Στις 21 Ιουλίου οι Protomartyr παρουσίασαν το νέο τους single με τίτλο 21 Ιουνίου. Το "June 21" συνοδεύεται από ένα ακόμα επίσημο βίντεο, το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω. Αυτό είναι το τέταρτο από το νέο τους άλμπουμ, αφού είχαν προηγηθεί αυτά για τα κομμάτια "Processed By The Boys", "Worm In Heaven" και "Michigan Hammers".  Οι Protomartyr κυκλοφόρησαν φέτος τον Ιούλιο τον δίσκο "Ultimate Success Today" από τη Domino Records. 

Το νέο άλμπουμ των Protomartyr με τίτλο "Ultimate Success Today", που αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει τον Μάιο, θα είναι διαθέσιμο τελικά στις 17 Ιουλίου από τη Domino Records. Μέχρι σήμερα είχαμε ακούσει τα κομμάτια "Processed By The Boys" και "Worm In Heaven". Το "Michigan Hammers" αποτελεί το τρίτο κομμάτι που κάνουν γνωστό οι Protomartyr από τον επερχόμενο δίσκο τους, το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο επίσημο βίντεο, σε σκηνοθεσία του Yoonha Park (υπεύθυνο για τα βίντεο των "Wheel Of Fortune" και "Don't Go To Anacita" του σχήματος), που ακολουθεί.

Στις αρχές του προηγούμενου μήνα οι Protomartyr ανακοίνωσαν ότι θα κυκλοφορήσουν το νέο τους άλμπουμ στις 29 Μαΐου από την Domino Records. Τότε έκαναν γνωστό και το πρώτο single από αυτό, με τίτλο "Processed By The Boys". Τώρα όμως αποφάσισαν να αναβάλουν την ημερομηνία κυκλοφορίας του άλμπουμ, όπως έχουν κάνει και τόσοι άλλοι καλλιτέχνες λόγω κορονοϊού, και τελικά το "Ultimate Success Today" θα είναι διαθέσιμο στις 17 Ιουλίου. Τουλάχιστον κοινοποίησαν ένα νέο κομμάτι από τον επερχόμενο δίσκο, το οποίο ονομάζεται "Worm In Heaven" και μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Όπως είναι φυσιολογικό ένας ακόμα από τους τομείς που έχει επηρεαστεί τα μέγιστα την περίοδο αυτή, λόγω της πανδημίας του covid-19, είναι και η μουσική βιομηχανία με μαζικές ακυρώσεις συναυλιών και σχεδόν όλων, μέχρι τώρα, των μεγάλων περιοδειών και φεστιβάλ. Από την άλλη οι περισσότερες κυκλοφορίες προχωρούν κανονικά έστω και με κάποια καθυστέρηση. Πολλά συγκροτήματα επέλεξαν να αναβάλλουν την ημερομηνία κυκλοφορίας του νέου τους δίσκου, γιατί ίσως και με τα εμπορικά καταστήματα ανοιχτά να είχαν περισσότερα μέσα να προωθήσουν τη δουλειά τους, ενώ άλλα προχώρησαν ανεπηρέαστα με τις κυκλοφορίες τους. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, υπάρχουν πολλές και ενδιαφέρουσες δουλειές που έρχονται μέσα στο επόμενο τρίμηνο. Οι δέκα που έχω ξεχωρίσει είναι (κατάταξη βάση ημερομηνίας κυκλοφορίας):

01. The Love Coffin - Second Skin (24 Απριλίου, Bad Afro Records)

02. Car Seat Headrest - Making A Door Less Open (1 Μαΐου, Matador Records)

03. Houses of Heaven - Silent Places (1 Μαΐου, Felte Records)

04. Choir Boy - Gathering Swans (8 Μαΐου, Dais Records)

05. Paradise Lost - Obsidian (15 Μαΐου, Nuclear Blast Records)

06. Einstürzende Neubauten - Alles In Allem (15 Μαΐου, Potomak)

07. Protomartyr - Ultimate Success Today (29 Μαΐου, Domino Records)

08. The Killers - Imploding the Magic (29 Μαΐου, Island Records)

09. Muzz - Muzz (5 Ιουνίου, Matador Records)

10. Jehnny Beth - To Love Is To Live (12 Ιουνίου, 20L07)

Έχουν περάσει τρία χρόνια από τον τελευταίο δίσκο των Protomartyr, το εξαιρετικό "Relatives In Descent", που δεν αποτέλεσε μόνο ένα από τα καλύτερα του 2017 αλλά μάλλον και τον κορυφαίο της καριέρας τους. Το συγκρότημα από το Ντιτρόιτ αναμένεται να κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ στις 29 Μαΐου, το οποίο θα ονομάζεται "Ultimate Success Today" και θα είναι διαθέσιμο από τη Domino Records. Παρακάτω μπορείτε να δείτε το tracklist του πέμπτου δίσκου των Protomartyr αλλά και να ακούσετε το πρώτο τους single με τίτλο "Processed By The Boys".

