H Frankie Rose έχει υπάρξει μέλος των Crystal Stilts, Vivian Girls και Dum Dum Girls, και πέρσι κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ της ("Interstellar"), μια δουλειά που ακροβατούσε ηχητικά μεταξύ new wave και dream pop. Το "Sorrow" είναι πρώτο single από τον επερχόμενο τρίτο δίσκο της Rose με τίτλο "Herein Wild", ο οποίος αναμένεται στις 24 Σεπτεμβρίου από την Fat Possum. Ακούστε το παρακάτω:

"Airport" ονομάζεται το τρίτο άλμπουμ των Liebe και από την Δευτέρα θα είναι διαθέσιμο ηλεκτρονικά μέσω iTunes and Beatport, όπως και από επιλεγμένα δισκοπωλεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το electro pop συγκρότημα από την Θεσσαλονίκη είχε παρουσιάσει πέρσι το "Somewhere Ιn Τime", μια πολύ αξιόλογη συλλογή 13 κομματιών που πρόβαλαν περήφανα τις 80s - new wave επιρροές τους. Ακούστε το πρώτο single, "The Distance", από τον επερχόμενο δίσκο των Liebe, που κυκλοφορεί από την Hawaii Records, παρακάτω:

Ακούστε ολόκληρο το "Airport" εδώ.

Οι Pearl Jam ανακοίνωσαν το tracklist του νέου τους άλμπουμ "Lightning Bolt" που κυκλοφορεί τον Οκτωβρίου. Το πρώτο single, το ορμητικό "Mind Your Manners", το ακούμε από τον Ιούλιο, ενώ τον ίδιο μήνα το συγκρότημα από το Σιάτλ είχε αποκαλύψει ζωντανά άλλα δυο νέα κομμάτια, τα "Lightning Bolt" και "Future Days". Η μπάντα επίσης δηλώνει επίσης, ενθουσιασμένη με το artwork του νέου δίσκου, όπως φαίνεται και από το σημείωμα του Jeff Ament που αφορά τον Don Pendleton. Το tracklist του "Lightning Bolt" είναι:

1. Getaway

2. Mind Your Manners

3. My Father's Son

4. Sirens

5. Lightning Bolt

6. Infallible

7. Pendulum

8. Swallowed Whole

9. Let The Records Play

10. Sleeping By Myself

11. Yellow Moon

12. Future Days 

Με το "Big TV", οι White Lies έρχονται να δικαιώσουν τις μεγάλες προσδοκίες που δημιούργησε το καταπληκτικό ντεμπούτο τους το 2009. Όχι ότι το "Ritual" ήταν κακό (μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ), αλλά ήταν τόσο αγχωμένοι να αποτινάξουν τις επιρροές που τους απέδιδαν από μπάντες όπως οι Interpol και οι Joy Division, όπως άλλωστε παραδέχτηκαν και οι ίδιοι σε πρόσφατη συνέντευξή τους, που πιστεύω ότι τους οδήγησε σε ηχητικά μονοπάτια που δεν τους αντιπροσώπευαν και στην τελική δεν τους ταίριαζαν κιόλας. Εδώ φανερώνεται ότι το συγκρότημα έχει αποδεχτεί τις αναφορές αυτές ως στοιχεία του DΝΑ του ως μπάντα, με το "Big TV" να κινείται στις σκοτεινές ατμόσφαιρες του "To Lose My Life", χωρίς να χάνει την πιο pop ευαισθησία του μεγαλεπήβολου "Ritual". Και αυτό είναι φανερό από το πρώτο ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, μια από τις πιο ηλεκτρονικές στιγμές της κυκλοφορίας, οι οποίες πάντως είναι αρκετά μειωμένες. 

Οι White Lies αποφάσισαν να παρουσιάσουν ένα concept δίσκο, και να διηγηθούν την ιστορία μιας κοπέλας που αφήνει μια επαρχιακή περιοχή για χάρη μιας μεγαλούπολης, με τα προβλήματα στη σχέση της που συνοδεύουν μια τέτοια απόφαση, ενώ παράλληλα ανακαλύπτει ότι ο πατέρας της δουλεύει σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Πέρα από το ότι βοηθάει τον ακροατή να αντιληφθεί το άλμπουμ σαν σύνολο (σε αυτό παίζει ρόλο και το άψογο tracklist που κυλάει σαν ένα ιδανικό mixtape), αποτελεί και την καλύτερη δουλειά τους, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο τομέα, με αποκορύφωση το τελευταίο κομμάτι "Goldmine". Ο δίσκος δείχνει να βασίζεται στο δυνατό κορμό των "First Time Caller" -μια από τις καλύτερες συνθέσεις που έχει παρουσιάσει η μπάντα-, "Mother Tongue" και "Getting Even" (διαθέσιμο για δωρεάν κατέβασμα), όμως στην πραγματικότητα με κομμάτια όπως τα "Big TV", "Tricky To Love" και το μαγικό "Change" (που όχι δεν είναι το "Atmosphere" των White Lies μιας και κάτι τέτοιο αποτελεί την εύκολη αναφορά), οι στιγμές που υπολείπεται το "Big TV" είναι ελάχιστες. Ίσως σε αυτές να ανήκουν το πρώτο single "There Goes Our Love Again" και το "Be Your Man" - χωρίς να λέω ότι πρόκειται για αδύναμα κομμάτια απλά όχι στο ίδιο επίπεδο - με το πρώτο να αποτελεί ένα κομμάτι που μάλλον θα ζήλευαν συγκροτήματα όπως οι The Maccabees (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το πολύ καλό συγκρότημα από το Λονδίνο). 

