Οι Muzz είναι το νέο γκρουπ του Paul Banks, τραγουδιστή των Interpol, μαζί με τον Matt Barrick, ντράμερ των The Walkmen, και το "πολυεργαλείο" Josh Kaufman που στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με σχήματα όπως οι The National και Hiss Golden Messenger. Το νέο σχήμα έχει κάνει ήδη γνωστά τα "Bad Feeling" και "Broken Tambourine" και το "Red Western Sky" αποτελεί το τρίτο κομμάτι που κάνει διαθέσιμο. Μπορείτε να δείτε το επίσημο βίντεο του νέου single παρακάτω. Το ομώνυμο ντεμπούτο των Muzz αναμένεται στις 5 Ιουνίου από τη Matador Records. Να θυμίσω ότι ο Paul Banks κυκλοφόρησε με τους Interpol το άλμπουμ "Marauder" πριν από δυο χρόνια.
Muzz - Tracklist:
01 Bad Feeling
02 Evergreen
03 Red Western Sky
04 Patchouli
05 Everything Like It Used To Be
06 Broken Tambourine
07 Knuckleduster
08 Chubby Checker
09 How Many Days
10 Summer Love
11 All Is Dead to Me
12 Trinidad
Τους Interpol τους θεωρώ ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων και ένας από τους λόγους που τους κάνει τόσο ξεχωριστούς είναι και η ιδιαίτερη ερμηνεία του Paul Banks. Παρόλο που η αγάπη του για την hip-hop μουσική είναι γνωστή, όταν ο τελευταίος ανακοίνωσε το νέο του σχήμα με τίτλο Banks & Steelz, τη συνεργασία του δηλαδή με τον RZA των Wu-Tang Clan, η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι περίμεναν κάτι ενδιαφέρον από αυτό το project. Τελικά το αποτέλεσμα τους δικαίωσε, χαρίζοντας μας κάποιες απολαυστικές στιγμές όπως το "Giant".
Πριν από μερικούς μήνες ο Paul Banks των Interpol έκανε γνωστό το νέο του hip-hop project μαζί με τον RZA των Wu-Tang Clan, όπως και το πρώτο του κομμάτι από αυτό με τίτλο "Love + War". Τελικά το άλμπουμ των Banks & Steelz θα ονομάζεται "Anything But Words" και θα κυκλοφορήσει από την Warner στις 26 Αυγούστου. Το "Sword In The Stone" αποτελεί το τελευταίο δείγμα από τον δίσκο, στο οποίο συμμετέχει ο rapper Kool Keith.
Ο Paul Banks - τραγουδιστής των Interpol - ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για την hip-hop μουσική, τόσο με τις κατά καιρό δηλώσεις του όσο και με τα mixtape που έκανε γνωστά. Αφού κυκλοφόρησε το εξαιρετικό "El Pintor" με τους Interpol πριν δυο χρόνια, ο Banks παρουσίασε το νέο του project με τίτλο Banks & Steelz, στο οποίο συνεργάζεται με τον RZA των Wu-Tang Clan. Μάλιστα στο πρώτο τους single, με τίτλο "Love + War", συμμετέχει και ο Ghostface Killah. Τσεκάρετέ το:
Το ότι θα βρισκόταν κάποιος να φωνάξει "παίξε Interpol ρε" ήταν κάπως αναμενόμενο, ιδίως και μετά από την διαφήμιση για την εμφάνιση του τραγουδιστή των Interpol στην χώρα μας, η οποία διατυμπάνιζε ότι "θα ερμηνεύσει τραγούδια από τους προσωπικούς του δίσκους και από την δισκογραφία των Interpol"(!!!). Φυσικά επειδή είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή ήταν μια διαφήμιση - κοροϊδία για να κοπεί κανένα παραπάνω εισιτήριο απλώς προφανώς κάποιος από την εταιρία είχε ξεχάσει να δει το setlist του Paul Banks το οποίο είναι ίδιο σε κάθε σκέλος της συναυλίας του(ίδιο με αυτό που παρουσίασε και στην Αθήνα), το οποίο δεν περιλαμβάνει κομμάτια των Interpol. Η προσέλευση του κόσμου όμως ήταν αρκετά μέτρια, ίσως φυσικά επειδή είναι γνωστό που μπορεί να τσεκάρει κανείς τι θα πρόκειται να ακούσει.
