Το 2015 το noise/ post-punk συγκρότημα των Male Gaze κυκλοφόρησε το απολαυστικό ντεμπούτο του με τίτλο "Gale Maze" από την Castle Face Records, άλμπουμ που ξεχώρισα ως ένα από τα κορυφαία της περσινής χρονιάς. Η νέα μπάντα, που πλέον έχει και δεύτερο κιθαρίστα - τον Adam Finken (πρώην Blasted Canyons), αποδεικνύεται αρκετά παραγωγική μιας και έχει έτοιμο το δεύτερο άλμπουμ της, που θα ονομάζεται "King Leer" και θα είναι διαθέσιμο στις 17 Ιουνίου από την ίδια δισκογραφική. Όπως δήλωσε το σχήμα ο νέος του δίσκος εξερευνά την πιο ποπ πλευρά του. Το πρώτο δείγμα από αυτόν αποτελεί το single "Bad Omens", το οποίο μπορείτε να ακούσετε παρακάτω:
Οι The Strokes έκαναν γνωστό ότι θα κυκλοφορήσουν το νέο τους EP με τίτλο "Future Present Past" την άλλη Παρασκευή 3 Ιουνίου. Το EP αυτό αποτελεί το πρώτο νέο υλικό μετά το άλμπουμ ''Comedown Machine" του 2013. Η ανακοίνωση της νέας κυκλοφορίας έγινε μέσα από το Culture Void, της νέας μηνιαίας ραδιοφωνικής εκπομπής του Julian Casablancas στο SiriusXM, όπου παρουσίασε και για πρώτη φορά και το κομμάτι "Oblivius". Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το "Future Present Past" EP εδώ.
Λίγες ημέρες απομένουν ακόμα για την επίσημη κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου νέου άλμπουμ των The Kills (3 Ιουνίου). Οι Alison Mosshart και Jamie Hince είχαν κάνει ήδη γνωστά από το επερχόμενο "Ash & Ice" δυο κομμάτια, τα "Doing It to Death" και "Heart Of A Dog". Το "Siberian Nights" αποτελεί το τρίτο δείγμα από τον νέο δίσκο, το οποίο συνοδεύεται από το πολύ όμορφο παρακάτω βίντεο σε σκηνοθεσία του ηθοποιού Giovanni Ribisi (ο τηλεοπτικός αδερφός της Phoebe):
Live Review: The Underground Youth @ Fuzz Live Music Club, Παρασκευή 20 Μαΐου 2016
Fuzz Club Records Μαΐου 26, 2016Η φετινή συναυλιακή χρονιά έχει κινηθεί μέχρι στιγμής σε πολύ ρηχά νερά. Φυσικά αυτό είναι κάτι που εξαρτάται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες για τον καθένα, όπως χρόνος, οικονομική δυνατότητα, διάθεση και φυσικά το μουσικό γούστο. Προσωπικά η μόνη συναυλία που ήθελα αλλά δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω φέτος, ήταν αυτή των Ascetic:. Οπότε η είδηση της ανακοίνωσης της συναυλίας των The Underground Youth με γέμισε ιδιαίτερη χαρά, τόσο επειδή πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη μπάντα αλλά και επειδή δεν είχα καταφέρει να βρεθώ σε μια από τις τρεις προηγούμενες επισκέψεις της στην χώρα μας. Αυτό που είχα πάντως πληροφορηθεί από τις προηγούμενες εμφανίσεις του γκρουπ, ήταν η μεγάλη και αυξανόμενη ανταπόκριση που είχε.
Το τελευταίο ήταν εύκολο να το καταλάβει όποιος βρέθηκε την προηγούμενη Παρασκευή στο Fuzz, μιας και μπορεί να μην ήταν γεμάτο (σίγουρα η απεργία στα μέσα μεταφοράς δεν βοήθησε σε αυτό) αλλά είχε συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος για ένα τέτοιο live. Λίγο μετά τις 10:30 εμφανίστηκαν στη σκηνή οι The Underground Youth με την εισαγωγή να γίνεται με το "Lost Recording". Πέρα από το εναρκτήριο κομμάτι, το σετ μάλλον θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τρία μέρη, το πιο δυναμικό, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το αγαπημένο "I Need You" που εκτοξεύτηκε με το πιο γρήγορο τέμπο, το πιο σκοτεινό και το πιο ψυχεδελικό.
