Αναμφίβολα οι τρεις πρώτοι δίσκοι των Editors βρήκαν τεράστια ανταπόκριση και αγαπήθηκαν από πάρα πολύ κόσμο. Από εκεί και πέρα και μετά τη φυγή του κιθαρίστα Chris Urbanowicz, φάνηκαν λίγο αποπροσανατολισμένοι μουσικά. Μπορεί το τέταρτο άλμπουμ τους με τίτλο "The Weight Of Your Love", παρά τις όποιες καλές στιγμές του, να δίχασε τους φίλους της μπάντας, αλλά το "In Dream" που το ακολούθησε το 2015 τους ξαναέβαλε δυναμικά στο προσκήνιο, μιας και ήταν μια εξαιρετική κυκλοφορία. Το φετινό "Violence" αποτελεί τον τρίτο δίσκο με το νέο line-up και έρχεται να επιβεβαιώσει τη νέα και διαφορετική μουσική πορεία που έχουν χαράξει οι Editors. Οπότε και οι συχνές συγκρίσεις μέχρι σήμερα με τις πρώτες τους δουλειές έχουν όλο και λιγότερο σημασία, αφού είναι σαν να μιλάμε για μια νέα μπάντα πλέον.

Ο δίσκος ανοίγει με δυο από τα τρία κομμάτια που είχαν παρουσιάσει οι Editors πέρσι στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Αρχικά το "Cold" θα μπορούσε άνετα να αποτελεί μια από τις καλύτερες στιγμές του "In Dream". Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως όλου του άλμπουμ, έρχεται με το "Hallelujah (So Low)", ένα κομμάτι που με είχε κερδίσει από την πρώιμη live εκδοχή του. Στουντιακά έχει ακόμα πιο ένταση (σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η εξαιρετική παραγωγή του Benjamin John Power - Fuck Buttons, Blanck Mass), με το κιθαριστικό ξέσπασμα του ρεφρέν να είναι ισοπεδωτικό και να αποτελεί από τα πιο διαφορετικά κομμάτια που έχει παρουσιάσει το σχήμα. Το τρίτο γνωστό κομμάτι από τις πρόσφατες συναυλίες τους, είναι το πολύ αξιόλογο πρώτο single "Magazine", που μπορεί να γράφτηκε πριν την αποχώρηση του Urbanowicz, αλλά πλέον είναι προσαρμοσμένο στα τωρινά μουσικά δεδομένα των Editors. 

Επίσης γνωστό εδώ και πολλά χρόνια είναι το Coldplay-ικό "No Sound But The Wind", που μπορεί να αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια της μπάντας, αλλά η στούντιο εκδοχή του δεν καταφέρνει να με συνεπάρει όπως η εκτέλεσή του στο Rock Werchter του 2010 (χωρίς αυτό να μειώνει το απίστευτο αυτό τραγούδι). Στις καλές στιγμές του "Violence" θα συμπεριελάμβανα το 80s synthpop ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, που θα μπορούσα να φανταστώ να αποκτά house αλλά και ebm remixes, το χορευτικό "Nothingness", που μπορεί να θυμίζει Chvrches αλλά λειτουργεί φανταστικά, όπως και το ατμοσφαιρικό κλείσιμο του "Belong". Τα "Darkness At The Door" και "Counting Spooks" είναι λίγο αδιάφορα, ή αρκετά "εύκολα" για το γκρουπ και μάλλον θα προτιμούσα να τα ξεχάσω.

Συνολικά το "Violence" μπορεί να μην φέρνει τόσα νέα στοιχεία και να ακούγεται σαν μια συνέχεια του "In Dream", αλλά αν το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό, όπως είναι αυτό στο μεγαλύτερο μέρος του, με αφήνει κάτι παραπάνω από ικανοποιημένο. Θα περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη δουλειά τους για να διαπιστώσω, αν οι Editors με το άλμπουμ αυτό έκλεισαν έναν κύκλο ή έκαναν απλώς ένα ακόμα βήμα προς τη νέα τους μουσική κατεύθυνση.

Βαθμολογία: 8 / 10