Όπως είχαν κάνει και πριν τρία χρόνια οι Girls Names, όταν και κυκλοφόρησαν ένα EP - το "The Next Life" - αποτελούμενο από remixes σε κομμάτια του τότε δίσκου τους "The New Life", έτσι και φέτος οι Ιρλανδοί θα παρουσιάσουν μια μίνι κυκλοφορία που περιέχει έξι διαφορετικές εκδοχές σε κομμάτια του πολύ καλού περσινού δίσκου τους "Arms Around A Vision" (μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ). Το EP αυτό θα ονομάζεται "Revisionism" και θα κυκλοφορήσει στις 16 Σεπτεμβρίου από την Tough Love, με τους Broken English Club, Shift Work, Group Zero, Tom Furse (των Horrors) και Mikey Young (των Total Control) να παρέχουν την δική τους οπτική σε κομμάτια της μπάντας που μας επισκέφτηκε πριν δυο χρόνια. Ο τελευταίος ετοίμασε ένα remix για το κομμάτι "Zero Triptych" και το αποτέλεσμα μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Κάθε χρόνο γίνεται λόγος για το πόσο καλή μουσική χρονιά είναι αυτή που πέρασε, και έτσι έρχεται και η αναπόφευκτη σύγκριση με τις προηγούμενες. Αν και σίγουρα ο καθένας μπορεί να έχει ξεχωρίσει κάποια χρονιά κατά την οποία ταυτίστηκε με περισσότερες δουλειές (ίσως για μένα ήταν το 2011), το σύντομο διάστημα που έχει περάσει από τις τελευταίες κυκλοφορίες καθιστά μια τέτοια σύγκριση άτοπη, μιας και αυτές δεν έχουν δοκιμαστεί το ίδιο στον χρόνο. Επίσης, με χαρά είδα για άλλη μια χρονιά τις πωλήσεις των βινυλίων, αλλά και της κασέτας, να αυξάνονται. Φυσικά, δηλώσεις του τύπου το βινύλιο θα ξανακυριαρχήσει ή το cd θα πεθάνει και άλλες παρόμοιες, τις θεωρώ τουλάχιστον υπερβολικές, μιας και πιστεύω ότι μεγάλο μέρος της αύξησης αυτής είναι άλλη μια διάσταση της retro μόδας που κυριαρχεί. Φέτος πάντως, για άλλη μια χρονιά άκουσα πολλές και ενδιαφέρουσες δισκογραφικές προσπάθειες, με τις κορυφαίες μου όμως να μην είναι κάτι νέο αλλά άλμπουμ από αγαπημένα μου σχήματα.

No.10 The Blue Angel Lounge - A Sea Of Trees (A Recordings): Πολλοί κατέταξαν το συγκρότημα ως άλλη μια κόπια των Joy Division, αλλά οι οι πιο εξοικειωμένοι με το goth/ neofolk χώρο, δεν τους ξεχώρισαν τόσο για τη πρωτοτυπία του ήχου τους, όσο για τη δύναμη των συνθέσεων που απαρτίζουν ένα εξαιρετικό άλμπουμ.

Ακούστε: "Winter", "Desolate Sands"

No.09 Trust - Joyland (Arts & Crafts): Μπορεί το 2012 οι Trust, με το ντεμπούτο τους "TRST" να αποτέλεσαν για μένα την ηλεκτρονική έκπληξη της χρονιάς, αλλά ο δεύτερος δίσκος τους μοιάζει να έχει ένα ακόμα πιο χορευτικό προσανατολισμό, με τα περισσότερα κομμάτια να είναι ικανά να σταθούν άνετα από electro goth dancefloors, μέχρι εντελώς mainstream χώρους. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "Joyland" εδώ.

Ακούστε: "Rescue, Mister", "Are We Arc?"

No.08 Shiny Darkly - Little Earth (Crunchy Frog): Η Κοπεγχάγη και ο σκοτεινός punk ήχος έχουν γίνει πλέον δυο έννοιες συνυφασμένες. Από εκεί μας έρχονται και οι Shiny Darkly, μια post-punk μπάντα που με είχε ενθουσιάσει με τα πρώτα EP της, και στην οποία είχα αναφερθεί πριν λίγους μήνες εδώ. 