1. Day Without End

2. Processed By The Boys

3. I Am You Now

4. The Aphorist

5. June 21

6. Michigan Hammers

7. Tranquilizer

8. Modern Business Hymns

9. Bridge & Crown

10. Worm In Heaven

Οι Preoccupations, που πριν λίγες ημέρες πέρασαν και από τα μέρη μας για άλλη μια φορά, κυκλοφόρησαν πέρσι το τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο "New Material" από την Jagjaguwar. Πριν από λίγο καιρό παρουσίασαν μια πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή στο "Pontiac 87" των Protomartyr . Το κομμάτι συμπεριλαμβάνεται  στο split 7" με τους τελευταίους, στο οποίο οι Protomartyr διασκευάζουν το "Forbidden" των Preoccupations.

To φετινό line-up του Ejekt Festival παρουσίαζε αρκετό ενδιαφέρον. Με δυο νέες και αρκετά πολυσυζυτημένες μπάντες, αλλά και δυο ονόματα τόσο αγαπητά στο ελληνικό κοινό, δύσκολα κάτι δεν θα μπορούσε να πάει καλά (ή σχεδόν τίποτα). Το φετινό Ejekt θα μείνει στη μνήμη πέρα από τις εξαιρετικές εμφανίσεις όλων των συγκροτημάτων και από την ξαφνική καταιγίδα που κινδύνεψε να τα χαλάσει όλα. Αρχικά οι Protomartyr είχαν τον άχαρο ρόλο της μπάντας που έπρεπε να βγει στις έξι το απόγευμα.

Κάποιος θα έπρεπε να προτείνει στα συγκροτήματα που εμφανίζονται τέτοιες ώρες στα ελληνικά φεστιβάλ μια πιο ενδεδειγμένη στυλιστική επιλογή. Ο Joe Casey, τραγουδιστής των Protomartyr, που εμφανίστηκε στη σκηνή με κουστούμι και μια μια μπύρα (όχι εννοείται την ίδια) στο χέρι σε όλη τη διάρκεια του live τους, έδειχνε στα πρόθυρα ηλίασης ή εγκεφαλικού. Ευτυχώς αυτό δεν έδειξε να επηρεάζει την ερμηνεία του. Μπορεί η σκηνική παρουσία του γκρουπ από το Ντιτρόιτ να μην ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, όμως η εμφάνιση των Protomartyr ήταν κάτι παραπάνω από τίμια. Με τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους στις αποσκευές τους, το περσινό "Relatives In Descent" - που ήταν μέσα στα κορυφαία της χρονιάς, παρουσίασαν ένα πολύ καλό σετλιστ, από το οποίο ξεχώρισα τα επίσης περσινά "A Private Understanding" και "My Children", αποδίδοντας όλα τα κομμάτια τους με αρκετά μεγάλη ακρίβεια.

Οι Wolf Alice έχοντας κυκλοφορήσει πέρσι το δεύτερο άλμπουμ της καριέρας τους, ανέβηκαν στη σκηνή του Ejekt ως ένα από τα πιο ελπιδοφόρα συγκροτήματα από τη σύγχρονη βρετανική μουσική σκηνή. Την γνώμη μου για τη μπάντα την έχω εκφράσει αρκετές φορές. Σίγουρα αν ζούσαμε στα 90s θα μου προκαλούσαν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αλλά την θεωρώ ως ένα από τα πιο overhyped γκρουπ της εποχής μας. Ζωντανά έβγαλαν πολύ πάθος και με περίσσια διάθεση, πραγματοποίησαν μια αρκετά καλή εμφάνιση με τις κορυφαίες στιγμές τους να εντοπίζονται στα "Yuk Foo", "Moaning Lisa Smile" και φυσικά στο "Giant Peach". Αναμφίβολα η τραγουδίστρια Ellie Rowsell συγκέντρωσε όλα τα βλέμματα για πολλούς και ποικίλους λόγους. Η ανταπόκριση του κοινού υπήρξε ιδιαιτέρως θερμή και κάτι μου λέει ότι θα τους δούμε να επιστρέφουν σύντομα στη χώρα μας.

