Το πρόγραμμα του Rockwave Festival 2011 και οι ώρες εμφάνισης των συγκροτημάτων
Concert Ιουνίου 30, 2011Ανακοινώθηκε το ωρολόγιο πρόγραμμα του Rockwave Festival 2011 το οποίο διαμορφώνεται ως εξής:
Παρασκευή 1 Ιουλίου
Terra Stage
THE INSPECTOR CLUZO 15:00 – 16:00
THE STRANGLERS 17:00 – 18:00
CAKE- 19:00 20:00
EDITORS 21:30 – 23:00
Vibe Stage
GO OVER 11:15 – 11:45
IOSIF VAGGER DJ SET 12:00 – 13:00
STAVROS DADOUSH S & LOS TIGAINOS 13:15 – 14:00
VASSILIKOS 16:00 – 17:00
ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ & B-MOVIES 18:00 – 19:00
SIVERT HOYEM 20:00 – 21:00
Σάββατο 2 Ιουλίου
Terra Stage
All Together Now party 16:30-23:30
Μια μουσική γιορτή είναι το ALL TOGETHER NOW party που στήνει ο Γιάννης Αγγελάκας, και που διαρκεί από τις 16.30 έως τις 23.30 το βράδυ! Κατά σειρά εμφάνισης, οι Πολυφωνικό Σχήμα “Διώνη”, Vlastur, Lost Bodies, Λόζιος & Ανακατωσιά (Χάλκινα Μακεδονίας), Ντίνος Σαδίκης & His Band, Ψαρογιώργης, Λύκοι Λάιβ, Ψαραντώνης και, για το φινάλε, οι Αγγελάκας 3, ανεβαίνουν στο TerraStage σε ένα ενιαίο set, χωρίς διάλειμμα!
Κυριακή 3 Ιουλίου
Terra Stage
MARKY RAMONES BLITZKRIEG 15:30 – 16:30
MONSTER MAGNET 17:30 – 18:30
KYUSS LIVES! 19:00 – 20:00
GOGOL BORDELLO 21:15 – 22:15
THE PRODIGY 22:45 – 00:15
Vibe Stage
63HIGH 11:15 – 12:00
DEPT. 12:15 – 13:00
VIZA 14:00 – 15:00
THERAPY? 16:30 – 17:30
FLOGGING MOLLY 20:00 – 21:00
Κυκλοφόρησε το videoclip για το "Every Teardrop Is A Waterfall" των Coldplay. Το κομμάτι αυτό αποτελεί το πρώτο single, από το επερχόμενο πέμπτο και άτιτλο ακόμα, δίσκο του συγκροτήματος ο οποίος θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο. Το κομμάτι μου φάνηκε αρκετά αδιάφορο και ελπίζω ο υπόλοιπος δίσκος να είναι καλύτερος. Δείτε το παρακάτω:
Coldplay - Every Teardrop Is A Waterfall:
Με το λιτό άσπρο εξώφυλλο και τον προβοκατόρικο τίτλο "Suck It And See" οι Arctic Monkeys προσπαθούν να σε πείσουν ότι πρόκειται, αν όχι για τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους, τότε σίγουρα για κάτι ξεχωριστό. Δύο χρόνια μετά το "δύσκολο" και πιο αντιεμπορικό τους άλμπουμ (και κατά την γνώμη μου ίσως καλύτερό τους) , έρχεται η τέταρτη κυκλοφορία των Βρετανών που ηχητικά συνεχίζει προς το δρόμο που χάραξε το "Humbug". Μια κουβέντα για το πόσο θα αντέξει το νέο άλμπουμ στο χρόνο είναι μάλλον επίφοβη την δεδομένη χρονική στιγμή, όμως οι επιρροές από την Καλιφόρνια γίνονται ακόμα πιο εμφανείς, στερώντας όμως από το συγκρότημα κάποια από τα ιδιαίτερα στοιχεία που έκανε τις πρώτες δουλειές τους να ξεχωρίσουν. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ισχυρίζομαι ότι το "Suck It And See" είναι ένας αδιάφορος δίσκος. Κομμάτια που θα σου μείνουν υπάρχουν όπως τα singles "Don' t Sit Down 'Cause I' ve Moved Your Chair" και "Brick By Brick", το "Library Pictures" που θυμίζει τις παλαιότερες κυκλοφορίες τους ή το "All My Own Stunts"(ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει), αλλά και γενικότερα όλος ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα όντας πιο άμεσος και μάλλον ο πιο εμπορικός τους.
Βαθμολογία : 7,5 / 10
Οι Καναδοί Handsome Furs αποτελούνται από το δίδυμο, στην μουσική αλλά και στη ζωή, των Dan Boeckner (Wolf Parade) και Alexei Perry. Ανήκουν στο δυναμικό της θρυλικής Sub Pop Records από την οποία κυκλοφορεί και ο τρίτος τους δίσκος ονόματι Sound Kapital. Το άλμπουμ είναι διαθέσιμο από χθες και είναι το πρώτο τους που είναι γραμμένο σε keyboards και όχι σε κιθάρες. Το Δεκέμβριο μας επισκέφτηκαν στα πλαίσια του plisskën festival 2010. Όσοι δεν καταφέρατε να τους δείτε ή δεν τους έχετε ακούσει, είναι ευκαιρία να τους γνωρίσετε μιας και το σκοτεινό indie/ electro τους είναι τόσο μα τόσο κολλητικό.
Handsome Furs - What About Us :
Οι Νεοζηλανδοί Die! Die! Die! υπάρχουν από το 2003 και σε λίγο καιρό κυκλοφορούν τον τέταρτο δίσκο τους. Η μουσική τους έχει noise pop/ punk/ no wave στοιχεία και στις επιρροές τους αναφέρουν τους Nirvana, Ramones και τον John Lennon, αν και πιστεύω ότι πρέπει να έχουν ακούσει πάααρα πολύ At The Drive-In. Παρόλο που είναι αρκετά φασαριόζοι και οι ρυθμοί τους φρενήρεις, οι μελωδίες τους μπορούν να σε στοιχειώσουν. Έχουν περιοδεύσει μαζί με τους Blood Brothers, Wire, Pixies, και τους Slint. Μάλιστα θα επισκεφτούν την χώρα μας στις 18 Σεπτεμβρίου στο Six D.O.G.S στην Αθήνα. Τσέκαρε τους παρακάτω:
Die! Die! Die! - People Talk:
Άλλο ένα συγκρότημα από την no wave - punk σκηνή είναι οι Iceage που μας έρχονται από την Κοπεγχάγη. Φέρνουν στο μυαλό το noise/post-punk των No Age και το χαοτικό punk των Fucked Up ενώ στις πιο shoegaze στιγμές τους, τους A Place To Bury Strangers. Το άλμπουμ τους με τίτλο New brigade κυκλοφορεί ήδη και είναι από τα καλύτερα που άκουσα για το συγκεκριμένο ιδίωμα. Αλλά επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια δείτε παρακάτω το βίντεο από το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...