Η κορύφωση ήρθε στο τελευταίο μέρος, αρχικά με τον Craig Dyer να κατεβαίνει στο κοινό και λίγο αργότερα να τον ακολουθούν κιθάρα και μπάσο για το "Rules Of Attraction". Πρέπει να αναφερθώ στην ιδιαίτερη παρουσία της Olya Dyer, με στυλ που θύμισε Bobby Gillespie όταν αυτός ήταν στους The Jesus And Mary Chain, που έδειχνε να αποτελεί την ψυχή των ζωντανών εμφανίσεων της μπάντας από το Μάντσεστερ. Το κάτι παραπάνω έδωσε σίγουρα και η πολύ επιτυχημένη διασκευή τους στο "Ghost Rider" των Suicide. Θα περίμενα πάντως να υποστηρίξουν και να προωθήσουν περισσότερο τον εξαιρετικό περσινό τους δίσκο με τίτλο "Haunted" από την Fuzz Club Records, δισκογραφική δουλειά που βρέθηκε μέσα στις κορυφαίες μου για το 2015. Συνολικά όμως, οι The Underground Youth πραγματοποίησαν μια πολύ καλή εμφάνιση, καταφέρνοντας να διαφοροποιηθούν ζωντανά προσφέροντας μια αρκετά διαφορετική εμπειρία από το στουντιακό τους αποτέλεσμα. Όλα αυτά κάνουν εύκολα κατανοητό γιατί το σχήμα έχει δημιουργήσει ένα αρκετά δυνατό πυρήνα στην Ελλάδα, ο οποίος είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει να μεγαλώνει.
Η κορύφωση ήρθε στο τελευταίο μέρος, αρχικά με τον Craig Dyer να κατεβαίνει στο κοινό και λίγο αργότερα να τον ακολουθούν κιθάρα και μπάσο για το "Rules Of Attraction". Πρέπει να αναφερθώ στην ιδιαίτερη παρουσία της Olya Dyer, με στυλ που θύμισε Bobby Gillespie όταν αυτός ήταν στους The Jesus And Mary Chain, που έδειχνε να αποτελεί την ψυχή των ζωντανών εμφανίσεων της μπάντας από το Μάντσεστερ. Το κάτι παραπάνω έδωσε σίγουρα και η πολύ επιτυχημένη διασκευή τους στο "Ghost Rider" των Suicide. Θα περίμενα πάντως να υποστηρίξουν και να προωθήσουν περισσότερο τον εξαιρετικό περσινό τους δίσκο με τίτλο "Haunted" από την Fuzz Club Records, δισκογραφική δουλειά που βρέθηκε μέσα στις κορυφαίες μου για το 2015. Συνολικά όμως, οι The Underground Youth πραγματοποίησαν μια πολύ καλή εμφάνιση, καταφέρνοντας να διαφοροποιηθούν ζωντανά προσφέροντας μια αρκετά διαφορετική εμπειρία από το στουντιακό τους αποτέλεσμα. Όλα αυτά κάνουν εύκολα κατανοητό γιατί το σχήμα έχει δημιουργήσει ένα αρκετά δυνατό πυρήνα στην Ελλάδα, ο οποίος είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει να μεγαλώνει.
Μερικά από τα πιο δυνατά ονόματα της Νεοϋορκέζικης δισκογραφικής Captured Tracks έχουν παρουσιάσει φέτος τις νέες τους δουλειές, με αυτές των Wild Nothing και Diiv να έχουν ξεχωρίσει. Ένα από αυτά αποτελεί και το καταλανικό συγκρότημα των Mourn, που στις 3 Ιουνίου αναμένεται να κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο "Ha, Ha, He". Μετά τα "Storyteller" και "Evil Dead", τα "Second Sage" και "Irrational Friend" αποτελούν τα δυο νέα κομμάτια που κάνει γνωστά το σχήμα από τον επερχόμενο δίσκο του.
Στις 5 Αυγούστου θα κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος των Wild Beasts, ο οποίος θα ονομάζεται "Boy King" και θα είναι διαθέσιμος από την Domino Records. Παράλληλα το συγκρότημα έκανε γνωστό και το πρώτο κομμάτι με τίτλο "Get My Bang" από την νέα του δουλειά, το οποίο βασίζεται σε ένα βρώμικο electro/ disco ρυθμό, με τα φωνητικά του Hayden Thorpe εννοείται να ξεχωρίζουν, και μπορείτε να το ακούσετε αλλά και να δείτε το επίσημο βίντεο στο τέλος της ανάρτησης. Να θυμίσω ότι οι Wild Beasts είχαν κυκλοφορήσει πριν δυο χρόνια το πολύ καλό "Present Tense", άλμπουμ που βρέθηκε στη λίστα μου με τα καλύτερα του 2014. Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς είχαν βρεθεί και στην χώρα μας για μια εμφάνιση στα πλαίσια του Plisskën Festival.