Και ενώ όλος ο κόσμος περίμενε να βγουν στη σκηνή οι Editors, ο ουρανός άνοιξε και αυτό που ακολούθησε δεν ήταν κάποια μπόρα αλλά πραγματική καταιγίδα. Η σκέψη για ακύρωση της εμφάνισης των Editors, αλλά ακόμα και του Nick Cave, πέρασε πολύ φυσιολογικά από το μυαλό σε αρκετό κόσμο (για αυτό είχαμε και ένα μικρό μέρος να αποχωρεί). Τελικά με το μεγαλύτερο μέρος του Ejekt εντελώς βρεγμένο, ήρθε η ανακοίνωση ότι το πρόγραμμα θα συνεχιστεί κανονικά. Μετά από τις απαραίτητες προετοιμασίες, οι Editors βγήκαν στη σκηνή με πάνω από μια ώρα καθυστέρηση. Με ένα μάλλον κουτσουρεμένο σετλιστ, το συγκρότημα από το Μπέρμιγχαμ, φάνηκε αρχικά κάπως να βιάζεται (και έτσι δικαιολογούνται και κάποια λαθάκια). Δεν έχω να πω και πολλά για την εμφάνισή τους, αφού οι Editors αποτελούν μια συναυλιακή εγγύηση και το απέδειξαν για άλλη μια φορά. Ο Tom Smith είναι σπουδαίος frontman και ανεξάρτητα αν σου αρέσει η μουσική της μπάντας του, καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις. Έπαιξαν κάποια από τα πιο γνωστά κομμάτια τους, αλλά και τρία από τον νέο, φετινό, τους δίσκο με τίτλο "Violence". Το εναρκτήριο "Hallelujah (So Low)" μπορεί άνετα να μετατραπεί σε συναυλιακό αγαπημένο, το ""Violence" απέκτησε άλλη ζωή ζωντανά, ενώ το "Magazine" έκλεισε ιδανικά την εμφάνισή τους.

Η στιγμή που οι περισσότεροι περίμεναν είχε φτάσει και λίγο μετά τις 12 εμφανίστηκε στη σκηνή ο Nick Cave με τους κακούς σπόρους του. Οτιδήποτε άλλο είχε συμβεί μέχρι τότε απλά ξεχάστηκε και για δυο ώρες παρακολουθήσαμε ένα μαγικό σόου (αποτελούμενο από 16 κομμάτια). Ο Cave ήταν σε μεγάλα κέφια, δεν σταμάτησε να αλωνίζει τη σκηνή και να χορεύει σαν εικοσάχρονος. Η ικανότητα που έχει, να δείχνει τόσο στον δικό του κόσμο αλλά την ίδια στιγμή και σε τόσο άμεση επαφή με τον κόσμο, είναι απλά μοναδική. Η συναυλιακή απόδοση της μπάντας του ήταν πιο δυνατή, βρώμικη και φασαριόζικη, όπως δηλαδή θα άρμοζε σε μια τέτοια περίσταση. Εννοείται δεν έλειψαν αγαπημένα κομμάτια όπως τα "Do You Love Me?", "Loverman", "Red Right Hand", "Into My Arms", "The Weeping Song" και "Stagger Lee", ενώ η ζωντανή εκτέλεση του "Jubilee Street" με τη δυναμική κλιμάκωση σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Θα μπορούσαν να είχαν τελειώσει με το φανταστικό "Push the Sky Away" και να μιλάγαμε για μια τέλεια εμφάνιση, αλλά ξαναβγήκαν για να μας αποτελειώσουν με τα "The Mercy Seat" και "Rings of Saturn". Το τελευταίο, μαζί με τα "Girl in Amber", "Jesus Alone" και "Magneto" είναι τα κομμάτια που παρουσίασαν από το τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο "Skeleton Tree" (album review). O Nick Cave αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αγάπες του ελληνικού κοινού και υπάρχει πολύ καλός λόγος για αυτό...

Φωτογραφίες: Gordon Haswell (gordonhaswell.com)

Το φετινό line-up του Ejekt Festival διαμορφώνεται εξαιρετικά. Αρχικά είχαμε την ανακοίνωση των Nick Cave And The Bad Seeds, ακολούθησε αυτή για τους Editors και λίγο αργότερα για τους Wolf Alice, ενώ τώρα έρχονται να προστεθούν άλλα δυο ονόματα. Αυτά των Protomartyr και του Jack Heart. Αλλά είναι η ανακοίνωση των πρώτων που με ενθουσίασε τόσο πολύ. Άλλωστε οι Protomartyr κυκλοφόρησαν πέρσι το "Relatives In Descent", ένα από τα κορυφαία τρία άλμπουμ που άκουσα μέσα στο 2017. Το Σάββατο 23 Ιουνίου αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον...