Iceage - New Brigade:
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κριτική έρχεται αρκετά καθυστερημένη μιας και το άλμπουμ των Monovine με τίτλο “Cliché” κυκλοφορεί εδώ και τρεις μήνες. Αφορμή όμως για την ανάρτηση αυτή, στάθηκε η εμφάνισή τους στην Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής στην πόλη του Βόλου (όπως ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση), η οποία αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον μου να γράψω για αυτή την κυκλοφορία. Οι Monovine μας έρχονται από το Seattle… εννοώ από την Πάτρα και αποτελούνται από τον Στράτο (φωνή/κιθάρα), τον Xeno (μπάσο) και τον Σωτήρη (τύμπανα). Με σήμα τον Rat-Messiah (ο οποίος φαίνεται και στο εξώφυλλο του δίσκου), το συγκρότημα μας ταξιδεύει στα 90s αλλά παράλληλα καταφέρνει να ακούγεται δυναμικό και φρέσκο. Οι garage-punk, μα κυρίως οι grunge, επιρροές τους δεν κρύβονται, αλλά ούτε κιόλας προσπαθούν να τις κρύψουν μιας και φαίνονται να είναι περήφανοι γι’ αυτές (και καλά κάνουν). Το “Cliché” είναι ένας δεμένος δίσκος με βασικά χαρακτηριστικά την ενέργεια, τον θυμό και τις πολύ καλές μελωδίες. Κάποιο κομμάτι δύσκολα μπορώ να ξεχωρίσω μιας και ο δίσκος είναι απολαυστικός από την αρχή ως το τέλος και προσφέρεται για συνεχείς ακροάσεις. Την πολύ καλή παραγωγή έχει αναλάβει ο Θάνος Αμοργινός των Last Drive μαζί με το συγκρότημα. Η Πάτρα έβγαλε τον καλύτερο grunge δίσκο για το 2011.
Βαθμολογία : 8,5 / 10
Στις 21 Ιουνίου κυκλοφόρησε το videoclip του "I Spit Roses" από τον νέο δίσκο του Peter Murphy. Το κομμάτι αυτό, αποτελεί το πρώτο single από την ένατη προσωπική δουλειά του πρώην frontman των θρυλικών Bauhaus, η οποία και φέρνει τον απλό τίτλο "Ninth". Το άλμπουμ αυτό είναι το πρώτο μετά από 7 χρόνια, και πιο συγκεκριμένα από το "Unshattered" του 2004. Την σκηνοθεσία του videoclip ανέλαβε ο Justin Coloma, που έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων και με τους Smashing Pumpkins. Δείτε το παρακάτω:
Και μόνο για την εμφάνιση των Monovine το φεστιβάλ άξιζε. Δεν εννοώ φυσικά ότι ήταν η μόνη αξιόλογη μπάντα που εμφανίστηκε στο Βόλο αλλά καλύτερα ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής στο Βόλο ξεκίνησε την Παρασκευή 17 Ιουνίου και διάλεξα να παρακολουθήσω την σκηνή στο Πεδίο του Άρεως. Το πρόγραμμα ήταν λίγο μπερδεμένο αλλά αυτό ήταν το λιγότερο κακό στη διοργάνωση. Από τη συγκεκριμένη βραδιά ξεχώρισαν οι Βολιώτες μεταλάδες Rafferty Rules, που αν και δεν είμαι φαν του συγκεκριμένου είδους, μπορώ να πω ότι είχαν καλό ήχο, εμφανίστηκαν τσιτωμένοι και προσέλκυσαν αρκετούς φίλους τους στο κοινό για το απαραίτητο “μεταλικό” κοπάνημα. Αντίθετα την χειρότερη εντύπωση μου έκαναν οι Gravity O οι οποίοι μάλλον προσπαθούν να γίνουν Onirama, αλλά ακόμα και γι αυτό θέλουν πάρα πολύ δουλειά και ιδίως ο τραγουδιστής λόγω της αγγλικής προφοράς του. Σάββατο 18 Ιουνίου στην ίδια σκηνή και πάλι, και η έκπληξη έρχεται από την Λάρισα με τους Ten Days Band. Η συγκεκριμένη μπάντα ήταν δεμένη, με ωραία κομμάτια και πολύ κέφι. Και φανταστείτε ότι, όπως μας πληροφόρησε το ίδιο το συγκρότημα, έλειπαν τα μισά τους μέλη. Θα τους παρακολουθώ. Μετά την Θεοδοσία Τσάτσου (που την ξέθαψαν;) και ώρα 01:00 βγήκε το trip-hop συγκρότημα των Sequence Theory Project. Μια μάλλον ατυχής επιλογή, που παρόλο που η μπάντα ήταν πολύ καλή, η μουσική της δεν ήταν για την συγκεκριμένη ώρα με αποτέλεσμα να αδειάσει το χώρο. Έτσι οι Expert Medicine βγήκαν λίγο μετά τις 2 μπροστά σε 50 άτομα που συνεχώς λιγόστευαν. Κρίμα γιατί πρόκειται για ένα συγκρότημα που άξιζε να ακουστεί σε μεγαλύτερο κοινό (να ναι καλά το μεγάλο κεφάλι σ την οργάνωση). Αυτό πάντως, δεν πτόησε την μπάντα, η οποία εμφανίστηκε με τέτοιο δυναμισμό που ξεσήκωσε όσους ήταν εκεί. Έπαιξαν κομμάτια από τον δίσκο τους “Perfect Maniac”, μόνο που ζωντανά τα απέδωσαν αρκετά πιο οργανικά σε σχέση με τον ηλεκτρονικό ήχο του άλμπουμ. Προσωπικά δεν θα άλλαζα τίποτα ούτε από τον ήχο της ζωντανής εμφάνισής τους αλλά και ούτε από τον ήχο του δίσκου. Με λίγα λόγια καταπληκτικό live για μια από τις καλύτερες ελληνικές μπάντες. Την Δευτέρα βρέθηκα στην Πλατεία Τελωνείου μόνο που ο περσινός όμορφος και άνετος χώρος είχε αντικατασταθεί από ένα μικρό στενάκι γεμάτο αυτοκίνητα. Το πρόγραμμα δήλωνε σαν επίσημη ώρα έναρξης τις 18:00 το απόγευμα. Όταν έφτασα στον χώρο κατά τις 7 και κάτι οι μόνοι που υπήρχαν εκεί ήταν τα συγκροτήματα που έκαναν soundcheck και ο ηχολήπτης. Μάλιστα το πρώτο άτομο από την διοργάνωση φάνηκε κατά τις 9 παρά. Τελικά τα live άρχισαν στις 22:05 με πρώτους τους A.L.1.A.S που ταλαιπωρήθηκαν αρκετά από τον κακό ήχο. Μετά από τους pop-punkers Buffer εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Monovine. Και τι σκηνή; Σαν να ήταν από τα πανηγύρια. Αλλά στην τελική όλη η διοργάνωση ήταν για τα πανηγύρια. Οι Πατρινοί, παρά τα κάποια προβλήματα στον ήχο τους, εμφανίστηκαν γεμάτη ενέργεια και τα έδωσαν όλα. Έπαιξαν κομμάτια από τον πρόσφατο δίσκο τους με τίτλο “Cliché” και θα μπορούσα άνετα να τους ακούω για ώρες. Φυσικά κάποιος ιθύνων νους του φεστιβάλ αποφάσισε να κόψει το set των Monovine μιας και είχε πάει πίσω το πρόγραμμα. Συγχαρητήρια! Εκεί έληξε για μένα η φετινή Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής στο Βόλο, κουρασμένος από την αναμονή, εκνευρισμένος από το μπάχαλο αλλά και από τον κακό ήχο των Mr Highway (και όχι δεν φταίνε τα συγκροτήματα γι αυτό αλλά μπορείτε να φανταστείτε ποιος ή ποιοι…). Τουλάχιστον μου έμειναν οι εμφανίσεις δυο κορυφαίων ελληνικών συγκροτημάτων. Άντε και του χρόνου…
