Μπορεί να έχει περάσει αρκετός καιρός από το συγκεκριμένο λάιβ, αλλά δεν μπορούσα να μην γράψω για την νέα εμφάνιση του Sven Friedrich στην χώρα μας. Αξίζουν συγχαρητήρια στο ελληνικό φαν κλάμπ τους που μετά την ακυρωμένη εμφάνισή τους, ελέω covid, πριν από μερικά χρόνια, επέμειναν τους έφεραν και δικαιώθηκαν. Το λέω μιας και ο κόσμος ανταποκρίθηκε και γέμισε σε μεγάλο μέρος το χώρο του Death Disco. Δεν έχουν μείνει και πολλά να ειπωθούν για τους Solar Fake. Ύστερα από 17 χρόνια και 7 στούντιο άλμπουμ, το Synth Pop / Industrial / Electro σχήμα του Sven Friedrich — της φωνής των Zeraphine και πρώην τραγουδιστή των Dreadful Shadows — έχει γίνει σχεδόν θεσμός στη dark σκηνή. Αυτό που ξεκίνησε ως προσωπικό όραμα, έχει πια μεταμορφωθεί σε δεμένο τρίο επί σκηνής, με τον André Feller στα πλήκτρα και το μπάσο και τον Jens “Jeans” Halbauer στα τύμπανα να πλαισιώνουν τον Sven, δίνοντας στο project μια νέα, ζωντανή ενέργεια.
Τη συναυλία άνοιξαν οι Σουηδογερμανοι Seadrake (δυστυχώς τους Γερμανούς Empire In Dust δεν τους πρόλαβα), οι οποίοι λίγες ημέρες πριν τον ερχομό τους στην Αθήνα παραχώρησαν μια συνέντευξη στο POEt'S SOUND, την οποία μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ. Το σετ τους είναι γεμάτο κομμάτια με εξαιρετικά πιασάρικες μελωδίες που είναι ικανά να κάνουν το κοινό να χορέψει από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Και από το πρώτο άκουσμα, η μουσική των Seadrake δύσκολα βγαίνει από το μυαλό—η χαρακτηριστική τους ηχητική ταυτότητα παραμένει έντονη και αναγνωρίσιμη. Πέρα όμως από τις μελωδίες, τις εντυπώσεις κέρδισε και ο προσκεκλημένος τους στα φωνητικά με τις δυνατές του ερμηνείες.
Είχε έρθει η ώρα λοιπόν για τους Solar Fake και αυτό που σκεφτόμουν είναι ότι σε λίγα χρόνια θα συμπληρώσουν 20 χρόνια παρουσίας, κάτι που δεν κατάφεραν τα δυο προηγούμενα σχήματα του Sven Friedrich (και κυρίως είναι κρίμα για τους Dreadful Shadows που ήταν ένα από τα κορυφαία gothic σχήματα που βγήκαν στα 90s). Είναι όμως αυτή η φωνή που με όποιο και μουσικό είδος να την ακούσεις σε μαγεύει. Μπορεί να μην ξαναανακαλύπτουν τον τροχό στον electro pop χώρο αλλά αισίως έχουν φτάσει τα επτά άλμπουμ, με τελευταίο το φετινό "Don't Push This Button!", τα οποία είναι γεμάτα από εξαιρετικά κομμάτια στο είδος. Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που είναι δύσκολη η κατάρτιση ενός setlist που θα άφηνε τους πάντες ευχαριστημένους (προσωπικά θα ήθελα να ακούσω τα "I Don't Want You In Here", "Stay", "The Pages", "Why Did I Raise The Fire" και κάποια ακόμα).
Αλλά δεν μπορώ να έχω παράπονο. Το σχήμα παρουσίασε ένα χορταστικό σετ αποτελούμενο από 19 κομμάτια μέσα στα οποία και μια διασκευή στο "Ghosts Again" των Depeche Mode. Η αρχή όμως έγινε με το "Hurts So Bad" από τον πιο πρόσφατο δίσκο τους, ο οποίος εκπροσωπήθηκε με 6 κομμάτια. Δεύτερος δίσκος με περισσότερα κομμάτια ήταν το "Another Manic Episode", με 4, τον οποίο θεωρώ μέχρι και σήμερα τον κορυφαίο τους. Το τρίο ήταν από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι και το τελευταίο μέσα στην ενέργεια, αποδίδοντας υποδειγματικά όλο το υλικό τους. Άλλωστε είναι από τις περιπτώσεις που λειτουργούν πολύ καλύτερα ζωντανά από το στούντιο. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει ο κύριος Friedrich που είναι ένας εξαιρετικός frontman. Φωνητικά άψογος, με περίσσεια διάθεση, έχει την ικανότητα να επικοινωνεί και να ξεσηκώνει το κοινό όσο λίγοι. Οι κορυφαίες στιγμές της εμφάνισης των Solar Fake ήρθαν με τα "This Pretty Life", "Disagree", "This Generation Ends" (από τα πιο πρόσφατα άλμπουμ τους) και φυσικά με τα "The Pain That Kills You Too", "Invisible" και εννοείται έγινε "χαμός" στο "Not What I Wanted". Φανταστικό ήταν και το κλείσιμο με το "Lost" (που θυμίζει άλλες δουλειές του) σε μια απολαυστική εμφάνιση που ελπίζω να επαναληφθεί πιο σύντομα αυτή τη φορά. In Sven we trust...
.jpg)
