Η δεύτερη, και τελευταία μέχρι σήμερα, δισκογραφική δουλειά των Savages με τίτλο "Adore Life" κυκλοφόρησε πριν από τέσσερα χρόνια. Ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια, αν και δεν συγκρίνεται με το φανταστικό ντεμπούτο του "Silence Yourself" του 2013. Τώρα η τραγουδίστρια του σχήματος, Jehnny Beth, είναι έτοιμη να κυκλοφορήσει τον πρώτο προσωπικό δίσκο της καριέρας της, με τίτλο "To Love Is To Live". Αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει στις 8 Μαΐου, αλλά λόγω της κατάστασης με τον κορονοϊό  θα είναι τελικά διαθέσιμος στις 12 Ιουνίου. Την παραγωγή του άλμπουμ ανέλαβε ο Flood, μαζί με τον Atticus Ross και τoν μακροχρόνιο συνεργάτη της, Johnny Hostile. Στο "To Love Is To Live" συμμετέχουν οι Romy Madley Croft των The ΧΧ και Joe Talbot των IDLES, όπως και ο ηθοποιός Cillian Murphy. Μετά το "Flower", το "Innocence" είναι το δεύτερο single που κάνει γνωστό η Beth από το επερχόμενο άλμπουμ της. Ακούστε και τα δυο νέα κομμάτια παρακάτω:

Η φετινή ψηφοφορία για το κορυφαίο άλμπουμ της χρονιάς που πέρασε, ήταν στην ουσία ένας "αγώνας" τεσσάρων δισκογραφικών δουλειών, οι οποίες συμπεριλήφθηκαν και στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα του 2016, και τελικά το αποτέλεσμα κρίθηκε από λίγους ψήφους. Το απολαυστικό "Skeleton Tree" των Nick Cave And The Bad Seeds είναι το άλμπουμ που αναδείξατε ως το καλύτερο για το 2016, το οποίο βρέθηκε στην πρώτη θέση με 28 ψήφους, σε σύνολο 106, και ποσοστό 26.42%. Τη δεύτερη θέση κατέλαβε το "Post Pop Depression" του Iggy Pop με 24 ψήφους και ποσοστό 22.64%, ενώ μια μόλις λιγότερη ψήφο πήρε το "A Moon Shaped Pool" των Radiohead (21.70%). Το μόνο που πλησίασε στα τρία προαναφερθέντα άλμπουμ, ήταν το "Blackstar" του David Bowie με 20 ψήφους και ποσοστό 18.87%. Από την άλλη, τις λιγότερες ψήφους από τις υπάρχουσες επιλογές πήρε το "Strange Little Birds" των Garbage με 2, ενώ από τα εκτός λίστας άλμπουμ δυο ψήφους συγκέντρωσε το ντεμπούτο των Lost Under Heaven και μία προτίμηση βρήκαν οι δίσκοι των Metallica, Danny Brown και The Coral. Αναλυτικά όμως τα δέκα κορυφαία άλμπουμ του 2016 όπως τα ψηφίσατε εσείς είναι:

Το πιο αισιόδοξο μουσικό μήνυμα που προέκυψε από το 2016 είναι το γεγονός ότι οι συνολικές πωλήσεις άλμπουμ αυξήθηκαν σε σημαντικό βαθμό. Το μεγαλύτερο ρόλο σε αυτό έπαιξε η αύξηση στις πωλήσεις βινυλίων σε Αγγλία, που οφείλεται κυρίως στον David Bowie, και Αμερική. Αλλά και οι πωλήσεις cd κρατήθηκαν σε καλά επίπεδα παρά μια σχετική μείωση, που ήταν όμως πολύ μικρότερη σε σχέση με αυτή των ψηφιακών πωλήσεων. Τα περισσότερα cd το 2016 πάντως, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, πούλησε το "225: The New Complete Edition" box set του Mozart!

No.20 David Bowie - ★ (Columbia): Σίγουρα ένα άλμπουμ  (όπως το ★ αλλά και αυτά των Cave, Cohen) μπορεί εύκολα να αποθεωθεί όταν συνοδεύεται από τόσο τραγικά γεγονότα. Το τελευταίο όμως δισκογραφικό μνημείο του David Bowie αποδεικνύεται μια πολύ καλή δουλειά που βγάζει τον πιο πειραματικό χαρακτήρα του Βρετανού και καταφέρνει να ανταποκριθεί στο βάρος που το συντροφεύει. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το τελευταίο άλμπουμ David Bowie εδώ.