Τον Σεπτέμβριο θα κυκλοφορήσει ο δεύτερος δίσκος των The Whip, με τίτλο "Wired Together". Το άλμπουμ αυτό, για το συγκρότημα από το Manchester, έρχεται 3 χρόνια μετά από το εξαιρετικό ντεμπούτο τους X Marks Destination. Οι The Whip έκαναν διαθέσιμα προς ακρόαση, 5 νέα τραγούδια από την επερχόμενη κυκλοφορία τους, τα οποία μπορείτε να τα ακούσετε παρακάτω:
The Whip: Wired Together (Sampler) by Southern Fried Records
Μετά την εισαγωγή της Amy Winehouse σε κέντρο αποτοξίνωσης στο τέλος Μαΐου, ήρθε και η χθεσινή εμφάνισή της στο Βελιγράδι να διαλύσει τις όποιες ελπίδες είχαν οι φίλοι της να την δούν ζωντανά στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα εμφανίστηκε "φτιαγμένη" και με το ζόρι που μπορούσε να τραγουδήσει ή μάλλον να περπατήσει. Η διοργανώτρια εταιρία Detox με μια ανακοίνωση που θα διαβάσετε παρακάτω γνωστοποίησε την ακύρωση της συναυλίας της. Η κοροϊδία όμως βρίσκεται στο ότι θα επιστρέψουν μόλις 10 ευρώ από την τιμή του εισιτηρίου. Σαν να έχουν όλα τα συγκροτήματα στο line-up την ίδια αξία (και δεν μιλάω για καλλιτεχνική αξία παρά μόνο για εμπορική) ή ότι θα είχαν πουλήσει τον ίδιο αριθμό εισιτηρίων, έστω και με 40 ευρώ, αν δεν ήταν η γνωστή τραγουδίστρια στο line-up. Η ανακοίνωση:
EJEKT FESTIVAL - ΑΚΥΡΩΣΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ AMY WINEHOUSE
Μετά την εμφάνισή της στην Σερβία στις 18 Ιουνίου, η Amy Winehouse ακύρωσε τις εμφανίσεις της στην Κωνσταντινούπολη (20 Ιουνίου) και την Αθήνα (22 Ιουνίου). Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της "η τραγουδίστρια θέλει να ζητήσει συγγνώμη από τους οπαδούς της στην Τουρκία και την Ελλάδα που περίμεναν να την δουν, αλλά πιστεύει ότι η ακύρωση των εμφανίσεων είναι η σωστή κίνηση. Αν και θέλει να δώσει αυτές τις συναυλίες, συμφώνησε με το management της ότι δεν είναι σε θέση να εμφανιστεί στην σκηνή στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και θα επιστρέψει στην Μεγάλη Βρετανία".
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
Λόγω της ακύρωσης της εμφάνισης της Amy Winehouse, το Ejekt Festival μειώνει την τιμή του εισιτηρίου από 50 σε 40 Ευρώ.
Την ημέρα του φεστιβάλ (22 Ιουνίου) οι κάτοχοι των εισιτηρίων θα προσέρχονται στα ταμεία του φεστιβάλ, όπου και θα αλλάζουν τα ήδη αγορασμένα εισιτήρια των 50 Ευρώ με νέα των 40 Ευρώ και θα τους επιστρέφεται η διαφορά των 10 Ευρώ.
Όλα τα εισιτήρια (προπώληση και πόρτα) κοστίζουν πλέον 40 Ευρώ.
Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα του EJEKT Festival θα ανακοινωθούν άμεσα. Το κοινό μπορεί να ενημερώνεται στο τηλέφωνο 2109611118 και το www.detoxevents.gr
Ανακοινώθηκε λοιπόν το πρόγραμμα για την Ευρωπαϊκή Γιορτή Της Μουσικής στην πόλη του Bόλου. Με μια πρώτη ματιά το line-up μου φαίνεται ότι είναι στα γνωστά επίπεδα του φεστιβάλ προσφέροντας κάτι για όλους. Από τα πολλά αξιόλογα ελληνικά συγκροτήματα που ανακοινώθηκαν, προσωπικά ξεχωρίζω τους Monovine, που το ντεμπούτο τους με τίτλο "Cliche" θεωρώ ότι είναι από τους καλύτερους δίσκους που άκουσα μέσα στο 2011, και τους Expert Medicine.
Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής επιστρέφει δυναμικά!
Σε μια πραγματικά δύσκολη χρονιά, είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε το πρόγραμμα για τη Γιορτή της Μουσικής στην πόλη του Βόλου 17 -21 Ιουνίου για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά πάντα με εiσοδο ελεύθερη για όλους!
*************************
Παρασκευή 17 Ιουνίου
ΣΤΕΝΟ ΓΡΑΒΙΑΣ - Σε συνεργασία με το bar Manitou
Reggae, dubstep, freestyle Ώρα έναρξης 23:00
Vetim - Ι Against I - Palov & ΒnC (Cast a Blast)
ΣΤΕΝΟ ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗΣ - Σε συνεργασία με Χρυσό Φασόλι, Ώρα έναρξης 21:00
Γιώργος Χολοδήμος – Αυτοσχεδιασμός κιθάρας φυσαρμόνικας
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (Πεδίον Άρεως)- Rock, Indie, Metal, Ώρα έναρξης 20:00
Gravity Ο
Salem’s Lot
Τρεις και Kάτι
Lunatic Rockets
Funk´t up
Rafferty Rules
ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΛΑΙΩΝ
Σε συνεργασία με το bar Posh
Freestyle, beats. Ώρα έναρξης 22:00
DJ Home (Athina)
Buddha S.