Mετά την πρώτη επίσκεψη των Interpol στη χώρα μας το 2011, ο Banks όπως ήταν φυσικό ερμήνευσε κομμάτια μόνο από τις δυο προσωπικές του δουλειές, και εννοείται θεωρώ ότι καλά έπραξε. Σίγουρα μια συναυλία του τραγουδιστή των Interpol δεν προσφέρεται για χορό ή για να χτυπηθεί κάποιος, αλλά δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του κοινού έδειξε μικρή ανταπόκριση στο προσωπικό υλικό του Banks, μιας και μάλλον του ήταν άγνωστο, ενώ στα μόνα κομμάτια που υπήρξε η παραμικρή "ζωή" ήταν μόνο τα "The Base" και "Games For Days". Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η ζωντανή αποτύπωση των τραγουδιών από τον περσινό του δίσκο "Banks", έναν από τους καλύτερους του 2012. Από αυτά θα ξεχώριζα το "No Mistakes", που θεωρώ ότι πέρα από το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ, είναι πολύ καλό και για live ( δείτε το παρακάτω), όπως και τα "Over My Shoulder", "Lisbon" και "Summertime is Coming". Η συναυλία έκλεισε ιδανικά με τρία κομμάτια από το "Julian Plenti...Is Scyscraper", αρχικά με τα "Skyscraper" και "On The Esplanade" και την κορύφωση του "Games For Days".
Το μόνο που δεν μπορώ να συνηθίσω σε ένα κατά τα άλλα πολύ καλό live, και δεν μιλάω μόνο για τη συγκεκριμένη συναυλία αλλά και για πολλές ακόμα, είναι αυτή η μικρή διάρκεια(70 κάτι λεπτά), που με κάνει να αναπολώ τα παλαιότερα τρίωρα σετ των The Cure, Pearl Jam ή πιο πρόσφατα των Sad Lovers And Giants.
Setlist:
1.Unwind
2.Fun That We Have
3.I'll Sue You
4.Only If You Run
5.Arise awake
6.Fly As You Might
7.No Chance Survival
8.Young Again
9.Lisbon
10.Over My Shoulder
11.No Mistakes
12.The Base
13.Paid For That
14.Summertime Is Coming
Encore:
15.Scyscraper
16.On The Esplanade
17.Games For Days
Στις 15 Φεβρουαρίου, ο Paul Banks, ο ηγέτης των Interpol, θα βρεθεί στο Fuzz Club για την πρώτη προσωπική εμφάνισή του στην Αθήνα. Την συναυλία θα ανοίξουν οι Wheatman. Αυτά και άλλα πολλά αναφέρει το δελτίο τύπου της εταιρίας, το οποίο ολοκληρώνεται κάπως έτσι: ..."Στην πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα ως solo καλλιτέχνης στις 15 Φεβρουαρίου στο Fuzz Club, ο Paul Banks με τη συνοδεία της μπάντας του, θα ερμηνεύσει τραγούδια από τους προσωπικούς του δίσκους και από την δισκογραφία των Interpol...". Απ' ότι γνωρίζω κομμάτια των Interpol δεν παίζει καθόλου, οπότε εντελώς άκυρο μου φαίνεται το συγκεκριμένο κομμάτι, εκτός και αν κάνει κάποια εξαίρεση για την χώρα μας. Όπως και να έχει ο Banks κυκλοφόρησε έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2012, το live του το περιμένω με αρκετό ενδιαφέρον.
