Πριν από τέσσερα χρόνια το ντεμπούτο των DIIV με τίτλο "Oshin" απέσπασε από θετικές μέχρι εξαιρετικές κριτικές, με το συγκρότημα του Zachary Cole Smith να καταφέρνει να απασχολήσει την πλειοψηφία του μουσικού τύπου. Από τότε σχεδόν κάθε χρόνο αναμένονταν ο δεύτερος δίσκος του σχήματος, αλλά αυτός πήγαινε όλο και πιο πίσω. Φυσικά ο Cole βρισκόταν στην επικαιρότητα αρκετά συχνά για μη μουσικούς λόγους, που είτε αφορούσαν τον εθισμό του στο αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες, είτε για την σχέση του με την Sky Ferreira, είτε για τις συνεχείς αλλαγές μελών στο γκρουπ. Όλα αυτά μεγάλωσαν την ανυπομονησία για το επόμενο δισκογραφικό βήμα των DIIV. Ακόμα όμως δεν έχω πεισθεί αν όλο αυτό οφείλεται στο σύνολο ενός από τους καλύτερους δίσκους του 2012, ή στο εξαιρετικά επιτυχημένο single τους "Doused".

Από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις του "Is The Is Are" είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι "Doused" δεν υπάρχει. Είναι αυτονόητο επίσης ότι αυτό δεν είναι φυσικά κριτήριο και μπορώ να πω από την αρχή ότι ο δίσκος άξιζε την αναμονή. Ήδη πριν την επίσημη κυκλοφορία ο Cole είχε κάνει γνωστά τέσσερα κομμάτια, που με είχαν προετοιμάσει ιδιαίτερα θετικά. Μπορεί να μην υπάρχει κάποια σημαντική ηχητική αλλαγή από το γνωστό shoegaze/ dream pop ύφος του γκρουπ, αλλά τα κομμάτια ξεδιπλώνονται πιο φυσικά σαν να έχουν περισσότερο χώρο να "αναπνεύσουν", δημιουργώντας ένα πιο άμεσο αποτέλεσμα. Το άλμπουμ κινείται στο μεγαλύτερο μέρος του σε mid tempo ρυθμούς, με τα  "Healthy Moon", "Under The Sun", "Valentine" και "Yr Not Far" - κομμάτι που ίσως προσεγγίζει λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα το "Doused" - να βασίζονται σε γνωστούς ήχους και να αποτελούν τα προφανή πρώτα αγαπημένα. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στις ιδιαίτερες μελωδίες των "Mire (Grant's Song)" και "Dopamine", ενώ αγαπημένη στιγμή προσωρινά (μιας και με κάθε ακρόαση αλλάζει) αποτελεί το σκοτεινό "Bent (Roi’s Song)". Δυστυχώς μιας και πρέπει να γράψω μια άποψη για το σύνολο του άλμπουμ, θεωρώ ότι δεν κρατάει το ίδιο επίπεδο σε όλη τη διάρκειά του, μιας και περιέχει αρκετά γεμίσματα - επαναλήψεις που κουράζουν. Είναι πραγματικά κρίμα, γιατί αν το "Is The Is Are" είχε μικρότερη διάρκεια και μια καλύτερη διαλογή κομματιών θα μιλούσα για μια εξαιρετική κυκλοφορία.

Βαθμολογία: 7,5 / 10