32 FILMS (resident Dj)
DJ S.P
LEF
Σάββατο 18 Ιουνίου
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (Πεδίον Άρεως) - Rock, indie, electro, Ώρα έναρξης 20:00
Ιnnersleeves
Natural Chord
Ten Days Band (Λάρισα)
Sequence Theory Project (Αθήνα)
Θεοδοσία Τσάτσου (Αθήνα)
Expert Medicine (Αθήνα)
ΤΣΑΛΑΠΑΤΑ (Aββαείο)
Latin, reggae Ώρα έναρξης: 21:00
X- Road (Aθήνα)
ΣΤΕΝΟ ΓΡΑΒΙΑΣ
Σε συνεργασία με το bar Manitou
Drum n bass, dubstep, Ώρα έναρξης 23:00
Beat Frenetics : Andrew & Mod L
Monsieur Panu
Two Hands was Never Enough (Θεσσαλονίκη)
ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΛΑΙΩΝ
Σε συνεργασία με το bar Posh
Electro dance, Ώρα έναρξης 22:00
Minimize
Kindimme
Bodj (Aθήνα)
Slydex & Alxp Hospital team (Αθήνα)
Κυριακή 19 Ιουνίου
ΠΡΟΑΥΛΙΟ Ι.Ν. ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ
Πολυφωνική Χορωδία Δήμου Βόλου - Ώρα Έναρξης: 20:00
ΤΣΑΛΑΠΑΤΑ - Σε συνεργασία με το ABBAEIO, Ώρα Έναρξης: 21:00
Red Wine Band
Who Cares - W.C Blues Band
ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΕΛΩΝΕΙΟΥ - Σε συνεργασία με το Ping Pong Radio & Battle of the Bands - Rock Alternative, metal, hardcore punk, Ώρα έναρξης 18:00
Antithesis
Dreams Fall
Beyond the Fate
High Noon (Θεσσαλονίκη)
Chinese Basement (Θεσσαλονίκη)
Quarter of All
Δευτέρα 20 Ιουνίου
ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ - Σε συνεργασία με το Poco Pico
Swing (dj set), Ώρα έναρξης 21:30
I Against I - swing session
ΤΣΑΛΑΠΑΤΑ - Σε συνεργασία με το Aββαείο. Έντεχνο, balkan, Ώρα Έναρξης: 21:00
Δήμος Βουγιούκας ' Gypsy Balkan Swing Ensemble’
Απόστολος Μόσιος (acoustic solo)
ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΕΛΩΝΕΙΟΥ -Σε συνεργασία με το Warehouse
Rock, alternative, Ώρα έναρξης 18:00
A.L.1.A.S
Buffer
Monovine (Αθήνα)
Sonny Touch (Θεσσαλονίκη)
Mr Highway (Αθήνα / Βόλος)
ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΛΑΙΩΝ - Σε συνεργασία με το Posh. Deep tech-house, Ώρα έναρξης 21:30
Hybrid Modulation
Nikola Gala (Berlin, DE)
Nico Moss
Mr G.
Night for Heroes
Τρίτη 21 Ιουνίου
ΠΑΡΑΛΙΑ – Τράπεζα της Ελλάδος
Φιλαρμονική Ορχήστρα Δήμου Βόλου, Ώρα έναρξης 21:00
ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ - Σε συνεργασία με το Poco Pico
Swing acoustic, Ώρα έναρξης 21:30
Diminuita Swing Trio (Αθήνα)
ΤΣΑΛΑΠΑΤΑ - Σε συνεργασία με το Aββαείο. Rock, ελληνικό ροκ. Ώρα Έναρξης: 21:00
Ηχόραμα
Domino
Band Fatale
ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΛΑΙΩΝ - Closing Party στο Posh Bar
Freestyle, Ώρα έναρξης 23:00
32 Films (Resident POSH)
General Conzou (Burger Project)
Plenty Dj's : Espeekay & friends
ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛOI ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ!!!!!!!!!
Η τρίτη δουλειά των Καλιφορνέζων She Wants Revenge, με τίτλο Valleyheart, κυκλοφόρησε στις 23 Μαΐου. Ξεκαθαρίζω ότι, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τους SWR, μιας και θεωρώ ότι πρόκειται για μια από τις πιο αξιόλογες σύγχρονες μπάντες σύμφωνα με τα δικά μου μουσικά πρότυπα. Συγκριτικά με τα τελευταία ΕΡ τους, τα οποία ήταν αρκετά ηλεκτρονικά, το Valleyheart είναι σαφώς πιο κιθαριστικό και σκοτεινό. Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο άλμπουμ τους, αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι το πιο ξεχωριστό, μιας και με αυτήν την κυκλοφορία το συγκρότημα παίρνει περισσότερα ρίσκα. Σε πολλά κομμάτια, η βαρύτονη φωνή του Justin Warfield δεν ακούγεται τόσο ρομποτική, όπως μας είχε συνηθίσει, αλλά περισσότερο μελωδική χωρίς να έχει χάσει την “goth” χροιά της.
Παρόλο που θεωρούνται μέρος της post-punk revival σκηνής, με το Valleyheart προσπαθούν να διαμορφώσουν έναν ακόμα πιο προσωπικό ήχο, σε σχέση με τις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, θα ακούσει κανείς όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το συγκρότημα και κάτι παραπάνω. Στο “Holiday Song”, είναι εμφανείς οι 80s new wave επιρροές τους. Υπάρχουν όμως στιγμές (ευτυχώς μόνο δυο στον αριθμό) που φανερώνουν κάποιες πιο pop ανησυχίες. Σαν να προσπαθούν να ακουστούν σαν ένα stadium-rock γκρουπ, τύπου Killers (στο “Kiss Me”), ή πρόσφατων U2 με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, το πρώτο single “Must Be The One”, που θυμίζει την πρόσφατη δουλειά των The Airborne Toxic Event και είναι ίσως ότι χειρότερο έχουν γράψει. Ευτυχώς, αυτό δεν μειώνει την συνολική αξία του δίσκου.
Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το πρώτο τραγούδι του δίσκου “Take the World”, τα dance-rock “Reasons” και “Up In Flames” (που θυμίζουν τις προηγούμενες δουλειές τους), το "Little Stars" και το “Suck It Up”, με την δυνατή μπασογραμμή του. Αλλά, άφησαν το καλύτερο κομμάτι του Valleyheart για το τέλος, με το "Maybe She's Right", που σε παρασέρνει με τον αργό χορευτικό gothic ρυθμό του. Βαθμολογία μην περιμένετε, γιατί όπως τόνισα και στην αρχή της ανάρτησης αυτής, όταν έρχονται οι She Wants Revenge η αντικειμενικότητά μου πάει περίπατο.
Για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, θα πραγματοποιηθεί στην πόλη του Βόλου, η Ευρωπαϊκή Γιορτή Της Μουσικής από 18 μέχρι 21 Ιουνίου. Πλήρες πρόγραμμα εκδηλώσεων θα ανακοινωθούν τις προσεχείς μέρες. Πάντως ένα συγκρότημα που πιστεύω πάρα πολύ, οι Expert Medicine, ανακοίνωσαν μέσω του myspace τους ότι θα εμφανιστούν στο φεστιβάλ του Βόλου στις 18 Ιουνίου. Ότι καλύτερο για αρχή και περιμένω και την συνέχεια.