Ακούστε: "Lazarus", "Blackstar"

No.19 Ritual Howls - Into Τhe Water (Felte): Η δεύτερη δουλειά των Ritual Howls αποτέλεσε μια από τις πιο θετικές δισκογραφικές εκπλήξεις του 2014 και άνετα μια από τις κορυφαίες darkwave κυκλοφορίες της χρονιάς (μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ). Το "Into Τhe Water" που παρουσίασε το σχήμα φέτος, και πάλι από την Felte Records, μπορεί να μην προσεγγίζει τα επίπεδα του "Turkish Leather", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει εξαιρετικές στιγμές όπως αυτές εντοπίζονται στα κομμάτια "Nervous Hands", "Park Around The Corner" και "Going Upstate".

Ακούστε: "Going Upstate", "Park Around The Corner"

No.18 Anohni - Hopelessness (Rough Trade): Η Anohni (ή αλλιώς ο Antony Hegarty όπως ήταν γνωστός μέχρι πρότινος) αφήνει στην άκρη τις βαριές ατμόσφαιρες και την art rock μελαγχολία του δέσποζε στις δουλειές του προηγούμενου σχήματός της, για χάρη ενός πιο ηλεκτρονικού ήχου και σε στιγμές χορευτικού. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για ένα ευχάριστο ή χαρούμενο άλμπουμ, αλλά αρκετά σκληρό μιας και πραγματεύεται θέματα όπως η θρησκεία, η οικολογική καταστροφή, η διαφθορά στην πολιτική και οι παρικμάζουσες αξίες. Διαβάστε ολόκληρο το album review του "Hopelessness" εδώ.

Ακούστε: "4 Degrees", "Crisis"

No.17 Dead - Voices (Manic Depression): Μπορεί τελευταία να γίνονται γνωστά όλο και περισσότερα γαλλικά coldwave/ shoegaze συγκροτήματα, αλλά υπάρχει μια μακριά παράδοση από αξιόλογα darkwave γκρουπ από τη συγκεκριμένη χώρα. Πέρσι ήταν οι Future που το άλμπουμ τους "Horizons" αποτέλεσε μια από τις καλύτερες δουλειές του 2015. Φέτος έρχονται οι Dead, ένα σχήμα για το οποίο είχα αναφερθεί εδώ, να ξεχωρίσουν με τον δίσκο με τίτλο "Voices", από την Manic Depression, που φέρνει επιρροές από Suicide μέχρι New Order.

Ακούστε: "Substance", "Voices"

No.16 FEWS - Means (PIAS Recordings): Το "Means" αποτελεί το πολύ αξιόλογο ντεμπούτο του σουηδικού post-punk συγκροτήματος των FEWS. Μάλιστα θα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό αν αποτελούνταν από περισσότερα κομμάτια σαν τα εξαιρετικά τέσσερα που ανοίγουν τον δίσκο. Θα τον πρότεινα ιδιαίτερα στους φίλους του ήχου των DIIV, που δεν "χόρτασαν" με το φετινό άλμπουμ των Νεοϋορκέζων. Στο "Means" περιλαμβάνεται και το κομμάτι "Zlatan", που οι FEWS έγραψαν προς τιμήν του Σουηδού ποδοσφαιριστή Zlatan Ibrahimovich.

Ακούστε: "The Zoo", "100 Goosebumps"

No.15 Adult Books - Running From The Blows (Lolipop Records): Οι Καλιφορνέζοι Adult Books δείχνουν ότι έχουν επηρεαστεί τόσο από την indie/ post-punk σκηνή των 80s, όσο και από την punk της αντίστοιχης περιόδου. Το σημαντικότερο όπλο τους όμως, είναι ότι ξέρουν να σκαρώνουν κολλητικές ποπ μελωδίες. Η ανάμιξη surf rock και garage στοιχείων, όπως και ότι σε στιγμές ακούγονται σαν οι The Cure να διασκευάζουν Ramones, καθιστά το "Running From The Blows" ένα απόλυτα απολαυστικό αποτέλεσμα, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Ακούστε: "Suburban Girlfriend", "Casual Wrecks"

No.14 Soft Kill - Choke (Profound Lore Records): Οι Soft Kill βρίσκονται σε μια πολύ καλή φάση της καριέρας τους και αυτό αποδεικνύεται και με το νέο τους άλμπουμ. Το "Choke" που έρχεται μόλις ένα χρόνο μετά το εξαιρετικό "Heresy", συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε η τελευταία τους δουλειά και περιλαμβάνει και μια συμμετοχή από τον Mark Burgess των The Chameleons. Πάντως το καλύτερο κομμάτι από τον νέο δίσκο των Soft Kill είναι το "Whirl", που αποτέλεσε το b-side του φανταστικού περσινού single "Selfish Love".