Ο Poly.K έχει αδυναμία στο ακουστικό μπάσο, όπως άλλωστε φανερώνει και η πρώτη του κυκλοφορία - το EP "Miss Sunshine And The Thieves Of The Moon" που έγινε διαθέσιμο στις αρχές του προηγούμενου χρόνου και μπορείτε να το ακούσετε και να το κατεβάσετε ελεύθερα εδώ. Τα κομμάτια στέκονται πολύ καλά ακουστικά, με τις μελωδίες να αποπνέουν έναν 90s εναλλακτικό ροκ αέρα, αλλά πιστεύω ότι θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να τα ακούγαμε και πιο ηλεκτρικά. Για την νέα του κυκλοφορία, με τίτλο "Youth Fence Cartel", o Poly.K συνεργάζεται με τους Sleepwalk Cosmonauts Ensemble σε ένα πιο "γεμάτο" αποτέλεσμα. Οι πέντε συνθέσεις του δεύτερου EP κυλούν απολαυστικά, με τις δυο τελευταίες να μου έχουν καρφωθεί λίγο περισσότερο - το "Twice The First Step", που τα γυναικεία φωνητικά και ο ρυθμός βοηθούν σε μια πιο Sleater-Kinney αίσθηση, και το εξαιρετικό "Solidaridad".
Ο Paul Banks - τραγουδιστής των Interpol - ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για την hip-hop μουσική, τόσο με τις κατά καιρό δηλώσεις του όσο και με τα mixtape που έκανε γνωστά. Αφού κυκλοφόρησε το εξαιρετικό "El Pintor" με τους Interpol πριν δυο χρόνια, ο Banks παρουσίασε το νέο του project με τίτλο Banks & Steelz, στο οποίο συνεργάζεται με τον RZA των Wu-Tang Clan. Μάλιστα στο πρώτο τους single, με τίτλο "Love + War", συμμετέχει και ο Ghostface Killah. Τσεκάρετέ το:
Οι In Letter Form είναι μια νέα post-punk μπάντα που δραστηριοποιείται τα τελευταία πέντε χρόνια και πριν δυο χρόνια παρουσίασε και διέθεσε μόνη της το ντεμπούτο "Explorations Of Unknown Destinations". Φέτος στις 20 Μαΐου το συγκρότημα από το Σαν Φρανσίσκο κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο "Fracture.Repair.Repeat" από την Metropolis Records. Από το νέο τους single "Face In The Crowd", που μπορείτε να ακούσετε παρακάτω, γίνονται εμφανής για άλλη μια φορά η αγάπη του γκρουπ για την 80s darkwave σκηνή.
Ο Ellery James Roberts υπήρξε ο ηγέτης των Wu Lyf, το ντεμπούτο των οποίων με τίτλο "Go Tell Fire To The Mountain" αποτέλεσε μια από τις καλύτερες δουλειές του 2011. Ο δίσκος αυτός με κέρδιζε όλο και περισσότερο με το χρόνο, μιας και τον επισκέπτομαι αρκετά συχνά μέχρι σήμερα. Δυστυχώς όμως η πορεία του σχήματος από το Μάντσεστερ ήταν αρκετά μικρή, μιας και στο τέλος της επόμενης χρονιάς ανακοίνωσε την διάλυσή του. Στα τέλη του 2014 ο Roberts έκανε γνωστό το νέο σχήμα μαζί με την Ebony Hoorn, τους LUH (αρχικά για το Lost Under Heaven). Από τότε περίμενα την πρώτη δουλειά του συγκροτήματος όσο λίγες αυτά τα χρόνια. Φυσικά οι υψηλές προσδοκίες μπορούν να καταρριφθούν πολύ εύκολα, αλλά αραιά το δίδυμο έκανε διαθέσιμα δείγματα της δουλειάς του που φανέρωναν ότι κινούνται σε καλό δρόμο και παράλληλα μεγάλωναν την ανυπομονησία μου.
Τελικά πριν λίγο καιρό οι LUH κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους από την Mute, το οποίο ονομάζεται "Spiritual Songs For Lovers To Sing" και κατάφερε από την πρώτη ακρόαση να δικαιολογήσει το κόλλημα μου με το έργο του Roberts. Το στοιχείο της γλυκιάς "κακοφωνίας" των Wu Lyf είναι φανερό και εδώ, ηχητικά όμως το αποτέλεσμα είναι πιο εξελιγμένο με περισσότερο βάθος και ποικιλία. Αξίζει να αναφερθεί η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στην παραγωγή από τον Bobby Krlic, ή αλλιώς The Haxan Cloak.
Η αρχή στο άλμπουμ γίνεται με τρία κομμάτια που είχαν γίνει γνωστά από πριν. Η ορχηστρική δομή του εναρκτήριου "I & I" το καθιστά μια ιδανική εισαγωγή στο κόσμο των LUH, με το "Unites", που ήταν το πρώτο κομμάτι που είχαμε ακούσει από το νέο σχήμα, να συνδυάζει και την πιο ωμή πλευρά του. Το "Beneath The Concrete" είναι το κομμάτι που ξεχωρίζει και τραβάει αμέσως την προσοχή με τον tribal ρυθμό του, φέρνοντας τον ήχο του παλιού του σχήματος σε έναν πιο σύγχρονο ηλεκτρονικό με μια δόση ακόμα και από Cold Cave. Οι τόνοι πέφτουν στα δυο επόμενα κομμάτια. Στο πανέμορφο "Future Blues" η Ebony Hoorn παραδίδει μια πολύ γλυκιά ερμηνεία, ενώ στο "Someday Come" φαίνεται, μετά το "I & I", πόσο ταιριάζουν οι φωνές τους. Τις στιγμές αυτές το δίδυμο διαπρέπει μιας και φαίνεται το δέσιμο του, με αποκορύφωμα το "Loyalty".