Το να προσπαθήσει κανείς να επιλέξει μερικά κομμάτια από μια τεράστια δισκογραφική παραγωγή κάθε χρόνο, ακόμα και αν επικεντρωθεί σε ένα είδος, είναι κάτι υπερβολικά δύσκολο. Επίσης μπορεί τα κομμάτια που ξεχωρίζουν από κάποιο δίσκο μπορούν να αλλάξουν με τις συνεχείς ακροάσεις. Άλλωστε εκεί φαίνονται και οι καλές δουλειές, όταν μπορούν να προσφέρουν αυτή την επιλογή. Για άλλη μια χρονιά κράτησα τον κανόνα του ενός κομματιού ανά άλμπουμ, ώστε να μπορέσω να παρουσιάσω όσα περισσότερα γίνεται. Τα είκοσι από αυτά που έπαιξαν περισσότερο στο repeat μου είναι:

20. Queens Of The Stone Age - The Way You Used To Do (Villains)

19. Morrissey - Spent Τhe Day Ιn Bed (Low In High-School)

18. Drab Majesty - Cold Souls (The Demonstration)

17. Sonic Jesus - No Way (Grace)

16. The Horrors - Machine (V)

15. Spoon - WhisperI'lllistentohearit (Hot Thoughts)

14. Dune Messiah - What You've Become (The Iron Oak)

13. Algiers - The Underside Of Power (The Underside Of Power)

12. Methyl Ethel - Ubu (Everything Is Forgotten)

11. Me And That Man - My Church Is Black (Songs Of Love And Death)

10. Liam Gallagher - Wall Of Glass (As You Were)

09. City Calm Down - Blame (Blame single)

08. IDLES - Mother (Brutalism)

07. Wolf Parade - Lazarus Online (Cry Cry Cry)

06. Protomartyr - A Private Understanding (Relatives In Descent)

05. The Underground Youth - Alice (What Kind Of Dystopian Hellhole Is This?)

04. John Maus - The Combine (Screen Memories)

03. Slowdive - Sugar For The Pill (Slowdive)

02. The Jesus And Mary Chain - War On Peace (Damage And Joy)

01. Out Lines - There Is A Saved Place (Conflats)

Διαβάστε επίσης:

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2017 No.01 - 10

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2017 No.11 - 20

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2017 No.21 - 30

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2017 No.31 - 40

Τα 10 καλύτερα EPs του 2017

Οι καλύτερες συναυλίες του 2017

Την περσινή χρονιά, με χαρά είδα την εμφάνιση όλων και περισσότερων πολιτικοποιημένων συγκροτημάτων, με κύρια αφορμή τη κατάσταση σε Αγγλία και Αμερική. Επίσης το 2017 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν η χρονιά των μεγάλων δισκογραφικών επιστροφών. Οι Slowdive κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ μετά από είκοσι δυο χρόνια, ενώ οι The Jesus And Mary Chain μετά από δέκα εννιά χρόνια. Αλλά ήταν μια άλλη "μικρότερη" επιστροφή που με κέρδισε περισσότερο. Μετά από περίπου έξι χρόνια απουσίας, τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά, ο John Maus επέστρεψε την περσινή χρονιά με άλλη μια φανταστική δουλειά. Και έχει και συνέχεια το 2018...

No.10 Sally Dige - Holding On (Avant! Records): Η κορυφαία new wave κυκλοφορία της χρονιάς έρχεται από την Δανοκαναδέζα Sally Dige. Τα φωνητικά της αναμφίβολα καταφέρνουν να κλέψουν την παράσταση, όπως άλλωστε και η μαεστρία της να κινείται από τα πιο χορευτικά κομμάτια στα πιο μελαγχολικά.

Ακούστε: "Be Gone", "Holding On" 

No.09 Sonic Jesus - Grace (Fuzz Club Records): Το μουσικό ταξίδι που έχουν διανύσει οι Ιταλοί είναι αρκετά μεγάλο, αποδεικνύοντας ότι δεν φοβούνται να πειραματιστούν, όπως θα έπρεπε να κάνει κάθε νέα μπάντα. Έτσι οι Sonic Jesus μας παραδίδουν ένα δισκογραφικό αποτέλεσμα πολύ ανώτερο του ντεμπούτο τους και μας αφήνουν να περιμένουμε για το πως θα κινηθούν στο μέλλον. Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του "Grace" εδώ.