Ακούστε: "Whirl", "Frankie"

No.13 White Lies - Friends (BMG): Μπορεί οι White Lies με το "Friends" να ήθελαν να στοχεύσουν σε μεγαλύτερα ακροατήρια, αλλά πραγματικά δεν νομίζω ότι η συγκεκριμένη δουλειά μπορεί να ακουστεί πέρα από τον κύκλο των πιστών φίλων τους. Δεν είναι ότι ο νέος δίσκος τους δεν αποτελείται από καλά κομμάτια, αλλά έχουν θαφτεί κάτω από έναν wannabe Killers ήχο και άλλοτε από μια αρκετά ξεπερασμένη 80s ποπ παραγωγή. Μπορείτε να διαβάσετε τη γνώμη μου για το "Friends" εδώ, όπως και για την πρόσφατη εμφάνιση της μπάντας στην Αθήνα εδώ.

Ακούστε: "Summer Didn't Change A Thing", "Take It Out On Me"

No.12 Iggy Pop - Post Pop Depression (Loma Vista Recordings): Ο Iggy Pop με το "Post Pop Depression" όχι μόνο δεν απογοητεύει, αφού περιέχει μερικές από τις καλύτερες στιγμές του τα τελευταία χρόνια, αλλά παρουσιάζει έναν απολαυστικό δισκογραφικό κλείσιμο αν όντως αυτό αποτελέσει το τελευταίο άλμπουμ του. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά το album review του "Post Pop Depression" εδώ.

Ακούστε: "Gardenia", "Sunday"

No.11 Savages - Adore Life (Matador): Εκεί που πριν λίγα χρόνια πήραν τα κομμάτια του "Silence Yourself" και τα ανέδειξαν live, το "Adore Life" έγινε με γνώμονα τη ζωντανή τους εμφάνιση των Savages. Αφού είδαν ποια στοιχεία δουλεύουν live, έστησαν τα κομμάτια της νέας τους δουλειάς ώστε να εξυπηρετούν το σκοπό αυτό που αποτελεί το δυνατό τους χαρτί. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την ανάρτηση για το "Adore Life" εδώ.

Ακούστε: "The Answer", "Adore"

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2016 No.21 - 30

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2016 No.31 - 40

Διαβάστε επίσης:

Τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2016

Εκεί που πριν λίγα χρόνια πήραν τα κομμάτια του "Silence Yourself" και τα ανέδειξαν live, το "Adore Life" έγινε με γνώμονα τη ζωντανή τους εμφάνιση των Savages. Αφού είδαν ποια στοιχεία δουλεύουν live, έστησαν τα κομμάτια της νέας τους δουλειάς ώστε να εξυπηρετούν το σκοπό αυτό που αποτελεί το δυνατό τους χαρτί. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την ανάρτηση για το "Adore Life" εδώ.

Key Tracks: "The Answer", "Adore"

The story so far:

No.12 : Iggy Pop - Post Pop Depression (Loma Vista Recordings)

No.13 : White Lies - Friends (BMG)

No.14 : Soft Kill - Choke (Profound Lore Records)

No.15 : Adult Books - Running From The Blows (Lolipop Records)

No.16 : FEWS - Means (PIAS Recordings)

No.17 : Dead - Voices (Manic Depression)

No.18 : Anohni - Hopelessness (Rough Trade)

No.19 : Ritual Howls - Into Τhe Water (Felte)

No.20 : David Bowie - ★ (Columbia)

Πριν λίγες ώρες ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για το φετινό Mercury Prize. Μέσα στη λίστα συμπεριλαμβάνεται πολύ αναμενόμενα το καινούριο άλμπουμ των Radiohead, όπως άλλωστε και το τελευταίο του David Bowie - δυο δουλειές που είναι και τα λογικά φαβορί. Συνολικά όμως η φετινή λίστα είναι πολύ ενδιαφέρουσα, με τα νέα άλμπουμ των Savages, Bat For Lashes και της Anohni να είναι αυτά που ξεχώρισα. Το συγκεκριμένο βραβείο το θεωρούσα πάντα έναν αρκετά σεβαστό θεσμό, με πολύ αξιόλογους καλλιτέχνες να το έχουν κερδίσει στο παρελθόν, γιαυτό και μου έκανε τρομερή έκπληξη που είδα το σαχλοποπ συγκρότημα των The 1975, που έχει προωθηθεί περισσότερο και από την Beyonce φέτος, μέσα στις υποψηφιότητες. Η απονομή θα πραγματοποιηθεί στο Hammersmith Apollo στο Λονδίνο στις 15 Σεπτεμβρίου.

