Πριν από τρία χρόνια οι Savages κατάφεραν με την κυκλοφορία του ντεμπούτο τους να συζητηθούν όσο λίγα γκρουπ και να καθιερωθούν ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα. Το "Silence Yourself" (album review) αποτελούνταν από 11 δυναμικά post-punk κομμάτια, με το μπάσο να κυριαρχεί, που έβγαζαν ένταση τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Το μεγάλο προσόν όμως της μπάντας είναι άλλο. Οι Savages φαίνεται ότι έχουν δουλέψει αρκετά πάνω στη live εμφάνισή τους και με αιχμή του δόρατος την εκπληκτική frontwoman Jehnny Beth μετατρέπουν το υλικό σε πραγματικό δυναμίτη. Μάλιστα αυτό είναι κάτι που είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και από κοντά, μιας και οι κοπέλες βρέθηκαν πέρσι στην χώρα μας για λογαριασμό του Plisskën Festival.

Για το δεύτερο άλμπουμ τους, θα μπορούσαν να ειπωθούν αρκετά κοινότυπα πράγματα - ότι είναι πιο ώριμο, ότι αποτελεί εξέλιξη του ήχου τους και ένα βήμα παραπάνω και άλλα αντίστοιχα που στην ουσία μπορεί να ισχύουν ως ένα βαθμό αλλά η ουσία είναι άλλη. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη αλλαγή εντοπίζεται στο κτίσιμο των κομματιών και όχι τόσο στις αναφορές που πλέον μοιάζουν σχετικά δεδομένες από τον πρώτο δίσκο. Εκεί που πριν λίγα χρόνια πήραν τα κομμάτια και τα ανέδειξαν live, το "Adore Life" έγινε με γνώμονα τη ζωντανή τους εμφάνιση. Αφού είδαν ποια στοιχεία δουλεύουν live, έστησαν τα κομμάτια της νέας τους δουλειάς ώστε να εξυπηρετούν το σκοπό αυτό που αποτελεί το δυνατό χαρτί των Savages. 

Το συγκρότημα έχει αποδείξει ότι ξέρει να συνδυάζει την επιθετικότητα συγκροτημάτων όπως οι Swans και οι The Fall με τις μελωδίες των Siouxsie And The Banshees και των Joy Division, και το κάνει για άλλη μια φορά ιδανικά σε κομμάτια όπως το εναρκτήριο "The Answer" και το "T.I.W.Y.G." που αποτελούν δυο από τις καλύτερες στιγμές του "Adore Life", όπως επίσης και στο πιο χορευτικό "Evil" και στο τυπικό Savages "I Need Something New". Προσωπικά αγαπημένα, τα πιο γκρουβάτα - ροκίζοντα "Sad Person" και "When In Love".  Άλλα τα καταφέρνουν μια χαρά ακόμα και όταν αποφασίζουν να ρίξουν λίγο στροφές όπως στα Cave-ικά "Adore", ένα μπαλαντοειδής τραγούδι που κλιμακώνεται εξαιρετικά και "Slowing Down the World" ή στο ατμοσφαιρικό κλείσιμο του "Mechanics. Θεωρώ ότι όσοι είδαν ζωντανά τη μπάντα θα καταλάβουν τη λογική των νέων κομματιών. Για τους υπόλοιπους που εκτίμησαν το "Silence Yourself", θα βρουν στο άλλη μια αξιόλογη δισκογραφική προσπάθεια που σίγουρα δεν θα απογοητεύσει.

Βαθμολογία: 7,5 / 10