Από την άλλη το "$oro" στηρίζεται σε auto-tune φωνητικά αποτελώντας ένα άμεσο synthpop τραγούδι με RnB πινελιές που καταλήγει σε ένα industrial ξέσπασμα λευκού θορύβου - μίξη που καταδεικνύει τις αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν επιτυχημένα τους LUH. Σε έναν δίσκο γεμάτο highlights δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο εκπληκτικό "Lost Under Heaven", ένα επιθετικό κομμάτι που δανείζεται στοιχεία από My Bloody Valentine και The Smashing Pumkins και τα προσαρμόζει ανάλογα. Εξίσου εξαιρετικό είναι και το "Lament" που έρχεται λίγο πριν το τέλος, αλλά αυτό το ξέραμε ήδη από το καλοκαίρι του 2013 όταν ο Ellery James Roberts το είχε παρουσιάσει ως "Kerou's Lament" σαν σόλο καλλιτέχνης. Ελπίζω το νέο του project να ήρθε για να μείνει γιατί δείχνει ότι έχει μέλλον, ενώ και η ρομαντική του προσέγγισή είναι αναγκαία. Ακόμα και να μην συμβεί αυτό όμως, είμαι σίγουρος ότι δεν θα χαθεί. Δίσκος της χρονιάς;
Βαθμολογία: 8,5 / 10
Ο Iggy Pop κυκλοφόρησε φέτος το δισκογραφικό αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τον Josh Homme των Queens of the Stone Age - το άλμπουμ "Post Pop Depression". Μπορείτε να διαβάσετε το album review της νέας δουλειάς του Iggy εδώ. Ένα από τα κομμάτια που ξεχώρισαν από τον νέο δίσκο είναι και το "Sunday", κομμάτι που συνοδεύεται πλέον από ένα βίντεο που δείχνει πως περνάνε μάλλον τις Κυριακές τους οι Pop και Homme.
Την άλλη Παρασκευή κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ των Catfish And The Bottlemen με τίτλο "The Ride" από την Island Records. Ο δίσκος αυτός έρχεται δυο χρόνια μετά από το αρκετά επιτυχημένο ντεμπούτο των Βρετανών, το "The Balcony", το οποίο είδε ακόμα και τον Ewan McGregor να συμμετέχει σε video τους. Το συγκρότημα είχε κάνει γνωστά δυο κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ, τα "Soundcheck" και "7", ενώ πριν δυο μέρες ο Zane Lowe παρουσίασε στη ραδιοφωνική εκπομπή του στο Beats Radio το "Twice. Μπορείτε να ακούσετε τα κομμάτια αλλά και να δείτε το tracklist του νέου δίσκου παρακάτω:
01. 7
02. Twice
03. Soundcheck
04. Postpone
05. Anything
06. Glasgow
07. Oxygen
08. Emily
09. Red
10. Heathrow
11. Outside
Οι Wray είναι μια lo-fi μπάντα από το Birmingham της Alabama, που το 2013 κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο της από την Communicating Vessels. Από την ίδια εταιρία παρουσίασαν και το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "Hypatia", όνομα δανεισμένο από την Ελληνίδα φιλόσοφο του τέταρτου αιώνα, στις αρχές της φετινής χρονιάς. Το συγκρότημα αποτελεί ένα πολύ αξιόλογο εκπρόσωπο της σύγχρονης μελωδικής shoegaze σκηνής, ενώ φίλοι συγκροτημάτων όπως οι Craft Spells και Wild Nothing είναι πολύ πιθανό να βρουν μια νέα αγαπημένη μπάντα. Το ίδιο ενδιαφέρον είναι και το νέο βίντεο που γύρισαν για το ομότιτλο κομμάτι από τον νέο τους δίσκο, για το οποίο υπεύθυνος είναι ο Dawn Carol Garcia (γνωστός από την δουλειά του με τους Destroyer).