Anohni - Hopelessness

Bat For Lashes - The Bride

David Bowie - Blackstar

Jamie Woon - Making Time

Kano - Made In The Manor

Laura Mvula - The Dreaming Room

Michael Kiwanuka -  Love & Hate

Radiohead - A Moon Shaped Pool

Savages - Adore Life

Skepta - Konnichiwa

The 1975 - I Like It When You Sleep, For You Are So Beautiful Yet So Unaware Of It

The Comet Is Coming - Channel The Spirits

Η αλήθεια είναι ότι αν εξαιρέσω κάποιες λίγες περιπτώσεις, δεν ήταν πολλά τα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2016 και με κέρδισαν μέχρι τώρα. Οι περισσότερες δισκογραφικές δουλειές κατάφεραν να κρατήσουν το ενδιαφέρον μου για μερικά κομμάτια, αλλά ελάχιστες για το συνολικό αποτέλεσμα που παρουσίασαν. Σίγουρα είναι νωρίς να βγάζω συμπεράσματα, ιδίως όταν την φετινή χρονιά αναμένονται άλμπουμ από μπάντες όπως οι Nick Cave And The Bad Seeds, White Lies, Preoccupations, Pixies και τόσες ακόμα. Προσπάθησα να ξεχωρίσω δέκα από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν το πρώτο μισό του έτους (μέχρι και τέλη Ιουνίου) και άκουσα περισσότερο, με την παρακάτω κατάταξη να προκύπτει βάση της ημερομηνίας κυκλοφορίας τους.

01. David Bowie - ★ (8 Ιανουαρίου, Columbia)

02. Savages - Adore Life (22 Ιανουαρίου, Matador)

03. DIIV – Is The Is Are (5 Φεβρουαρίου, Captured Tracks)

04. Wild Nothing - Life Of Pause (19 Φεβρουαρίου, Captured Tracks)

05. Holy Esque - At Hope’s Ravine (26 Φεβρουαρίου, Beyond The Frequency)

06. Iggy Pop - Post Pop Depression (18 Μαρτίου, Loma Vista Recordings)

07. LUH - Spiritual Songs For Lovers To Sing (6 Μαΐου, Mute)

08. Anohni - Hopelessness (6 Μαΐου, Rough Trade)

09. Eagulls - Ullages (13 Μαΐου, Partisan Records)

10. Minor Victories - Minor Victories (3 Ιουνίου, Fat Possum/ PIAS)

Ο Trentemøller επιστρέφει δισκογραφικά τρία χρόνια μετά το "Lost", ανακοινώνοντας ότι το νέο του άλμπουμ με τίτλο "Fixion" θα κυκλοφορήσει στις 16 Σεπτεμβρίου από την δική του δισκογραφική, In My Room. Η Jehnny Beth τραγουδίστρια των Savages, είπε να ανταποδώσει την "χάρη", μιας και ο Δανός ανέλαβε την παραγωγή του "Adore Life" (που αποτελεί τον δεύτερο δίσκο των Savages που κυκλοφόρησε νωρίτερα τη φετινή χρονιά), και συμμετέχει στο νέο του κομμάτι με τίτλο "River In Me". Μπορείτε να ακούσετε το τελευταίο στο παρακάτω βίντεο που επιμελήθηκαν οι Åsa Riton και Andreas Emenius:

Πριν από τρία χρόνια οι Savages κατάφεραν με την κυκλοφορία του ντεμπούτο τους να συζητηθούν όσο λίγα γκρουπ και να καθιερωθούν ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα. Το "Silence Yourself" (album review) αποτελούνταν από 11 δυναμικά post-punk κομμάτια, με το μπάσο να κυριαρχεί, που έβγαζαν ένταση τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Το μεγάλο προσόν όμως της μπάντας είναι άλλο. Οι Savages φαίνεται ότι έχουν δουλέψει αρκετά πάνω στη live εμφάνισή τους και με αιχμή του δόρατος την εκπληκτική frontwoman Jehnny Beth μετατρέπουν το υλικό σε πραγματικό δυναμίτη. Μάλιστα αυτό είναι κάτι που είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και από κοντά, μιας και οι κοπέλες βρέθηκαν πέρσι στην χώρα μας για λογαριασμό του Plisskën Festival.