Πέρσι ήταν οι δίσκοι των John Maus, She Wants Revenge και Peter Murphy που πραγματικά έλιωσα και σημάδεψαν το 2011 για μένα, ενώ το 2010 αυτοί των Interpol, O. Children, αλλά και το ντεμπούτο των The Soft Moon. Δυο χρόνια μετά πάλι ο δίσκος των The Soft Moon έρχεται σε μια χρονιά, που μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούσα ότι παρόλο που είχε αρκετούς καλούς δίσκους, δεν υπήρξε κάποιος τόσο ξεχωριστός. Η αλήθεια είναι, ότι στα τέλη Νοεμβρίου δεν πίστευα να "γυρίσει" η κατάσταση, ούτε να υπάρξει κάποια αλλαγή στην λίστα με τα καλύτερα του 2012 που παρουσίασα στη blogovision, αλλά και στο Sonik #82, όμως μετά από δυο μήνες στο repeat στην επιλογή play all (αλλά και λόγω καθυστερημένης αρχικής ακρόασης), μόνο επιπόλαιη δεν μου φαίνεται πλέον η επιλογή του "Zeros".
Τα καλύτερα άλμπουμ του 2012:
1. The Soft Moon - Zeros : Από το ντεμπούτο τους το 2010 και το "Zeros", μεσολάβησε πέρσι το "Total Decay", το καλύτερο ΕΡ εκείνης της χρονιάς. Στον πρώτο δίσκο σε κολλάει η ηχητική επίθεση, αλλά εδώ ο Vasquez επικεντρώνεται στα κομμάτια. Και αποδεικνύεται ότι τα καταφέρνει ιδιαιτέρως καλά, μιας και κανένα κομμάτι του άλμπουμ δεν υπολείπεται, με το post-punkικό "Insides" να οδηγεί, και τα "Machines", "Die Life", "Want" και φυσικά το εφιαλτικό ομώνυμο να ακολουθούν. Διαβάστε ολόκληρο το album review του "Zeros" εδώ.
2. The Smashing Pumpkins - Oceania : Ο Billy Corgan βρίσκεται στην καλύτερη φάση του, πιθανώς μετά το "Adore", και πολύ απλά είναι ο δίσκος που άκουσα περισσότερο μέσα στο 2012 (μπορείτε να διαβάσετε την άποψή μου για το "Oceania" εδώ).
3. Light Asylum - Light Asylum : Ένας electro-goth δίσκος, με μεγάλο ατού τις απίστευτες φωνητικές επιδόσεις της Shannon Funchess, και κομματάρες όπως τα "Heart Of Dust", "IPC", "Angel Tongue" και "Shallow Tears". Σίγουρα πρόκειται για ένα δυναμικό, σε στιγμές χορευτικό άλμπουμ, που πατάει γερά στα dark 80s, αλλά παρουσιάζει παράλληλα, μεγάλο ενδιαφέρον και στιχουργικά.
.jpg)
4. O. Children - Apnea : Οι O. Children θα μπορούσαν απλώς να επαναλάβουν για τον δεύτερο δίσκο τους, την συνταγή του προ διετίας καταπληκτικού ντεμπούτου τους, αλλά αντί γιαυτό προσπαθούν να εξελίσσουν τον ήχο τους, ενσωματώνοντας από britpop μέχρι stoner στοιχεία. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει, ενώ όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πριν από περίπου ένα μήνα, είναι και μια το ίδιο καλή live μπάντα. Διαβάστε τι έγινε στην πρόσφατη εμφάνιση των O. Children στην Αθήνα εδώ, όπως και το album review του "Apnea" εδώ.
5. Trust - TRST : Πέρυσι η Maya Postepski συμμετείχε σε έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2011, το "Feel It Break" των Austra, και φέτος το ξαναπραγματοποιεί παρέα με τον Robert Alfons και το ντεμπούτο των Trust. Σκοτεινές μελωδίες, νεορομαντικές ατμόσφαιρες, πάντα με ηλεκτρονική διάθεση και ήχο πολύ κοντά σε αυτόν των Austra, αν και σαφώς πιο χορευτικός. Διαβάστε πιο αναλυτικά την άποψή μου για το άλμπουμ των Trust εδώ.