Στις 27 Μαΐου θα κυκλοφορήσει ο τέταρτος δίσκος των Band Of Skulls, τους οποίους είχαμε την ευκαιρία να δούμε ζωντανά στο Ejekt του 2012. Όπως δήλωσε ο κιθαρίστας του γκρουπ, Russell Marsden, η δουλειά αυτή σηματοδοτεί μια νέα αρχή για το σχήμα. Το "By Default", όπως θα ονομάζεται το νέο άλμπουμ, θα γίνει διαθέσιμο από την BMG, με τον Gil Norton (Pixies, Foo Fighters) να έχει αναλάβει την παραγωγή. Στο "So Good", κομμάτι που αποτελεί το δεύτερο δείγμα από το "By Default" μετά το "Killer", τα φωνητικά της μπασίστριας Emma Richardson βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Μπορείτε να δείτε το επίσημο βίντεο του "So Good" παρακάτω:
Οι The Cult Of Dom Keller ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το τρίτο άλμπουμ της καριέρας τους, το οποίο θα ονομάζεται "Goodbye To The Light" και θα είναι διαθέσιμο τον Ιούλιο που μας έρχεται. Αυτή θα είναι η δεύτερη κυκλοφορία της μπάντας στην Fuzz Club Records, μετά το split LP με τους The Myrrors. Το σχήμα από τα Midlands δηλώνει περήφανο για το "Broken Arm Of God", το πρώτο single από τον επερχόμενο δίσκο, αφού το αποτέλεσμα αντικατοπτρίζει πλήρως αυτό που επιθυμούσε να πετύχει. Έχουν κάθε λόγο πάντως οι The Cult Of Dom Keller να αισθάνονται έτσι για το κομμάτι, το οποίο θα κυκλοφορήσει στα τέλη Ιουνίου, μιας και αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα goth ψυχεδέλειας που έχω ακούσει τελευταία.
Ελπίζω φέτος να είναι η χρονιά που θα πραγματοποιηθεί η δισκογραφική επιστροφή των The Jesus And Mary Chain, γεγονός που αναμένουν όλοι οι φίλοι του γκρουπ. Μέσα σε αυτούς είναι και ο φανατικότερος οπαδός τους, ο Bobby Gillespie, που παρόλο την εκπληκτική επιτυχία και πορεία των Primal Scream, θεωρεί ως μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του, την συμμετοχή του στους The Mary Chain. Άλλωστε τα 18 χρόνια δισκογραφικής απουσίας είναι πάρα πολλά - το τελευταίο, εξαιρετικό άλμπουμ του γκρουπ με τίτλο "Munki" κυκλοφόρησε το μακρινό 1998. Από τότε το μοναδικό νέο υλικό εμφανίστηκε το 2007 με το κομμάτι "All Things Must Pass", που συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της τηλεοπτικής σειράς Heroes.
Σίγουρα το ντεμπούτο των αδερφών Jim και William Reid του 1985, με τίτλο "Psychocandy", θεωρείται το σπουδαιότερο έργο τους, μιας και η επιδραστικότητά του υπήρξε τεράστια και συνεχίζει να χρησιμοποιείται ως σημείο αναφοράς για πολλές νέες μπάντες, από τη shoegaze σκηνή και όχι μόνο, μέχρι και σήμερα. Πιο τρανταχτό παράδειγμα αποτελούν οι A Place To Bury Strangers, που θεωρούνται οι σύγχρονοι εκφραστές τους, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία τη τελευταία δεκαετία, με τον ήχο τους να χρωστάει τα μέγιστα στους Σκωτσέζους. Αλλά η επιρροή τους δεν σταματάει εκεί αφού εντοπίζεται και σε άλλα είδη (ακούστε από την περσινή δισκογραφική παραγωγή το πιο ψυχεδελικό πόνημα των New Candys και το electro των Future). Το να διαλέξω προσωπικά κάποιο αγαπημένο άλμπουμ από την μπάντα μου είναι πολύ δύσκολο, αφού όλες οι επόμενες κυκλοφορίες τους βοήθησαν στο χτίσιμο του μύθου των The Jesus And Mary Chain. Στα κομμάτια τους πάλι είναι ακόμα πιο δύσκολο, ακόμα και αν έπρεπε να διαλέξω τα διπλάσια.
10. Coast To Coast (Automatic, 1989)
09. Some Candy Talking (Some Candy Talking EP, 1986)
08. Just Like Honey (Psychocandy, 1985)
08. Head On (Automatic, 1989)
06. Fall (Darklands, 1987)
05. Reverance (Honey's Dead, 1992)
04. Taste The Floor (Psychocandy, 1985)
03. Sidewalking (Barbed Wire Kisses, 1988)
02. Upside Down (Upside Down single, 1984)
01. Cracking Up (Munki, 1998)
Η funk-soul μπάντα των The Budos Band θα βρεθούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και το Gagarin την Τρίτη 19 Ιουλίου. H instrumental κολεκτίβα που έχει κυκλοφορήσει 4 δίσκους και ένα EP, ανακατεύει afro-soul, jazz και funk με 60's πινελιές. Το τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο "Burnt Offering" κυκλοφόρησε το 2014, το οποίο έγινε διαθέσιμο από Daptone Records όπως και όλες οι προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Την συναυλία των The Budos Band θα ανοίξουν οι Chickn που αναμένεται να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους μέσα στη χρονιά από την Inner Ear Records.
