Η ατμόσφαιρα στο Temple το βράδυ της Παρασκευής ήταν γεμάτη ένταση και προσμονή. Οι Unto Others, γνωστοί για την εκρηκτική τους σκηνική παρουσία και τον μοναδικό τους ήχο που συνδυάζει gothic rock με heavy metal (με ολίγο και από punk σχήματα όπως οι Misfits), έφεραν στην Αθήνα αυτό που περίμεναν όλοι οι οπαδοί τους. Οι τελευταίοι ανταποκρίθηκαν στο έπακρο αφού γέμισαν το χώρο του Temple. Από την πρώτη στιγμή, η μπάντα έδειξε ότι είχε προετοιμαστεί για ένα αξέχαστο show, με το πάθος της να αποτυπώνεται σε κάθε νότα. Άλλωστε αυτό ήταν το πρώτο λάιβ της περιοδείας της και έρχονταν με πολλή διάθεση και γεμάτoι ενέργεια. 

Ο Gabriel Franco, με το μαύρο γυαλί που δεν αποχωρίστηκε λεπτό, συνδύασε το σκοτεινό και συνάμα λυρικό του στυλ με τη χαρακτηριστική φωνή του, που κυμαίνονταν από βαθιά, συναισθηματικά φορτισμένα σημεία μέχρι πιο δυναμικές και εκρηκτικές στιγμές. Τα γεμάτα πάθος φωνητικά του καθήλωσαν το κοινό, ενώ δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά πράγματα για να δέσει με το κοινό. Μπορεί να μην αποτελεί τον πιο κινητικό frontman εκεί έξω αλλά η όλη παρουσία του σε κερδίζει. Στο τομέα της κίνησης φυσικά, αναπλήρωσαν και με το παραπάνω οι απίστευτα ενεργητικοί Brandon Hill και (κυρίως ο πιο ποζεράς) Sebastian Silva που απέδωσαν τη μουσική της μπάντας με δεξιοτεχνία και απόλυτη συνέπεια.

Από την πρώτη κιόλας νότα, η ατμόσφαιρα έμοιαζε ηλεκτρισμένη. Οι Unto Others παρουσίασαν ένα σετ μιάμισης ώρας περίπου, αποτελούμενο από είκοσι τρία κομμάτια και από όλη τη δισκογραφία τους. Ξεκίνησαν με το "Butterfly", το οποίο άναψε αμέσως τη φωτιά στο κοινό, κάνοντάς το να τραγουδήσουν και να χορεύουν χωρίς ανάσα για να ακολουθήσει το πάνκικο "Momma Likes the Door Closed", επίσης από το νέο τους δίσκο. Βασικά και τα επτά κομμάτια από το φανταστικό "Never, Neverland" αποδόθηκαν ακόμα καλύτερα ζωντανά, αν και αυτό ισχύει και για ό,τι άλλο έπαιξαν. Το setlist ήταν γεμάτο από αγαπημένα κομμάτια, όπως το "Nightfall" από το "Mana" ή το "Heroin" από το "Strength" ή ακόμα και το "Sailing In The Darkness" από το  EP "Strength II …Deep Cuts". Δεν δίστασαν να παίξουν μάλιστα και τη διασκευή στο "Pet Sematary" των Ramones και φυσικά αποθεώθηκαν. Κλείνοντας την παράσταση με ένα encore αποτελούμενο από τα κομμάτια "Blade and the Will", "Dalmatian" και "Cosmic Overdrive", το συγκρότημα άφησε το κοινό με μια αίσθηση πληρότητας, ενώ τα χειροκροτήματα συνεχίστηκαν αρκετά μετά την τελευταία νότα. 

Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια στιγμή περισσότερο από ένα φανταστικό λάιβ. Προσωπικά πάντα ανυπομονώ να ακούσω ζωντανά το νέο υλικό, αλλά μη έχοντας βρεθεί στην πρώτη τους συναυλία στα μέρη μας το 2019, χάρηκα κάθε στιγμή. Όπως ήταν αναμενόμενο, η συναυλία των Unto Others στην Αθήνα απέδειξε για άλλη μια φορά γιατί είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και επιδραστικά συγκροτήματα της νέας γενιάς του gothic και heavy ήχου. Η μπάντα αυτή θα έπρεπε να απευθύνεται σε πολύ μεγαλύτερα ακροατήρια. Και αυτό δεν το βασίζω στους τρεις εξαιρετικούς δίσκους τους, αλλά στο ότι δεν μπορώ να διανοηθώ κάποιον μεταλά, γκοθά, πανκά, ή γενικότερα κάποιον που ακούει ροκ γενικότερα και να μην περάσει τέλεια σε μια εμφάνιση του συγκροτήματος. Η συναυλία των Unto Others στο στην Αθήνα ήταν μια πραγματική μουσική εμπειρία που οι παρευρισκόμενοι δεν θα την ξεχάσουν σύντομα. Θεωρώ ότι την επόμενη φορά θα είμαστε πολύ περισσότεροι.