mountfabric.com





wearepins.co.uk








musicalpatterns.com

Η συναυλία του Morrissey πλησιάζει(16 Ιουλίου) και η ανακοίνωση του support δεν αποτέλεσε έκπληξη. Η Kristeen Young έχει εμφανιστεί αρκετές φορές ως support στον Morrissey, μιας και αποτελεί προσωπική επιλογή του τελευταίου, ενώ στο παρελθόν έχει συνεργαστεί και με τον David Bowie. Δεν αποτελεί ακριβώς solo act, αλλά συνεργασία της Young(φωνητικά/ πλήκτρα) με τον ντράμερ Jeff White.

Κάθε τους εμφάνιση αποτελεί και μια κατάθεση ψυχής, μαγεύοντας με τις περίτεχνα πλεγμένες μουσικές τους ιστορίες τους παλιούς και νέους οπαδούς τους. Δυόμιση χρόνια μετά την τελευταία τους -καθηλωτική κατά τον Τύπο και κοινό- επίσκεψη στα ελληνικά εδάφη, οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού Wovenhand επιστρέφουν για να μας διηγηθούν τις μοναδικές σκοτεινές ιστορίες τους.

Το φετινό Ejekt Festival είχε ένα αρκετά καλό line-up, αλλά πιστεύω ότι η πλειοψηφία του κόσμου πήγε για ένα συγκρότημα: τους Kasabian. Αλλά, ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Αν και ήθελα να παρακολουθήσω τους Έλληνες Wheatman, δυστυχώς δεν τα κατάφερα, μιας και έφτασα λίγο πριν τις έξι. Εκείνη την ώρα εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Customs, με το ίσως πιο γνωστό κομμάτι τους, το "Justine".



Παρόλο που ο ήχος τους θυμίζει πολύ αυτόν των Interpol, θεωρώ ότι είναι ένα από τα αξιόλογα συγκροτήματα του post-punk revival χώρου, μιας και έχουν τα κομμάτια να το υποστηρίξουν. Ήταν ορεξάτοι, αλλά ίσως η ώρα με τον ήλιο να τους βαράει, ο όχι τόσο καλός ήχος, καθώς και το κουστουμαρισμένο στυλ που επέλεξαν οι Βέλγοι για τέτοιο καιρό, να μην τους βοήθησε να δώσουν το κάτι παραπάνω. Πάντως, έπαιξαν όλες τις "επιτυχίες" τους από τον πρώτο τους δίσκο "Enter The Characters", όπως τα "Shut Up, Narcissus", "The Matador" και "Rex", αλλά και από τον δεύτερο "Harlequins Of Love", με τα "Your Roses", "Velvet Love" να ξεχωρίζουν, κλείνοντας με το ίσως καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ, το Cur-ικό "Harlequins".

Customs - "Harlequins" live at Ejekt Festival:








Επόμενοι εμφανίστηκαν οι Band Of Skulls, έχοντας κυκλοφορήσει φέτος τον καλύτερο τους δίσκο, με τίτλο "Sweet Sour". Βγήκαν με το ομώνυμο κομμάτι και το blues/ garage rock τους βρήκε αμέσως ανταπόκριση στον κόσμο αν και φάνηκε ότι μεγάλο μέρος από αυτό δεν είχε προηγουμένως επαφή με το υλικό τους. Στα 50 λεπτά που βρέθηκαν στη σκηνή έπαιξαν κομμάτια και από τους δύο δίσκους τους, αλλά περισσότερος θόρυβος έγινε με τα πιο γνωστά τους "Death by Diamonds and Pearls", "I Know What I Am", "Bruises", αν και κορυφαία στιγμή για μένα ήταν το "You're Not Pretty But You Got It Goin' On". Το δικό μου συμπέρασμα ήταν ότι οι Άγγλοι ακούγονται πολύ καλύτερα live από ότι στους δίσκους τους. Είχαν ένταση, δυνατό και γεμάτο ήχο και έκλεισαν ιδανικά με το "Impossible".

Setlist:

1.Sweet Sour
2.Lies
3.Patterns
4.Fires
5.Bruises
6.Hollywood Bowl
7.I know what I am
8.The Devil takes care of his own
9.You're not pretty but you've got it going on
10.Light of the morning
11.Death by diamonds & pearls
12.Impossible

Band Of Skulls - "You're Not Pretty But You Got it Going On" live at Ejekt Festival:









Ο Miles Kane έχει γίνει περισσότερο γνωστός σαν το κολλητάρι του Alex Turner των Arctic Monkeys, για τους The Rascals, αλλά κυρίως για την συμμετοχή του στους Last Shadow Puppets(με τον Alex Turner). Δεν είναι τυχαίο που ήταν support των Kasabian στο μεγαλύτερο μέρος της Velociraptor Tour. Ξεκίνησε με τα "Rearrange" και "Kingcrawler" από το περσινό "Colour of the Trap", ένα αξιόλογο δείγμα κλασσικής βρετανικής pop μουσικής. Με ενέργεια, poser-ιές που θυμίζουν Paul Weller, και καλή επικοινωνία με τον κόσμο, άφησε καλές εντυπώσεις, κερδίζοντας και το sing along στην μεγαλύτερη επιτυχία του "Come Closer" που άφησε για κλείσιμο.

Setlist:

1.Re-arrange
2.Kingcrawler
3.Better Left
4.Invisible
5.First Of My Kind
6.Telepathy
7.My Fantasy
8.Quicksand
9.Looking Out My Window (Tom Jones cover)
10.Colour Of The Trap
11.Counting Down The Days
12.Inhaler
13.Come Closer

Miles Kane - "Inhaler" live at Ejekt Festival:








Η εμφάνιση των James που μας έχουν επισκεφτεί ουκ ολίγες φορές μου φάνηκε άνευρη, άχρωμη, χωρίς κανέναν ενθουσιασμό από την μεριά της μπάντας και στην καλύτερη απλώς αδιάφορη. Το ίδιο μέτρια ήταν και η ανταπόκριση του κόσμου κάτι το οποίο μπορεί να οφείλεται στην επανάληψη του ίδιου έργου από τις πολλαπλές επισκέψεις που έχουν πραγματοποιήσει στην χώρα μας ή απλώς στον κακό ήχο. Πάντως, έπαιξαν όλα τα χιτάκια τους "Say Something", "Sometimes", "Laid", "Getting Away With It (All Messed Up)", "Sit Down" και "Senorita". Οφείλω να ομολογήσω ότι ποτέ δεν μου ήμουν μεγάλος φαν του συγκροτήματος, οπότε η παρέα του Tim Booth ήταν ένα ιδιαίτερα βαρετό διάλειμμα πριν τους Kasabian. Δηλαδή, κατάλληλη ώρα για ξεκούραση και σουβλάκια.



Λίγο μετά τις 12 και οι πάνω από 10.000 που ήταν στην Πλατεία Νερού βρέθηκαν στο πόδι με την εμφάνιση των Kasabian στη σκηνή και το "Days Are Forgotten". Ακολούθησαν τα "Shoot The Runner" και "Velociraptor" και γρήγορα όλοι αντιλήφθηκαν γιατί οι Βρετανοί από το Leicester θεωρούνται μια από τις καλύτερες live μπάντες. Το setlist τους, το οποίο ήταν παρόμοιο με αυτό όλης της Velociraptor περιοδείας, είναι καλά μελετημένο και δεν έκανε πουθενά κοιλιά, αλλά και πάλι πώς να γίνει αυτό με κομμάτια όπως τα "Underdog", "Take Aim"(που τραγουδάει ο κιθαρίστας Sergio Pizzorno), "Club Foot", "Re-wired" ή το "Empire" (θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο το setlist τους). Άλλωστε, καθένα από τα κομμάτια θα αποτελούσαν τα καλύτερα single για τα περισσότερα βρετανικά συγκροτήματα. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει και το "Misirlou" που το συνδέουν πάντα με το "Fast Fuse". Η χημεία του Tom Meighan και του Pizzorno είναι απλά φανταστική. Έπαιξαν με το κοινό και αφού το ξεσήκωσαν, αυτό με τη σειρά του ανταποκρίθηκε πλήρως. Γενικότερα, έδωσαν μια αξέχαστη συναυλία. Έκλεισαν το κυρίως σετ τους με το "L.S.F", με τον κόσμο να το συνεχίζει με το κλασσικό "la-la-la" sing-along, ενώ στο encore μας αποτελείωσαν με τα "Switchblade Smiles", "Vlad the Impaler" και "Fire" με τον ανάλογο χαμό να συνεχίζεται. Ο Tom μας αποχαιρέτησε σε μια πολύ όμορφη στιγμή τραγουδώντας a capella το "She Loves You" των Beatles. Ένα πραγματικά υψηλού επιπέδου live από ένα κορυφαίο συγκρότημα.


Προσωπικά, δεν μου ήταν έκπληξη η εμφάνιση των Kasabian μιας είχα την τύχη να τους παρακολουθήσω και στο Λονδίνο, με τις ηχητικές αλλά και σκηνικές διαφορές να είναι τεράστιες. Αλλά, από την άλλη δεν είναι ότι έχουμε και χώρους τύπου Millennium Dome. Αξίζουν συγχαρητήρια στην Detox που έφερε το συγκρότημα στην Ελλάδα και πραγματοποίησε μια άκρως πετυχημένη βραδιά. Αν έλειπε και το σιγουράκι των James για να μην χαθεί κανένα εισιτήριο θα ήταν καλύτερα. Αλλά, για να μην γκρινιάζω, ήταν μια πολύ καλή διοργάνωση(αν και περισσότεροι χώροι υπό σκιά δεν θα με χάλαγαν), με αξιόλογο line-up και μακάρι να έρθουν στο μέλλον και αντίστοιχα ονόματα, γιατί ανταπόκριση από μεριάς κόσμου υπήρξε και μάλιστα μεγάλη. Άνετα το συναυλιακό γεγονός του 2012. Yes, we felt it coming...

Setlist:

1.Days Are Forgotten
2.Shoot The Runner
3.Velociraptor!
4.Underdog
5.Where Did All the Love Go?
6.Let's Roll Just Like We Used To
7.I.D.
8.Take Aim
9.Club Foot
10.Re‐Wired
11.Empire
12.Fast Fuse / Misirlou
13.Goodbye Kiss
14.L.S.F. (Lost Souls Forever)

Encore:

15.Switchblade Smiles
16.Vlad the Impaler
17.Fire

Οι folk-punkers Flogging Molly έρχονται στην χώρα μας για δυο εμφανίσεις στις 28 και 29 Αυγούστου σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα. Το συγκρότημα το είχα δει πριν μερικά χρόνια στο Rockwave Festival, και αυτό που έχω να πω είναι ότι ξέρουν πως να δίνουν ένα δυνατό live και να ξεσηκώνουν το κόσμο.