Οι περισσότερες κατηγορίες εναντίον του συγκροτήματος, λόγω των επιρροών του, που βρίσκονται στα 80s και ποικίλουν από Joy Division μέχρι Simple Minds, με αποτέλεσμα να τους κατατάσσουν απλά σαν άλλο ένα μέλος μιας αναβιωτικής μόδας, βασίζονται γενικότερα στο θέμα της αυθεντικότητας, σαν τα δανεικά των Daft Punk, Vampire Weekend, Savages, The National στα πρόσφατα άλμπουμ τους (τυχαία ονόματα, χωρίς πρόθεση σύγκρισης), είναι και αγύριστα. Δεν είναι μόνο τα σύγχρονα μέσα που χρησιμοποιούν για να εκφραστούν, η απόδειξη ότι μπάντα βρίσκεται στο τώρα, αλλά και η αμεσότητα με την οποία μιλάνε στον ακροατή. Καταλαβαίνω πάντως γιατί, παρόλο της προφανής εμπορικότητας του εγχειρήματος, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα πολυδιάστατα κριτήρια και κατ' επέκταση να πουληθεί εύκολα από έντυπα και ιστοσελίδες όπως το Pitchfork, NME και τόσα άλλα, όμως ομολογώ ότι είμαι θύμα της "απάτης" της μπάντας. Οι White Lies αποδεικνύουν με το "Big TV" ότι είναι από τις λίγες σπουδαίες μπάντες της εποχής μας.

Βαθμολογία: 9 / 10

Πέντε μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του "Hesitation Marks", οι Nine Inch Nails έκαναν διαθέσιμο προς ακρόαση ολόκληρο το νέο τους άλμπουμ. Παρόλο που αρχικά ήταν διαθέσιμος μόνο μέσω iTunes και μόνο για την Αμερική, ο δίσκος διέρρευσε στο διαδίκτυο, με την μπάντα να απαντάει μέσω twitter και να δηλώνει: "sorry it's US only, but everyone else, you know what to do. be resourceful". Μπορείτε να τσεκάρετε το άλμπουμ παρακάτω:

Οι TV On The Radio δουλεύουν πάνω στον έκτο τους δίσκο, και μετά το "Mercy" έκαναν γνωστό άλλο ένα νέο κομμάτι, το αρκετό πιο ήρεμο "Million Miles". Ακόμα πάντως δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες για την επερχόμενη κυκλοφορία τους. Το επίσημο βίντεο του κομματιού έκανε πρεμιέρα από την νέα υπηρεσία του MySpace με τον αρκετά επεξηγηματικό τίτλο Music Video Collaborations With Artists We Like. Δείτε το παρακάτω:

Μετά το "Sea of Love" οι The National παρουσίασαν άλλο ένα βίντεο, αυτή τη φορά για το "Graceless", ένα από τα καλύτερα κομμάτια της φετινής τους κυκλοφορίας "Trouble Will Find Me". Το βίντεο γυρίστηκε στο σπίτι των γονιών του τραγουδιστή του συγκροτήματος, Matt Berninger, στο Cincinnati και δείχνει μια αρκετά πιο χαλαρή και πιωμένη μπάντα.

Με τη διαφημιστική φράση "50,000 bands and 1 disgusting bathroom", η ταινία για το γνωστό νεοϋορκέζικο club CBGB, σε σκηνοθεσία του Randall Miller, αναμένεται στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 11 Οκτωβρίου. Το CBGB, το οποίο λειτούργησε από το 1973 μέχρι το 2006 και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ονόματα όπως οι Ramones, Blondie, Police, Iggy Pop, και την Patti Smith, φιλοξένησε μερικά από τα σημαντικότερα punk και new wave συγκροτήματα της εποχής, με κυριότερα αυτά των Suicide, Talking Heads, Television, The Dead Boys, The Fleshtones, Joan Jett & The Blackhearts, The Cramps, The B-52's, και Agnostic Front. Τον ιδρυτή του club Ηilly Kristal υποδύεται ο Alan Rickman, ενώ τον Iggy Pop ο ντράμερ των Foo Fighters Taylor Hawkins. To soundtrack της ταινίας απαρτίζεται από κομμάτια των New York Dolls, MC5, The Velvet Underground και πολλά ακόμα από τα προαναφερθέντα συγκροτήματα που σχετίζονται με τον ιστορικό χώρο. Παρακολουθήστε παρακάτω το trailer του CBGB:

Οι White Hills θα πραγματοποιήσουν δυο ζωντανές εμφανίσεις στην χώρα μας, την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα (Six dogs) και μια μέρα αργότερα στην Θεσσαλονίκη (Eightball). Η psych-stoner rock μπάντα από το Brooklyn, με το περσινό "Frying On This Rock" στις αποσκευές της, θα επισκεφτεί την Ελλάδα για πρώτη φορά. Και στις δυο εμφανίσεις support θα είναι οι Θεσσαλονικείς This Is Nowhere. Φέτος οι White Hills συμμετείχαν με το κομμάτι "Under Skin Οr Βy Name" (από το άλμπουμ "Glitter Glamour Atrocity" του 2007) στο soundtrack της νέας ρομαντικής βαμπιροταινίας του Jim Jarmusch "Only Lovers Left Alive". Ακούστε το παρακάτω:

Το goth/ post-punk συγκρότημα των The Exploding Boy θα κυκλοφορήσει στα μέσα Οκτωβρίου την τέταρτη δισκογραφική δουλειά του, με τον απλό τίτλο "Four". Από τους Σουηδούς είχα ξεχωρίσει τον πολύ καλό δεύτερο δίσκο τους "Afterglow" του 2009, ενώ το προπέρσινο "The Black Album" αν και περιείχε κάποια αρκετά καλά κομμάτια, φανέρωσε μάλλον μια στασιμότητα για την μπάντα. Την Πέμπτη οι The Exploding Boy θα κάνουν γνωστό το πρώτο single από τον επερχόμενο δίσκο, και το αντίστοιχο επίσημο βίντεο σε σκηνοθεσία του - Θεσσαλονικιού εδώ και κάποιο καιρό - Johan Edlund των Tiamat και της Ιωάννας Λαμπροπούλου, μέσω της facebook ιστοσελίδας τους.

