Έφτασε λοιπόν η ώρα της παρουσίασης της κορυφαίας σαραντάδας των καλύτερων άλμπουμ του 2023 για το POEt'S SOUND. Μιας και άκουσα πάρα πολλά αξιόλογα άλμπουμ, αποφάσισα να ξεχωρίσω αυτή και την επόμενη δεκάδα με λίγα διαφορετικά κριτήρια. Αφού οι δουλειές αυτές δεν είχαν τόση μεγάλη διαφορά για μένα όσο αφορά τη κατάταξη, στη δεκάδα 31 με 40 παρουσιάζονται επιτυχημένες δισκογραφικές επιστροφές από (περισσότερο ή λιγότερο) πιο γνωστά συγκροτήματα και κάποιες πιο αναμενόμενες κυκλοφορίες και στην επόμενη δεκάδα κάποιες πιο "σκοτεινές" δουλειές που ξεχώρισα (αλλά για αυτές θα μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση). Οπότε στις θέσεις 40 με 31 βρίσκουμε τους δίσκους...
No.40 Within Temptation - Bleed Out (Force Music): Η πορεία των Within Temptation είναι μεγάλη και αξιόλογη, αν και ποτέ δεν κατάλαβα τη μεγάλη Evanescence στροφή μετά την άνοδο των τελευταίων πριν δυο δεκαετίες. Το "Bleed Out" συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν στον προηγούμενο δίσκο, απλώς εδώ βρίσκουμε τα πιο πιασάρικα κομμάτια που έχουν γράψει εδώ και καιρό.
Ακούστε: "Ritual"
No.39 The National - First Two Pages of Frankenstein (4AD): Οι The National κυκλοφόρησαν πέρσι όχι ένα, αλλά δυο άλμπουμ, τα "First Two Pages of Frankenstein" και "Laugh Track". Το πρώτο με κέρδισε περισσότερο και το άκουσα επίσης περισσότερο από όσο περίμενα, αλλά δεν συγκρίνεται με τις κυκλοφορίες τους μέχρι και το "Trouble Will Find Me".
Ακούστε: "Tropic Morning News"
No.38 Katatonia - Sky Void of Stars (Napalm Records): Μπορεί το προηγούμενο άλμπουμ "City Burials" να αποθεώθηκε, αλλά προσωπικά δεν μου μίλησε καθόλου όπως και τα περισσότερα μετά το "The Great Cold Distance" του 2006. Το νέο τους πόνημα έχει σε μερικά κομμάτια και κάποιες "Viva Emptiness" αναφορές και σε αυτές είναι που ξεχωρίζει.
Ακούστε: "Opaline"
No.37 Code Orange - The Above (Blue Grape Music): Το "The Above" είναι ίσως το πιο nu metal άλμπουμ των Code Orange το οποίο περιέχει εθιστικά κομμάτια και μερικές εκπλήξεις με μεγαλύτερη αυτή της συμμετοχής του Billy Corgan των The Smashing Pumpkins.
Ακούστε: "Take Shape"
No.36 David Eugene Edwards - Hyacinth (Sargent House): Ο frontman και ηγέτης των 16 Horsepower και Wovenhand κυκλοφόρησε πέρσι το πρώτο άλμπουμ του ως solo καλλιτέχνης και σε σημεία αυτό μας θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των συγκροτημάτων του.
Ακούστε: "Weavers Beam"
No.35 Therapy? - Hard Cold Fire (Marshall): Τα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν από τον δέκατο έκτο δίσκο των Therapy? σε σχέση με τον προηγούμενο, είναι τα περισσότερα που μας έχει αφήσει το σχήμα χωρίς κάποια δουλειά, αλλά αυτή είναι μια από τις καλύτερές της τα τελευταία, πολλά, χρόνια.
Ακούστε: "Woe"
No.34 Slowdive - Everything Is Alive (Dead Oceans): Έξι χρόνια μετά τη κυκλοφορία του ομώνυμου άλμπουμ των Slowdive, ο νέος δίσκος τους δεν μου έκανε την ίδια εντύπωση όσο το "Slowdive", αλλά κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ιστορικό σχήμα ξέρει να γράφει εξαιρετικές ονειρικές μελωδίες.
Ακούστε: "the slab"
No.33 Queens Of The Stone Age - In Times New Roman... (Matador): Οι χορευτικοί ρυθμοί του προηγούμενου άλμπουμ έχουν φύγει και το νέο πόνημα των Queens Of The Stone Age έχει ένα ωμό στοιχείο, ιδιαίτερα θελκτικό, που φέρνει στο μυαλό παλαιότερες ένδοξες μέρες του σχήματος.
Ακούστε: "Paper Machete"
No.32 Crosses - Goodnight, God Bless, I Love U, Delete. (Warner): Αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος από το project του Chino Moreno των Deftones και με διαφορά ο καλύτερος. Ηλεκτρονικό, σκοτεινό, νοσταλγικό, που μάλιστα περιλαμβάνει και μια συμμετοχή από τον Robert Smith των The Cure σε ένα κομμάτι.
Ακούστε: "Invisible Hand"
No.31 Diamond Dog – Usual Chronicles (No Emb Blanc): Αυτός είναι ο μοναδικός δίσκος από νέα μπάντα σε αυτή τη λίστα. Οι Diamond Dog μας έρχονται από την Dijon, συνδυάζουν post-punk & new wave μουσικές και το ντεμπούτο περιλαμβάνει μερικές απολαυστικές στιγμές.
Ακούστε: "Blue Roses"
Διαβάστε επίσης:
Η δισκογραφική πορεία των Within Temptation είναι αρκετά αξιοσημείωτη. Μετά από δυο εξαιρετικά άλμπουμ ατμοσφαιρικού metal (τα "Enter" και "Mother Earth" του 1997 και 2000 αντίστοιχα), αλλά και ένα καλό τρίτο ("The Silent Force" του 2004), αποφάσισαν να αλλάξουν λίγο πορεία σε αυτά που τα ακολούθησαν. Επέλεξαν (όπως και οι Lacuna Coil), να προσεγγίσουν τον πολύ πιο εμπορικό και nu-metalοειδή ήχο των Evanescence, που γνώρισαν τεράστια παγκόσμια επιτυχία με το ντεμπούτο τους το 2003 (βασίζοντας μέρος του ήχου τους στα προαναφερθέντα σχήματα), ώστε να απευθυνθούν σε μεγαλύτερα ακροατήρια. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ξέχασαν να γράφουν πιασάρικα κομμάτια, όπως επιβεβαιώνει και το νέο τους single με τίτλο "Entertain You" (που μου έφερε και στο μυαλό και το "ΑΜΟ" των Bring Me the Horizon), απλώς περιορίζονται στο να είναι μια καλή κόπια των Evanescence. Οπότε πολύ φυσιολογική μου φαίνεται και η φετινή περιοδεία με τους τελευταίους, η οποία αναβλήθηκε όμως λόγω των συνθηκών που επικρατούν για τον χειμώνα.
.jpg)