Μπορεί να έχουν περάσει πλέον αρκετοί μήνες μετά το χαμό του David Bowie και όπως είναι φυσιολογικό μια τέτοια είδηση δεν περνάει εύκολα στα χθεσινά νέα με τις όποιες προεκτάσεις μπορεί να έχει. Με χαρά είδα την μεγάλη αποδοχή που είχε το δισκογραφικό κύκνειο άσμα του The Thin White Duke (μπορείτε να διαβάσετε την γνώμη μου για το "★" εδώ) σχεδόν από την πλειοψηφία του μουσικού κόσμου. Αναμφίβολα το 2016 είναι μια αρκετά δύσκολη χρονιά, μιας και έχουν χαθεί αρκετές σημαντικές προσωπικότητες, γεγονός που έχει προκαλέσει πολλή συζήτηση - άρθρα γύρω από αυτό το θέμα. Ένα από τα θετικά που προέκυψαν από όλη αυτή την κατάσταση είναι ότι δουλειές που προέρχονται από κάποιους βετεράνους της ροκ, ή και γενικότερα της μουσικής, λαμβάνουν πολύ μεγαλύτερη προσοχή. Φυσικά δεν είναι κάτι που απαραίτητα χρειάζονταν ο Iggy Pop αλλά σίγουρα μπορεί να βοήθησε. Και λέω μπορεί γιατί μόνο και μόνο η συμμετοχή του Josh Homme των Queens of the Stone Age (αλλά και του Matt Helders των Arctic Monkeys) στο νέο δίσκο του Iggy αποτελεί ένα αρκετά σημαντικό πόλο έλξης.
Όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει ο Iggy Pop, το "Post Pop Depression" όχι μόνο δεν απογοητεύει αλλά περιέχει μερικές από τις καλύτερες στιγμές του τα τελευταία χρόνια, γυρίζοντας παράλληλα τον χρόνο σαράντα χρόνια πίσω, θυμίζοντας τα αποτελέσματα της συνεργασίας του με το David Bowie. Οι πρώτοι στίχοι του άλμπουμ είναι "I’m gonna break into your heart, I’m gonna crawl under your skin" και πραγματικό το εξαιρετικό εναρκτήριο κομμάτι "Break Into Your Heart", με την απλή μελωδία σε πιάνο, καταφέρνει ακριβώς αυτό. Το "Gardenia", ένα από τα κομμάτια που είχαν γίνει γνωστά πριν την κυκλοφορία του δίσκου, κινείται στο ίδιο τέμπο και ξεχωρίζει αποτελώντας μια από τις πιο ευθείς αναφορές στον Bowie. Αξίζει επίσης να αναφερθώ στο "American Valhalla", που σε μαγεύει με την υπνωτική μελωδία του, το "Sunday" που ακούγεται σαν μία πιο disco εκδοχή των Queens και το "Vulture" που "βγάζει" μια πιο Nick Cave αίσθηση. Κορυφαία στιγμή όμως αποτελεί το "In The Lobby", με το κολλητικό κιθαριστικό riff, που το έχω λιώσει από τότε που κυκλοφόρησε το "Post Pop Depression". Ο δίσκος κινείται σχεδόν αποκλειστικά σε mid-tempo ρυθμούς με σημεία να μοιάζουν να επαναλαμβάνονται, γεγονός που κρατάει τη συγκεκριμένη δουλειά από το να απογειωθεί, ενώ η σφραγίδα του πολυτάλαντου Homme παραείναι χαρακτηριστική. Φυσικά ο τελευταίος αποτελεί έναν από τους βασικότερους λόγους που το "Post Pop Depression" δεν μοιάζει σαν πισωγύρισμα, παρέχοντας έναν απολαυστικό δισκογραφικό κλείσιμο αν όντως αποτελέσει το τελευταίο άλμπουμ του Iggy Pop.
Βαθμολογία: 7,5 / 10
Στο γενικότερο κλίμα επανασυνδέσεων και οι Super Furry Animals επανενώθηκαν πέρσι για μια σειρά από ζωντανές εμφανίσεις, που ήταν οι πρώτες μετά από έξι χρόνια. Το "Bing Bong" αποτελεί το πρώτο single του συγκροτήματος μετά από επτά χρόνια, με κομμάτι και βίντεο να έχουν ποδοσφαιρικό θέμα. Μπορείτε να παρακολουθήσετε το επίσημο βίντεο παρακάτω:
Ο Billy Corgan διατηρεί τα τελευταία χρόνια μια τσαγερί στο Σικάγο, το Madame ZuZu, όπου αρκετά συχνά δίνει κάποια ακουστικά live. Ένα τέτοιο έδωσε και πριν λίγες ημέρες, παρέα με τον κιθαρίστα των The Smashing Pumpkins - Jeff Schroeder, όταν και διασκεύασε το "Who Loves The Sun" των The Velvet Underground. Αυτή η εμφάνιση ήρθε μετά από περιοδεία των Pumpkins σε στάσεις της οποίας εμφανίστηκε και ο αρχικός κιθαρίστας του σχήματος, James Iha. Τα καλά νέα για το γκρουπ δεν σταματούν εκεί, μιας και η D'arcy φέρεται να δήλωσε ανοιχτή στο ενδεχόμενο να ξαναγυρίσει στους Pumpkins, υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις.