Ακούστε: "Sacred Floor", "Diana"

No.07 Eagulls - Eagulls (Partisan): Όσοι την προηγούμενη χρονιά κόλλησαν με τον δίσκο των Savages και αναζητούν για τον φετινό αντίστοιχο, ας μην ψάξουν παραπέρα από το ομώνυμο ντεμπούτο των Eagulls. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο τη δημοσίευση για τη καλύτερη δισκογραφική δουλειά που άκουσα φέτος από νέα μπάντα, εδώ.

Ακούστε: "Tough Luck", "Possessed"

No.06 Total Control - Typical System (Iron Lung Records): Μετά από τέσσερα ΕΡ το ένα διαφορετικό από το άλλο, και ένα πρώτο άλμπουμ με τίτλο "Henge Beat", το οποίο πέρασε λίγο στα ψιλά γράμματα, το "Typical System" είναι το άλμπουμ που θα τους κάνει αρκετά πιο γνωστούς τους Total Control, όχι γιατί ασχολήθηκαν περισσότερα μουσικά μέσα, αλλά γιατί έχει τα κομμάτια για να ξεχωρίσει.... Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το album review εδώ.

Ακούστε: "Expensive Dog", "Flesh War"

No.05 Ritual Howls - Turkish Leather (Felte Records): Oι Ritual Howls, ένα darkwave τρίο από το Ντιτρόιτ, καταφέρνουν με τον δεύτερο δίσκο τους να σε παρασύρουν στον σκοτεινό κόσμο τους πιο αποτελεσματικά σχεδόν από οποιοδήποτε άλλη μπάντα φέτος... Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το album review του "Turkish Leather" εδώ.

Ακούστε: "Take Me Up", "Helm"

No.04 Peter Murphy - Lion (Nettwerk): Tο "Lion" είναι άλλη μια καταπληκτική δουλειά από μεριάς Peter Murphy με μεγάλη ηχητική ποικιλία, που αν και βρίσκεται μισό βήμα πίσω από το ένατο, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του και εννοείται ένα από τα κορυφαία του 2014... Διαβάστε ολόκληρο το album review του "Lion" εδώ.

Ακούστε: "I Am My Own Name", "Hang Up"

No.03 The Smashing Pumpkins - Monuments To An Elegy (Martha's Music): Ο νέος δίσκος συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το εξαιρετικό "Oceania", αποτελούμενο από κομμάτια που σίγουρα θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα στις καλύτερες στιγμές του συγκροτήματος. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Billy Corgan δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιεί το ίδιο όνομα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Pumpkins πάντα ήταν one-man band, ενώ είναι δύσκολο να αναδειχθεί περισσότερο μια τέτοια δουλειά όταν δεν υπάρχει πλέον αντίστοιχη σκηνή. 

Ακούστε: "Drum + Fife", "One and All"

No.02 Interpol - El Pintor (Matador): Διάβασα αρκετά ότι ο νέος δίσκος των Interpol, είναι ότι καλύτερο κυκλοφόρησε το συγκρότημα μετά το 2004 και το "Antics" (διαβάστε εδώ το αφιέρωμα για τα καλύτερα άλμπουμ του 2004). Δεν θα μπορούσα να πω το ίδιο, μιας και θεωρώ ότι το σχήμα δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ μέτρια δουλειά (εδώ το ομώνυμο άλμπουμ τους, που οι κριτικές - και όχι μόνο - το "έθαψαν" κανονικά, ήταν μέσα στους κορυφαίους μου δίσκους για το 2010). Σίγουρα η μπάντα αποτελεί ένα από τα μεγάλα κολλήματα μου, αλλά το "El Pintor" αποτελεί ένα απολαυστικό άκουσμα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ενώ και τα b-sides - "The Depths", "Malfeasance" και "What Is What" - θα μπορούσαν άνετα να συμπεριλαμβάνονται στον δίσκο (album review).