6. A Place To Bury Strangers - Worship : Το "Worship" έρχεται σαν συνέχεια του "Onwards To The Wall" (το καλύτερο ΕΡ που άκουσα φέτος), και βρίσκει τους A Place To Bury Strangers να μειώνουν λίγο τον θόρυβο προς χάριν πιο Curικών και γενικότερα νεοκυματικών μελωδιών, με το αποτέλεσμα όμως να μένει το ίδιο εντυπωσιακό όπως και στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Διαβάστε για την φετινή εμφάνιση των Νεοϋορκέζων θορυβοποιών στην χώρα μας εδώ, αλλά και το album review του "Worship" εδώ.
7. Holograms - Holograms : Μετά από την περσινή ηχητική επίθεση των Iceage, το ομώνυμο άλμπουμ των επίσης Σουηδών Holograms λειτουργεί σαν χρονοκάψουλα πίσω στα 80s και την post-punk σκηνή. Τα στοιχεία από μπάντες όπως οι Buzzcocks, οι Joy Division ή άλλα γκρουπ της Factory Records είναι εμφανή, παρουσιάζονται όμως με μια αρκετά φρέσκια οπτική. Η αλήθεια είναι ότι από αυτόν τον δίσκο και πάνω, όλα τα άλμπουμ θα μπορούσαν να βρίσκονται σε οποιαδήποτε θέση και η κατάταξή μου βασίστηκε σε λεπτομέρειες.
8. The Twilight Sad - No One Can Ever Know : Οι The Twilight Sad υιοθετούν μια πιο ηλεκτρονική στάση για το τρίτο τους δίσκο, πιο κοντά σε αυτή των Editors του τελευταίου άλμπουμ, και θεωρώ ότι μας προσφέρουν την καλύτερη δουλειά τους ως τώρα. Οπότε με ιδιαίτερη χαρά άκουσα το νέο της ανακοίνωσης της συναυλίας τους στα μέρη μας. Διαβάστε το album review του "No One Can Ever Know" εδώ.
9. DIIV- Oshin : Ο δίσκος των DIIV είναι άλλη μια αξιόλογη κυκλοφορία που μας έρχεται από την Captured Tracks φέτος. Η μπάντα από το Brooklyn ενσωματώνει στον ήχο της, στοιχεία από το shoegaze ήχο των 90s και από τον wave των 80s, δημιουργώντας κάποια από τα πιο όμορφα κομμάτια που άκουσα μέσα στη χρονιά, όπως τα singles "Doused" και "How Long Have You Known".
10. Paul Banks - Banks : Δεύτερος προσωπικός δίσκος για τον Paul Banks, και ότι δεν κατάφερε με το "Julian Plenti…Is Skyscraper" του 2009, να ξεφύγει δηλαδή από την σκιά των Interpol, το πετυχαίνει με το "Banks". Σε ένα γεμάτο άλμπουμ ο Banks προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από τον ήχο που τον έχουμε γνωρίσει, και ως ένα σημείο τα καταφέρνει, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν ακόμα και τα instrumental κομμάτια του.
POEt'S Best of 2012 Part.III: No.11 - 20
POEt'S Best of 2012 Part.II : No.21 - 30
POEt'S Best of 2012 Part.I : No.31 - 40
POEt'S Best of 2012 Part.II : No.21 - 30
POEt'S Best of 2012 Part.I : No.31 - 40
Τα καλύτερα τραγούδια του 2012:
1. The Soft Moon - Insides
2. DIIV - Doused
3. Arctic Monkeys - R U Mine?
4. The Smashing Pumpkins - The Celestials
5. O. Children - Red Like Fire
6. Light Asylum - IPC
7. Naomi Punk - Burned Body
8. The I.D. - Age Anti-Age
9. Savages – Flying To Berlin
10. The Maccabees - Forever I've Known
Καλύτερο ΕΡ του 2012: A Place To Bury Strangers - Onwards to the Wall
Καλύτερο live για το 2012: Kasabian 27 Ιουνίου 2012 (Δυστυχώς όχι όλο το Ejekt καθώς υπήρξε, και η πιο βαρετή πεθαίνεις, εμφάνιση των James. Διαβάστε τι έγινε στο φετινό Ejekt εδώ).
Τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2012:
-. We Came From Waters - Unfamous Quotes (Διαβάστε την συνέντευξη των We Came From Waters στο POEt'S SOUND εδώ)
2. MechAnimal – MechAnimal
3. Liebe - Somewhere in time
4. Monsieur Minimal - Minimal to Maximal
5. Marsheaux - E-Bay Queen Is Dead
Τα πιο απογοητευτικά άλμπουμ του 2012:
1. Muse - The 2nd Law (Δεν νομίζω ότι προκαλεί μεγάλη έκπληξη αυτή η θέση. Διαβάστε το album review εδώ)
2. The Ting Tings – Sounds From Nowheresville (Απλά τραγικό)
3. Gossip – A Joyful Noise ( Η εμπορικές κατευθύνσεις της Beth Ditto δεν βγαίνουν σε καλό σε μια μπάντα που κυκλοφόρησε 2 πολύ καλούς δίσκους)
4. No Doubt – Push & Shove (Παίζει τα solo της Gwen να είναι καλύτερα)
5. The Cribs - In the Belly of the Brazen Bull (Ποτέ δεν κατάλαβα το ντόρο γύρω από το ονομά τους. US pop-punk της σειράς βρετανικής όμως καταγωγής)
6. The Enemy – Streets In The Sky ( Μια από τα ίδια)
7. Garbage – Not Your Kind of People (Δεν προσφέρει τίποτα νέο)
8. Maximo Park - The National Health (Δεν δικαιώνουν τις προσδοκίες που άφησαν οι πρώτες κυκλοφορίες τους)
8. The View - Cheeky For A Reason (Μια από τα ίδια)
10. Citizens! - Here We Are (Περίμενα περισσότερα από απλώς μια Franz Ferdinand κόπια και 1,2 καλές στιγμές)
Τα καλύτερα του 2011
Τα καλύτερα του 2010
Τα καλύτερα του 2009
5. Marsheaux - E-Bay Queen Is Dead
Τα πιο απογοητευτικά άλμπουμ του 2012:
1. Muse - The 2nd Law (Δεν νομίζω ότι προκαλεί μεγάλη έκπληξη αυτή η θέση. Διαβάστε το album review εδώ)
2. The Ting Tings – Sounds From Nowheresville (Απλά τραγικό)
3. Gossip – A Joyful Noise ( Η εμπορικές κατευθύνσεις της Beth Ditto δεν βγαίνουν σε καλό σε μια μπάντα που κυκλοφόρησε 2 πολύ καλούς δίσκους)
4. No Doubt – Push & Shove (Παίζει τα solo της Gwen να είναι καλύτερα)
5. The Cribs - In the Belly of the Brazen Bull (Ποτέ δεν κατάλαβα το ντόρο γύρω από το ονομά τους. US pop-punk της σειράς βρετανικής όμως καταγωγής)
6. The Enemy – Streets In The Sky ( Μια από τα ίδια)
7. Garbage – Not Your Kind of People (Δεν προσφέρει τίποτα νέο)
8. Maximo Park - The National Health (Δεν δικαιώνουν τις προσδοκίες που άφησαν οι πρώτες κυκλοφορίες τους)
8. The View - Cheeky For A Reason (Μια από τα ίδια)
10. Citizens! - Here We Are (Περίμενα περισσότερα από απλώς μια Franz Ferdinand κόπια και 1,2 καλές στιγμές)
Τα καλύτερα του 2011
Τα καλύτερα του 2010
Τα καλύτερα του 2009
Δεύτερος προσωπικός δίσκος για τον Paul Banks, και ότι δεν κατάφερε με το "Julian Plenti…Is Skyscraper" του 2009, να ξεφύγει δηλαδή από την σκιά των Interpol, το πετυχαίνει με το "Banks". Σε ένα γεμάτο άλμπουμ ο Banks προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από τον ήχο που τον έχουμε γνωρίσει, και ως ένα σημείο τα καταφέρνει, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν ακόμα και τα instrumental κομμάτια του.