Οι Must Have Been Tokyo μας έρχονται από την Ελβετία, ιδρύθηκαν το 2003, και αποτελούνται από τους Raphael (φωνητικά, κιθάρα), Raffi (ντραμς), Lux (μπάσο), Dave (κιθάρα), και Martin (πλήκτρα). Η μουσική τους κινείται σε electro, new wave και post-punk μονοπάτια με επιρροές από Joy Division, The Cure και Depeche Mode. Δείτε παρακάτω το teaser βίντεο του επερχόμενου δίσκου τους καθώς και το Blood in the Water από το ΕΡ Vice που κυκλοφόρησε το 2009.
#2 Ghosts of the sea from OH, SISTER on Vimeo.
Εκπληκτικό!!! Δεν βρίσκω λόγια για να περιγράψω το live των Interpol στην Αθήνα. Όταν τους είδα πριν λίγους μήνες στην Αγγλία διαπίστωσα, ότι πέρα από το ότι είναι το κορυφαίο, κατά την γνώμη μου, συγκρότημα των 00s, είναι και μια απίστευτη συναυλιακή μπάντα. Ήρθε και αυτή η εμφάνισή τους στην Αθήνα το βράδυ της εβδόμης Ιουνίου και με τρέλανε εντελώς. Ο χώρος, το κοινό, το συγκρότημα όλα ήταν όπως έπρεπε. Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Η επιλογή από την Detox του Entertainment Stage (που πριν λίγο καιρό στέγαζε τον λουλουδοπόλεμο από τα μπουζούκια) ήταν απροσδόκητα πολύ καλή. Ωραία διαμορφωμένος χώρος, που δεν επέτρεπε την δημιουργία ουράς πουθενά και εξαιρετική ακουστική. Μακάρι να γίνονταν και άλλες συναυλίες σε αυτή ή σε παρόμοιες σκηνές. Ήταν η πρώτη εμφάνιση των Interpol στην Ελλάδα και ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα για μεγάλη μερίδα του ελληνικού μουσικόφιλου κοινού. Γιαυτό το λόγο οι φίλοι του συγκροτήματος είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς. Πρώτοι στην σκηνή ανέβηκαν οι Electric Litany που απέδειξαν γιατί θεωρούνται από τα καλύτερα ελληνικά group και άφησαν πολλές προσδοκίες για το μέλλον.
Από τις πρώτες νότες του "Success" έζησα μια εμπειρία ανεπανάληπτη για τα δικά μου αλλά πιστεύω και γενικότερα για τα ελληνικά δεδομένα. Έχασα τον χρόνο και δεν κατάλαβα πότε πέρασε η μία ώρα και σαράντα λεπτά που έπαιξαν οι Interpol. Οι τελευταίοι επικεντρώθηκαν κυρίως σε κομμάτια από τους δύο πρώτους κορυφαίους δίσκους τους (παίζοντας 7 τραγούδια από τον καθένα), 4 από τον υποτιμημένο κατά την γνώμη μου νέο δίσκο τους αλλά μόλις ένα, το "The Heinrich Maneuver", από το πολύ καλό Our Love to Admire. Χαμός, από τις αντιδράσεις του κόσμου, έγινε στα "Barricade", "Say Hello To The Angels", "Narc", "Slow Hands", "Evil" στο "Obstacle 1" αλλά και στα περισσότερα τραγούδια που παρουσίασαν παρόλο που αρκετά από αυτά δεν θα τα χαρακτηρίζεις ακριβώς "συναυλιακά". Το group ήταν σε μεγάλα κέφια και σε αυτό μάλλον έπαιξε μεγάλο ρόλο και ο κόσμος. Έχω συνηθίσει να γράφω για τις χλιαρές αντιδράσεις του κοινού σε διάφορες συναυλίες αλλά αυτή τη φορά δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. Οι 3000 και βάλε φίλοι των Νεοϋορκέζων ήταν συγκλονιστικοί και παρέσυραν και το ίδιο το συγκρότημα στην έκσταση που βρισκόντουσαν. Μάλιστα ο Daniel Kessler αναφέρθηκε στην ανταπόκριση αυτή που είχε η μπάντα του με το ακόλουθο σχόλιο στο twitter: "One of the best audiences ever tonight in Athens, Greece. Truly incredible.-DK". Όσοι βρεθήκατε εκεί καταλαβαίνετε τι εννοώ. Φανταστική ατμόσφαιρα για ένα εξαιρετικό συγκρότημα. Δύσκολα θα ξαναζήσουμε τέτοια συναυλία.
Το setlist:
Success
Say hello to the angels
Narc
Hands Away
Barricade
Leif Ericsson
The New
C’Mere
Lights
Evil
NYC
Length of love
Heinrich Maneuver
Memory Serves
Slow Hands
Το encore:
Untitled
Take you on a cruise
Not Even Jail
Obstacle 1
Δείτε το βίντεο του "Obstacle 1" από την εμφάνιση των Interpol στην Αθήνα:
Ο Peter Hook και οι The Light παρουσιάζουν το Unknown Pleasures στην Ελλάδα
Concert Ιουνίου 07, 2011Ο Hookie, ο μπασίστας των Joy Division, και η μπάντα του οι The Light θα παρουσιάσουν, στο ελληνικό κοινό σε 2 βραδιές, ολόκληρο τον θρυλικό πρώτο δίσκο των Joy Division "Unknown Pleasures". Οι ημερομηνίες είναι 25 στην Αθήνα και 26 Νοεμβρίου 2011 στην Θεσσαλονίκη. To the centre of the city in the night, waiting for them...
FEEDBACK PRESENTS:
Ο Peter Hook (Joy Division) και το group του The Light παίζουν ΟΛΟΚΛΗΡΟ το αριστουργηματικό, ιστορικό Joy Division Album "Unknown Pleasures" + more Joy Division classic tracks !
25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΑΘΗΝΑ, GAGARIN 205.
26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, EIGHTBALL LIVE STAGE.
Ακούγεται σαν ψέμα, αλλά είναι αληθινό! Ο θρυλικός μπασίστας των Joy Division, Peter Hook (και φυσικά μετέπειτα New Order, Revenge, Monaco και από πέρυσι με το νέο του group Peter Hook And The Light) θα παίξει στην Ελλάδα 2 συναυλίες όπου με το συγκρότημά του θα παρουσιάσει ΟΛΟΚΛΗΡΟ τα κλασικό album των Joy Division " Unknown Pleasures"... Τα φωνητικά θα τα αναλάβει ο ίδιος ο Peter Hook και (σε περίπτωση που δεν τον έχετε ακούσει να τραγουδάει) θα εκπλαγείτε από το πόσο καλή φωνή έχει και πως αποδίδεται η ατμόσφαιρα των Joy Division , παρά φυσικά την μεγάλη απώλεια του Ian Curtis...
Πέρα λοιπόν από ολόκληρο το "Unknown Pleasures" θα παίξουν και τραγούδια όπως το "Transmission", "Love Will Tear Us Apart" "No Love Lost", "Glass", "Digital", "Warsaw", "Dead Souls" και πολλά άλλα από εκείνη την εποχή...
Ήδη, ως Peter Hook And The Light, έχουν παρουσιάσει ζωντανά και το "Unknown Pleasures" και το "Closer" live σε πολλές χώρες της Ευρώπης και από τον Δεκέμβριο toy 2011 θα παρουσιαστούν και στην Αμερική.
