Οι Girls Names μας επισκέφτηκαν πέρσι στα πλαίσια του Plissken Festival, εμφάνιση που δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω. Αν υπολογίσω και το πολύ όμορφο περσινό δίσκο των Ιρλανδών, σίγουρα περίμενα αρκετά το συγκεκριμένο live. Την συναυλία άνοιξαν οι Egg Hell, μπάντα που είχα παρακολουθήσει ξανά τον Δεκέμβριο που μας πέρασε, στο live των Blouse. Αν θυμάμαι καλά, παρουσίασαν ένα παρόμοιο setlist και παρόμοια ήταν και η εντύπωση που μου άφησαν. Φαίνεται κατευθείαν ότι πρόκειται για μια δεμένη και καλοδουλεμένη μπάντα, με ωραίες ιδέες και φωνητικά και αν ενισχύσουν λίγο περισσότερο την δική τους μουσική ταυτότητα, σίγουρα έχουν πολύ μέλλον.

Με τον κόσμο να έχει γεμίσει κατά το μεγαλύτερο μέρος το χώρο, οι Girls Names εμφανίστηκαν λίγο πριν τις 23:00 και το live τους που διήρκεσε μια ώρα περίπου, βασίστηκε στο περσινό "The New Life". Πιο συγκεκριμένα, παρουσίασαν επτά κομμάτια από τον δεύτερο δίσκο τους, δισκογραφική δουλειά που βρέθηκε στην λίστα μου με τα καλύτερα του 2013. Το post-punk σχήμα έχει πολύ ωραία κομμάτια και αυτό αποδεικνύεται και ζωντανά, αλλά θεωρώ ότι δεν είναι από τις μπάντες που έχουν να προσθέσουν κάτι στο live. Για να μην παρεξηγηθώ, η τετράδα από το Μπέλφαστ ήταν πολύ αξιόλογη, με όρεξη και ενέργεια, όμως σε μερικά σημεία είχα την αίσθηση ότι άκουγα το cd με πιο απλή παραγωγή και παρέα. Το κοινό φυσικά έδειχνε να το απολαμβάνει, με πιο ξεχωριστές στιγμές τα "Pittura Infamente", "Hypnotic Regression" και "The New Life". Για τα δυο νέα τραγούδια μάλλον θα περιμένω την τελική στουντιακή εκδοχή για να πω την γνώμη μου, ενώ και η διασκευή στο "Third Uncle" δεν πρόσθεσε κάτι στην συνολική εμπειρία μιας και ήταν περισσότερο διεκπερωτική. Τις εντυπώσεις πάντως για μένα έκλεψε με την συνολική παρουσία της, η μπασίστρια Claire Miskimmin.

Setlist: 

Pittura Infamente 

Hypnotic Regression 

A Second Skin 

-νέο κομμάτι-

Drawing Lines 

-νέο κομμάτι-

Occultation 

Third Uncle (Brian Eno διασκευή)

Projektion 

The New Life 

Οι Blouse αποτέλεσαν το τρίτο συγκρότημα της Captured Tracks που μας επισκέφτηκε μέσα στο 2013, μετά τους The Soft Moon (Παρασκευή 5 Απριλίου) και τους Beach Fossils (Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου). Το γκρουπ από το Πόρτλαντ κυκλοφόρησε φέτος το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο "Imperium", δουλειά που συμπεριέλαβα στις 20 αγαπημένες μου για το 2013. Την συναυλία άνοιξε το ελληνικό σχήμα των Egg Hell, οι οποίοι παρουσίασαν την πρώτη τους δισκογραφική προσπάθεια, με τίτλο "Once Part Of A Whole Ship", που πρόκειται να κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από την Inner Ear. Με πολύ ωραία φωνητικά και ένα ευρύ φάσμα αναφορών, που περιλαμβάνει στοιχεία από Radiohead, folk-pop και 90s rock, σίγουρα αποτελούν μια αρκετά ενδιαφέρουσα περίπτωση. 

Οι Αμερικανοί βγήκαν στη σκηνή λίγο πριν τις 23:00, με το ομώνυμο κομμάτι από το "Imperium", και μας κράτησαν συντροφιά για περίπου μια ώρα. To setlist του live, με το οποίο ολοκλήρωσαν την ευρωπαϊκή τους περιοδεία για την προώθηση του δεύτερου δίσκου τους, φυσιολογικά βασίστηκε σε αυτόν. Τα "No Shelter", "Ιn A Glass", "1000 Years" και το ομώνυμο ξεχώρισαν και ζωντανά, αποκτώντας άλλη ενέργεια. Η πολύ ζεστή και αβίαστη φωνή της Charlie Hilton, η παρουσία της οποίας επί σκηνής σε κερδίζει αμέσως, βοηθάει στο ταξίδι από τις dream pop στιγμές της μπάντας, στις πιο κιθαριστικές εξάρσεις της. Κορυφαία στιγμή της συναυλίας αποτέλεσε το αρκετά πιο ξεσηκωτικό "Time Travel", κομμάτι από το πρώτο τους άλμπουμ. Ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι, ιδίως για Δευτέρα βράδυ, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη γεμίζοντας τον χώρο, δείχνοντας για άλλη μια φορά, ότι υπάρχει δίψα για νέα και ελπιδοφόρα ονόματα.