Πολλοί θεωρούν τους Medicine ως την καλιφορνέζικη εκδοχή των My Bloody Valentine, και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετά κοινά σημεία μουσικά και μη. Οι Βρετανοί κυκλοφόρησαν φέτος το "m b v", 22 χρόνια μετά το επιδραστικότατο "Loveless", ενώ και οι Αμερικανοί επιστρέφουν με το αρχικό line-up και τον ήχο που τους καθιέρωσε 18 χρόνια μετά το "Her Highness", δίσκος πάντως που δεν ξεχώρισε όσο το ντεμπούτο τους "Shot Forth Self Living", το οποίο κυκλοφόρησε το 1992 από την Creation Records (είχε μεσολαβήσει το αρκετά πειραματικό "The Mechanical Forces of Love" με την κόρη του Bruce Lee στα φωνητικά). Το "To The Happy Few" κυκλοφορεί από την Captured Tracks, εταιρία που έχουν βρει στέγη μερικά από τα πιο αξιόλογα shoegaze σχήματα της εποχής, αφού πρώτα κυκλοφόρησε δυο πολύ προσεγμένες συλλογές της μπάντας. Οι fuzz-αριστές κιθάρες, τα ονειρικά φωνητικά, οι ψυχεδελικές μελωδίες και όλα τα κομμάτια, που θα ικανοποιήσουν κάθε shoegaze φίλο, είναι παρόντα. Αν υπήρχαν και περισσότερα κομμάτια όπως τα "The End of the Line", "Butterfly's Out Tonight", "Find Me Always" και "Daylight" - βασικά το δεύτερο μέρος του άλμπουμ είναι πολύ ανώτερο του πρώτου μισού - θα μπορούσα να μιλήσω για κάτι παραπάνω από μια αρκετά αξιόλογη επιστροφή.

Βαθμολογία: 7 / 10

Το πρώτο single "Mind Your Manners", από το νέο άλμπουμ των Pearl Jam ("Lightning Bolt") που θα κυκλοφορήσει στις 14 Οκτωβρίου, είναι γνωστό εδώ και λίγο. Πλέον το κομμάτι συνοδεύεται και από επίσημο βίντεο, πράγμα σπάνιο για την εμπορική (κατά πολλούς της εποχής της - ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) μπάντα,  που δεν μας έχει συνηθίσει να χρησιμοποιεί συχνά το συγκεκριμένο μέσο. Δείτε το βίντεο:

Το "Eliza" αποτελεί το πρώτο single από το επρχόμενο δεύτερο δίσκο της Anna Calvi, με τίτλο "One Breath" που θα κυκλοφορήσει στις 7 Οκτωβρίου από την Domino Records. Το νέο κομμάτι βρίσκεται στα μουσικά χνάρια του ομώνυμου ντεμπούτο της, που ήταν ένας από τους δίσκους που ξεχώρισαν το 2011. Ακούστε το "Eliza" παρακάτω:

Οι Parquet Courts θα κυκλοφορήσουν το νέο τους ΕΡ με τίτλο "Tally All the Things That You Broke" στις 7 Οκτωβρίου από την What’s Your Rupture?, την δισκογραφική εταιρία που είναι υπεύθυνη για την επανακυκλοφορία του περσινού ντεμπούτο τους "Light Up Gold", με το οποίο έγιναν γνωστοί οι Νεοϋορκέζοι. Το πρώτο κομμάτι από την νέα κυκλοφορία είναι το "You’ve Got Me Wonderin’ Now" το οποίο μπορείτε να ακούσετε παρακάτω. Το συγκρότημα θα μας επισκεφτεί 4 Σεπτεμβρίου στο An Club.

Ο αναμενόμενος τέταρτος δίσκος των Franz Ferdinand κυκλοφορεί στις 26 Αυγούστου, αλλά το συγκρότημα αποφάσισε λίγες μέρες πριν να τον διαθέσει ολόκληρο προς ακρόαση. Πάντως τα νέα κομμάτια "Right Action" και "Love Illumination" είναι γνωστά εδώ και καιρό, όπως και τα "Fresh Strawberries", "Brief Encounters" και ""Treason! Animals" από τις πρόσφατες ζωντανές εμφανίσεις τους. Οπότε τα υπόλοιπα πέντε νέα κομμάτια αλλά και το συνολικό επίσημο αποτέλεσμα μπορείτε να το ακούσετε πατώντας εδώ. Η μπάντα από την Γλασκόβη προέβει σε μια λίγο διαφορετική κίνηση προώθησης του "Right Thoughts, Right Words, Right Action". Όσοι αγοράσουν εισιτήριο για την αμερικάνικη περιοδεία των Franz Ferdinand τον Οκτώβριο, θα προμηθευτούν με ένα κωδικό για να κατεβάσουν δωρεάν τον νέο τους δίσκο. Φαντάζομαι όμως ότι, όσο και να τους ενδιαφέρει η αμερικάνικη αγορά, θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο για όλες τις συναυλίες τους. 

Κόπιες από τις αρχικές ηχογραφήσεις των Joy Division και New Order από τον Martin Hannett, μέσα στις οποίες βρίσκεται και η αρχική έκδοση του "Unknown Pleasures", διασώθηκαν από την, βοηθό του γνωστού παραγωγού την περίοδο 81-83, Julia Adamson, υπεύθυνη της δισκογραφικής εταιρίας Invisible Girl Records. Η Adamson ισχυρίζεται ότι προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον Peter Hook αλλά και τα άλλα μέλη της μπάντας, όπως και με δισκογραφικές εταιρίες, χωρίς όμως θετική ανταπόκριση. Γιαυτό και αποφάσισε να τις διαθέσει προς πώληση σε συλλέκτη, χωρίς να είναι φυσικά γνωστές οι οικονομικές απαιτήσεις της. Στα αρχεία, τα οποία έχει ψηφιοποιήσει, πέρα από Joy Division και New Order υπάρχει υλικό και από τους The Psychedelic Furs, Magazine, Slaughter And The Dogs, The Durutti Column, Minny Pops, The Names, Yargo, Easterhouse και What? Noise. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει με την Adamson μέσω της facebook ιστοσελίδα της.

Γεμάτος συναυλιακά αναμένεται ο επόμενος μήνας. Στην ατζέντα του Six Dogs για τον Σεπτέμβριο υπάρχει προσωρινά μια συναυλία, αυτή των Esben And The Witch στις 27 του μηνός. Έτσι μετά τους Parquet Courts, Beach Fossils, Tropic Of Cancer, Iceage και το ατμοσφαιρικό συγκρότημα από το Brighton θα μας επισκεφτεί τον ίδιο μήνα. Οι Esben And The Witch έρχονται στα πλαίσια προώθησης του φετινού νέου τους άλμπουμ "Wash the Sins Not Only the Face", μιας αρκετά μέτριας κυκλοφορίας τουλάχιστον σε σχέση με το προπέρσινο ενδιαφέρον ντεμπούτο τους "Violet Cries".

Στην δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά οι Minks φαίνεται να έχουν περιορίσει αρκετά τα όποια shoegaze στοιχεία και τις σκοτεινές κιθαριστικές pop μελωδίες πάνω στις οποίες ήταν βασισμένες το ντεμπούτο τους, "By the Hedge" (Captured Tracks, 2011). Ίσως σημαντικό ρόλο σε αυτή την αλλαγή έπαιξε και η αποχώρηση της Amalie Bruun. Μπορεί κανείς να εντοπίσει στοιχεία από Wild Nothings, Phoenix και Empire of the Sun στο "Tides End", ένα "εύκολο" και χαρούμενο pop άλμπουμ, επηρεασμένο από την βρετανική indie pop/ electro pop σκηνή των 80s, που στοχεύει σε ευρύτερα ακροατήρια. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί φυσιολογικά να μπορεί να δικαιολογηθεί από το αποτέλεσμα. Και σε στιγμές όπως στο πανέμορφο "Painted Indian" αλλά και στα "Everything’s Fine" και "Hold Me Know" (ίσως το κομμάτι που θυμίζει περισσότερο τον πρώτο τους δίσκο), φαίνεται να τα καταφέρνουν. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει για το σύνολο του δίσκου. Δεν είναι ότι τα υπόλοιπα κομμάτια είναι απογοητευτικά, απλώς η επαναληψιμότητα δεν αφήνει να ξεχωρίσει κάτι άλλο. Οι αναφορές σε Pet Shop Boys ("Romans"), Smiths ("Margot"), New Order ("Doomed And Cool") και Orange Juice ("Playboys Of The Western World") είναι εμφανείς χωρίς όμως οι Minks να μπορούν να προσφέρουν και κάποια δικιά τους άποψη. Το "Tides End" αποτελεί ένα ευχάριστο άκουσμα, τουλάχιστον για την ώρα και ίσως και για την εποχή, αν και στο μέλλον μοιάζει να προορίζεται για συνοδευτική μουσική για οδήγηση ή οποιαδήποτε άλλη δουλειά.

Βαθμολογία: 6 / 10

Οι The National εμφανίστηκαν πριν λίγες ημέρες στην τηλεοπτική εκπομπή του Jimmy Kimmel, στην οποία παρουσίασαν τα "This Is The Last Time" και "Graceless". Τα κομμάτια προέρχονται από τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος "Trouble Will Find Me", για τον οποίο είχα γράψει εδώ. Δείτε την εμφάνιση της μπάντας:

Όπως γνωστοποίησε ο κιθαρίστας των Interpol, Daniel Kessler, μέσω του twitter λογαριασμού τους, η μπάντα βρίσκεται αυτό τον μήνα στο στούντιο γράφοντας κομμάτια για την επερχόμενη πέμπτη της δουλειά. Αυτή θα είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος χωρίς τον μπασίστα Carlos Dengler που αποχώρησε το 2010. Όμως και ο αντικαταστάτης του, David Pajo, αποχώρησε ένα χρόνο αργότερα. Ο τελευταίος τους δίσκος  ήταν ο ομώνυμος του 2010, ο οποίος δέχτηκε ιδιαίτερα αρνητική κριτική, αν και κατά την γνώμη μου - και μετά από τρία χρόνια συνεχών ακροάσεων - πρόκειται για άλλη μια καταπληκτική κυκλοφορία από το γκρουπ. Από τότε έχει μεσολαβήσει η επανακυκλοφορία του "Turn On the Bright Lights" όπως και ο περσινός προσωπικός δίσκος του Paul Banks, με τίτλο "Banks", που όσο και αξιόλογος να ήταν δεν μπορεί να συγκριθεί με τις δουλειές των Interpol.

