Best of 2013: Διεθνή Άλμπουμ No. 01 - 10 / EPs / Συναυλίες / Απογοητεύσεις
Beastmilk Φεβρουαρίου 23, 2014
Το 2013 μπορεί σίγουρα να χαρακτηριστεί ως η χρονιά των μεγάλων δισκογραφικών επιστροφών, με ονόματα όπως ο David Bowie και οι My Bloody Valentine να κυκλοφορούν δουλειές μετά από πολλά χρόνια αναμονής, αλλά και πολλά βαριά χαρτιά της μουσικής βιομηχανίας όπως οι Arcade Fire, Queens Of The Stone Age, Alice In Chains και οι Arctic Monkeys να παρουσιάζουν τους νέους τους δίσκους. Επίσης, μετά την αναβίωση του garage, post-punk, new wave, shoegaze, dream pop και δεν ξέρω τι άλλο, πέρσι ήταν η χρονιά που η ψυχεδέλεια είχε την τιμητική της (αν και έχει αρχίσει αρκετά νωρίτερα). Παρόλο που δεν είμαι πολύ φίλος του είδους, άκουσα κάποιες αξιόλογες προσπάθειες, αλλά παραλίγο να ξεχάσω τι εστί ψυχεδελικό rock μιας και οτιδήποτε λίγο πιο "φευγάτο" ή που δεν κόλλαγε ακριβώς κάτω από ένα χαρακτηρισμό, αποκτούσε και μια psych ταμπέλα. Οι δέκα κορυφαίες δουλειές που άκουσα μέσα στο 2013 είναι:
No.10 Beastmilk - Climax (Svart Records): Κάπως έτσι θα ακούγονταν οι Iceage αν διασκεύαζαν The Cramps, δανειζόμενοι στοιχεία από Type O Negative. Και με φωνητικά κάπου ανάμεσα σε Eldritch και Danzig, το ντεμπούτο των Beastmilk από την Svart Records προσφέρει κάποια από τα πιο απολαυστικά δισκογραφικά 40άλεπτα της χρονιάς.
Ακούστε: "Love in a Cold World", "Genocidal Crush"
No.09 Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records): Λίγοι ξέρουν να γράφουν τόσο αξιόλογους pop δίσκους όπως οι Σκωτσέζοι, και με το "Right Thoughts, Right Words, Right Action" το αποδεικνύουν περίτρανα. Διαβάστε την άποψή μου για τον φετινό δίσκο των Franz Ferdinand εδώ.
Ακούστε: "Treason! Animals", "Evil Eye"
No.08 Arcade Fire - Reflektor (Merge Records): Μπορεί κάποιοι να απογοητεύτηκαν από την τελευταία δισκογραφική προσπάθεια των Arcade Fire μιας και δεν κατάφερε να προκαλέσει τον ίδιο ενθουσιασμό με προηγούμενες δουλειές τους, αλλά το "Reflektor" (album review), με τις όποιες αδυναμίες του, είναι ένας πολύ καλός δίσκος.
Ακούστε: "Joan Of Arc", "Reflektor"
No.07 The National - Trouble Will Find Me (4AD): Μπορεί η συνταγή να είναι γνωστή και δοκιμασμένη, αλλά αυτό δεν μειώνει άλλο ένα εξαιρετικό δισκογραφικό αποτέλεσμα από τους The National με το "Trouble Will Find Me" να συνεχίζει μια σειρά, κλασσικών πλέον στο είδος, άλμπουμ. Μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ.
Ακούστε: "Graceless", "Sea of Love"
No.06 Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away (Bad Seed Ltd): Το "Push The Sky Away" είναι ίσως ο,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει ο Αυστραλός, τουλάχιστον εδώ και μια δεκαετία ακολουθώντας μια πιο less is more λογική, ενώ η φυγή του Mick Harvey φαίνεται να μην έχει επηρεάσει το σχήμα. Διαβάστε περισσότερα...
Ακούστε: "Jubilee Street", "Mermaids"
No.05 Savages - Silence Yourself (Matador): Οι Savages είναι από τις λίγες μπάντες που με το ντεμπούτο τους δικαιολόγησαν πλήρως τον θόρυβο γύρω από το όνομα τους πριν από αυτό. Δεν είναι η 80s post-punk νοσταλγία, ούτε τα κομμάτια που το κάνουν να ξεχωρίζει, αλλά η απίστευτη ενέργεια που βγάζει το "Silence Yourself" (album review) από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
No.04 Weekend - Jinx (Slumberland Records): Δεν αποδείχτηκε και πολύ δύσκολος, ο δεύτερος δίσκος για τους Weekend, μιας και το "Jinx" (album review) παρέχει μεγαλύτερη ποικιλία αλλά και αποτελεί μια πιο ολοκληρωμένη μουσική πρόταση από το "Sports". Μπορείτε να διαβάσετε για την ζωντανή εμφάνιση των Weekend στην Αθήνα εδώ.
Ακούστε: "Oubliete", "It's Alright"
No.03 Pearl Jam - Lightning Bolt (Monkeywrench Records): Μπορεί το "Lightning Bolt" να αποτελεί το δέκατο άλμπουμ των Pearl Jam, αλλά βγάζει τόση ενέργεια σαν να πρόκειται για δίσκο μιας νέας μπάντας. Disco ή r&b στοιχεία δεν θα βρει κανείς εδώ και σίγουρα δεν σηματοδοτεί καμιά ηχητική αλλαγή, αλλά με τον κορυφαίο frontman των τουλάχιστον τελευταίων 20 χρόνων, το γκρουπ από το Σιάτλ μας χαρίζει άλλο ένα καταπληκτικό δίσκο (δουλειά που αναδείχτηκε ως κορυφαία για το 2013 από ψηφοφορία του blog).