Ακούστε: "No Way", "I'm In Grace"

No.08 Idles - Brutalism (Balley Records): Μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές φωνές της σύγχρονης Αγγλίας, αποτελεί το νέο συγκρότημα των Idles. Ωμό, καυστικό, επιθετικό, αλλά κυρίως κερδίζει τις εντυπώσεις με την ειλικρίνεια και την αμεσότητα των στίχων τους.

Ακούστε: "Mother", "Well Done"

No.07 Slowdive - Slowdive (Dead Oceans): Οι Slowdive δείχνουν να μην στηρίζονται στη μουσική κληρονομιά των προηγούμενων δουλειών τους, αλλά χαράζουν έναν συναρπαστικό νέο δρόμο με τη νέα τους δουλειά. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "Slowdive" εδώ. Το ιστορικό shoegaze σχήμα βρέθηκε τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα για ένα live, για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Ακούστε: "Star Roving", "Sugar For The Pill"

No.06 Out Lines - Conflats (Rock Action): Ο James Graham συνεχίζει να κυκλοφορεί εξαιρετικές δισκογραφικές δουλειές, αφού μετά το βασικό του σχήμα - τους The Twilight Sad, τα καταφέρνει το ίδιο καλά και με το νέο του project, τους Out Lines. Η μοναδική ατμόσφαιρα, οι πανέμορφες μελωδίες και τα απόλυτα ταιριαστά φωνητικά της Kathryn Joseph με αυτά του Graham, μας χαρίζουν μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς.

Ακούστε: "Buried Guns", "There Is A Saved Place"

No.05 Methyl Ethel - Everything Is Forgotten (4AD Records): Το δεύτερο άλμπουμ των Methyl Ethel αποτελεί ένα απόλυτα διασκεδαστικό άκουσμα, που λειτουργεί όμως σε πολλά επίπεδα και σίγουρα βάζει το όνομα τους υπό στενή παρακολούθηση. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τη γνώμη μου για το "Everything Is Forgotten" εδώ.

Ακούστε: "Ubu", "Drink Wine"

No.04 Algiers - The Underside Of Power (Matador): Συνολικά με το "The Underside Of Power" καταφέρνουν να καλύψουν τις όποιες αδυναμίες του πρώτου τους άλμπουμ, παραδίδοντας ένα συνθετικά πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Οι Algiers είναι ένα μουσικό δημιούργημα των καιρών μας και ακριβώς αυτό τους καθιστά τόσο σημαντικούς. Διαβάστε τη δισκοκριτική μου για το νέο άλμπουμ των Algiers, εδώ.

Ακούστε: "The Underside of Power", "Walk Like A Panther"

No.03 Protomartyr - Relatives In Descent (Domino Records): Οι Protomartyr μπορεί να ανήκουν στην μεγάλη κατηγορία των επιθετικών post-punk σχημάτων, αλλά διαφέρουν γιατί έχουν επιδείξει διάρκεια και γιατί έχουν χτίσει σταδιακά το όνομά τους, με τη μια καλύτερη κυκλοφορία μετά την άλλη. Πολύ φυσιολογικά ο τέταρτος δίσκος τους είναι και ο καλύτερός τους και παράλληλα η κορυφαία post-punk κυκλοφορία της χρονιάς.

Ακούστε: "A Private Understanding", "My Children"

No.02 The Jesus And Mary Chain - Damage And Joy (Warner): Η συνολική αίσθηση που αφήνει το νέο άλμπουμ των The Jesus And Mary Chain είναι ότι πρόκειται καθαρά για το "Munki" μέρος δεύτερο. Φυσικά αυτό δεν μειώνει την απόλαυση ακρόασης του δίσκου, όταν το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό. Μπορείτε να διαβάσετε πιο αναλυτικά για την επιτυχημένη δισκογραφική επιστροφή των αδερφών Reid εδώ, όπως και για την εμφάνισή τους στο Ejekt Festival 2017, εδώ.

Ακούστε: "Amputation", "War On Peace"

No.01 John Maus - Screen Memories (Ribbon Music): Το νέο άλμπουμ του John Maus είναι ένα φανταστικό άλμπουμ που ακροβατεί καταπληκτικά μεταξύ του διασκεδαστικού, του μελαγχολικού και του πολιτικοποιημένου με ελάχιστα αρνητικά σημεία. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του κορυφαίου άλμπουμ του 2017, εδώ.