Για το δεύτερο άλμπουμ τους, θα μπορούσαν να ειπωθούν αρκετά κοινότυπα πράγματα - ότι είναι πιο ώριμο, ότι αποτελεί εξέλιξη του ήχου τους και ένα βήμα παραπάνω και άλλα αντίστοιχα που στην ουσία μπορεί να ισχύουν ως ένα βαθμό αλλά η ουσία είναι άλλη. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη αλλαγή εντοπίζεται στο κτίσιμο των κομματιών και όχι τόσο στις αναφορές που πλέον μοιάζουν σχετικά δεδομένες από τον πρώτο δίσκο. Εκεί που πριν λίγα χρόνια πήραν τα κομμάτια και τα ανέδειξαν live, το "Adore Life" έγινε με γνώμονα τη ζωντανή τους εμφάνιση. Αφού είδαν ποια στοιχεία δουλεύουν live, έστησαν τα κομμάτια της νέας τους δουλειάς ώστε να εξυπηρετούν το σκοπό αυτό που αποτελεί το δυνατό χαρτί των Savages. 

Το συγκρότημα έχει αποδείξει ότι ξέρει να συνδυάζει την επιθετικότητα συγκροτημάτων όπως οι Swans και οι The Fall με τις μελωδίες των Siouxsie And The Banshees και των Joy Division, και το κάνει για άλλη μια φορά ιδανικά σε κομμάτια όπως το εναρκτήριο "The Answer" και το "T.I.W.Y.G." που αποτελούν δυο από τις καλύτερες στιγμές του "Adore Life", όπως επίσης και στο πιο χορευτικό "Evil" και στο τυπικό Savages "I Need Something New". Προσωπικά αγαπημένα, τα πιο γκρουβάτα - ροκίζοντα "Sad Person" και "When In Love".  Άλλα τα καταφέρνουν μια χαρά ακόμα και όταν αποφασίζουν να ρίξουν λίγο στροφές όπως στα Cave-ικά "Adore", ένα μπαλαντοειδής τραγούδι που κλιμακώνεται εξαιρετικά και "Slowing Down the World" ή στο ατμοσφαιρικό κλείσιμο του "Mechanics. Θεωρώ ότι όσοι είδαν ζωντανά τη μπάντα θα καταλάβουν τη λογική των νέων κομματιών. Για τους υπόλοιπους που εκτίμησαν το "Silence Yourself", θα βρουν στο άλλη μια αξιόλογη δισκογραφική προσπάθεια που σίγουρα δεν θα απογοητεύσει.

Βαθμολογία: 7,5 / 10

Οι Savages αποκάλυψαν το τρίτο κομμάτι από το επερχόμενο "Adore Life" που θα είναι διαθέσιμο στις 22 Ιανουαρίου από την Matador Records. Τόσο από τα ήδη γνωστά "T.I.W.Y.G." και "The Answer", όσο και από το φρέσκο "Adore" φαίνεται ότι δικαίως ο δίσκος αναμένεται με τόσο έντονο ενδιαφέρον. Δείτε το επίσημο βίντεο του κομματιού παρακάτω:

Οι Savages βρέθηκαν τον Δεκέμβριο για μια συναυλία στο La Maroquinerie του Παρισιού, όπου και διασκεύασαν το "I Love You All The Time" των Eagles of Death Metal. Με αυτό το τρόπο ήθελαν να αποδώσουν ένα μικρό φόρο τιμής στα πρόσφατα θύματα στη συναυλία των τελευταίων στο Bataclan. Αυτό ήρθε μετά την πρόσκληση των Eagles of Death Metal προς όλους τους καλλιτέχνες να διασκευάσουν το κομμάτι, με τα έσοδα από τα δικαιώματα να πηγαίνουν στο φιλανθρωπικό ίδρυμα Sweet Stuff Foundation. Οι Savages θα παρουσιάσουν στις 22 Ιανουαρίου το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "Adore Life" από την Matador Records, με το τελευταίο single από αυτό να αποτελεί το "T.I.W.Y.G.".

Μπορεί το 2016 να μετράει μόλις τρεις μέρες αλλά εδώ και μερικούς μήνες το πιο πολυσυζητημένο θέμα είναι η δισκογραφική επιστροφή του David Bowie, το νέο άλμπουμ του οποίου αναμένεται σε λίγες ημέρες. Φυσικά πέρα από τον Bowie αρκετοί ακόμα καλλιτέχνες έχουν ανακοινώσει κυκλοφορίες για την αρχή της χρονιάς. Αν στα προηγούμενα συμπεριλάβει κανείς και δουλειές που πρόκειται να παρουσιαστούν - άγνωστο όμως πότε - από μπάντες όπως The Jesus and Mary Chain, White Lies, PJ Harvey, The Strokes, M83, The Last Shadow Puppets, αλλά και ευσεβείς πόθοι όπως Tool, Cold Cave, John Maus, το 2016 προμηνύεται μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα χρονιά. Τα δέκα όμως κορυφαία άλμπουμ που αναμένονται το πρώτο δίμηνο του χρόνου είναι (κατάταξη βάσει ημερομηνία κυκλοφορίας):