Ακούστε: "Swallowed Whole", "Mind Your Manners"
No.02 White Lies - Big TV (Fiction): Μπορεί οι White Lies να θεωρούνται άλλο ένα 80s νοσταλγικό σχήμα, αλλά έχουν καθαρά αναγνωρίσιμο ήχο και ένα μοναδικό τρόπο να ενσωματώνουν στην μουσική τους γνώριμους ήχους του παρελθόντος. Με τον τρίτο τους δίσκο πλησιάζουν, όσο σχεδόν κανείς άλλος φέτος, σε μια τέλεια ποπ δουλειά. Διαβάστε την γνώμη μου για το "Big TV" εδώ αλλά για την πρόσφατη ζωντανή εμφάνισή τους στο Λονδίνο εδώ.
Ακούστε: "First Time Caller", "Mother Tongue"
No.01 Woodkid - The Golden Age (Green United Music): Ο Γάλλος Yoann Lemoine, ή αλλιώς Woodkid, σκηνοθετεί ένα ανεπανάληπτο μουσικό ταξίδι κινηματογραφικών διαστάσεων. Με επιρροές από συνθέτες scores όπως ο Clint Mansell, απευθυνόμενος όμως σε ποπ ακροατήρια, ντύνει ηχητικά ιδανικά κόσμους σαν αυτούς που θα ταίριαζαν στους αντίστοιχους ενός Neil Gaiman.
Ακούστε: "The Golden Age", "Run Boy Run"
Πέρα όμως από τα πολύ αξιόλογα άλμπουμ ξεχώρισα και αρκετές ενδιαφέρουσες μίνι κυκλοφορίες. Για παράδειγμα αν οι Cold Cave είχαν παρουσιάσει όλα τα περσινά EPs/ singles σε μια ολοκληρωμένη δουλειά, σίγουρα αυτή θα ήταν μέσα στις καλύτερες μου, για την περσινή χρονιά. Τα 10 κορυφαία EPs που άκουσα μέσα στο 2013 είναι:
No.10 A Place to Bury Strangers - Strange Moon (Dead Oceans)
No.07 Parquet Courts - Tally All the Things That You Broke (What’s Your Rupture?)
No.06 Dream Affair - From Now On (Hand Drawn Dracula)
No.03 Frank (Just Frank) - Freres D'Armes (Hidden Treasure Music)
No.02 Death Of Lovers - Buried Under A World Of Roses (Deathwish Inc.)
No.01 Cold Cave – Oceans With No End (Deathwish Inc.)
Οι 5 καλύτερες συναυλίες που παρακολούθησα μέσα στη χρονιά είναι:
No.05 Weekend - Six D.o.g.s, 29.11.13 (live review)
No.04 Pet Shop Boys - Πλατεία Νερού, 16.07.13 (live review)
No.03 Swans - Fuzz Club, 17.05.13 (live review)
No.02 Light Asylum - DeathDisco, 26.05.13 (live review)
No.01 The Soft Moon - Gagarin205, 05.04.13 (live review)
Οι 10 δίσκοι που με απογοήτευσαν περισσότερο μέσα το 2013 είναι:
No.10 Editors - The Weight Of Your Love (PIAS): Μεγάλη υπόθεση τελικά η φυγή του Chris Urbanowicz...(album review)
No.09 Empire of The Sun - Ice on the Dune (Capitol): Αν και υπάρχουν όλα τα εντυπωσιακά ηχητικά στοιχεία του ντεμπούτου τους, λείπουν τα καλά κομμάτια.
No.08 The Strokes - Comedown Machine (RCA): Προσπαθούν να κάνουν κάτι διαφορετικό, αλλά δεν τους βγαίνει
No.07 The Fratellis - We Need Medicine (BMG): Μάλλον όποιος ακούσει τον δίσκο θα χρειαστεί φάρμακα
No.06 The Pigeon Detectives - We Met At Sea (Cooking Vinyl): Με διαφορά η χειρότερη κυκλοφορία τους
No.05 Johnny Borrell - Borrell 1 (Universal): O Borrell συνεχίζει την καθοδική πορεία των Razorlight
No.04 Tribes - Wish To Scream (Island): Άλλη μια μεγάλη βρετανική ελπίδα που απογοητεύει
No.03 Cansei de Ser Sexy – Planta (SQE): Απλά ανέμπνευστο και ξεπερασμένο
No.02 The Airborne Toxic Event - Such Hot Blood (Island): Γνώριμοι της λίστας που χειροτερεύουν με κάθε τους προσπάθεια
No.01 Placebo - Loud Like Love (Universal): Οι Placebo αποτέλεσαν ένα από τα κολλήματα μου προς τα τέλη των 90s, με μια ιδιαίτερα αξιοπρεπή πορεία μέχρι και το "Meds" του 2006, αλλά με άλμπουμ σαν αυτό (με κομμάτια όπως το "Too Many Friends") και το "Battle for the Sun" του 2009 την έχουν καπαρωμένη τη συγκεκριμένη θέση στη λίστα μου
.jpg)