Ακούστε: "The Combine", "Touchdown"

+ Η επανακυκλοφορία της χρονιάς:

Nicole Sabouné ‎- Miman (Century Media): Την Nicole Sabouné την έμαθα πέρσι από την επανακυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της, το οποίο είχε γίνει διαθέσιμο αρχικά το 2015 από την Woah Dad!. Πείτε με προκατειλημμένο αλλά δεν περίμενα αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα από μια άλλοτε συμμετέχουσα του σουηδικού The Voice. Με σαφείς αναφορές στην Siouxsie, αλλά και σε κλασσικά συγκροτήματα της 4AD Records, το "Miman" αποτελεί μια από τις καλύτερες darkwave κυκλοφορίες των τελευταίων χρόνων.

Ακούστε: "Bleeding Faster", "Lifetime"

Διαβάστε επίσης:

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2017 No.11 - 20

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2017 No.21 - 30

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2017 No.31 - 40

Τα 10 καλύτερα EPs του 2017

Οι καλύτερες συναυλίες του 2017

Πριν από ένα μήνα, οι Protomartyr κυκλοφόρησαν τον νέο τους δίσκο με τίτλο "Relatives In Descent". Μετά το "A Private Understanding", το post-punk σχήμα από το Ντιτρόιτ παρουσίασε ένα νέο, εξαιρετικό, βίντεο για το κομμάτι "Don't Go To Anacita", σε σκηνοθεσία του Yoonha Park. Δείτε το παρακάτω:

Στις 29 Σεπτεμβρίου θα κυκλοφορήσει ο τέταρτος δίσκος των Protomartyr με τίτλο "Relatives In Descent", που είναι παράλληλα και ο πρώτος κάτω από τη νέα δισκογραφική τους στέγη, την Domino Records. Μετά το "A Private Understanding", το πρώτο δείγμα από τον νέο δίσκο, το post-punk σχήμα από το Ντιτρόιτ έκανε γνωστό άλλο ένα κομμάτι, το οποίο ονομάζεται "My Children" και μπορείτε να το ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί.

Οι Protomartyr ανακοίνωσαν τον τέταρτο δίσκο της καριέρας τους, ο οποίος θα ονομάζεται "Relatives In Descent" και θα είναι διαθέσιμος στις 29 Σεπτεμβρίου από την Domino Records. Αυτός έρχεται δυο χρόνια μετά το άλμπουμ τους με τίτλο "The Agent Intellect". Το post-punk συγκρότημα από το Ντιτρόιτ κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του, "No Passion All Technique", το 2012, αλλά ήταν το "Under Colour Of Official Right" (album review) που τους έβαλε για τα καλά στο μουσικό χάρτη και αποτέλεσε μια από τις δουλειές που ξεχώρισαν το 2014. Μαζί με την ανακοίνωση του νέου άλμπουμ, οι Protomartyr έκαναν γνωστό και το πρώτο single από αυτό, το οποίο ονομάζεται "A Private Understanding" και μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Στις αρχές Αυγούστου οι Protomartyr έκαναν γνωστό ότι το νέο τους άλμπουμ, "The Agent Intellect", θα κυκλοφορήσει στις 9 Οκτωβρίου, ενώ ακούσαμε και το πρώτο κομμάτι από αυτό με τίτλο "Why Does It Shake?". Το "Dope Cloud" είναι το δεύτερο κομμάτι που γίνεται διαθέσιμο από τον διάδοχο του "Under Colour Of Official Right", το οποίο κινείται στο γνώριμο απαισιόδοξο punk στυλ της μπάντας από το Ντιτρόιτ.

Το "Under Colour Of Official Right" αποδείχτηκε κάτι πολύ παραπάνω από απλώς τη δεύτερη δουλειά των Protomartyr, μιας και ο δίσκος αυτός τους έκανε ευρύτερα γνωστούς και δικαίως συμπεριλήφθηκε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα του 2014. Το συγκρότημα από το Ντιτρόιτ ανακοίνωσε πριν λίγες το τρίτο του άλμπουμ, το οποίο ονομάζεται "The Agent Intellect" και θα κυκλοφορήσει στις 9 Οκτωβρίου και πάλι από την Hardly Art. Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε το πρώτο κομμάτι που έκαναν γνωστό οι Protomartyr με τίτλο "Why Does It Shake?", αλλά και να δείτε το tracklist της νέας τους κυκλοφορίας:

