Ο Matteo Vallicelli έχει συμμετάσχει σε αρκετές ιταλικές punk μπάντες, αλλά είναι πιο γνωστός ως ο drummer στις ζωντανές εμφανίσεις των The Soft Moon, Merchandise και των Death Index. Πλέον ήρθε η ώρα να παρουσιάσει την πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά, η οποία θα ονομάζεται "Primo" και θα κυκλοφορήσει στις 3 Φεβρουαρίου από την Captured Tracks. Ο Vallicelli πειραματίζεται αρκετά με τον ηλεκτρονικό του ήχο, που φέρει σε μεγάλο βαθμό μια minimal synth αισθητική. Για την προώθηση του ντεμπούτο του, γύρισε ένα νέο βίντεο για το κομμάτι "Giungla Elettrica" που μπορείτε να δείτε στη συνέχεια. Κρίμα που δεν θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε και ζωντανά, μιας και η χώρα μας δεν συμπεριλαμβάνεται στις εμφανίσεις του με τον Trentemøller.

Bandcamp / Soundcloud

Δεν αποτελεί πλέον έκπληξη που η Αυστραλία συνεχίζει να μας χαρίζει ενδιαφέρουσες μπάντες από οποιοδήποτε μουσικό είδος. Οι Buzz Kull που είναι πλέον το προσωπικό σχήμα του Marcel Whyler από το Σίντνεϊ θα ικανοποιήσει τους φίλους του coldwave/ post-punk ήχου. Blessure Grave και Dream Affair είναι τα πρώτα σχετικά ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό, με το darkwave τους να έχει ξεκάθαρα minimal synth και lo fi στοιχεία. Πριν τρία χρόνια το σχήμα κυκλοφόρησε το πρώτο του EP με τίτλο "Heat", ενώ έχει πολύ επιτυχημένα διασκευάσει κομμάτια των Q Lazzarus, Crocodiles και New Order. Το πρώτο άλμπουμ των Buzz Kull, σε παραγωγή του Jonathan Schenke, αναμένεται μέσα στη φετινή χρονιά από την Stellar Kinematics, χωρίς όμως να υπάρχουν ακόμα περισσότερες πληροφορίες. Το τελευταίο κομμάτι που έγινε διαθέσιμο πέρσι τον Δεκέμβριο ονομάζεται "Nausea" και μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Bandcamp / Soundcloud

Οι Alles είναι ένα coldwave δίδυμο από το Łódź της Πολωνίας, το οποίο κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του, με τίτλο "Post", στις 15 Απριλίου από τη μεξικάνικη δισκογραφική εταιρία Μecanica. Μπορεί οι Marcin Regucki και Paweł Strzelecνα να "βρέθηκαν" μουσικά από την κοινή τους αγάπη για την punk μουσική, αλλά η δισκογραφική δουλειά τους κινείται σε minimal wave, electrro pop, post-punk και darkwave ρυθμούς. Μπορεί το "Μy" να είναι το κομμάτι που τους έμαθα και μου τράβηξαν το ενδιαφέρον, αλλά το "Post" αποτελείται από δέκα άκρως εθιστικά synth κομμάτια που σίγουρα θα το προσέξουν οι φίλοι συγκροτημάτων όπως οι Sixth June, Keluar και She Past Away. 

Μια επανακυκλοφορία όχι από το πολύ μακρινό παρελθόν, μιας και το "The Blackout" των Tunnels κυκλοφόρησε αρχικά μόλις πριν δυο χρόνια. Η Thrill Jockey αποφάσισε να ξαναπαρουσιάσει τόσο σύντομα ένα άλμπουμ που σηματοδότησε σημαντική ηχητική αλλαγή στο ύφος του σχήματος. Οι Tunnels αποτελούν βασικά το προσωπικό έργο του Nick Bindeman (γνωστός από τους ψυχεδελικούς Jackie-O Motherfucker) με αρκετές κυκλοφορίες σε cd-r και κασέτες (βλέπε discogs). Στον συγκεκριμένο δίσκο ο Bindeman αφήνει στην άκρη τις κιθάρες, για χάρη ενός πιο goth-ίζων minimal synth ήχου με pop καρδιά. Το "The Blackout" το πρωτοάκουσα πέρσι και μου έχει κρατήσει συντροφιά πολλές φορές μέχρι σήμερα. Αν και δεν είναι πρωτότυπο ότι οι αναφορές του είναι ριζωμένες στις ηλεκτρονικές δουλειές των 70s και των 80s, αυτές ποικίλουν από την synth pop, darkwave μέχρι και την industrial σκηνή της δεκαετίας του 80. Από το εναρκτήριο "Crystal Arms" με τις Cabare Voltaire επιρροές, στο βιομηχανικό pop του "Deux", και στα σχεδόν post-punk-ικά "Without Light" και "Dead Ringers", το "The Blackout" αποτελεί ένα απολαυστικό άκουσμα, με το "Solid Space" να ακούγεται σαν να διασκευάζει David Bowie ο John Maus. Η επανακυκλοφορία αυτή απλώς έρχεται να επιβεβαιώσει την επιτυχία του ηλεκτρονικού πειράματος του Bindeman.