01. David Bowie - Blackstar (RCA, 8 Ιανουαρίου)

02. Savages - Adore Life (Matador Records, 22 Ιανουαρίου)

03. Pop 1280 - Paradise (Sacred Bones, 22 Ιανουαρίου)

04. Suede - Night Thoughts  (Warner, 22 Ιανουαρίου)

05. Chairlift - Moth (Columbia, 23 Ιανουαρίου)

06. Bloc Party - Hymns (BMG, 29 Ιανουαρίου)

07. The Cult - Hidden City (Cooking Vinyl, 5 Φεβρουαρίου)

08. DIIV - Is the Is Are (Captured Tracks, 5 Φεβρουαρίου)

09. School of Seven Bells - SVIIB (Vagrant, 12 Φεβρουαρίου)

10. Wild Nothing - Life On Pause (Captured Tracks, 19 Φεβρουαρίου)

Πριν λίγο καιρό οι Savages έκαναν γνωστό ότι ο πολυαναμενόμενος δεύτερος δίσκος τους με τίτλο "Adore Life" θα είναι διαθέσιμος στις 22 Ιανουαρίου. Το "T.I.W.Y.G." αποτελεί το δεύτερο κομμάτι που κάνει γνωστό η μπάντα από την νέα της δουλειά, μετά το "The Answer", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Η ψηφοφορία για την καλύτερη μπάντα επηρεασμένη από τους Joy Division που εμφανίστηκε μετά το 2000 ολοκληρώθηκε, με τους Editors να συγκεντρώνουν την πλειοψηφία των προτιμήσεων σας. Η βρετανική μπάντα που υπάρχει δισκογραφικά εδώ και μια δεκαετία έχει καταφέρει, κυρίως με τους τρεις πρώτους δίσκους της, να αποκτήσει φανατικό κοινό - εννοείται και στην Ελλάδα που αναμένονται στις αρχές Δεκεμβρίου - βασιζόμενη στους post-punk ρυθμούς της,  που άλλοτε λοξοκοιτάνε σε πιο ηλεκτρονικούς δρόμους και αρκετά πιο συχνά σε πιο ποπ. Μάλιστα το συγκρότημα κυκλοφόρησε πριν ένα μήνα το πέμπτο του άλμπουμ με τίτλο "In Dream", το οποίο σηματοδοτεί άλλη μια επιτυχημένη αλλαγή στην πορεία του. Στη ψηφοφορία αυτή λοιπόν, οι Editors κατέλαβαν άνετα την πρώτη θέση συγκεντρώνοντας 38 ψήφους. Ακολούθησε με 28 ψήφους το γυναικείο συγκρότημα των Savages που με ένα δίσκο στο ενεργητικό του (ο δεύτερος με τίτλο "Adore Life" θα είναι διαθέσιμος στις 22 Ιανουαρίου 2016) κατάφεραν να δώσουν νέα πνοή στον κλασσικό Joy Division ήχο, αλλά και οι Interpol με 25 ψήφους, που ξεκίνησαν αυτή την αναβιωτική τάση με το "Turn Οn Τhe Bright Lights" το 2002 και συνεχίζουν να κυκλοφορούν εξαιρετικούς δίσκους ("El Pintor"). Από εκεί και πέρα, οι White Lies συγκέντρωσαν 16 ψήφους, οι The Twilight Sad οκτώ, έξι οι The National, από πέντε She Wants Revenge και The Soft Moon, δυο ο John Maus και από μια ψήφο πήραν οι Iceage, Grey Miller, New Order, The Underground Youth και Motorama. Αναλυτικά τα αποτελέσματα:

Έχουν περάσει δυο μήνες από τότε που οι Savages παρουσίασαν το trailer του δεύτερου δίσκου τους (με την συμμετοχή του Henry Rollins), χωρίς όμως να φανερώσουν περισσότερες λεπτομέρειες. Τελικά το συγκρότημα ανακοίνωσε ότι ο διάδοχος του "Silence Yourself" (album review) του 2013, θα ονομάζεται "Adore Life" και θα είναι διαθέσιμο στις 22 Ιανουαρίου 2016 από την Matador Records. Την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε για άλλη μια φορά ο Johnny Hostile, ενώ την μίξη ο Trentemøller. Οι Savages έκαναν επίσης γνωστό το "The Answer", το πρώτο κομμάτι από το "Adore Life", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Οι Savages έχουν έτοιμο τον δεύτερο δίσκο τους, ο οποίος όμως δεν θα κυκλοφορήσει πριν τις αρχές του επόμενου έτους. Παρόλα αυτά το συγκρότημα έκανε διαθέσιμο ένα βίντεο που προαναγγέλλει ουσιαστικά την επιστροφή του, στο οποίο ακούγεται ο Henry Rollins να διαβάζει ένα απόσπασμα από το "Jazz Cleopatra: Josephine Baker in Her Time" της Phyllis Rose. Τη μίξη του διάδοχου του εξαιρετικού "Silence Yourself" του 2013 επιμελήθηκε ο Trentemøller στην Κοπεγχάγη. Στις πρόσφατες ζωντανές του εμφανίσεις το σχήμα παρουσίασε καινούρια κομμάτια, όπως τα "Fuckers", "The Answer", "Adore" και "I Need Something New". Ελπίζω και για την νέα τους δουλειά οι Savages να βρεθούν και πάλι στη χώρα μας, για να μας χαρίσουν άλλη μια απολαυστική εμφάνιση όπως ήταν αυτή στο φετινό Plisskën.

Μετά την πολύ πετυχημένη περσινή διοργάνωση, το Plisskën Festival επέστρεψε φέτος με ένα αρκετά πιο μεγάλο και γεμάτο line-up, αλλά και μερικά πολύ δυνατά ονόματα, κάτι ήταν ίσως το μοναδικό που έλειπε από πέρσι. Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Η κατανομή των ονομάτων ανάμεσα στις δυο μέρες ήταν κάπως ανομοιόμορφη, τουλάχιστον για τα συγκροτήματα που ήθελα να παρακολουθήσω, καθιστώντας την Παρασκευή μια αρκετά γεμάτη μέρα. Αν και ήθελα αρκετά να δω τους Metz, δυστυχώς έφτασα στον χώρο του Ελληνικού Κόσμου λίγο πριν ξεκινήσουν οι The Twilight Sad, οπότε δεν υπήρχε θέμα επιλογής. Οι Σκωτσέζοι κυκλοφόρησαν πέρσι το εξαιρετικό "Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave" (album review εδώ), και πολύ σωστά βάσισαν το σετ τους σε αυτό. Έχοντας δει το γκρουπ και πριν δυο χρόνια στο Kookoo, γνώριζα για την πολύ καλή σκηνική τους παρουσία - ιδίως του τραγουδιστή James Graham, και πραγματικά δεν με απογοήτευσαν. Μπορεί μια εξωτερική σκηνή να μην είναι η ιδανική για την μουσική των The Twilight Sad, αλλά η μπάντα κατάφερε να ξεχωρίσει και να μας χαρίσει μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του φεστιβάλ.

Σειρά στο πρόγραμμα για μένα είχαν οι Iceage, που εμφανίστηκαν στην ίδια σκηνή με τους The Twilight Sad. Η μπάντα είναι δεμένη και πραγματοποίησε μια αξιοπρεπή εμφάνιση, αλλά λείπει το πάθος που περιμένεις ιδίως από ένα punk σχήμα. Το σόου τους ήταν περισσότερο αποστειρωμένο και από χειρουργική αίθουσα, ενώ ο Elias Bender Rønnenfelt πολύ θα ήθελε να ήταν στους Birthday Party. Μπορεί να μην κατάφεραν να έχουν την ίδια θετική αποδοχή με το "Plowing Into The Field Of Love", το οποίο βρέθηκε στις προτιμήσεις μου για το 2014, αλλά ήταν τα κομμάτια από αυτό που ξεχώρισαν στο live τους.

Και πάλι στη Republic σκηνή πάλι για ένα από τα βασικά ονόματα που ήθελα να δω στο φετινό event, τους Austra. Το 2011 είχα κολλήσει άσχημα με το "Feel It Break", ενώ δυο χρόνια αργότερα το "Olympia" εκπλήρωσε την ανάγκη για νέο υλικό. Μπορεί η εμφάνιση της Katie Stelmanis να έφερνε περισσότερο σε Lady Gaga παρά σε τραγουδίστρια κάποιου dark electro σχήματος, αλλά με τα καταπληκτικά και παθιασμένα φωνητικά της κατάφερε να κερδίσει το κοινό. Στα συν και η πολύ ωραία διαφορετική εκδοχή στο "Lose It".

