Μετά από το περσινό ep του ο Antony επανέρχεται με καινούργιο δίσκο στον οποίο ερμηνεύει 10 τραγούδια που μιλούν κυρίως για την αγάπη και τη φύση. Ο δίσκος είναι λίγο πολύ είναι αυτό που ο καθένας περίμενε να είναι. “Tώρα κλαίω για το φως της μέρας. Το φως της μέρας και τον ήλιο. Τώρα κλαίω για το φως της μέρας. Το φως της μέρας στην καρδιά μου. Το φως της μέρας στα δέντρα. Το φως της μέρας φιλάει τα πάντα,” τραγουδάει στο “Daylight And The Sun”. Φοβερή φωνή που “σκεπάζει” την μουσική στα κομμάτια του, μια από τις πιο όμορφες φωνές την τελευταία δεκαετία -ούτε αρρενωπή, ούτε θηλυκή, απλώς ανθρώπινη- μελαγχολικές μελώδίες , απαλές ενορχηστρώσεις, με κύριο όργανο ένα πιάνο, λίγα κρουστά και όλα αυτά δένουν σ’ ένα φιλόδοξο δίσκο.Νομίζω ότι με αυτά τα λίγα λόγια μπορείς να περιγράψεις κάθε δίσκο του Antony.
Όσοι βρέθηκαν στην περσινή συναυλία των ΙΑΜΧ, έχουν να το λένε ακόμα. Ήταν αυτός ο συνδυασμός αληθινού μελοδράματος με glam attitude στη σκηνή , η ατμόσφαιρα του Βερολίνου με την μοναδική περσόνα του Chris Corner, που ζούσε κάθε δευτερόλεπτο του τραγουδιού σαν να έπαιρνε μέρος σε ένα πολύ ιδιαίτερο καμπαρέ που θα διαρκούσε μιάμιση ώρα και αυτή θα ήταν η μοναδική σου ευκαιρία να το δεις.
Δεν ήταν τυχαίο που αυτό το live ψηφίστηκε μέσα στα 5 καλύτερα του 2008 από τα μέλη του www.postwave.gr . Φέτος, λίγες μέρες πριν κυκλοφορήσουν το νέο τους, τρίτο album επιστρέφουν στην Αθήνα, στο Gagarin 205 αυτή τη φορά, για να ξεδιπλώσουν ακόμα καλύτερα αυτή τη μοναδική αίσθηση που βγάζουν οι ΙΑΜΧ όταν βρίσκονται στη σκηνή και είναι πια τόσο σπάνια να τη βρεις να συμβαίνει, τόσο αυθεντικά...
Για όσους δεν θυμούνται, ο Chris Corner ήταν μέλος των Sneaker Pimps και όταν αποχώρησε, σχημάτισε τους IAMX, μετακόμισε στο Βερολίνο και κυκλοφόρησε το "Kiss And Swallow" το 2004, το "The Alternative" το 2006 και τέλη Μαρτίου θα κυκλοφορήσει το νέο 3o cd.
Στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι τα cd τους δεν κυκλοφόρησαν ποτέ (ούτε καν ως εισαγωγής στα δισκάδικα) κατάφεραν μέσω του internet, να έχουν ένα πολύ δυνατό πυρήνα (γεγονός που αποδείχτηκε και από την περσινή προσέλευση).
Πολλά έχουν γραφτεί για τους ΙΑΜΧ: «Οι νέοι Placebo» , «το συγκρότημα που θα λατρέψει ο Bowie» και πολλά άλλα... Όσοι τους είδαν την τελευταία φορά δεν χρειάζονται κανένα δελτίο τύπου για να πειστούν. Όσοι δεν τους έχουν δει... Δείτε απλά ένα συγκρότημα με ψυχή , αληθινό στις προθέσεις του ,στη μουσική του και στις πράξεις του, στην καλύτερη στιγμή της πορείας τους...