Όχι δεν πρόκειται για το ελληνικό συγκρότημα που άφησε το στίγμα του όντας μια από τις πρώτες punk μπάντες που εμφανίστηκαν στο μέρη μας την δεκαετία του 80, αλλά για το αγγλικό ηλεκτρονικό δίδυμο των Alan Rider (υπεύθυνο του fanzine Adventures in Reality) και Phil Clarke (υπεύθυνο του fanzine Damn Latin) που σχηματίστηκε στα τέλη του 1981. Η μπάντα κυκλοφόρησε δυο άλμπουμ σε κασέτα (τα "Help Comes Too Late" και "Restraint") από την Adventures in Reality Records, πριν από το "The Big Wheel", που ήταν η τελευταία δισκογραφική δουλειά του γκρουπ αλλά και η πρώτη που κυκλοφόρησε σε βινύλιο. Αφορμή της συγκεκριμένης ανάρτησης στάθηκε η επανακυκλοφορία του δίσκου πριν λίγο καιρό από την ρώσικη Other Voices Records. Το "The Big Wheel" χαρακτηρίζεται από post-punk ψυχή με ηλεκτρονικό περίβλημα το οποίο έφτασε στην κορυφή των ηλεκτρονικών charts του NMΕ. Αποτελείται από έξι καταπληκτικά κομμάτια που κινούνται από το new wave έως το minimal synth (στο βίντεο στο τέλος της ανάρτησης μπορείτε να ακούσετε δείγματα από όλα τα κομμάτια του LP). Παρόλο που το "Elizabeth Selwyn" είναι το τραγούδι που έγινε πιο γνωστό, το "Slaves To Beat", πέρα το ότι είναι το κομμάτι από το οποίο τους έμαθα, ήταν πάντα το πιο ξεχωριστό για μένα. Στην επανακυκλοφορία του άλμπουμ σε cd περιλαμβάνονται άλλα επτά κομμάτια που υπήρχαν σε συλλογές της περιόδου 1984 - 1991. Από αυτά ξεχωρίζω το synth pop "The Prayer Clock", που υπήρχε στη συλλογή "Life At The Top", καθώς και το πιο ευαίσθητο "Under Blue Skies". Πέρσι μάλιστα κυκλοφόρησε μια συλλογή, με κομμάτια από όλη την δισκογραφία τους, με τίτλο "Conspiracy Theory" από την αμερικάνικη Dark Entries Records. Οι Stress μπορεί πλέον να θεωρούνται μια cult μπάντα, όμως το "The Big Wheel" αποτελεί ένα πολύ αξιόλογο δίσκο χωρίς αδυναμίες, που αξίζει να συμπεριλαμβάνει ανάμεσα στους καλύτερους του είδους.

Οι Ortrotasce είναι μια coldwave/ minimal synth μπάντα από το Πόρτλαντ, η οποία μόλις πριν από ένα μήνα παρουσίασε το πρώτο αυτοχρηματοδοτούμενο άλμπουμ της με τίτλο "11/13", μια από τις καλύτερες δουλειές που έχω ακούσει τελευταία στο συγκεκριμένο μουσικό χώρο. Πριν όμως από το ντεμπούτο τους είχαν προλάβει να κυκλοφορήσουν δυο EPs, και ένα single στην FlexiWave. Το goth-ίζον minimal wave τους μου είχε τραβήξει την προσοχή στη καταπληκτική συλλογή της FlexiWave "290.625"(οι φίλοι τους είδους αξίζει να την τσεκάρουν μιας και αξίζει μέχρι και το τελευταίο κομμάτι) με το "Further Images", το οποίο και μπορείτε να ακούσετε παρακάτω:

Οι Martial Canterel, το προσωπικό σχήμα δηλαδή του Sean McBride (του ενός από τους δυο που αποτελούν τους πιο γνωστούς Xeno and Oaklander), θα μας επισκεφτούν για δυο συναυλίες τον Απρίλιο. Οι φίλοι της coldwave/ minimal synth σκηνής θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα από τα πιο αξιόλογα αυτής, την Παρασκευή 26 Απριλίου στο Death Disco της Αθήνας και το Σάββατο 27 Απριλίου στο Les Yper Yper της Θεσσαλονίκης.

Οι In Trance 95 είναι το minimal synth συγκρότημα, με την δεδομένη cult αύρα, του Αλέξανδρου Μαχαίρα και του Νίκου Βελιώτη, που εδώ και σχεδόν τρία χρόνια έχει επαναδραστηριοποιηθεί. Η μπάντα που ξεκίνησε το 1988, με το κλασσικό πλέον single "Desire To Desire / Brazilia" (το βίντεο του "Desire To Desire", για το οποίο υπεύθυνος είναι ο Roger Crook, μπορείτε να δείτε στο τέλος), είχε μια δισκογραφική δουλειά ("Code Of Obsession" από το 1990) μέχρι τις 14 Νοεμβρίου 2012 όταν και κυκλοφόρησε η δεύτερη δουλειά των In Trance 95 σε κασέτα, με τίτλο "Shapes In New Geometry", από την Αμερικάνικη εταιρεία Minimal Wave. Το συγκρότημα θα εμφανιστεί ζωντανά στις 15 Μαρτίου στο Skull Bar στα πλαίσια του Creepy Box event.