Οι Mech_nimal έχουν κυκλοφορήσει τρεις απολαυστικές δισκογραφικές δουλειές, με τελευταία το "ΔΠΔ" του 2016. Ένα χρόνο μετά παρουσίασαν το διπλό single "Sawdust/ Ferrum" στο πλαίσια της σειράς κυκλοφοριών του "A Distant Victory Singles Club" για τα 10 χρόνια της Inner Ear Records. Τώρα οι Γιάννη Παπαϊωάννου (ΙΟΝ) και Freddie Faulkenberry επιστρέφουν με ένα νέο 7ιντσο single με τίτλο "White Flag" και όπως δηλώνουν και οι ίδιοι "η λευκή σημαία δεν σημαίνει παράδοση". Αυτό περιλαμβάνει δυο εξαιρετικά κομμάτια, τα "Easy Dead" και "Red Mirror" (με το δεύτερο να αποτελεί ήδη κόλλημα), τα οποία μπορείτε να τα απολαύσετε στα βίντεο που ακολουθούν.

Το φετινό μου ταξίδι για την παρουσίαση των καλύτερων άλμπουμ της χρονιάς που μας πέρασε, ξεκινάει από την εγχώρια παραγωγή. Είναι πλέον κοινότυπο να γράψω για τις όλο και περισσότερες αξιόλογες δουλειές που βγαίνουν στα μέρη μας, αλλά συνεχίζει να με εντυπωσιάζει η ποικιλία αυτών που ενισχύεται από τις μουσικές συνθήκες της εποχής μας. Το 2016 μου άφησε αρκετούς ήχους που θα με συντροφεύουν για καιρό και την επιθυμία να τσεκάρω ακόμα περισσότερες μπάντες και ζωντανά. Έτσι προσπάθησα να συγκεντρώσω δέκα άλμπουμ τα οποία μου τράβηξαν το ενδιαφέρον με διάφορους τρόπους φέτος.

10. Vagina Lips - Athanasia (self-released)

09. The Callas - Half Kiss Half Pain (Inner Ear)

08. Selofan - Στο σκοτάδι (Fabrika Records)

07. Sleepin Pillow - The Past Is Already Here (self-released)

06. Skull & Dawn - Zombie Horses (3 Shades of Black Productions)

05. Opened Paradise ‎- Buried In Rain (Dark Side Records)

04. Mechanimal - Delta Pi Delta (Inner Ear)

03. Οδός 55 - Οδός 55 (Ειρκτή)

02. Gioumourtzina - Blakk Metall (Inner Ear) 

01. Brightside - It Begins With A Fall (Smash Records)

Διαβάστε επίσης:

Τα καλύτερα EP του 2016

Οι καλύτερες συναυλίες του 2016

Το 2012 οι Mechanimal κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό ομώνυμο ντεμπούτο τους καταφέρνοντας να τραβήξουν την προσοχή όλων των ελληνικών μουσικών μέσων και όχι μόνο, ενώ δυο χρόνια μετά το δεύτερο άλμπουμ ονόματι "Secret Science" βρέθηκε στην κορυφή της λίστας με τα κορυφαία εγχώρια άλμπουμ για αυτό το blog. Το σχήμα με ηγέτη τον Γιάννη Παπαϊωάννου συνεχίζει να εξελίσσει τον ήχο του και στο τρίτο του άλμπουμ με τίτλο "Delta Pi Delta", στο οποίο βρίσκουμε την Etten ή αλλιώς Ελένη Τζαβάρα των Film να έχει αναλάβει τα φωνητικά (πλαισιώνονται από τους κιθαρίστες Τάσος Νικόγιαννης και Κώστας Ματιάτος). Το αποτέλεσμα είναι για άλλη μια φορά ιδιαίτερα ενδιαφέρον, κάτι που είχε φανεί και από το πρώτο κομμάτι που έκανε γνωστό το σχήμα με τίτλο "Radio On". Το ηλεκτρονικό στοιχείο συνεχίζει να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα σε μια shoegaze/ dream pop οπτική, με τις κιθάρες όμως να ακούγονται πολύ όμορφα και οργανωμένα "ανταγωνιστικές". Το "Delta Pi Delta" κυκλοφόρησε από την Inner Ear Records στις 4 Ιανουαρίου.

Το κομμάτι "Radio On" είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας των Mechanimal με την Ελένη Τζαβάρα ή αλλιώς Etten. Η τελευταία συμμετείχε για 7 χρόνια στους Film, όταν και κυκλοφόρησαν τα εξαιρετικά "No Luggage  και Angel B", ενώ έχει παρουσιάσει και δυο προσωπικά άλμπουμ με τελευταίο το "Lappuggla" το 2012. Η συνεργασία αυτή με τους Mechanimal, που κυκλοφόρησαν πέρσι το "Secret Science" - το κορυφαίο για το blog αυτό εγχώριο δίσκο του 2014, αναμένεται να ξεδιπλωθεί φέτος τον χειμώνα σε μια ολοκληρωμένη δουλειά.

Η πολύ αξιόλογη ελληνική δισκογραφική παραγωγή συνεχίστηκε για άλλη μια χρονιά. Μπορεί ο διαχωρισμός διεθνών - ελληνικών δίσκων να φαντάζει λίγο αδόκιμος, βοηθάει όμως στην ταξινόμηση, όπως και στην παρουσίαση περισσότερων δουλειών. Σε αυτές δεν συμπεριέλαβα και μίνι κυκλοφορίες, παρόλο που το 2014 παρουσιάστηκαν σημαντικές προσπάθειες, όπως αυτές των Fever Kids, We Came From Waters, 12gafs και πολλές ακόμα. Σίγουρα, ο νέος δίσκος των Mechanimal έδειξε την μπάντα να εξελίσσεται και να μας χαρίζει άλλη μια φανταστική δουλειά, ενώ με τον αντίστοιχο των Mani Deum κόλλησα ιδιαίτερα. Πέρα όμως από αυτά, τα άλμπουμ που άκουσα περισσότερο την περσινή χρονιά είναι:

10. Ι Am No Hero - Underwater Cities (self-released)

09. Jane Doe - Revolution Diaries (Puzzlemusik)

08. Whereswilder - Yearling (Six D.O.G.S Records)

07. Lower Cut - Off My Head (Puzzlemusik)

06. Electric Litany - Enduring Days You Will Overcome (Inner Ear) 

05. Conjecture - Enter The Grove (Ars Nocturna)

04. Film - Eclipse (Inner Ear)

03. A Victim Of Society - Distractions (Inner Ear) 

02. Mani Deum – When Beauty Ends (self-released)

01. Mechanimal - Secret Science (Inner Ear) 

Έντεκα ελληνικές μπάντες διαλέγουν τα καλύτερα άλμπουμ του 2014. Πατήστε πάνω στα συγκροτήματα για να δείτε τις επιλογές τους:

ΦΥΤΑ 

12gafs 

@fter Maths

Birthmark

Conjecture 

Fever Kids 

I Am No Hero

Victory Collapse 

Those Hidden Places

Whereswilder

Woolbear

Το "We Come Alive" αποτελεί το δεύτερο βίντεο από το ολοκαίνουριο άλμπουμ των Mechanimal "Secret Science", μετά από αυτό για το ομώνυμο κομμάτι. Μάλιστα μπορείτε να το ψηφίσετε ώστε η δουλειά του σκηνοθέτη Γιάννη Καράμπελα να αναδειχθεί η κορυφαία της εβδομάδας από το The Awardeo Company. Οι πρώτες ακροάσεις του"Secret Science", από την bandcamp σελίδα της Inner Ear, μου φανέρωσαν ένα πιο άμεσο αποτέλεσμα, που δεν χάνει τη μαγεία του ντεμπούτο τους και είναι αρχικά τουλάχιστον αρκετά πιο εθιστικό. Μπορείτε επίσης να διαβάσετε για την εμφάνιση των Mechanimal μαζί με τους Future Islands την προηγούμενη Πέμπτη στο Gagarin εδώ.

Σίγουρα οι Future Islands αποτελούν ένα από τα συγκροτήματα της φετινής χρονιάς, γεγονός που οφείλεται όχι τόσο στον τέταρτο δίσκο της καριέρας τους - που είναι και ο καλύτερος τους - πράγμα που θα ήταν και πιο φυσιολογικό, αλλά μάλλον σε ένα κομμάτι, το "Seasons", και την παρουσίαση του τελευταίου στην εκπομπή του David Letterman. Σημάδια των καιρών. Την αρχή έκαναν οι δικοί μας Mechanimal, ένα σχήμα που συνεχίζει να δικαιώνει οποιοδήποτε εγκωμιαστικό σχόλιο έχει γραφτεί ή λεχθεί γι'αυτό το τελευταία δυο χρόνια. Η μπάντα εξελίσσεται δισκογραφικά όπως φανερώνει και ο δεύτερος δίσκος τους "Secret Science" που κυκλοφόρησε την Παρασκευή που μας πέρασε, αλλά και συναυλιακά. Είναι η τρίτη φορά που τους παρακολουθώ και σίγουρα η καλύτερη με τα νέα κομμάτια να κερδίζουν ιδιαίτερα την προσοχή μου.

Η ανοδική πορεία που ανέφερα αρχικά για τους Future Islands, ισχύει και για τα ελληνικά δεδομένα, πηγαίνοντας από το χώρο του six dogs σε ένα γεμάτο Gagarin. Λίγο μετά τις 11 ανέβηκε στη σκηνή το συγκρότημα και από το πρώτο δευτερόλεπτο καταλάβαινε κανείς ότι πρόκειται για το show του τραγουδιστή Sam Herring. Ξεφεύγοντας από το στερεότυπο "χτυπιέμαι στην αρχή, στα χιτάκια και στο τέλος", τα έδωσε όλα για όση ώρα διήρκεσε η συναυλία, ενώ δεν θα μου έκανε εντύπωση αν είχε σχηματιστεί καμιά λιμνούλα ιδρώτα στο χώρο που κινούνταν. Η μόνη στιγμή που χαλάρωσε ήταν όταν χάθηκε για λίγο ο ήχος, διασκεδάζοντάς το, συνεχίζοντας με την ίδια ορμή και χωρίς να έχει χάσει τίποτα από το απρόσμενο διάλειμμα. Οι κινήσεις και τα ξεσπάσματά του φαντάζουν από τη μια τόσο αυστηρά χορογραφημένα και από την άλλη όσο ελεύθερα όσο και το τρέξιμο της Phoebs. Συνολικά, πρόκειται για ένα καθαρά συναυλιακό γκρουπ μιας και η ενέργεια, η ένταση και γενικότερα η αίσθηση που έβγαζαν δεν έχει καμία σχέση με το πιο συνηθισμένο synth pop αποτέλεσμα των δίσκων τους. Προσωπικά, θεωρώ καλύτερες στιγμές του live τα "Light House", "Spirit" και "Vireo's Eye". Με εξαίρεση το απολαυστικό φετινό "Singles", το ενδιαφέρον "On the Water" και κάποια ακόμα κομμάτια προηγούμενων δίσκων που είχα ξεχωρίσει, δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ένθερμος υποστηρικτής της μπάντας. Σίγουρα όμως παρακολούθησα ένα πάρα πολύ καλό live, και κυρίως έναν εξαιρετικό frontman.

Δυο χρόνια μετά το απολαυστικό ντεμπούτο τους, οι Mechanimal αναμένεται να κυκλοφορήσουν στις 10 Οκτωβρίου το δεύτερο άλμπουμ τους από την Inner Ear, με τίτλο "Secret Science". Είχε μεσολαβήσει το "Haunts (A Song For Black September)" και το 7" "Obscure", κομμάτια που φανέρωναν ότι μόνο πυροτέχνημα δεν ήταν το πρώτο τους άλμπουμ. Στα πλήκτρα και τα φωνητικά ξαναβρίσκουμε τους Γιάννη Παπαϊωάννου και Freddie F. αντίστοιχα, ενώ ο νέος κιθαρίστας είναι ο Κώστας Ματιάτος. Το πρώτο δείγμα από τον επερχόμενο δίσκο είναι το ομότιτλο κομμάτι, το οποίο μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Η ανυπομονησία μου για την συναυλία των Cold Cave ήταν μεγάλη, μιας και τους θεωρώ ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύγχρονα "σκοτεινά" συγκροτήματα. Για να είμαι πιο ακριβής πρόκειται λιγότερο για συγκρότημα και περισσότερο για το προσωπικό σχήμα του Wesley Eisold, που αν και είχε δοκιμάσει να λειτουργήσει πιο συλλογικά, τελικά συνεχίζει μόνος. Για τις ζωντανές του εμφανίσεις όμως, έχει και την βοήθεια της Amy Lee στα πλήκτρα. Πριν όμως από τους Αμερικανούς στην σκηνή βρέθηκαν οι δικοί μας Mechanimal.

Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που βλέπω την ελληνική μπάντα, και πρώτη μετά την αποχώρηση του Τάσου Νικογιάννη, και η άποψή μου για τις ζωντανές επιδόσεις της παραμένει αμετάβλητη. Πολύ καλός ήχος, με τους krautορικούς ρυθμούς να σε ταξιδεύουν, τον Freddie F να γίνεται όλο και πιο άνετος στο ρόλο του frontman και φυσικά κομματάρες. Μπορεί να μην κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή όλων των παρευρισκόμενων αλλά είμαι σίγουρος ότι αν οι Mechanimal ήταν ξένο γκρουπ όλοι θα μιλούσαν για μια καταπληκτική εμφάνιση. Δυστυχώς μας άφησαν μετά από μισή ώρα, διάρκεια που δεν τους ταιριάζει, με τους Cold Cave να βγαίνουν στη σκηνή λίγο μετά τις 11.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε αμέσως εντύπωση είναι οι φωνητικές δυνατότητες του κ.Eisold, με το ζωντανό ηχητικό αποτέλεσμα να είναι κατά πολύ ανώτερο από το στουντιακό. Το δεύτερο ήταν το ποσό καλός frontman είναι, με τόση ενέργεια που έφτανε για πλήρη μπάντα και στην τελική κέρδισε ολοκληρωτικά το κοινό. Με δυο πολύ αξιόλογους δίσκους και πολλά EPs και singles στο ενεργητικό τους, σίγουρα μπορούν να παρουσιάσουν ένα γεμάτο setlist και πάλι κάποιος να έχει διαφορετική άποψη. Οπότε όσο και να μου έλειψαν το "I.C.D.K." ή το φανταστικό περσινό single "Nausea, The Earth and Me", τα "A Little Death To Laugh", "Heaven Was Full", "Icons of Summer" και "Confetti" αναπλήρωσαν με το παραπάνω το οποιοδήποτε κενό. Μετά από μια ώρα και ένα τέταρτο περίπου, οι Cold Cave έκλεισαν ιδανικά με το "Underworld USA", αφήνοντας τον κόσμο κάτι περισσότερο από ικανοποιημένο. Πλέον το ενδιαφέρον μου στρέφεται στη νέα δουλειά του Wesley Eisold, η οποία αναμένεται μέσα στο 2014.

Μπορείτε επίσης να τσεκάρετε τα 10 αγαπημένα μου κομμάτια των Cold Cave εδώ.

Μετά το ψηφιακό "Haunts (A Song For Black September" οι Mechanimal παρουσίασαν το νέο τους single "Obscure", με b-side το "The Last Summer", το οποίο κυκλοφορεί σε 7ιντσο από την Inner Ear. Το νέο κομμάτι είναι απλά γαμάτο και αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι όταν υπάρχει η μουσική, δεν χρειάζεται κανένα μαρκετίνγκστικο κόλπο για να προωθηθεί κάποια καινούρια δουλειά. Δείτε το βίντεο του "Obscure", σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καράμπελα, παρακάτω:

Οι Mechanimal την περίοδο αυτή δουλεύουν πάνω στο διάδοχο του πολύ καλού ντεμπούτο τους, ένα άλμπουμ που απασχόλησε όσο κανένα άλλο τον ελληνικό μουσικό τύπο την περσινή χρονιά. Την μπάντα είχα την ευκαιρία να την δω ζωντανά φέτος, στην εμφάνισή της στο Stage Club στην Λάρισα. Το νέο τους κομμάτι "Haunts (A Song For Black September" μπορείτε να το ακούσετε αλλά και να το κατεβάσετε ελεύθερα παρακάτω:

Οι Mechanimal είναι το συγκρότημα για το οποίο διάβασα περισσότερο μέσα στο 2012 σε blogs, αλλά και γενικότερα στον ελληνικό μουσικό τύπο και η πρώτη τους δουλειά δικαιολογεί τον θόρυβο γύρω από το όνομά τους. Γι' αυτό, διαβάζοντας τα πρόσφατα reviews για την headline συναυλία τους με τους Victory Collapse στο Fuzz, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η χαμηλή προσέλευση σε αυτήν, μιας και μόνο οι μισοί bloggers ή δημοσιογράφοι που είχαν εκφραστεί ιδιαιτέρως θετικά για την μπάντα να πήγαιναν, θα το γέμιζαν. Πέρα από αυτά, θεωρώ ότι οι Mechanimal κυκλοφόρησαν ένα πολύ αξιόλογο άλμπουμ, και ένα από τα καλύτερα περσινά, γιαυτό και την ευκαιρία να τους δω στην Λάρισα, δεν θα την άφηνα να πάει χαμένη. Το κοινό είχε αναλάβει να "ζεστάνει" ο Matt Hill, ή αλλιώς Umberto, με την αγάπη του τελευταίου για την δουλειά του John Carpenter να μην κρύβεται. Η εμφάνιση αλλά και η μουσική του στατικού κ. Hill, με τα κλιπάκια από παλιές ταινίες τρόμου να είναι ίσως το πιο "ζωντανό" στοιχείο πάνω στην σκηνή, παρουσιάζει ενδιαφέρον, όχι όμως πρωτοτυπία, και μετά από μια ώρα με είχε μάλλον κουράσει. 

Οι Mechanimal εμφανίστηκαν στη σκηνή του Stage στις έντεκα παρά, για να μας παρουσιάσουν τα κομμάτια από το ντεμπούτο τους και για λίγο παραπάνω από μια ώρα κέρδισαν τις εντυπώσεις. Ο Freddie F φαντάζει η ψυχή του γκρουπ, και μπορεί να δηλώνει φωτογράφος, αλλά τα καταφέρνει ιδιαίτερα καλά και στον ρόλο του frontman. Ο τρόπος που, να μην πω τραγουδάει, παρουσιάζει τα κομμάτια της μπάντας είναι χαρισματικός και φαίνεται ότι το ζει, αλλά και ότι το διασκεδάζει. Πέρα από την καλή αποτύπωση της μουσική τους στον δίσκο, τα τραγούδια ατμοσφαιρικά ή πιο "βιομηχανικά"/ χορευτικά, ακούγονται ιδανικά και ζωντανά αφού αποκτούν άλλη δυναμική. Και αυτό αποδεικνύουν οι live εκτελέσεις των "Ghost", "Motorik" και της κορυφαίας στιγμής της εμφάνισης τους "Uh / mobility" (δείτε το βίντεο παρακάτω). Η προσέλευση του κόσμου, ιδιαίτερα σε σχέση με τα νούμερα που διάβασα για την συναυλία τους στην Αθήνα, ήταν ικανοποιητική, αλλά θεωρώ ότι οι Mechanimal απευθύνονται σε μεγαλύτερο κοινό, μιας και είναι από τα λίγα συγκροτήματα που μπορούν να δικαιολογήσουν το οποιοδήποτε ελληνικό hype.

Οι Mechanimal και οι Victory Collapse, δυο μπάντες που κυκλοφόρησαν την περσινή χρονιά τις πρώτες τους δουλειές, συναντιούνται στην σκηνή του Fuzz Fuzz Live Music Club, το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου. Οι δίσκοι και των δυο συγκροτημάτων, με τους πρώτους να απασχολούν, δικαίως θεωρώ, μεγάλη μερίδα του μουσικόφιλου κοινού, αποτέλεσαν από τις καλύτερες εγχώριες κυκλοφορίες.