01. The Devil in His Youth

02. Cowards Starve

03. I Forgive You

04. Boyce or Boice

05. Pontiac 87

06. Uncle Mother's

07. Dope Cloud

08. The Hermit

09. Clandestine Time

10. Why Does It Shake?

11. Ellen

12. Feast of Stephen

Όπως συνηθίζω τα τελευταία χρόνια, ήρθε η στιγμή να παρουσιάσω (έστω και με μικρή καθυστέρηση) τα 40 κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς που μας πέρασε, μιας και η εικοσάδα, φαντάζει αρκετά περιοριστική. Αξιόλογες δουλειές υπάρχουν αρκετές, μερικές κάθε χρόνο τις ανακαλύπτω αργότερα, οπότε το μόνο που χρειάζεται κάποιος είναι διάθεση. Η αρχή γίνεται με την πρώτη δεκάδα, και τις θέσεις 31 έως 40, παρακάτω:

No.40 Heretics - Refuge (s-r): Τον Νοέμβριο οι Heretics κυκλοφόρησαν τη τρίτη δισκογραφική δουλειά τους, δυο χρόνια μετά το "Wealth = Success", το οποίο συνεχίζει σε ακόμα πιο δυναμικούς σκοτεινούς electro pop ρυθμούς. 

Ακούστε: "Mirrors & Lenses", "Save Our Souls"

Νο.39 Naomi Punk - Television Man (Captured Tracks): Μπορεί να μην υπάρχει κάποια ηχητική διαφορά από την προηγούμενη κυκλοφορία τους, αλλά αυτό δεν μειώνει την απόλαυση ενός αξιόλογου θορυβώδη δίσκου που σε κερδίζει με την απλότητά του. Διαβάστε ολόκληρο το album review του "Television Man" εδώ.

Ακούστε: "Television Man", "Firehose Face"

No.38 Mode Moderne - Occult Delight (Light Organ): Μπορεί το δεύτερο άλμπουμ των Mode Moderne να θυμίζει αρκετά Interpol στην αρχή του, αλλά όσο προχωράει ο δίσκος φανερώνει ότι οι The Smiths έχουν τιμητική τους. Αποφεύγει όμως να ακουστεί σαν tribute και για αυτό παραμένει απολαυστικό.

Ακούστε: "Thieving Baby's Breath", "Time's Up"

No.37 Blood Red Shoes - Blood Red Shoes (Jazz Life): Οι Blood Red Shoes με το ομότιτλο άλμπουμ τους ξαναβρίσκουν τον ήχο τους και την φόρμα τους, με απολαυστικά σημεία που θυμίζουν γιατί ενδιαφέρθηκαν τόσοι πολλοί για την μπάντα πριν μερικά χρόνια. Διαβάστε το album review του ομώνυμου δίσκου του διδύμου των Laura-Mary Carter και Steven Ansell εδώ.

Ακούστε: "An Animal", "The Perfect Mess"

No.36 Veil Of Light - Ξ (Beläten): Tο ντεμπούτο του Veil Of Light από την Ζυρίχη είναι ένα απολαυστικό δείγμα shoegaze/ coldwave ήχου, που δίκαια κατάφερε να ενθουσιάσει τη σουηδική δισκογραφική εταιρεία Beläten.

Ακούστε: "Pale Eyes", "In Ruins"

No.35 Protomartyr - Under Colour Of Official Right (Hardly Art): Με βάση το post-punk των Gang Of Four και των Fall, αλλά και αρκετές indie pop αναφορές, οι Protomartyr μας παρουσιάζουν μαι απόλυτα ρεαλιστική σκληρή πραγματικότητα, όπως την βιώνουν οι ίδιοι από το Detroit. Διαβάστε ολόκληρο το album review του "Under Colour Of Official Right" εδώ.

Ακούστε: "Maidenhead", "Ain't So Simple"

Νο.34 MOTH - First Second (Mass Media Records): Oι Δανοί (από που αλλού;) ΜΟΤΗ κυκλοφόρησαν τον Ιούνιο ένα από τα πιο καλά, κρυμμένα, post-punk διαμαντάκια της φετινής χρονιάς.

Ακούστε: "Young Future", "Obelion Disco"

Νο.33 Death From Above 1979 - The Physical World (Last Gang): Μπορεί το γενικότερο αποτέλεσμα να έχει χάσει τον "ωμό" θόρυβο του παρελθόντος, αλλά το βασικό είναι ότι οι Death From Above 1979 δεν φαίνεται να προσπαθούν να προσφέρουν ένα δίσκο παρακαταθήκη για τα επόμενα δέκα χρόνια, αλλά ένα διασκεδαστικό σύγχρονο rock δίσκο, πράγμα που το καταφέρνουν σε μεγάλο βαθμό. Μπορείτε να διαβάσετε πιο αναλυτικά τη γνώμη μου για το "The Physical World" εδώ.