Τα υπόλοιπα της λίστας:
No. 10 : The Soft Moon- Zeros
No. 11 : John Cale - Shifty Adventures In Nookie Wood
No. 12 : Ariel Pink's Haunted Graffiti – Mature Themes
No. 13 : I Like Trains - The Shallows
No. 14 : 2:54 - 2:54
No. 15 : Chairlift - Something
No. 16 : Twin Shadow - Confess
No. 17 : Exitmusic - Passage
No. 18 : The Maccabees - Given To The Wild
No. 19 : Jack White - Blunderbuss
No. 20 : Disappears - Pre Language
Μπορούμε πλέον να ακούσουμε ολόκληρη την νέα δουλειά του Paul Banks, η οποία κυκλοφορεί επίσημα στις 22 Οκτωβρίου. Οι συγκρίσεις με τους δίσκους των Interpol είναι αναπόφευκτες, αν και όχι άτοπες ως ένα σημείο λίγο άδικες μιας και στο "Banks" προσπαθεί να φέρει κάποια νέα στοιχεία, αλλά η φωνή του είναι τόσο χαρακτηριστική που δύσκολα θα τις απέφευγε ακόμα και αν έπαιζε με ukelele. Το πρώτο δείγμα από το άλμπουμ ήταν το "Summertime Is Coming", από το ΕΡ προπομπό του "Banks", με τίτλο "Julian Plenti lives...". Το κομμάτι αυτό, θυμίζει λίγο την προηγούμενη προσωπική προσπάθεια του frontman των Interpol, "Julian Plenti is... Skyscraper", πράγμα απολύτως φυσιολογικό αφού προέρχεται από εκείνη την περίοδο. Το "Base" που ήταν το επόμενο τραγούδι που έκανε διαθέσιμο ο Banks, διαφοροποιείται αρκετά. Από τις πρώτες ακροάσεις ακούγεται αρκετά πιο ενδιαφέρον από την πρώτη του δουλειά, αλλά θεωρώ ότι δεν φτάνει τα επίπεδα του πολύ υποτιμημένου τέταρτου ομώνυμου άλμπουμ των Interpol. Μπορείτε να ακούσετε όλο το νέο δίσκο του Paul Banks, ο οποίος στις 15 Φεβρουαρίου θα μας επισκεφτεί, εδώ.
Πέρασαν κιόλας 10 χρόνια από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε το "Turn On the Bright Lights" των Νεοϋορκέζων Interpol. Ο δίσκος αυτός παρόλο που δεν ήταν ο πρώτος, της ατυχώς χαρακτηριζόμενης post-punk revival σκηνής, σίγουρα αποτέλεσε σταθμό για αυτήν. Προσωπικά θεωρώ την μπάντα την κορυφαία των 00s μιας και πέρα από το καταπληκτικό ντεμπούτο της, όλες οι υπόλοιπες κυκλοφορίες της ήταν, αν όχι σε παρόμοιο, σε πολύ υψηλό επίπεδο, ενώ δημιούργησαν μια μουσική κατεύθυνση που προσπάθησαν να ακολουθήσουν ή και να αντιγράψουν πάρα πολλά συγκροτήματα. Πολλοί φίλοι του συγκροτήματος θεωρούν τον πρώτο δίσκο των Interpol, ως τον κορυφαίο της καριέρας τους, αν και θεωρώ και το "Antics" του 2004 σε αντίστοιχα επίπεδα(με τελευταία κυκλοφορία το "Interpol" του 2010). Η επετειακή έκδοση του "Turn On the Bright Lights" θα κυκλοφορήσει στις 20 Νοεμβρίου σε διπλό cd ή βινύλιο το οποίο θα συνοδεύεται από ένα dvd με βίντεο και ζωντανές εμφανίσεις του γκρουπ, το οποίο πραγματοποίησε το πρώτο του live στην χώρας μας πέρσι. Να θυμίσω ότι ο τραγουδιστής των Interpol, Paul Banks, κυκλοφορεί στις 22 Οκτωβρίου την δεύτερη προσωπική δουλειά του με τίτλο "Banks", ενώ στις 15 Φεβρουαρίου του 2013 θα μας επισκεφτεί για μια συναυλία στην Αθήνα.
