Όλο και περισσότερα συγκροτήματα κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια τα άλμπουμ τους τον Ιανουάριο. Το γιατί είναι απλό. Με το σύνολο των μεγάλων κυκλοφοριών που έχει μείνει για το τέλος της χρονιάς, να κυκλοφορεί τα Χριστούγεννα ή λίγο πριν, είναι αρκετά πιο εύκολο κάποιος δίσκος που κυκλοφορεί τον Ιανουάριο να βρεθεί ψηλά στα charts και να λάβει την αντίστοιχη προβολή. Μια συνταγή που έχουν δοκιμάσει με επιτυχία παλαιότερα οι Arctic Monkeys, White Lies (όχι ότι και οι δυο μπάντες ή και άλλοι που το δοκίμασαν, δεν το άξιζαν φυσικά) με την οποία βρέθηκαν στην κορυφή των βρετανικών charts, και ακολουθούν και οι The Maccabees με ένα αξιοπρεπές άλμπουμ το "Given To The Wild". Η αλήθεια είναι ότι το προηγούμενο τους άλμπουμ “Wall Of Arms” το άκουσα αρκετά. Η εξέλιξή τους σε αυτό μου θυμίζει πολύ αυτή των The Horrors, από τον “Primary Colours” στο “Skying”. Δεν ξέρω αν θα το χαρακτήριζα πιο ώριμο αλλά σίγουρα δεν είναι δίσκος που έχει 2,3 καλά κομμάτια αλλά ακούγεται σαν ένα ομοιογενές σύνολο χωρίς να κουράζει. Φυσικά θα ξεχώριζα το “Forever I’ve Known” που κλιμακώνεται αλλάζοντας διαθέσεις και αποτελεί και μια από τις καλύτερες συνθέσεις της καριέρας τους, αλλά και το “Pelican” που ήταν το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε από το δίσκο όπως και το "Ayla". Έχουν ενσωματώσει στοιχεία από μπάντες όπως οι Wild Beasts, οι Arcade Fire ή ακόμα και οι Coldplay. Ραδιοφωνικά χιτάκια στο "Given To The Wild" δεν υπάρχουν. Εννοείται ότι αυτό δεν είναι αρνητικό. Πρόκειται για ένα μελωδικό άλμπουμ, που ακούγεται ολόκληρο ευχάριστα αλλά πιστεύω ότι δεν έχει εκείνα τα στοιχεία που θα βοηθούσε τους The Maccabees να κάνουν το βήμα παραπέρα που ίσως ονειρεύονταν με αυτήν τη κυκλοφορία.