Κάθε χρόνο συνηθίζω να γράφω στην αντίστοιχη ανάρτηση για τη δυναμική και την ποικιλία της εγχώριας δισκογραφικής παραγωγής. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η πανδημία (λοκντάουν, ακύρωση - αδυναμία πραγματοποίησης συναυλιών) ή αν οφείλεται στα προσωπικά μου γούστα, αλλά σίγουρα η περσινή χρονιά δεν αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων. Προφανώς και κυκλοφόρησαν πολλές αξιόλογες δουλειές, αλλά εξαιρετικά λίγες πέρα από την παρακάτω δεκάδα, που είχα σχηματίσει σε μεγάλο ποσοστό κατευθείαν στο μυαλό μου, ήταν αυτές που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. 

Αυτές που μου "μίλησαν" περισσότερο ήταν αναμφίβολα οι προσπάθειες των Grey Gallows και Angel's Arcana που θα χαρακτήριζα και δυο από τις πιο ξεχωριστές στον "σκοτεινό" ήχο γενικότερα για την περσινή χρονιά. Φυσικά υπάρχει η σταθερή αξία τόσο των Μεκάνιμαλ όσο και των Jane Doe, αλλά και πιο νέες όπως αυτές των Green Was Greener και των Lazy Man’s Load, ενώ οι Post Lovers και Halocraft επιδεικνύουν φανταστική συνέπεια στους δεύτερους δίσκους τους.

10. Culture Of Digital Elegance - No Excuses (self-released)

09. Lazy Man’s Load – All Hat No Cattle (Sleazy Rider Records)

08. Dramachine - Συγκινησιακή Πανούκλα (Erste Theke Trontager)

06. Jane Doe - Random Acts of Kindness (Made of Stone)

05. Halocraft – A Mother To Scare Away The Darkness (Made of Stone)

04. Green Was Greener - Introspective (Inner Ear)

03. Post Lovers - Drive (Inner Ear)