Ακούστε: "Trainwreck 1979", "Government Trash"

Νο.32 Mr. Kitty - Time (Negative Gain Productions): Το "Time" είναι το τέταρτο άλμπουμ των Mr. Kitty (ή αλλιώς του Forrest Carney), το οποίο ξεκινάει υπερβολικά δυναμικά, και συνολικά αποτελεί μια δουλειά που άνετα θα ενθουσιάσει τους φίλους της coldwave, synthpop και witch house σκηνής.

Ακούστε: "Rats", "XIII"

Νο.31 Future Islands – Singles (4AD): Μπορεί οι Future Islands να κυκλοφόρησαν πέρσι το τέταρτο και καλύτερο άλμπουμ τους και η εμφάνισή τους στον Letterman να τους έβαλε για τα καλά στο μουσικό χάρτη, αλλά όπως μας απέδειξαν και στην Αθήνα, η live απόδοσή τους είναι το δυνατό χαρτί τους. Μπορείτε να διαβάσετε για την συναυλία της μπάντας στο Gagarin205 εδώ.

Ακούστε: "Seasons (Waiting on You)", "Spirit" 

Διαβάστε επίσης:

Διεθνή Άλμπουμ No.01-10

Διεθνή Άλμπουμ No.11-20

Διεθνή Άλμπουμ No.21-30

UpsideDown Records Key Tack: "Maidenhead"

Διαβάστε το album review του "Under Colour Of Official Right" των Protomartyr στο POEt'S SOUND.

The story so far:

No.07 : Have A Nice Life – The Unnatural World (Enemies List)

No.08 : Manic Street Preachers - Futurology (Columbia)

No.09 : Stevie Nicks- 24 Karat Gold - Songs from the Vault (Reprise)

No.10 : Mogwai - Rave Tapes (Rock Action)

No.11 : The War On Drugs - Lost in the Dream (Secretly Canadian)

No.12 : Eagulls - Eagulls (Partisan)

No.13 : Brody Dalle - Diploid Love (Caroline)

No.14 : Total Control - Typical System (Iron Lung)

No.15 : A Sunny Day in Glasgow - Sea When Absent (Lefse)

No.16 : Echo & The Bunnymen - Meteorites (429)

No.17 : Alvvays - Alvvays (Transgressive)

No.18 : Warpaint - Warpaint (Rough Trade)

No.19 : Damon Albarn - Everyday Robots (Parlophone)

No.20 : Parquet Courts - Sunbathing Animal (Rough Trade)

H δισκογραφική χρονιά παρα-ξεκίνησε ήρεμα για τα γούστα μου, αλλά ακολούθησε ένα τρίμηνο σχεδόν, από αρχές Μαρτίου μέχρι αρχές Ιουνίου, που πραγματικά άκουσα ελάχιστες αξιόλογες κυκλοφορίες. Φυσικά ο Ιούνιος με αποζημίωσε κατά πολύ, έχοντας για αποκορύφωμα τους "καλοκαιρινούς" δίσκους του γερόλυκου Peter Murphy και των σχετικών νέων Total Control, αλλά και μια αρκετά μεγάλη απογοήτευση με τους, ιδιαίτερα ξεχωριστούς κατά τα άλλα, Kasabian. Σίγουρα με αρκετές επιβεβαιωμένες ημερομηνίες κυκλοφορίας, το δεύτερο μισό του 2014 δείχνει αρκετά υποσχόμενο, αλλά οι δίσκοι στους οποίους θα ήθελα να αναφερθώ και παρουσιάστηκαν μέχρι και το τέλος Ιουνίου (με σειρά αποκλειστικά με βάση την ημερομηνία κυκλοφορίας) είναι:

01. Wild Beasts - Present Tense (Domino, 24 Φεβρουαρίου 2014)

02. Eagulls - Eagulls (Partisan, 3 Μαρτίου 2014)

03. We Are Scientists - TV en Français (100%, 3 Μαρτίου 2014)

04. Trust - Joyland (Arts & Crafts, 4 Μαρτίου 2014)

05. Future Islands - Singles (4AD, 24 Μαρτίου 2014)

06. The Horrors - Luminous (XL, 5 Μαΐου 2014)

07. Craft Spells - Nausea (Captured Tracks, 10 Ιουνίου 2014)

08. Vaniish - Memory Work (Metropolis, 10 Ιουνίου 2014)

09. Peter Murphy - Lion (Nettwerk, 10 Ιουνίου 2014)

10. Total Control - Typical System (Iron Lung, 24 Ιουνίου 2014)