Για την εμφάνιση του Paul Banks στην Αθήνα είχα αναφερθεί και παλιότερα. Πλέον έγιναν γνωστές οι επίσημες λεπτομέρεις για τη συναυλία του τραγουδιστή των Interpol.
Η φετινή χρονιά φαίνεται ότι συνεχίζεται ιδανικά, όσο αφορά τις συναυλίες στην Ελλάδα. Έτσι μετά τα μεγάλα ονόματα του καλοκαιριού, αλλά και τις ανακοινώσεις των O. Children, Cold In Berlin, Cult Of Youth και τόσων άλλων, σειρά έχει ο Paul Banks να μας επισκεφτεί, την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013, για μια συναυλία στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στο Fuzz Club(ενώ αναμένονται να ανακοινωθούν και οι εμφανίσεις των A Place To Bury Strangers σε Αθήνα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο). Ο τραγουδιστής των Interpol, οι οποίοι μας επισκέφτηκαν για πρώτη φορά πέρσι και αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε διάλειμμα, είναι σε περιοδεία για την προώθηση της δεύτερης προσωπικής δουλειάς του, μετά το "Julian Plenti Is... Skyscraper", με τίτλο "Banks", από την οποία ακούσαμε το πρώτο single "The Base", ενώ ο δίσκος θα είναι διαθέσιμος στις 22 Οκτωβρίου από την Matador. Το δελτίο τύπου:
O Paul Banks των Interpol ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες, περισσότερες πληροφορίες για την επερχόμενη δισκογραφική δουλειά του, η οποία αναμένεται στις 23 Οκτωβρίου από την Matador. Αυτή είναι η δεύτερη προσωπική του απόπειρα, η οποία έχει τίτλο "Banks", και έρχεται μετά το "Julian Plenti is... Skyscraper" του 2009, ενώ είχε προηγηθεί το φετινό ΕΡ "Julian Plenti lives..." το οποίο περιελάμβανε το πολύ καλό "Summertime Is Coming". Την παραγωγή έχει αναλάβει ξανά ο Peter Katis, οποίος είχε επιμεληθεί και τις προηγούμενες δυο κυκλοφορίες του, όπως και τους πρώτους 2 δίσκους των Interpol. Ο Banks έκανε διαθέσιμο ένα κομμάτι από το νέο του δίσκο με τίτλο "The Base", το οποίο και μπορείτε να ακούσετε αλλά και να κατεβάσετε παρακάτω:
Πριν από το δεύτερο προσωπικό του δίσκο, ο οποίος, όπως έγινε γνωστό τον Φεβρουάριο, αναμένεται μέσα στο έτος, ο Paul Banks θα κυκλοφορήσει στις 11 Ιουνίου ένα ΕΡ, με τίτλο "Julian Plenti lives...". Στο ΕΡ θα περιλαμβάνονται 2 νέα κομμάτια, αλλά και 3 διασκευές σε κομμάτια των Frank Sinatra, J Dilla και Ηarold Faltermeyer. Το νέο άλμπουμ θα είναι ο διάδοχος του υποτιμημένου, κατά την γνώμη μου, "Julian Plenti is... Skyscraper", που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2009, ο οποίος θεωρώ ότι ήταν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς εκείνης.
Ο τραγουδιστής των Interpol, Paul Banks, θα κυκλοφορήσει δεύτερο προσωπικό άλμπουμ μετά από εκείνο του 2009 με τίτλο "Julian Plenti Is... Skyscraper", ο οποίος μουσικά δεν ξέφευγε πολύ από το ύφος του συγκροτήματός του. Θεωρώ ότι όντως ο δίσκος λειτούργησε κυρίως συμπληρωματικά στο τότε "κενό" των Interpol παρόλα αυτά τον προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον/α δεν τον έχει ακούσει. Και το δεύτερο άλμπουμ θα κυκλοφορήσει από την Matador μέσα στη χρονιά, άγνωστο όμως αν θα γίνει κάτω από το όνομα Julian Plenti ή κάποιο άλλο.
.jpg)