Από την επανασύνδεσή τους το 2011, είχε γίνει κατανοητό ότι οι The Stone Roses δεν θα περιορίζονταν μόνο στις προγραμματισμένες ζωντανές εμφανίσεις τους, αλλά ότι θα κυκλοφορούσαν και νέο υλικό. Τις τελευταίες μέρες όλοι περίμεναν την επιστροφή τους, μιας και από αρχή της εβδομάδας είχε γεμίσει το Μάντσεστερ με αφίσες με το κλασσικό λογότυπο της μπάντας με το λεμόνι. Τελικά το "All For One" αποτελεί το πρώτο νέο κομμάτι των The Stone Roses μετά από 22 χρόνια, το οποίο κινείται στο κλασσικό ήχο του γκρουπ θυμίζοντας τις καλύτερες μέρες του.
Στην προχθεσινή τους συναυλία στην Νέα Ορλεάνη, οι The Cure αποκάλυψαν δυο νέα κομμάτια. Τα "Step Into The Light" και "It Can Never Be The Same", όπως ονομάζονται τα νέα τραγούδια, μπορείτε να τα ακούσετε στο τέλος της ανάρτησης. Η τελευταία δισκογραφική δουλειά της μπάντας του Robert Smith κυκλοφόρησε το 2008 με το άλμπουμ "4:13 Dream". Το 2014 μάλιστα, ο Smith είχε δηλώσει ότι το γκρουπ είχε έτοιμο όχι έναν αλλά δυο δίσκους, τα "4:14 Scream" και "4:26 Dream". Πέρσι όμως έκανε γνωστό ότι δεν βρίσκει νόημα στη κυκλοφορία του "4:14 Scream", μιας και η σύνθεση του σχήματος που συνέβαλε στη δημιουργία του είχε αλλάξει ριζικά. Ελπίζω πάντως το νέο υλικό να αποτελεί προπομπό μιας ολοκληρωμένης νέας προσπάθειας.
Διαβάστε επίσης:
Οι Saint Etienne, ένα από τα πιο αξιόλογα indie pop σχήματα των 90s αλλά και τόσο αγαπημένο στα μέρη μας, επιστρέφουν για άλλη μια φορά στην Ελλάδα, για μια εμφάνιση το Σάββατο 1η Οκτωβρίου στο Gagarin 205. Να θυμίσω ότι για την ίδια ακριβώς ημερομηνία έχουν ανακοινωθεί οι God Is An Astronaut αλλά και οι White Lies (χάθηκαν οι μέρες). Οι Sarah Cracknell, Bob Stanley και Pete Wiggs έχουν κυκλοφορήσει οκτώ άλμπουμ, με το τελευταίο τους με τίτλο "Words And Music By Saint Etienne" να μετράει ήδη τέσσερα χρόνια.
Οι White Lies θα βρεθούν το Σάββατο 1 Οκτωβρίου στην Αθήνα, μια εμφάνιση που θα αποτελέσει την τέταρτη επίσκεψη τους στην χώρα μας. Την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου θα βρεθούν για ένα live και στην Θεσσαλονίκη. Το συγκρότημα βρέθηκε στην Ελλάδα δυο φορές στα πλαίσια του Ejekt Festival (μπορείτε να διαβάσετε για την εμφάνισή τους το 2009 εδώ και την αντίστοιχη του 2014 εδώ), αλλά και το 2010 για λογαριασμό του Rockwave. Από μέρα σε μέρα αναμένεται από τους White Lies και η ανακοίνωση του νέου τους άλμπουμ, το οποίο θα αποτελέσει τον τέταρτο δίσκο τους και το επόμενο από το εξαιρετικό "Big TV" (album review) του 2013.
Αποτελέσματα ψηφοφορίας: Τα κορυφαία κομμάτια του David Bowie όπως τα ψηφίσατε εσείς
David Bowie Μαΐου 09, 2016
Η μουσική παρακαταθήκη που άφησε ο David Bowie είναι τόσο μεγάλη και σημαντική που είναι αρκετά δύσκολο να κατατάξει κανείς τους αγαπημένους του δίσκους και πολύ περισσότερο τα κομμάτια του. Μπορείτε να δείτε την δεκάδα με τα αγαπημένα μου κομμάτια του Bowie, που κατάρτισα με αρκετή δυσκολία, εδώ. Η λίστα της συγκεκριμένης ψηφοφορίας απαρτίζονταν με κάποια από τα πιο γνωστά του κομμάτια (ίσως να έπεσε λίγο μεγαλύτερο βάρος στο υλικό του από την δεκαετία του 70), αλλά εμπλουτίστηκε με τις δικές σας προτιμήσεις και προέκυψαν τα παρακάτω αποτελέσματα. Στην κορυφή των προτιμήσεών σας βρέθηκε το "Starman" με 21 ψήφους και ποσοστό 24%. Ακολούθησε το "Heroes" με 15 ψήφους και το "Space Oddity" με 12 ψήφους (από κοντά και το "Ziggy Stardust" με 11). Επίσης υπήρξαν 14 συνολικά ψήφοι με επιλογές εκτός λίστας, από τις οποίες 7 ψήφοι πήρε το "Lady Grinning Soul", 2 ψήφους το "Five Years" και από μια τα "Blackstar", "All the Madmen", "I'm Deranged", "Moonage Daydream" και "Suffragette City". Δείτε αναλυτικά τα δέκα κορυφαία κομμάτια όπως τα ψηφίσατε εσείς αλλά και τα συνολικά αποτελέσματα:
09. Sound And Vision
06. Life On Mars?
05. Ashes To Ashes
04. Ziggy Stardust
03. Space Oddity
02. Heroes
01. Starman
Το ντεμπούτο των LUH ήταν ένα από τα άλμπουμ που περίμενα όσο λίγα τη φετινή χρονιά. Τελικά το "Spiritual Songs for Lovers to Sing" κυκλοφόρησε την Παρασκευή που μας πέρασε από την Mute και είναι ένας δίσκος που σίγουρα θα αναφερθώ αναλυτικά σε μελλοντική ανάρτηση αφού τον έχω ακούσει καλύτερα. Μετά τα "I&I", "Unites" και "Beneath the Concrete", το δίδυμο των Ellery James Roberts και Ebony Hoorn έκανε γνωστό ένα νέο βίντεο για το κομμάτι "$ORO", που μπορείτε να δείτε παρακάτω:
Σε μια τόσο ισχνή δισκογραφική χρονιά όπως το 2016, το εξαιρετικό ντεμπούτο των Holy Esque ξεχωρίζει όσο λίγες φετινές δουλειές. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το "At Hope’s Ravine" εδώ. Σε μια πρόσφατη συναυλία του στο τόπο καταγωγής του, την Γλασκόβη, το συγκρότημα επιχείρησε μια διασκευή στο κλασσικό 80s κομμάτι "Addicted To Love" του Robert Palmer. Το αποτέλεσμα είναι για άλλη μια φορά απολαυστικό και μπορείτε να το ακούσετε στη συνέχεια.
Την άλλη εβδομάδα κυκλοφορεί ο νέος δίσκος των Nothing από την Relapse Records, που αποτελεί τη δεύτερη δουλειά τους μετά από το πολύ καλό "Guilty Οf Everything" του 2014. Το shoegaze συγκρότημα έχει ήδη κάνει γνωστά δυο κομμάτια από το επερχόμενο "Tired Of Tomorrow" (13 Μαΐου), τα "ACD (Abscessive Compulsive Disorder)" και "Vertigo Flowers", με το "The Dead Are Dumb" να αποτελεί το τρίτο δείγμα από αυτόν. Μπορείτε να ακούσετε το τελευταίο παρακάτω:
Στις 8 Απριλίου οι Frightened Rabbit έκαναν διαθέσιμη την πέμπτη δισκογραφική προσπάθειά τους με τίτλο "Painting Of A Panic Attack" από την Atlantic Records. Στα πλαίσια της προώθησης του άλμπουμ οι Σκωτσέζοι βρέθηκαν και στα στούντιο του SiriusXM, όπου παρουσίασαν μια διασκευή στο κλασσικό κομμάτι του Bruce Springsteen, "Streets Of Philadelphia". Ακούστε τη παρακάτω:
Οι Crows είναι μια από τις πιο συναρπαστικές περιπτώσεις συγκροτημάτων από την Βρετανία που έχω ακούσει τελευταία. Το post-punk σχήμα κυκλοφόρησε στις 25 Μαρτίου από την Telharmonium Records το EP "Unwelcome Light", από το οποίο ξεχώρισα το "Whisper", ένα από τα κομμάτια της χρονιάς, που συνοδεύεται από ένα εξαιρετικό βίντεο που μπορείτε να δείτε εδώ. Ολόκληρο το "Unwelcome Light" είναι διαθέσιμο να το ακούσετε παρακάτω:
Οι Pearl Jam αυτή την περίοδο βρίσκονται σε περιοδεία στην Αμερική και συνεχίζουν την τελευταία τους συνήθεια να παρουσιάζουν ολόκληρους τους δίσκους τους, είτε πρόκειται για το "Vs." είτε για το "Ten". Την Κυριακή που μας πέρασε βρέθηκαν Νέα Υόρκη και το Madison Square Garden, όταν και διασκεύασαν το "Takin’ It To The Streets" των Doobie Brothers, ως δώρο για τα γενέθλια ενός φίλου του Eddie Vedder που τον προκάλεσε μάλιστα λέγοντάς του, ότι δεν είναι τόσο καλός τραγουδιστής όσο ο Michael McDonald. Δείτε το σχετικό βίντεο: