Στα 2 χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία του ομώνυμου πρώτου τους δίσκου (έναν από τους καλύτερους δίσκους εκείνης της χρονιάς) οι O. Children αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα, αλλά στις 28 Μαΐου μας παρέδωσαν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "Apnea". Στο δίσκο αυτό το συγκρότημα, χωρίς να εγκαταλείπει την goth αισθητική, ακολουθεί μια πιο "φωτεινή" προσέγγιση (και δεν εννοώ απαραιτήτως στιχουρικά), σε σχέση με τον προκάτοχο του και αυτό είναι εμφανές σε κομμάτια όπως το "Yours To You"(το οποίο μου φάνηκε το πιο αδιάφορο κομμάτι του άλμπουμ) και στο synth "H8 City", ενώ αντιθέτως αυτό λειτουργεί σε κομμάτια όπως το "I Know (You Love Me)" (απλά κομματάρα). Ευδιάκριτα singles όπως τα "Ruins" και "Dead Disco Dancer" δεν υπάρχουν ενώ, κυριαρχούν οι mid-tempo ταχύτητες, χωρίς κάποιο από τα δυο να είναι αρνητικό μιας και εδώ υπάρχουν κάποια από τα πιο ωραία κομμάτια που έγραψε η μπάντα, ενώ παράλληλα φανερώνει και διάθεση πειραματισμού, όπως φαίνεται στο garagιάδικο "PT Cruiser" και στο "Swim" με τις stoner πινελιές. Φυσικά, οι 80s post-punk επιρροές παραμένουν και αποκαλύπτονται από το πρώτο κομμάτι, στο ατμοσφαιρικό "Holy Wood". Ακολουθούν τα "The Realest" και "Red Like Fire" (από τα καλύτερα κομμάτια που άκουσα φέτος), τα οποία και θεωρώ τα highlights του "Apnea". Γενικά, τα πρώτα τρία τα άκουσα αρκετές φορές στο repeat προτού προχωρήσω στο επόμενο κομμάτι. Το ίδιο έπαθα και με τα τρία τελευταία τραγούδια του άλμπουμ "Swim", "Solid Eyes" και "Chimera". Το συγκρότημα εδώ διαμορφώνει τον ήχο του ενώ, ακούγεται πιο ώριμο και σίγουρο, με αποτέλεσμα ο "δεύτερος δύσκολος δίσκος" να μην αποδεικνύεται και τόσο δύσκολος για τους O. Children.

Βαθμολογία : 8 / 10