Πηγή : Postwave.gr
Οι Prodigy επέστρεψαν με το Invaders Must Die, ένα άλμπουμ πραγματικά διασκεδαστικό μετά από την απογοητευτική κυκλοφορία τους, 5 χρόνια πριν και συγκεκριμένα το Always Outnumbered, Never Outgunned (2004). Οι Prodigy ανανεώθηκαν και συνειδητοποίησαν τι τους έκανε τόσο επιτυχημένους τα προηγούμενα χρόνια και ο ήχος του Invaders Must Die θυμίζει αυτόν, των techno-rave άλμπουμ Experience (1992) και Music for the Jilted Generation (1994). Λεπτομέρειες για το άλμπουμ κυκλοφόρησαν στις 4 Νοεμβρίου, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας τους και ανέφεραν οτι θα περιλαμβάνει συνεργασίες με τους Dave Grohl (Foo Fighters) και James Rushent (Does It Offend You, Yeah? ) αλλά δεν θα διαθέτουν καθόλου guest φωνητικά. Στο πρώτο επίσημο single "Omen" κυριαρχούν τα breakbeats και οι rave ήχοι τους οποίους ο Liam Howlett χρησιμοποιούσε στις αρχές της δεκατίας του 90 αλλά εμπλουτισμένοι με τη σκληρή punktechno της τελευταίας δισκογραφικής περιόδου τους. Αυτό λειτουργεί επιτυχημένα καθόλη τη διάρκεια του δίσκου. Οι Prodigy καταφέραν να κάνουν έναν αυθόρμητο και άμεσο άλμπουμ με το Invaders Must Die. Παρόλο που αυτή η κυκλοφορία δεν είναι η πιο πρωτότυπη ή ο δίσκος που θα φέρει επανάσταση, διακατέχεται από μια πάρτι διάθεση και αυτό ίσως είναι ότι πιο σημαντικό για ένα group όπως οι Prodigy. Οπότε αποστολή εξετελέσθη!
Βαθμολογία: 6/10
Ο Trent Reznor ανακοίνωσε, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του, ότι οι Nine Inch Nails θα περιοδεύσουν με τους Jane’s Addiction και αυτή πιθανότατα θα είναι η τελευταία τους περιοδεία. Η δήλωση αυτή με τίτλο ¨A note from Trent and a wave goodbye¨ είναι η ακόλουθη:
"Towards the beginning of my career in Nine Inch Nails, our biggest break came in the form of an invitation to perform a series of shows with Jane's Addiction. These performances essentially created and defined the term "alternative" rock in the US, created an ongoing festival franchise that is still thriving (Lollapalooza), set the stage for Nirvana to shift popular taste a few months later, and were really fucking FUN to play and attend - truly the best times I've had. The shows were epic. So epic, they propelled NIN to the "next level" (whatever that means), but caused Jane's to implode. The band broke up at the end of that tour.
Fast forward to the present. Corporate rock STILL sucks. A friend tells me they saw the original Jane's lineup play a tiny show in LA that was unbelievable. I break out my Jane's records and am amazed by how vital they sound. These guys were the real deal and in this current climate mostly dominated by poseurs and pussies it was refreshing to hear something that sounded dangerous, volatile, beautiful and SINCERE.
Emails were sent, phone calls were made, dinner was arranged, ideas were discussed and the next thing I know we're in the studio experimenting. We laugh, we get to know each other, we cry, we yell, we almost quit, we record LOTS of guitar solos, we discuss, we actually begin to all communicate, we yell some more, we become FRIENDS, we laugh again and we do some great things. I get to see first hand why they broke up all those years ago but I also get the chance to see four distinct personalities that become an INCREDIBLE band when they're in the same room.
In NIN world, 2009 marks the 20th anniversary of our first releases. I've been thinking for some time now it's time to make NIN disappear for a while. Last year's "Lights in the Sky" tour was something I'm quite proud of and seems like the culmination of what I could pull off in terms of an elaborate production. It was also quite difficult to pull off technically and physically night after night and left us all a bit dazed. After some thought, we decided to book a last run of shows across the globe this year. The approach to these shows is quite different from last year - much more raw, spontaneous and less scripted. Fun for us and a different way for you to see us and wave goodbye. I reached out to Jane's to see if they'd want to join us across the US and we all felt it could be a great thing. Will it work? Will it resonate in the marketplace? Who knows. Are there big record label marketing dollars to convince you to attend? Nope. Does it feel right to us and does it seem like it will be fun for us and you? Yes it does.
Look for tour dates soon and I hope to see you out there.
Trent"
www.nin.com