Ακούστε: "Ancient Ways", "Twice As Hard"

No.01 The Twilight Sad - Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave (Fat Cat): Οι The Twilight Sad με τον νέο δίσκο (είχε προηγηθεί το εξαιρετικό "No One Can Ever Know" του 2012) δεν κυκλοφορούν μόνο μια από τις καλύτερες δισκογραφικές δουλειές της χρονιάς, αλλά και την κορυφαία της καριέρας τους. Το τέταρτο άλμπουμ των Σκωτσέζων σε κερδίζει από το πρώτο άκουσμα και με κάθε επόμενο δένεσαι ακόμα περισσότερο. Μακάρι μετά την εμφάνισή τους στη χώρα μας πέρσι, να μας ξαναεπισκεφτούν και για τον νέο τους δίσκο. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave" εδώ.

Ακούστε: "There's A Girl In The Corner", "I Could Give You All That You Don’t Want"

Διεθνή Άλμπουμ No.11-20

Διεθνή Άλμπουμ No.21-30

Διεθνή Άλμπουμ No.31-40

Τα 10 κορυφαία EPs που άκουσα μέσα στο 2014 είναι: 

No.10 The Mary Onettes - Portico (Labrador)

No.09 Jessica Hernandez & Τhe Deltas - Demons (Instant Records)

No.08 Twin Graves - Walk in Circles (s/r)

No.07 The New Flesh - The Absurd (Deranged Records)

No.06 Whirr & Nothing Split 12"(Run For Cover)

No.05 Anna Calvi - Strange Weather (Domino)

No.04 Viet Cong - Cassette (Mexican Summer)

No.03 The Underground Youth - Beautiful & Damned (Fuzz Club Records)

No.02 The Amount Of Light We Give Off - List (s/r)

No.01 Body Of Light - Limits Of Reason (Ascetic House)

Διαβάστε επίσης:

Ψηφοφορία - Καλύτερο άλμπουμ 2014

Τα 20 καλύτερα κομμάτια του 2014

Οι καλύτερες συναυλίες του 2014

Τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2014

Οι δισκογραφικές απογοητεύσεις του 2014

Μετά από τέσσερα ΕΡ το ένα διαφορετικό από το άλλο, και ένα πρώτο άλμπουμ με τίτλο "Henge Beat", το οποίο πέρασε λίγο στα ψιλά γράμματα, το "Typical System" είναι το άλμπουμ που θα τους κάνει αρκετά πιο γνωστούς τους Total Control, όχι γιατί ασχολήθηκαν περισσότερα μουσικά μέσα, αλλά γιατί έχει τα κομμάτια για να ξεχωρίσει.... Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το album review εδώ.

Διαβάστε το album review του "Typical System" στο POEt'S SOUND.

The story so far:

No.15 : A Sunny Day in Glasgow - Sea When Absent (Lefse)

No.16 : Echo & The Bunnymen - Meteorites (429)

No.17 : Alvvays - Alvvays (Transgressive)

No.18 : Warpaint - Warpaint (Rough Trade)

No.19 : Damon Albarn - Everyday Robots (Parlophone)

No.20 : Parquet Courts - Sunbathing Animal (Rough Trade)

H δισκογραφική χρονιά παρα-ξεκίνησε ήρεμα για τα γούστα μου, αλλά ακολούθησε ένα τρίμηνο σχεδόν, από αρχές Μαρτίου μέχρι αρχές Ιουνίου, που πραγματικά άκουσα ελάχιστες αξιόλογες κυκλοφορίες. Φυσικά ο Ιούνιος με αποζημίωσε κατά πολύ, έχοντας για αποκορύφωμα τους "καλοκαιρινούς" δίσκους του γερόλυκου Peter Murphy και των σχετικών νέων Total Control, αλλά και μια αρκετά μεγάλη απογοήτευση με τους, ιδιαίτερα ξεχωριστούς κατά τα άλλα, Kasabian. Σίγουρα με αρκετές επιβεβαιωμένες ημερομηνίες κυκλοφορίας, το δεύτερο μισό του 2014 δείχνει αρκετά υποσχόμενο, αλλά οι δίσκοι στους οποίους θα ήθελα να αναφερθώ και παρουσιάστηκαν μέχρι και το τέλος Ιουνίου (με σειρά αποκλειστικά με βάση την ημερομηνία κυκλοφορίας) είναι:

01. Wild Beasts - Present Tense (Domino, 24 Φεβρουαρίου 2014)

02. Eagulls - Eagulls (Partisan, 3 Μαρτίου 2014)

03. We Are Scientists - TV en Français (100%, 3 Μαρτίου 2014)

04. Trust - Joyland (Arts & Crafts, 4 Μαρτίου 2014)

05. Future Islands - Singles (4AD, 24 Μαρτίου 2014)

06. The Horrors - Luminous (XL, 5 Μαΐου 2014)

07. Craft Spells - Nausea (Captured Tracks, 10 Ιουνίου 2014)

08. Vaniish - Memory Work (Metropolis, 10 Ιουνίου 2014)

09. Peter Murphy - Lion (Nettwerk, 10 Ιουνίου 2014)

10. Total Control - Typical System (Iron Lung, 24 Ιουνίου 2014)

To σχήμα των Total Control παρουσιάζει αρκετές ιδιαιτερότητες, τόσο οργανικά όσο και μουσικά. Το γκρουπ από την Μελβούρνη απαρτίζεται από πέντε μέλη, που όλα ασχολούνται με άλλα projects, με τους Total Control να αποτελούν μάλλον την πιο σκοτεινή πλευρά τους, χωρίς όμως να έχουν εκδηλώσει τη πρόθεση να περιοδεύσουν κάτω από αυτό το όνομα. Μετά από τέσσερα ΕΡ το ένα διαφορετικό από το άλλο, και ένα πρώτο άλμπουμ με τίτλο "Henge Beat", το οποίο πέρασε λίγο στα ψιλά γράμματα, το "Typical System" είναι το άλμπουμ που θα τους κάνει ευρύτερα γνωστούς, όχι γιατί ασχολήθηκαν περισσότερα μουσικά μέσα, αλλά γιατί έχει τα κομμάτια για να ξεχωρίσει. Η μπάντα είναι ξεκάθαρα χωρισμένη στο darkwave/ post-punk, με τα όποια ηχητικά ξεσπάσματα να καταλαμβάνουν κύριο λόγο σε σημεία, και στο new wave των αρχών των 80s. Τραγούδι που απλώς να γεμίζει τον δίσκο δεν υπάρχει.

Το πρώτο κομμάτι του "Typical System" με τίτλο "Glass", οφείλει τα μέγιστα στους New Order. H συνέχεια όμως έρχεται με την καθαρά punk επίθεση του "Expensive Dog", πριν εξελιχθεί στο τελευταίο λεπτό σε ένα απίστευτο goth ύμνο. Το "Flesh War" πάλι, είναι το πιο Joy Division κομμάτι της κυκλοφορίας, αν και σε πιο synth pop φάση. Ανάμεσα στο 70s garage/ punk του "Systematic Fuck" και στο αντίστοιχο "Two Less Jacks", αν και με πιο σύγχρονο ήχο, υπάρχει το "Liberal Party" που ακούγεται σαν ένα πιο τριπαριστό She Wants Revenge με σαξόφωνο. Darkwave και krautrock αναμειγνύονται ιδανικά στο "Black Spring", ενώ το "The Ferryman" αποτελεί την ιδανική εισαγωγή στο minimal wave του "Hunter". Αν και δεν μου αρέσει καθόλου να αναφέρω στίχους, όπως λένε και οι Total Control στο retro κλείσιμο του "Safety Net", you don’t need a safety net για μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.

Βαθμολογία: 8,5 / 10

Το ντεμπούτο των Total Control το 2011, "Henge Beat", αποτέλεσε μια αρκετά αξιόλογη post-punk δισκογραφική δουλειά που χρωστούσε τα μέγιστα στις 80s αναφορές της. Αφού περιόδευσαν με τους Thee Oh Sees, με τους οποίους κυκλοφόρησαν και ένα split δίσκο, και μετά από διάφορες μίνι κυκλοφορίες, οι Αυστραλοί έχουν έτοιμο το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "Typical System", το οποίο θα είναι διαθέσιμο από την Iron Lung Records στις 24 Ιουνίου. Το "Expensive Dog" και το new wave-ικό "Flesh War" ήταν τα πρώτα κομμάτια που έγιναν γνωστά από τη νέα τους προσπάθεια, τα οποία και μπορείτε να τα ακούσετε παρακάτω, με τη μπάντα να κινείται σε γνώριμα ηχητικά τοπία αν και φαίνεται πιο ώριμη στο τομέα της σύνθεσης.