Όπως συχνά λέγεται, η μουσική μερικές φορές λειτουργεί ως απόδραση από την πραγματικότητα, και αν η τελευταία είναι τόσο μαύρη όσο η ελληνική τότε σίγουρα χρειάζεται ακόμα περισσότερο. Πάντως η ελληνική δισκογραφία είναι από τους τομείς που δείχνουν ποιοτικά ανεπηρέαστοι από την κρίση, μιας και συνεχίζει σε υψηλά επίπεδα. Μπορεί να μην "κόλλησα" με ένα συγκεκριμένο άλμπουμ φέτος, αλλά άκουσα πάρα πολλές, καλές δουλειές. Το ίδιο ισχύει και για τις μικρότερες κυκλοφορίες (EPs, singles), από τις οποίες ξεχώρισα όμως το φανταστικό ΕΡ των Those Hidden Places, που περιείχε και το "Τresspassing", το αγαπημένο μου κομμάτι από ελληνική μπάντα για το 2013. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στην πολύ αξιόλογη προσπάθεια του Μιχάλη Πούγουνα και στις δυο ενδιαφέρουσες συλλογές "The Greek Underground Scene" που κυκλοφόρησε.

10. Envy Never Dies - s/t (B-Οtherside Records)

09. Pan Pan - Missing Two Trains On Purpose (self released)

08. Selofan - Verboten (Fabrika Records)

07. Lumiere Brother - Twenty One (Inner Ear Records)

06. Keep Shelly In Athens - At Home (Cascine Records)

05. Liebe – Airport (Hawaii Records)

04. Doric - Over Mentality (Fabrika Records)

03. The Noise Figures - s/t (Inner Ear Records)

02. The Boy - American Unicorn (Inner Ear Records)

01. Marsheaux - Inhale (Undo Records)

Οι Αμερικανοί Beach Fossils έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι. Φέτος κυκλοφόρησαν τον πολύ καλό δεύτερο δίσκο τους που γνώρισε αποδοχή από τύπο και κοινό, το "Clash The Truth" που αν όχι καλύτερο είναι τουλάχιστον ισάξιο του ντεμπούτο τους, ενώ αυτή την περίοδο βρίσκονται σε μια αρκετά επιτυχημένη ευρωπαϊκή περιοδεία. Απόδειξη και το σχεδόν γεμάτο, λίγο απροσδόκητα για μένα, An Club. Την αρχή όμως έκανε ο δικός μας Lumiere Brother με πλήρη μπάντα (αν δεν κάνω λάθος ο μπασίστας έπαιζε στους Monovine). Ο Θανάσης Χριστοδούλου παρουσίασε 6 κομμάτια, με βάση τον νέο του δίσκο "Twenty One", αποδεικνύοντας ότι ο ποπ χαρακτήρας του είναι αναπόφευκτο να βρει μεγαλύτερη απήχηση. 

Τους Beach Fossils τους περίμενα ίσως λίγο πιο ήρεμους ή ονειρικούς, λόγω κυρίως και του πιο "χαλαρού" νέου άλμπουμ, αλλά στην πραγματικότητα αποδείχτηκαν το ακριβώς αντίθετο. Βασικά παρουσιάστηκαν όπως θα περίμενα από μια μπάντα σαν τους DIIV (των οποίων ο Zachary Cole Smith υπήρξε αρχικά μέλος τους). Με καταιγιστικό ρυθμό και ενέργεια που ξεχείλιζε, τον τραγουδιστή - ηγέτη του γκρουπ Dustin Payseur σε κάποια φάση να εγκαταλείπει την σκηνή και να γίνεται ένα με το κοινό, ακόμα και τα πιο υποτονικά κομμάτια απέκτησαν άλλη ζωή. Όπως ήταν φυσικό, τα κομμάτια από το "Clash The Truth" είχαν την μερίδα του λέοντος, με τα "Generational Synthetic" και "Taking Off" να ξεχωρίζουν, ενώ το "Careless" σίγουρα ήταν από τα highlights της βραδιάς. Φυσικά δεν έλειψαν τα αγαπημένα του κοινού "Daydream", "Shallow" και "Youth". Ένα κοινό που συμμετείχε τόσο έντονα στη φανταστική indie-shoegaze disco που έστησαν οι Beach Fossils, εντυπωσιάζοντας ακόμα και την ίδια την μπάντα όπως μας παραδέχτηκε και ο Payseur, σε αντίθεση με την ανταπόκριση του κόσμου στα προηγούμενα live. Πιστεύω ότι όσοι περιμέναμε μια ενδιαφέρουσα συναυλία, πήραμε πολλά περισσότερα, με τους Beach Fossils να αποδεικνύουν γιατί θεωρούνται ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της Captured Tracks.

Setlist:

1. Birthday 

2. Moments 

3. What a Pleasure 

4. Daydream 

5. Shallow 

6. Generational Synthetic 

7. Taking Off 

8. Youth 

9. The Horse 

10. Careless 

11. Clash The Truth 

12. Burn You Down 

13. Calyer 

Encore:

14. Crashed Out 

15. 12 Roses 

16. Vacation