Οι Protomartyr, που δημιουργήθηκαν το 2008 στο Detroit, καταφέρνουν με τον δεύτερο δίσκο τους να συγκεντρώσουν αρκετή προσοχή, μαζεύοντας παράλληλα και καλές έως εξαιρετικές κριτικές. Πριν δυο χρόνια, το ντεμπούτο τους "No Passion All Technique", μια μίξη ορμητικού garage και punk, πέρασε μάλλον στα ψηλά γράμματα. Η πρώτη φορά που άκουσα την μπάντα ήταν από την περσινή συλλογή της Sub Pop με τίτλο "Sub Pop 1000", στην οποία συμμετείχαν με το κομμάτι "French Poet". Το "Under Colour Of Official Right" , που συγκεντρώνει νέο υλικό αλλά και κομμάτια που υπάρχουν από το 2012, τους βρίσκει σε λίγο πιο μελωδική διάθεση, τοποθετώντας τους στην post-punk κατηγορία δίπλα σε ονόματα όπως οι Savages, Iceage και τόσα άλλα, σε μια τάση που δείχνει να "πουλάει" αρκετά. Σε όλα αυτά, το μεγαλύτερο θέμα είναι η πολύ λεπτή γραμμή που χωρίζει την επιρροή από την μίμηση. Πράγματι σε κάποια σημεία, όπως στα "Tarpeian Rock", "Son of Dis" και "Scum, Rise!", το πνεύμα των The Fall, Wire ή και των Wipers είναι κάτι παραπάνω από εμφανές. Το "Trust Me Billy", που φέρνει στο μυαλό ακόμα και τους The Strokes, το Fall-ικό "Bad Advice" και το πιο σκοτεινό "Come & See" αποτελούν για μένα τις κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ, αλλά συνολικά αυτό που ξεχωρίζει είναι τα φορτισμένα φωνητικά του Joe Casey. Από το πιο indie pop "Maidenhead" και το "Ain't So Simple" με τις Gang Of Four αναφορές, μέχρι το μελαγχολικό "Violent" και το κλείσιμο του "I'll Take That Applause", οι Protomartyr μας παρουσιάζουν μαι απόλυτα ρεαλιστική σκληρή πραγματικότητα, όπως την βιώνουν οι ίδιοι από το Detroit.

Βαθμολογία : 7 / 10