3 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί ο νέος δίσκος των Nine Inch Nails "Hesitation Marks", και ο Trent Reznor αποφάσισε να διαθέσει άλλο ένα νέο κομμάτι πριν λίγες μέρες. Το "Copy of A" είναι το τέταρτο κομμάτι που γίνεται γνωστό από το επερχόμενο άλμπουμ, μετά το πρώτο single "Came Back Haunted" αλλά και τα "Find My Way" και "Disappointed" που έχει παρουσιάσει η μπάντα στις πρόσφατες ζωντανές εμφανίσεις της. Ακούστε το νέο single:

Το "Amethyst" είναι το πρώτο single από τον επερχόμενο δεύτερο δίσκο των ψυχεδελικών Phase, με τίτλο "The Wait", ο οποίος έρχεται τρία χρόνια μετά από το "In Consequence". Για την μπάντα από την Λάρισα είχα γράψει πριν λίγο καιρό εδώ. Ακούστε το νέο τους κομμάτι παρακάτω:

Η Wax Trax! Records είναι μια εταιρία που ξεκίνησε το 1978 κλασσικά από δισκάδικο, και αργότερα αποτέλεσε την δισκογραφική στέγη πολλών industrial, και όχι μόνο, συγκροτημάτων όπως οι Ministry, Laibach, KMFDM, My Life With the Thrill Kill Kult και Front 242. Το ντοκιμαντέρ για την δισκογραφική που έκλεισε οριστικά το 2001, σε σκηνοθεσία της Julia Nash - κόρη του ιδρυτή της Wax Trax! Jim Nash, θα περιλαμβάνει συνεντεύξεις από τους Paul Barker (Ministry), Patrick Codenys (Front 242), Jello Biafra (Dead Kennedys) και πολλούς ακόμα. Δείτε το trailer:

Η σκηνή της Κοπεγχάγης συνεχίζει να μας προσφέρει πολύ ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες. Φυσικά οι Lust For Youth, που ανήκουν στο δυναμικό της Sacred Bones Records, δεν είναι κανένα καινούριο σχήμα αφού βρίσκονται στην τρίτη δισκογραφική δουλειά τους, με το "Perfect View" να συνεχίζει, ίσως λίγο πιο ζωηρά, εκεί που σταμάτησε το "Growing Seeds", μια από τις καλύτερες περσινές κυκλοφορίες. Όπως και ο πρόσφατος δίσκος των Vår (side project του Elias Bender Rønnenfelt των Iceage μαζί με τον Loke Rahbek που αποτελεί και το δεύτερο μέλος των LFY) και το project του Hannes Norrvide ακολουθεί ηλεκτρονικά μονοπάτια, με σαφείς αναφορές στην synth σκηνή των 80s, αν και ο ήχος των Lust For Youth χρωστάει τα μέγιστα στους New Order, έστω και από ένα πιο ψυχρό πρίσμα, από τις αρχικά πιο post-punk μέχρι τις πιο χορευτικές ημέρες τους. Τα στοιχεία της μουσικής τους, drum machine, κλασσικοί synth ήχοι και φωνητικά που αρέσκονται κυρίως σε συμπληρωματικό ρόλο (αν εξαιρέσει κανείς το τελευταίο κρυφό κομμάτι του άλμπουμ " I Found Love In A Different Place") μπορεί να μην φαντάζουν εντυπωσιακά, αλλά δένουν ιδανικά παρουσιάζοντας ένα άκρως κολλητικό σύνολο γεμάτο δυνατές στιγμές όπως στα "Breaking Silence", "Another Day", "Image" και κυρίως στο πιο New Order-ίστικο κομμάτι της κυκλοφορίας το "Kirsten". Ο δίσκος σε στιγμές πειραματίζεται και με την house μουσική, όπως στο "Barcelona" και στο ομώνυμο που θα μπορούσαν να προέρχονται από κάποια συλλογή για το Hacienda. Χωρίς να σηματοδοτεί κάποια σημαντική ηχητική αλλαγή από τις προηγούμενες δουλειές του, το "Perfect View" αποτελεί ακόμα μια αρκετά αξιόλογη συλλογή κομματιών που παρουσιάζει ο Norrvide με τους Lust For Youth.

Βαθμολογία: 7 / 10

Το "Sheen" είναι το τελευταίο single των Xeno & Oaklander, που κυκλοφόρησε φέτος τον Μάιο, και από χθες συνοδεύεται και από επίσημο βίντεο. Το κομμάτι αποτελεί τον προπομπό του νέου ΕΡ που αναμένεται από το δίδυμο φέτος το φθινόπωρο. Να θυμίσω ότι το ένα μέλος της μπάντας, ο Sean McBride ή αλλιώς Martial Canterel, μας επισκέφτηκε φέτος τον Απρίλιο, εμφάνιση για την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Δείτε το video του "Sheen":

Το "Why'd You Only Call Me When You’re High?" είναι το τέταρτο κομμάτι που γίνεται γνωστό από τον νέο δίσκο των Arctic Monkeys "ΑΜ", μετά τα "R U Mine?", "Mad Sounds" και το single "Do I Wanna Know?". Το τραγούδι αποτελεί το δεύτερο single από το επερχόμενο άλμπουμ της μπάντας που αναμένεται στις 9 Σεπτεμβρίου, με το επίσημο video να δείχνει τον Alex Turner να περιφέρεται μεθυσμένος.

Στην ανάρτηση μου για το "Specter At The Feast", το νέο άλμπουμ των Black Rebel Motorcycle Club, είχα γράψει ότι τα "Hate The Taste" και "Rival" ήταν λογικό να αποτελέσουν τα επόμενα single της μπάντας, μιας και είναι δυο από τα καλύτερα αλλά και πιο πιασάρικα κομμάτια της νέας τους κυκλοφορίας. Με το πρώτο να αποτελεί το δεύτερο single, ήρθε η ώρα να αποκτήσει και το "Rival" επίσημο video από την ζωντανή εμφάνιση του συγκροτήματος στο 100 Club του Λονδίνου.

Οι Natural Assembly ξεκίνησαν ως το προσωπικό project του Λονδρέζου Jesse Cannon, το οποίο συμπληρώθηκε ένα χρόνο μετά με την προσθήκη του επίσης Λονδρέζου Zen Zsigo των Cremation Lily. Τον Ιανουάριο κυκλοφόρησαν το νέο τους ΕΡ "Torn From Infinity", ενώ το ντεμπούτο τους με τίτλο "With Silence And Tears" αναμένεται φέτος από την Strange Rules σε κασέτα, μέσο που χρησιμοποίησαν για τις περισσότερες κυκλοφορίες τους μέχρι τώρα. Οι ίδιοι αναφέρουν ως επιρροές τους Front 242, Clan of Xymox, New Order και τους Throbbing Gristle, και ο dark synth-pop ήχος τους δεν είναι μακριά από τον αντίστοιχο συγκροτημάτων όπως οι Lust For Youth και οι Cold Cave (με τους βρίσκονται σε περιοδεία). Ακούστε παρακάτω το "19.03.12" από το περσινό ΕΡ των Natural Assembly "Arms Of Departure":

Official Site/ Soundcloud

Δεύτερο άλμπουμ για τους Weekend και η διαφορετική προσέγγιση που ακολουθούν εδώ, γίνεται εμφανής από το εναρκτήριο κομμάτι, με τον θόρυβο να έχει παραχωρήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην μελωδία. Φυσικά οι επιρροές από The Jesus And Mary Chain και από αντίστοιχα συγκροτήματα του είδους, που ήταν τόσο έκδηλες στο ντεμπούτο τους, καλά κρατούν. Απλώς οι Καλιφορνέζοι στο "Jinx", θεωρώ ότι έχουν βρει την σωστή ισορροπία μεταξύ των noise/ shoegaze εξάρσεων και της πιο ποπ αμεσότητας, σε ένα μουσικό πλαίσιο που μοιράζονται αρκετές νεοϋορκέζικες μπάντες όπως οι The Pains of Being Pure at Heart και οι A Place to Bury Strangers. Αυτή η ηχητική κατεύθυνση μπορεί να χαρακτηριστεί πιο εύκολα σαν σημάδι διάθεσης ή ωριμότητας, παρά σαν άνοιγμα σε πιο ευχάριστα ακροατήρια. Shoegaze, post-punk dream-pop δένουν ιδανικά, με κλασσικό παράδειγμα το "Mirror", σε έναν δίσκο που κυλάει απολαυστικά από την αρχή ως την τελευταία νότα του "Just Drive", αφού όμως έχουν προηγηθεί απανωτές επαναλήψεις των "July", "Oubliette", "Scream Queen" και κυρίως του cur-ικού "It's Alright", ένα από τα καλύτερα φετινά κομμάτια. Αν με το "Sports" κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή, με το "Jinx" με κέρδισαν, και αν περιορίσουν κάποιες σαφείς αναφορές στις μπάντες που γουστάρουν, σίγουρα μπορούμε να περιμένουμε πολλά περισσότερα από τους Weekend στο μέλλον.

Βαθμολογία: 8,5 / 10

Οι Crypts είναι μια νέα μπάντα από το Shoreditch, με δυο singles στο ενεργητικό της, που προφανώς δεν στοχεύει σε ποπ ακροατήρια. Ο ήχος τους αν και παραπέμπει σε αντίστοιχο instrumental rock συγκροτημάτων, μιας και τα φωνητικά περισσότερο ντύνουν την μουσική τους, είναι αρκετά πειραματικός, με industrial στοιχεία που φέρνουν στο μυαλό τους Throbbing Gristle. To νέο τους single είναι το "Callypso Dirt", που θα συμπεριλαμβάνεται στο ντεμπούτο τους με τίτλο "Facts Of Sound" που αναμένεται στις 26 Αυγούστου, από το οποίο μπορείτε να ακούσετε παρακάτω το b-side "I Feel To Nothing At All":

Μετά από διακοπή ενός χρόνου το Glastonbury επανήλθε φέτος δυναμικά με ένα πλήρες line-up, που περιελάμβανε ακόμα και την πρώτη εμφάνιση των The Rolling Stones στο φεστιβάλ. Μάλιστα πολλοί το χαρακτήρισαν ως ένα από τα καλύτερα στην ιστορία της διοργάνωσης. Μια από τις πιο αναμενόμενες στιγμές ήταν το headline act των Arctic Monkeys την πρώτη ημέρα στην Pyramid Stage. Ο Alex Turner και η παρέα του παρουσίασαν ένα best-of σετ, αλλά και τα γνωστά νέα κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο τους "ΑΜ", ενώ έκλεισαν το live τους παρέα με τον Miles Kane. Την τρίτη ημέρα στην ίδια σκηνή εμφανίστηκε ο Nick Cave με τους Bad Seeds, με το έξοχο "Push The Sky Away" στις αποσκευές του, πριν όμως από τους headliners Mumford and Sons(!). Την ίδια ώρα στην Other Stage οι Editors προσπαθούσαν να προωθήσουν την νέα τους δισκογραφική δουλειά (την άποψή μου για το "The Weight Of Your Love" μπορείτε να διαβάσετε εδώ), με εμφανή (ακόμα και μέσω Youtube) την τεράστια διαφορά των νέων κομματιών από το παλιότερο υλικό τους. Αμέσως μετά τους Editors και στην ίδια σκηνή εμφανίστηκαν The Smashing Pumpkins με ένα σετ που περιελάμβανε,  πέρα από κομμάτια από το πρόσφατο "Oceania" και παλιότερες επιτυχίες τους, και μια διασκευή στο "Space Oddity" του David Bowie, ενώ για το κλείσιμο ανέβηκε στην σκηνή και ο Uli Jon Roth. Δείτε τις εμφανίσεις των προαναφερθέντων συγκροτημάτων παρακάτω, αλλά και ένα μέρος αυτής των Savages (με το πολύ δυνατό φετινό ντεμπούτο τους "Silence Yourself") από την John Peel Stage:

Οι φήμες που ήθελαν το art-pop συγκρότημα των Prefab Sprout να επιστρέφει επαληθεύτηκαν, με τη μπάντα να κυκλοφορεί νέο υλικό το φθινόπωρο. Μπορεί οι Prefab Sprout να μην είναι από το πιο γνωστά συγκροτήματα των 80s, αλλά η επιρροή τους είναι φανερή ακόμα και σήμερα σε νέες μπάντες (τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα που συνάντησα ήταν η κυκλοφορία του ντράμερ των Pains of Being Pure At Heart με τους Ice Choir). Το γκρουπ του Paddy McAloon έχει κυκλοφορήσει οχτώ άλμπουμ, με πιο αναγνωρίσιμο το "Steve McQueen" του 1985, ενώ ο ένατος δίσκος τους με τίτλο "Crimson/Red" αναμένεται στις 7 Οκτωβρίου.

Σε λιγότερο από έξι ημέρες αναμένεται να κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος των White Lies, "Big TV". Η μπάντα αποφάσισε να διαθέσει άλλο ένα νέο κομμάτι, μετά το "Getting Even" και το single "There Goes Our Love Again". Ακούστε το μελωδικό "Change" παρακάτω:

Δυο αρκετά αξιόλογα συγκροτήματα της λεγόμενης post-punk revival σκηνής, αποφάσισαν να διαλυθούν. Οι The Cinematics πρόλαβαν να μας χαρίσουν δυο πολύ καλά άλμπουμ, το "A Strange Education" του 2007 και το "Love and Terror" του 2009, με το δεύτερο να αποτελεί και προσωπικό αγαπημένο. Το τελευταίο δείγμα από τους Σκοτσέζους ήταν το προ τριετίας  ΕΡ "Silent Scream". Η μπάντα πέρα από την σχετική ανακοίνωσε που εξέδωσε στην επίσημη ιστοσελίδα της, διέθεσε και το τελευταίο κομμάτι που ηχογράφησε με τίτλο "Nausea", το οποίο προορίζονταν αρχικά για το νέο της άλμπουμ. 

Η πορεία των The Chapman Family ήταν λίγο πιο σύντομη από αυτή των The Cinematics, μιας και πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν μόνο ένα άλμπουμ, το "Burn Your Town" του 2011. Πέρσι το ΕΡ τους "Cruel Britannia" άφησε αρκετές υποσχέσεις, ενώ φέτος κυκλοφόρησαν τα singles, "ADULT" και "This One's For Love" - το επίσημο βίντεο κλιπ του δεύτερου μπορείτε να δείτε παρακάτω. Στις 22 Ιουλίου όμως γνωστοποίησαν μέσω facebook την διάλυση της μπάντας, με την τελευταία ζωντανή τους εμφάνιση να λαμβάνει χώρα τέσσερις μέρες αργότερα (χάρη στον Youtube χρήστη odash76 μπορείτε να την παρακολουθήσετε ολόκληρη εδώ).

Το "In This Light and on This Evening", πέρα από το πιασάρικο πρώτο single "Papillon", ήταν ένα άλμπουμ που με κέρδιζε όλο και περισσότερο με την κάθε ακρόαση. Ο νέος δίσκος των Editors αποτελεί μια από τις χειρότερες προπαραγγελίες που έχω πραγματοποιήσει ποτέ. Φυσικά βιάστηκα αν και είχα όλες τις ενδείξεις για το αποτέλεσμα, ιδίως μετά και από το πρώτο τους single "A Ton of Love" που το θεωρώ το χειρότερο κομμάτι που έχει παρουσιάσει η μπάντα από το Birmingham. Δεν είναι βέβαια όλα τα κομμάτια στο ίδιο επίπεδο, απλώς έχουν θαφτεί κάτω από την soft-pop προσέγγιση και την παραγωγή, υπεύθυνος για την οποία είναι ο Jacquire King (μπορεί να επιλέχτηκε με γνώμονα την δουλειά του στους Kings of Leon), που επέλεξε το συγκρότημα για το "The Weight Of Your Love". Ο ήχος τους στο τέταρτο άλμπουμ της καριέρας τους βρίσκεται κάπου μεταξύ REM, U2 και Snow Patrol, με κάποια στοιχεία που πολύ θα ήθελαν να φέρνουν στο μυαλό τους Arcade Fire. Πέρα από το ενδιαφέρον εναρκτήριο κομμάτι, "The Weight" που μοιάζει να ξέμεινε από τον προηγούμενο δίσκο τους, υπάρχει το eurovision-άτο "What is this Thing called Love" (αν και υποτίθεται ότι γράφτηκε για διαγωνιζόμενο του βρετανικού X-Factor), το "Hyena" που προσπαθεί μάταια να επαναφέρει τις post-punk μνήμες του παρελθόντος τους, ενώ τα "Sugar", "Nothing" καθώς και τα δυο κομμάτια που κλείνουν τον δίσκο, κυλούν τόσο βασανιστικά βαρετά σαν να πρόκειται για τίποτα ατελείωτα έπη. Εξαίρεση αποτελεί το δεύτερο, πιο ξεσηκωτικό, single "Formaldehyde" και ακόμα μεγαλύτερη το "Honesty". Η καλύτερη σύνθεση του δίσκου είναι με διαφορά το φορτισμένο "Two Hearted Spider", αν και σε μια αρκετά πιο αποδομημένη εκδοχή που υπολείπεται πολύ από την αντίστοιχη live που κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο εδώ και καιρό. Ίσως όλα αυτά απλά φανερώνουν πόσο σημαντικό ρόλο είχε, και πόσο πλήγωσε το γκρουπ η αποχώρηση του κιθαρίστα Chris Urbanowicz. Πέρα από τον ήχο, ακόμα και η επιλογή των τραγουδιών για το άλμπουμ μου φαντάζει περίεργη μιας και στο δεύτερο cd της ειδικής έκδοσης περιλαμβάνονται τα "The Sting" και "Get Low", που είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από οτιδήποτε μπορεί κανείς να ακούσει στο "The Weight Of Your Love" (με εξαίρεση το "Two Hearted Spider"). Ιδίως για το "The Sting", το οποίο έλαβε την αντίστοιχη ηχητική περιποίηση, έχω μιλήσει αρκετές φορές παλιότερα. Το κομμάτι απέχει τόσο πολύ από την ζωντανή εκτέλεση όσο η Ελλάδα από την ανάπτυξη. Ανεξάρτητα αν με αυτό τον δίσκο θα φτάσουν στο Coldplay-stadium rock επίπεδο που προφανώς στοχεύουν, το "The Weight Of Your Love" αποτελεί την πιο "φτωχή" τους κυκλοφορία.

Βαθμολογία: 4 / 10

Μια επανακυκλοφορία όχι από το πολύ μακρινό παρελθόν, μιας και το "The Blackout" των Tunnels κυκλοφόρησε αρχικά μόλις πριν δυο χρόνια. Η Thrill Jockey αποφάσισε να ξαναπαρουσιάσει τόσο σύντομα ένα άλμπουμ που σηματοδότησε σημαντική ηχητική αλλαγή στο ύφος του σχήματος. Οι Tunnels αποτελούν βασικά το προσωπικό έργο του Nick Bindeman (γνωστός από τους ψυχεδελικούς Jackie-O Motherfucker) με αρκετές κυκλοφορίες σε cd-r και κασέτες (βλέπε discogs). Στον συγκεκριμένο δίσκο ο Bindeman αφήνει στην άκρη τις κιθάρες, για χάρη ενός πιο goth-ίζων minimal synth ήχου με pop καρδιά. Το "The Blackout" το πρωτοάκουσα πέρσι και μου έχει κρατήσει συντροφιά πολλές φορές μέχρι σήμερα. Αν και δεν είναι πρωτότυπο ότι οι αναφορές του είναι ριζωμένες στις ηλεκτρονικές δουλειές των 70s και των 80s, αυτές ποικίλουν από την synth pop, darkwave μέχρι και την industrial σκηνή της δεκαετίας του 80. Από το εναρκτήριο "Crystal Arms" με τις Cabare Voltaire επιρροές, στο βιομηχανικό pop του "Deux", και στα σχεδόν post-punk-ικά "Without Light" και "Dead Ringers", το "The Blackout" αποτελεί ένα απολαυστικό άκουσμα, με το "Solid Space" να ακούγεται σαν να διασκευάζει David Bowie ο John Maus. Η επανακυκλοφορία αυτή απλώς έρχεται να επιβεβαιώσει την επιτυχία του ηλεκτρονικού πειράματος του Bindeman.

Δυο χρόνια έχουν περάσει από το "Feel It Break", και το κόλλημα μου με το καταπληκτικό ντεμπούτο των Austra καλά κρατεί. Η δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο "Olympia", που κυκλοφόρησε στις 18 Ιουνίου, βρίσκει την Katie Stelmanis και την παρέα της να ακολουθεί, ίσως με υπερβολική ευλάβεια, τα βήματα της προηγούμενης κυκλοφορίας της. Τα στοιχεία από το πρώτο τους άλμπουμ, όπως η ιδιαίτερη φωνή της Stelmanis -με τις αναφορές σε Zola Jesus να παραμένουν αν και σε μικρότερο βαθμό-, η θεατρικότητα, οι ηλεκτρονικές επιρροές από γκρουπ όπως οι The Knife και οι Fever Ray παραμένουν, με τις goth αποχρώσεις να δίνουν συχνά την θέση τους σε πιο χορευτικές διαθέσεις όπως φαίνεται και από το εναρκτήριο κομμάτι "What We Done?". Η live ηχογράφηση του δίσκου από μια ολοκληρωμένη μπάντα στόχευε σε ένα πιο άμεσο αποτέλεσμα και σε σημεία λειτουργεί ευεργετικά για το σχήμα. Η λιγότερο απομακρισμένη και πιο φωτεινή αισθητική αποτελούν ένα βήμα εξέλιξης για τους Austra, με το αποτέλεσμα όμως να δημιουργεί την αίσθηση της συνέχειας ή της επανάληψης της δουλειάς που παρουσίασαν δυο χρόνια πριν. Παρ' όλα αυτά, αδιάφορα κομμάτια στο άλμπουμ δεν υπάρχουν, με τα "Home" -που ήταν το πρώτο single και το οποίο περιλαμβάνει ίσως τους πιο προσωπικούς στίχους που έχει γράψει η Stelmanis-, "Painful Like" και "Annie (Oh Muse, You)" να αποτελούν τις προφανείς κορυφαίες του στιγμές. Το κακό είναι ότι όλες υπολείπονται των αντίστοιχων του ντεμπούτου των Austra. Το "Olympia" αποτελεί έναν καλό δίσκο, που όμως, όπως συχνά συμβαίνει μετά από τόσο εντυπωσιακά πρώτα άλμπουμ, βρίσκεται στην σκιά του "Feel It Break".

Βαθμολογία: 7 / 10