Πρόσφατα επίσης, ο Peter Hook (με τους Light πάντα) κυκλοφόρησε το πρώτο του ΕP με τίτλο "1102/2011" που περιέχει το ακυκλοφόρητο τραγούδι των Joy Division "Pictures In My Mind" (το οποίο θα παιχτεί και αυτό στις συναυλίες στην Ελλάδα).
Αυτές οι δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι μία ευκαιρία να βιώσουμε κάτι που θα γίνει μία φορά μόνο και δεν θα το ξαναζήσουμε. Είναι το απόλυτο και μοναδικό Joy Division tribute, ο αληθινός φόρος τιμής στον Ian Curtis, από τον άνθρωπο που έχει κάθε δικαίωμα να παίζει τις συνθέσεις των Joy Division...
UNKNOWN PLEASURES TRACKLISTING:
DISORDER
DAY OF THE LORDS
CANDIDATE
INSIGHT
NEW DAWN FADES
SHE'S LOST CONTROL
SHADOWPLAY
WILDERNESS
INTERZONE
I REMEMBER NOTHING
ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 20 ΕΥΡΩ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΣΥΝΤΟΜΑ.
Στις 29 Αυγούστου θα κυκλοφορήσει ο νέος και δέκατος στην σειρά δίσκος των Red Hot Chili Peppers με τίτλο 'I'm With You' (και πάλι καλά όχι με τον τίτλο σιδηρόδρομο 'Dr Johnny Skinz's Disproportionately Rambunctious Polar Express Machine-head' που είχαν υπό σκέψη). Στη κυκλοφορία αυτή δεν θα υπάρχει ο κιθαρίστας John Frusciante ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Josh Klinghoffer (πρώην - Warpaint). Λίγο νωρίτερα, και συγκεκριμένα στις 18 Ιουλίου, θα κυκλοφορήσει το πρώτο single 'The Adventures Of Raindance Maggie'. Ελπίζω αυτός ο δίσκος να σταθεί αφορμή ώστε να τους δούμε και από τα μέρη μας, μιας και αποτελούν μεγάλο απωθημένο του ελληνικού μουσικού κοινού.
Από την αρχή δηλώνω ότι το “Feel It Break” είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους (αν όχι ο καλύτερος) που άκουσα μέσα στο 2011. Οι Austra αποτελούνται από την ηγετική φυσιογνωμία της Katie Stelmanis μαζί με την Maya Postepski (πρώην Galaxy) στα ντραμς και τον Dorian Wolf (πρώην Spiral Beach) στο μπάσο. Η μουσική των Austra χαρακτηρίζεται από τα electro/ coldwave synths και τα dark φωνητικά της Stelmanis. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι φέρνουν στα μυαλό συγκροτήματα όπως οι Bat For Lashes, Ladytron, Zola Jesus, The Knife και Fever Ray αλλά μέσα από ένα πιο goth/ industrial φίλτρο. Η ίδια η τραγουδίστρια δηλώνει ότι αυτός ο δίσκος είναι ότι πιο άμεσο έχει κάνει. Σε ερώτηση που της έγινε για το αν θεωρεί τον ήχο του συγκροτήματος σέξι εκείνη απάντησε αποστομωτικά ότι δεν χρειάζεται να ακούγεσαι σέξι όταν μπορείς να ακούγεσαι αισθησιακή. Και έχει απόλυτο δίκιο. Το “Feel It Break” είναι ένα dark-pop αριστούργημα, σαν να έχει βάλει κάποιος το electro pop ή το nu-rave στο darkwave καζάνι, και είναι ικανό να κάνει τους φίλους της Zola Jesus να σηκωθούν στο dancefloor. Η φωνή της Katie Stelmanis είναι τόσο σαγηνευτική. Από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου είναι το ΄Beat And The Pulse΄ (που θυμίζει λίγο Hercules & Love Affair), το δραματικό και θεατρικό ΄Darken Her Horse΄ και το χορευτικό ‘The Villain’. Αυτό που αποδεικνύουν οι Austra είναι ότι υπάρχει χαρά στη μελαγχολία.
Βαθμολογία : 8,5 / 10
Το βιβλίο για τα 20 χρόνια παρουσίας των Pearl Jam, για το οποίο υπεύθυνοι είναι οι Jonathan Cohen και Mark Wilkinson, θα κυκλοφορήσει στις 13 Σεπτεμβρίου με τίτλο Pearl Jam 20 και θα περιέχει συνεντεύξεις από τον Bruce Springsteen, τoν Neil Young και τον Dave Grohl. Λίγο νωρίτερα και συγκεκριμένα στις 3 και 4 Σεπτεμβρίου το συγκρότημα διοργανώνει το πρώτο δικό του φεστιβάλ. Το PJ20 Labor Day Weekend, όπως ονομάζεται, θα πραγματοποιηθεί στο Alpine Valley Music Theatre του Wiskonsin και θα συμμετέχουν οι Strokes, οι Queens of the Stone Age και οι Mudhoney. Παράλληλα την ίδια εποχή θα κυκλοφορήσει και το ντοκιμαντέρ για τους Pearl Jam από τον Cameron Crowe.
Οι Wu Lyf, αυτή η μυστήρια μπάντα από το Manchester, κυκλοφορούν στις 13 Ιουνίου το ντεμπούτο άλμπουμ τους "Go Tell Fire On The Mountain". Ο δίσκος αυτός είναι από τους πιο αναμενόμενους για το 2011 και μένει να δούμε αν θα δικαιολογήσουν τον ντόρο που γίνεται γύρω από το όνομα τους. Η μπάντα αποφάσισε να κυκλοφορήσει τον πρώτο της δίσκο από την δικιά της εταιρία την Lyf Recording. Το πλήρες tracklist του "Go Tell Fire On The Mountain" είναι το εξής:
01. L Y F
02.Cave Song
03. Such a Sad Puppy Dog
04. Summas Bliss
05. We Bros
06. Spitting Blood
07. Dirt
08. Concrete Gold
09. 14 Crowns for Me & Your Friends
10. Heavy Pop
Δείτε το βίντεο του Dirt των Wu Lyf :
Την ίδια μέρα κυκλοφορεί και ο δίσκος των Sons & Daughters. Η τέταρτη κυκλοφορία των Σκωτσέζων ονομάζεται "Mirror Mirror" και αυτή την φορά συνεργάζονται με τον παραγωγό JD Twitch ενώ την μίξη επιμελήθηκε ο Gareth Jones γνωστός από τις συνεργασίες του με τους Depeche Mode και τους Wire. Το πρώτο single από το "Mirror Mirror" θα είναι το "Breaking Fun" το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Ιουνίου και μπορείτε να δείτε το αντίστοιχο βίντεο παρακάτω. Το πλήρες tracklist του δίσκου είναι:
01. Silver Spell
02. The Model
03. Breaking Fun
04. Orion
05. Don’t Look Now
06. Ink Free
07. Rose Red
08. Axed Actor
09. Bee Song
10. The Beach
Sons & Daughters - Breaking Fun video:
Για άλλη μια χρονιά η ελληνική φεστιβαλική δραστηριότητα είναι φτωχή. Και δεν το λέω τόσο από τη μεριά του αριθμού των φεστιβάλ αλλά περισσότερο από τα ονόματα σε αυτά. Οι διοργανωτές κινήθηκαν με γνώμονα τη σιγουριά και το ασφαλές κέρδος. Ποιο συγκρότημα θα θέλατε να δείτε εσείς; Στη ψηφοφορία στο blog παραθέτονται headline μπάντες των περισσότερων ευρωπαϊκών συναυλιακών διοργανώσεων. Μπορείρε να δώσετε περισσότερες από μια ψήφους. Αφήστε μου στα σχόλια τις διαφορετικές προτάσεις σας!
