνει σε ικανοποιητικό βαθμό. Διαβάστε αναλυτικά για το νέο άλμπουμ των Depeche Mode εδώ.
Ακούστε: "Where’s The Revolution", "No More (This Is The Last Time)"
No.36 Wire - Silver / Lead (Pink Flag): Το "Silver / Lead" είναι το τρίτο συνεχόμενο άλμπουμ των Wire τα τρία τελευταία χρόνια, οι οποίοι είναι πλέον μόνιμοι της συγκεκριμένης λίστας. Φυσικά αν μπορούσα να διαλέξω κομμάτια και από τα τρία άλμπουμ θα έφτιαχνα έναν κορυφαίο δίσκο, αλλά και η νέα τους δουλειά μας χαρίζει άλλο ένα απολαυστικό άκουσμα.
Ακούστε: "Short Elevated Period", "Diamonds In Cups"
No.35 Royal Blood - How Did We Get So Dark? (Warner): Μπορεί οι Royal Blood να μην αλλάζουν και πολύ την επιτυχημένη συνταγή του ντεμπούτο τους, αλλά με το "How Did We Get So Dark?" μας παραδίδουν άλλο ένα πολύ αξιόλογο και απίστευτα διασκεδαστικό ροκ άλμπουμ, γεμάτο καλές στιγμές.
Ακούστε: "I Only Lie When I Love You", "Lights Out"
No.34 Kasabian - For Crying Out Loud (Columbia): Μπορεί το νέο άλμπουμ των Kasabian να μην φτάνει στα επίπεδα του "West Ryder Pauper Lunatic Asylum" ή και του "Velociraptor!", αλλά αποτελεί σημαντική βελτίωση από την προηγούμενη δουλειά τους. Το σίγουρο είναι ότι τα κομμάτια του νέου άλμπουμ ακούγονται ακόμα καλύτερα ζωντανά, όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε από κοντά στην πρόσφατη επίσκεψη των Kasabian για λογαριασμό του Ejekt Festival 2017. Διαβάστε το album review του "For Crying Out Loud" εδώ.
Ακούστε: "Ill Ray (The King)", "Bless This Acid House"
No.33 Queens Of The Stone Age - Villains (Matador Records): Η νέα δουλειά της μπάντας του Josh Homme είναι όλα όσα θα περίμενε κανείς. Ένα δυνατό άλμπουμ λοιπόν, πιο "χορευτικό", που κυρίως όμως καταφέρνει να συντηρήσει και ακόμα και να μεγαλώσει τον μύθο των Queens Of The Stone Age.
Ακούστε: "The Way We Used To Do", "The Evil Has Landed"
No.32 Liam Gallagher - As You Were (Warner): O τραγουδιστής των Oasis αποφάσισε επιτέλους να κυκλοφορήσει το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ και το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό, κερδίζοντας παράλληλα την μάχη των Gallagher αφού και ο Noel κυκλοφόρησε φέτος δίσκο. Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι το "As You Were" περιέχει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια, στο γνωστό Oasis ύφος, μετά το "Be Here Now".
Ακούστε: "Wall Of Glass", "For What It's Worth"
No.31 Morrissey - Low In High School (BMG): Μετά από τις διάφορες περιπέτειές του με τις δισκογραφικές εταιρείες τρία χρόνια πριν, ο Morrissey βρήκε νέα στέγη και επέστρεψε με νέα δουλειά τον Νοέμβριο που μας πέρασε. Το "Low In High School" είναι ίσως ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει ο Moz μετά το "You Are the Quarry" του 2004.
Διαβάστε επίσης:
Οι μίνι κυκλοφορίες ήταν πάντα ένας αρκετά δημοφιλής τρόπος παρουσίασης νέου υλικού. Τα τελευταία χρόνια αυτό δεν περιορίζεται σε μικρά, ή καλύτερα νέα, συγκροτήματα που κάνουν το ξεκίνημα τους, αλλά όλα και περισσότερα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου επιλέγουν να κυκλοφορούν μίνι δίσκους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Nine Inch Nails που χρησιμοποιούν, για άλλη μια φορά, τα EPs ως το προτιμώμενο μέσο κυκλοφορίας. Έτσι και φέτος άκουσα εξαιρετικά πολλά αξιόλογα EP, όμως τα δέκα κορυφαία που ξεχώρισα είναι:
10. Exploded View - Summer Came Early (Sacred Bones)
09. David Bowie - No Plan (Columbia)
08. Anohni - Paradise (Rough Trade Records)
07. Houses Of Heaven - Remnant (Felte Records)
06. Rope Sect - Personae Ingratae (Caligari Records)
05. Future Faces - Revolt (Throatruiner Records)
04. Ritual Howls - Their Body (Felte Records)
03. Fearing - A Life Of None (Funeral Party Records)
02. Chastity - Chains (Captured Tracks)
01. Nine Inch Nails - Add Violence (The Null Corporation)
Διαβάστε επίσης:
Τον Οκτώβριο που μας πέρασε, ο Luis Vasquez ανακοίνωσε το τέταρτο άλμπουμ των The Soft Moon, που βρέθηκαν στην Ελλάδα πριν λίγους μήνες για μια ζωντανή εμφάνιση στο Fraternity of Sound, ενώ έκανε γνωστό και το πρώτο single από αυτό με τίτλο "Burn". Ακολούθησε το δεύτερο κομμάτι από το "Criminal", το "It Kills" με την αγάπη του στους Nine Inch Nails να είναι για άλλη μια φορά αρκετά εμφανής. Στα ίδια πλαίσια κινείται και το "Choke", το τρίτο κομμάτι από το επερχόμενο άλμπουμ, το οποίο μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:
Αρχικά ήρθε η ανακοίνωση για το νέο άλμπουμ των Editors που θα ονομάζεται "Violence" και θα κυκλοφορήσει στις 9 Μαρτίου. Τώρα είναι διαθέσιμο και το πρώτο single από τον δίσκο, το "Magazine", που συνοδεύεται από ένα βίντεο που γυρίστηκε στο Άμστερνταμ από τον μόνιμο, πλέον, συνεργάτη της μπάντας, Rahi Rezvani.