Στη κεντρική σκηνή οι Mudhoney πάλι αποδείκνυαν γιατί έχουν τόσο καλή συναυλιακή φήμη. Με απίστευτη ενέργεια και τον Mark Arm σε μεγάλη φόρμα, φωνητικά και σκηνικά, και παρότι δεν είχαν και ιδιαίτερα καλό ήχο, κατάφεραν να παρασύρουν το κοινό σε ένα grunge πάρτι με κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος. Η μεγάλη στιγμή της πρώτης ημέρας, και μάλλον όλου του διημέρου, ήταν αναμφίβολα η εμφάνιση των Savages. To post-punk σχήμα, που κυκλοφόρησε μια από τις κορυφαίες δουλειές του 2013 - το ντεμπούτο τους με τίτλο "Silence Yourself", το περίμεναν αρκετοί, και θεωρώ ότι ήταν μια από τις μεγάλες επιτυχίες της διοργάνωσης που κατάφερε να φέρει τις κοπέλες. Η Jehnny Beth, τραγουδίστρια του γκρουπ, είναι μια χαρισματική frontwoman, καταφέρνοντας να περάσει το πάθος και την ορμή που είχε στον κόσμο. Έκανε ακόμα και stagediving, ενώ στο "Husbands" της κρατούσε τα πόδια το κοινό. Παρουσίασαν επίσης και μερικά νέα κομμάτια, τα οποία φαίνεται ότι θα συνεχίσουν τον δικαιολογημένο ντόρο γύρω από το όνομά τους. Απλά εκπληκτικές...

Το μεγάλο όνομα της πρώτης μέρας του Plisskën ήταν φυσικά οι The Horrors, που όμως αποτέλεσαν και τη μεγαλύτερη απογοήτευση του φεστιβάλ. Ξεκίνησαν με κάκιστο ήχο, που στην πορεία βελτιώθηκε, με τον Faris Badwan να έχει νεύρα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Το χειρότερο είναι αυτό το πέρασε στον κόσμο, καταφέρνοντας να χάσουν μέσα σε τέσσερα - πέντε κομμάτια το μεγαλύτερο μέρος του κοινού που τους παρακολουθούσε. Το σχήμα παρουσίασε live το "Who Can Say" και ήταν σαν να το έπαιζαν οι Foster The People ή κάποιο αντίστοιχα άθλιο γκρουπ. Μόνο στα δυο τελευταία κομμάτια βελτιώθηκε ελάχιστα η κατάσταση, στο "I See You" από το τελευταίο τους άλμπουμ "Luminous" και στο "Moving Further Away" από το "Skying", αλλά ήταν πλέον αργά. Κοινώς, απίστευτη φόλα. Αυτό αποτέλεσε και το κλείσιμο για μένα σε μια από τις πιο γεμάτες μέρες που έχει παρουσιάσει το φεστιβάλ.

Η ανακοίνωση των Savages είναι για μένα μια από τις μεγάλες επιτυχίες του Plisskën Festival, μιας και το γυναικείο post-punk συγκρότημα θα εμφανιστεί στο φετινό φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθεί στις 5 και 6 Ιουνίου. Το σχήμα παρουσίασε πριν από δυο χρόνια το εξαιρετικό "Silence Yourself" (μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ), γεγονός που με κάνει να περιμένω τη νέα τους δουλειά όσο λίγες μέσα στο 2015. Από πέρσι οι Savages έχουν παρουσιάσει αρκετά νέα κομμάτια στις ζωντανές εμφανίσεις τους, όπως το "Fuckers", με το Nick Cave-ικό "Adore" να αποτελεί το τελευταίο από αυτά. Μπορείτε να το ακούσετε στο παρακάτω βίντεο:

Στις αρχές του μήνα ανακοινώθηκαν τα πρώτα ονόματα για το φετινό Plisskën, με αρκετά από αυτά να δημιουργούν δικαιολογημένα μεγάλο ενθουσιασμό. Πριν λίγες ώρες το line-up του φεστιβάλ ολοκληρώθηκε, και από τα νέα ονόματα ξεχώρισα κατευθείαν αυτό των Savages. Το γυναικείο post-punk συγκρότημα της Jehnny Beth κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον σύσσωμου του μουσικού κόσμου το 2013, με το καταπληκτικό ντεμπούτο του "Silence Yourself" (μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ). Δυο χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας, επιστρέφουν για το Plisskën και οι The Twilight Sad με το εξαιρετικό περσινό "Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave", ενώ και οι Austra που θα μας παρουσιάσουν τα δυο άλμπουμ τους, το υπέροχο ντεμπούτο τους "Feel It Break" του 2011 και το "Olympia" που ακολούθησε δυο χρόνια μετά, αποτελεί άλλη μια ευχάριστη έκπληξη από τη σημερινή ανακοίνωση. Στο φεστιβάλ θα εμφανιστούν επίσης και οι Perfume Genius, Metz και πολλοί ακόμα. Απλά ένα καταπληκτικό line-up έως τώρα, έγινε ακόμα καλύτερο.