Με την παρακάτω λιτή ανακοίνωση, οι υπεύθυνοι του Synch Festival, ανακοίνωσαν την ακύρωση του φεστιβάλ για το 2011. Κρίμα γιατί πρόκειται για μια από τις λίγες αξιόλογες διοργανώσεις στην χώρα μας. Ελπίζω να επιστρέψει του χρόνου πιο δυνατό. Η ανακοίνωση:
"Αγαπητοί φίλοι του Synch,
για την καθυστερημένη ανακοίνωση ζητάμε μία μεγάλη συγνώμη απ’ όλους εσάς, τους καλλιτέχνες, τους συνεργάτες και φυσικά το κοινό, που από το 2004 μας στηρίζετε και με τη βοήθεια όλων σας το Synch αναδείχτηκε σε ένα από τα πιο ονομαστά και ποιοτικά φεστιβάλ της Ευρώπης.
Φέτος, το Synch είναι αφιερωμένο στην ησυχία.
Την χρειαζόμαστε τόσο πολύ για να σχεδιάσουμε τη δεύτερη φάση του φεστιβάλ, να το εξελίξουμε και παράλληλα να αξιοποιήσουμε το εν δυνάμει περιεχόμενό του όχι μόνο στα πλαίσια ενός διήμερου Φεστιβάλ στην Αθήνα, αλλά σε μέρη και χώρους εντός και εκτός Ελλάδος, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για το επόμενο βήμα του Synch.
Stay in synch."
Οι Smashing Pumpkins πρόκειται να κυκλοφορήσουν μέσα στην χρονιά τον ένατο δίσκο τους, και διάδοχο του Zeitgeist, με τίτλο "Oceania". O Billy Corgan δήλωσε ότι πλέον βρίσκει την διαδικασία κυκλοφορίας άλμπουμ μη σχετική με την εποχή αλλά απλώς τα συγκεκριμένα κομμάτια ταιριάζουν μαζί. Το tracklist του "Oceania" είναι το εξής:
'O/'
'Pale Horse'
'Panopticon'
'The Chimera'
'Four Winds Chime'
'Glissandra'
'Inkless'
'My Love Is Winter'
'Special K'
'Pinwheels'
'Oceania'
'Violet Rays'
'Quasar'
Όπως σέρφαρα στο διαδίκτυο έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του δημοσιογράφου Hamish MacBain για τους Radiohead. Η προσωπική μουσική μου άποψη για το συγκρότημα, είναι ότι πρόκειται για μια μπάντα με κάποιες πολύ καλές κυκλοφορίες, που όμως μετά από ένα σημείο δεν με εξέφραζαν, χωρίς να θέλω να πω ότι κυκλοφόρησαν κακούς δίσκους ή ότι κάποιοι από αυτούς μπορεί να μην ήταν πρωτοποριακοί. Εκεί όμως που έχω μία ένσταση, είναι με την εμπορική προσέγγιση του συγκροτήματος, και για αυτό το άρθρο του εν λόγω δημοσιογράφου με βρίσκει 100% σύμφωνο. Η δημοσίευση αυτή δέχθηκε πολλές επιθέσεις, οι περισσότερες από τις οποίες δεν προσπαθούσαν να απαντήσουν σε αυτό, αλλά βασίζονταν στο γεγονός ότι ο δημοσιογράφος δουλεύει σε μία "φυλλάδα" σαν την NME ώστε να θίξουν τον ίδιο. Για την ΝME και τα άλλα βρετανικά έντυπα έχω ξαναπεί ότι πιστεύω ότι θα έκαναν τα πάντα για να πουλήσουν ένα παραπάνω τεύχος. Αλλά μερικοί ξεχνούν ότι είναι τα ίδια τα έντυπα που αποθεώνουν τους Radiohead σε ότι και να κάνουν. Και αν θυμάμαι καλά η ίδια η ΝΜΕ βαθμολόγησε το τελευταίο άλμπουμ των Radiohead με 7 στα 10, το οποίο άλμπουμ θεωρείται από τους ίδιους τους οπαδούς του συγκροτήματος το χειρότερό τους. Άρα το κείμενο εκφράζει την άποψη του δημοσιογράφου και όχι του περιοδικού που δουλεύει. Το παραθέτω παρακάτω μιας και θεωρώ ότι είναι άξιο ανάγνωσης.
Here are some things that have been written about ‘The King Of Limbs’. Apparently “it feels timely – released just as the country protested the privatisation of its own forests, but also in tune with the turn of the year, buzzing with fresh life right on the cusp of the vernal equinox”. We’ve learnt that “it stops short intentionally, almost confrontationally, as if Radiohead are trying to ask a new kind of question about their music”. One publication was moved to call it “a radical reinvention that fuses timeless langour with post-modern darkness over towering ziggurat electronica”.
The last one of those is a spoof (not that you could tell) that ran in the week before the album landed, on Vice’s website. But it’s not like you’d have to look hard to find more beyond-parodic musings. Another tells us we can take Thom merely singing the line “Open your mouth wide” as “shorthand for the primal self-expression and un-tethered imaginative possibilities that remain the source of great art and music, and which exist in their purest form in the free jazz, folk idioms and experimentation for its own sake that Radiohead seem to be looking to for inspiration”.
But enough sniggering at over-analysis of Radiohead, fun as it is. The thing that all of these reviews have in common is that they all conclude that ‘The King Of Limbs’ is Radiohead treading water musically. All of them. Every single one. There are excuses made for this: maybe this is just “throat clearing” for other soon-to-come releases. It might be “an attempt to deliberately downsize expectations” (a claim that mirrors Spinal Tap manager Ian Faith’s claim in the film that his band’s “appeal is becoming more selective”). Pitchfork awarded the album 7.9 out of 10. 7.9! What is that, a hi-hat sound away from 8?
