Οι Minor Victories δημιουργήθηκαν μετά από μια ιδέα των αδερφών Lockey, του Justin, κιθαρίστα των Editors, και του James των Hand Held Cine Club, για μια δισκογραφική δουλειά και πιο συγκεκριμένα για ένα θορυβώδες EP με πιο αιθέρια γυναικεία φωνητικά. Αυτό τους οδήγησε στο να συνεργαστούν με την Rachel Goswell των Slowdive και τον Stuart Braithwaite των Mogwai. Το αποτέλεσμα είναι ένα άλμπουμ που ηχητικά φέρει καθαρά τα στοιχεία από τις μπάντες των μελών του, αλλά με μια δικιά του αμεσότητα που σίγουρα σε προκαλεί σε πολλαπλές ακροάσεις.

Ο ομώνυμος δίσκος τους ξεκινάει ατμοσφαιρικά με το shoegaze του "Give Up The Ghost", με τον ήχο των drums και τα εξαιρετικά, όπως πάντα, φωνητικά από την Goswell σε πρώτο πλάνο που αμέσως σε προϊδεάζουν για ακόμα καλύτερη συνέχεια. Αυτή έρχεται με το "A Hundred Ropes" που φανερώνει ότι μάλλον ο Braithwaite έχει βάλει εδώ περισσότερο το χεράκι και μας κάνει να φανταζόμαστε πως θα ήταν οι Mogwai με τη τραγουδίστρια των Slowdive στα φωνητικά. Το "Folk Arp" είναι ένα επτάλεπτο ονειρικό ταξίδι που καταλήγει σε ένα θορυβώδες ξέσπασμα, ενώ στο "For You Always" γίνεται εμφανές ότι ο Mark Kozelek των Sun Kil Moon έχει συνεισφέρει κάτι περισσότερο από το να δανείσει τη φωνή του. Για το τέλος άφησα, όχι τυχαία, να αναφερθώ σε δυο από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς, τα "Scattered Ashes (Song For Richard)" και "Breaking My Light". Στο πρώτο το ντουέτο του James Graham των The Twilight Sad με την Goswell είναι απλά φανταστικό με την μελωδία να θυμίζει το συγκρότημα του πρώτου. Από την άλλη το "Breaking My Light" είναι κοντά στο πως θα ακούγονταν μια διασκευή των Mogwai στο "Summer Moved On" των A-ha.

Αν ο δίσκος είχε περισσότερα κομμάτια σαν τα δυο τελευταία που ανέφερα, θα μίλαγα πιθανότατα για άλμπουμ της χρονιάς. Παρόλα αυτά, τα μέλη του γκρουπ δείχνουν ότι βρήκαν εξαιρετική χημεία μεταξύ τους, προσφέροντας μερικές μαγικές στιγμές. Ελπίζω να ξαναεπισκεφτούν το project αυτό και να ακούσουμε ακόμα περισσότερα πράγματα από τους Minor Victories στο μέλλον.

Βαθμολογία: 7,5 / 10