Bottom line: that tree? If Thom chainsawed it down and built a fence, it would collapse under the weight of bums perched on it. A couple of weeks after the dust has settled – and ‘The King Of Limbs’ is available as a ‘Man’-defying jewel-case CD in HMV – the simple truth is clear: Radiohead have made a crap album that no-one wants to say is crap. Or rather, no-one wants to believe the truth that the pioneering, sticking-it-to-the-man jig is up, and Radiohead are going to live out the rest of their existence putting out Flying Lotus/Four Tet impersonations. This is fine for them – why Liam G gets stick for putting out music that sounds a lot like the stuff he loves and they don’t is a gripe for another day – but what does it mean for everyone else out there? If the reviews of ‘The King Of Limbs’ show anything, it is that where Radiohead go, others will follow and believe, no matter what.
The ‘Radiohead Way’ has been taken as modus operandi by a generation. Thou shalt always be “innovative”. Thou shalt release thine records in an “innovative” fashion and not care about money or people taking it for free. Thou shalt hate The Man. So what happens when they’re not doing any of this anymore? When they’ve effectively cut the apron strings, have led people into a war, and are – as ‘The King Of Limbs’ suggests and its reviews hint at – ducking out of it entirely, with the intention of becoming just a band, who make music they like and sell it? To expand on an oft-repeated argument, Radiohead’s views on the music biz are more than simplistic and insulting. They’re dangerous. When you’ve had the luxury of a decade selling albums for £14.99 a pop, and the chance to take a couple of mil to headline V Festival, and encouraged people to ‘pay what they like’ for your album when your renegotiations with a (very) major label fail, it’s easy to go around saying the industry is evil/fucked, and for Ed O’Brien to make wildly ill-informed claims like, “You’ve got to license out more music, more Spotifys, more websites selling more music. You’ve got to make it slightly cheaper to get music in order to compete with peer-to-peers.” Here are the facts: no-one has been paid anything significant for Spotify plays. Ask the numerous bands who are perceived as being big – I’ll spare them the indignity of being named – but still work day jobs. Ed O’Brien wouldn’t know this, because a) he doesn’t really need to know, as his mortgage is covered by ‘OK Computer’; and b) he has clearly done zero research. Saying it is up to the evil multinationals to find a way of monetising music is utter bullshit. Their whole ‘Us Versus The Music Business Capitalists’ schtick is paper-thin rhetoric with zero basis in reality, and boils down to nothing more than a marketing gimmick to help them sell more copies of Radiohead albums. Double pack, with a photograph, extra track, a tacky badge, and the feeling you are taking on the corporate evil.
Another fact: everything Radiohead do is a marketing gimmick, and not a selfless leading of the way for younger bands to follow. The ‘pay what you like’ ‘In Rainbows’ scheme was good for them, getting yet more bloggers championing their subversive ways. But the money they lost would have been spent on marketing anyway. Asked in 2009 whether he thought the ‘honesty box’ scheme worked, Thom Yorke said: “Oh, yeah. It worked on two or three different levels. The first level is just sort of getting a point across that we wanted to get across about music being valuable.
"It also worked as a way of using the internet to promote your record, without having to use iTunes or Google or whatever. You rely on the fact that you know a lot of people want to hear it. You don’t want to have to go to the radio first and go through all that bullshit about ‘What’s the first single?’, you don’t want to have to go to the press. That was my thing, like, I am not giving it to the press two months early so they can tear it to shreds and destroy it for people before they’ve even heard it. And it worked on that level. And it also worked financially.” The key part there is: “rely on the fact you know a lot of people want to hear it”.
For everyone else with a brain, the biggest, most-looked-to band in England doing this was cheapening music, and massively accelerating the process of making being in a band full-time impossible. Why, ask music fans, should I pay full whack for a Horrors album when Radiohead – the saviours, the overlords – are giving theirs away for next to nothing? This at a time when it is crucial people realise that the bands they have only just started to love will simply not exist without financial support.
There is no way you can say that an honesty box scheme is a viable business plan for a new band nobody has yet heard of. Same thing with ‘The King Of Limbs’. It’s easy to stick a record out with no promotion for next to nothing when you’re Radiohead. But who else can get away with it? Radiohead, of course, are simply sticking to their boneheaded stance that “When the corporate industry dies it will be no great loss to the world”, that the internet is brilliant, and that glitchy laptop beats give you a moral high ground over people with guitars.
What they are certainly not doing is providing any answers – or going by the new album, any music – with any substance. If, for example, they had gone public with what went right and wrong with the honesty box thing, then talked about how they were going to improve it this time around, how it could work for others, then they would be heroes. But they don’t. They remain silent – read “enigmatic” – save for a few vacuous and incomprehensible – read “mysterious” – soundbites, because they know this is what people want from them, what guarantees more fawning analysis, and sells their records. Ever get the feeling you’ve been cheated?
Hamish MacBain
Μετά το "Into the Wild" του 2007 ο θεός Eddie Vedder (αδυναμίες είναι αυτές τι να κάνουμε;) κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Ukulele Songs". Η φωνή είναι εκεί αλλά η μουσική δεν θυμίζει Pearl Jam. Η κυκλοφορία αποτελείται από νέα τραγούδια και διασκευές εκτελεσμένες με το παραδοσιακό όργανο ukulele παρόλα αυτά τα κομμάτια μόνο άδεια από συναίσθημα δεν είναι. Στο δίσκο συμμετέχει η Cat Power και ο Glen Hansard των Swell Season. Το πλήρες tracklist είναι:
'Can’t Keep'
'Sleeping By Myself'
'Without You'
'More Than You Know'
'Goodbye'
'Broken Heart'
'Satellite'
'Longing To Belong'
'Hey Fahkah'
'You’re True'
'Lights Today'
'Sleepless Nights'
'Once In Awhile'
'Waving Palms'
'Tonight You Belong To Me'
'Dream A Little Dream'
Δείτε παρακάτω τα δύο βίντεο που έχουν κυκλοφορήσει από το "Ukulele Songs" για να πάρετε μια γεύση.
Eddie Vedder "Longing To Belong" :
Eddie Vedder "Can't Keep" :
Επίσης στις 21 Μαΐου κυκλοφόρησε ένα DVD, με τίτλο "Water on the Road", με υλικό από δύο ζωντανές εμφανίσεις του στην Washington από τη solo περιοδεία του το 2008.
Ολοκληρώθηκε λοιπόν το line-up του Ejekt με την προσθήκη των Blackfield και των δικών μας Baby Guru. Η αλήθεια είναι ότι μετά την ανακοίνωση των The Vaccines περίμενα κάτι καλύτερο ή ίσως κάτι περισσότερο. Δεν έχω πρόθεση να μειώσω την αξία των δυο συγκροτημάτων που συμπλήρωσαν το line-up, μιας και πρόκειται για αρκετά αξιόλογες μπάντες(ιδιαίτερα για τους Baby Guru οι οποίοι είναι ένα πολύ ελπιδοφόρο ελληνικό συγκρότημα), αλλά είχα συνηθίσει από τους υπεύθυνους του συγκεκριμένου φεστιβάλ να προσφέρουν το κάτι παραπάνω σε σχέση με τα άλλα μεγάλα εγχώρια φεστιβάλ (ονόματα δεν λέμε) που κινούνται με γνώμονα τη σιγουριά, το αναμάσημα ή ακόμα και την αρπαχτή. Δεν πειράζει όμως, του χρόνου...