Το ότι θα κυκλοφορούσαν δισκογραφικές δουλειές αγαπημένα μου συγκροτήματα όπως οι Interpol, οι The Smashing Pumpkis, οι Yeah Yeah Yeahs, οι Rammstein, οι Slipknot, οι Wovenhand ή και ακόμα περισσότερο οι The Soft Moon και θα βρίσκονταν σε αυτή τη δεκάδα δεν είναι κάτι που θα φανταζόμουν. Παρόλο που δεν είμαι αντικειμενικός με αυτές τις μπάντες δεν μπορούσα παρά να απογοητευτώ μερικώς με τις κυκλοφορίες τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για μια δεκάδα απογοητεύσεων, απλώς ότι τα άλμπουμ των συγκροτημάτων αυτών δεν έφτασαν στα προηγούμενα ποιοτικά δεδομένα τους (μόνο τους Editors και White Lies κατάφερα να χωρέσω στο τέλος της πρώτης δεκάδας, γιατί μου "μίλησαν" περισσότερο αλλά σίγουρα και εκεί μιλάει ο οπαδός μέσα μου) αλλά παραμένουν κάτι παραπάνω από αξιόλογα. Οριακά εκτός λίστας έμειναν οι Muse, γιατί παρόλο που το "Will Of The People" είχε μερικές καλές στιγμές δεν με έπεισε να ξαναασχοληθώ μαζί του.
No.40 Interpol - The Other Side of Make-Believe (Matador): Νομίζω ο νέος δίσκος των Interpol έβαλε τέλος στη συζήτηση αν το ομώνυμο είναι το χειρότερό τους άλμπουμ και πλέον κερδίζει δικαιωματικά αυτό το τίτλο. Το "The Other Side of Make-Believe" απλώς καλύπτει την ανάγκη για νέο υλικό, που χαρακτηρίζεται από έναν πιο φρέσκο ήχο, αλλά σαν συνθέσεις απευθύνεται αποκλειστικά στο πιο φανατικό κοινό τους (στο οποίο και ανήκω).
No.39 The Smashing Pumpkins - ATUM - Act I (Martha's Music): To έχω πει και θα το ξαναπώ. Οι δίσκοι που κυκλοφόρησε ο Corgan (σχεδόν μόνος του) πριν την επανένωση ήταν πολύ καλύτεροι και σοβαρά υποτιμημένοι. Εδώ έχουμε άλλη μια δουλειά στα επίπεδα των δυο προηγούμενων, με κάποιες πολύ αξιόλογες στιγμές και κάποιες που σκέφτεσαι "Billy τι σκεφτόσουν;", όπως στο "Hooray!". Ελπίζω τα επόμενα δυο μέρη του "ATUM" να είναι πολύ, μα πολύ, καλύτερα.
Ακούστε: "Butterfly Suite"
No.38 Yeah Yeah Yeahs - Cool It Down (Secretly Canadian): Μετά από εννιά χρόνια δισκογραφικής απουσίας οι Νεοϋορκέζοι επιστρέφουν ανανεωμένοι ηχητικά και με την Karen O να κερδίζει τις εντυπώσεις για άλλη μια φορά, αλλά σε σημεία νοιώθεις σαν κάτι να λείπει ώστε να σε κερδίσει ολοκληρωτικά.
Ακούστε: "Spitting Off the Edge of the World", "Wolf"
No.37 Baby Strange - World Below (Icons Creating Evil Art): To συγκρότημα από την Γλασκόβη επαναπροσδιορίζεται με τον δεύτερο δίσκο του. Το "World Below" είναι το πιο σκοτεινό, προσωπικό και παράλληλα πιο πιασάρικο άλμπουμ τους που αφήνει πολλές υποσχέσεις ώστε οι Baby Strange να ξεχωρίσουν από τα υπόλοιπα indie/ post-punk σχήματα στο μέλλον.
Ακούστε: "Only Feel It When I'm With You"
No.36 Wovenhand - Silver Sash (Glitterhouse): Μετά από δυο πολύ δυνατές κυκλοφορίες του David Eugene Edwards με τους Wovenhand, ο τελευταίος ρίχνει λίγο τους ρυθμούς με το "Silver Sash" εμφανίζοντας πιο ψυχεδελικές διαθέσεις. Σε σημεία μας μαγεύει όπως μόνο αυτός ξέρει αλλά υπάρχουν και κάποια που θα μπορούσες να τα πεις έως και βαρετά που προσπερνάς σε κάθε ακρόαση.
Ακούστε: "Dead Dead Beat"
No.35 Rammstein - Zeit (Universal): To "Zeit" σε καμία περίπτωση δεν θα θεωρηθεί ως ένα από τα κορυφαία άλμπουμ των Rammstein , αλλά είναι σίγουρο ότι θα αποδοθεί εξαιρετικά στις ζωντανές εμφανίσεις του σχήματος, ενώ περιλαμβάνει και μερικές φρέσκιες ιδέες που θα συναντιούνται σε άλλες κυκλοφορίες τους.
Ακούστε: "Zeit"
No.34 Slipknot - The End, So Far (Roadrunner): Ο τίτλος του άλμπουμ μπορεί να αναφέρεται στη τελευταία επαγγελματική υποχρέωση του σχήματος προς την Roadrunner αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι διεκπεραιωτικός. Πέρα από μια δυο γνώριμες ηχητικά στιγμές, οι Slipknot αφήνουν στην άκρη τον χαρακτηριστικό τους θόρυβο και πειραματίζονται αρκετά. Ο χρόνος μόνο θα δείξει που θα σταθεί η συγκεκριμένη δουλειά στη δισκογραφία τους.
Ακούστε: "Yen"
No.33 Russian Circles - Gnosis (Sargent House): Μπορεί το όγδοο άλμπουμ των Russian Circles να κινείται σε γνώριμα ηχητικά για τη μπάντα μονοπάτια, αλλά εδραιώνει ακόμα περισσότερο το σχήμα ως ένα από τα κορυφαία του post-metal ήχου. Είμαι σίγουρος όμως ότι και τα κομμάτια του "Gnosis" θα ακούγονται ακόμα καλύτερα ζωντανά, σύμφωνα με όσα παρακολουθήσαμε στην πρόσφατη φανταστική συναυλία των Russian Circles στην Αθήνα.
Ακούστε: "Conduit"
No.32 Preoccupations - Arrangements (Flemish Eye): Τέσσερα χρόνια μετά το "New Material", οι Preoccupations επέστρεψαν πέρσι με το "Arrangements", το οποίο προσθέτει περισσότερα shoegaze στοιχεία στον post-punk ήχο τους και σε κάνει να περιμένεις για άλλη μια φορά την κορυφαία στιγμή τους που ακόμα να έρθει. Ελπίζω να είναι η επόμενη.
Ακούστε: "Ricochet"
No.31 The Soft Moon - Exister (Sacred Bones): Με μερικές από τις κορυφαίες κυκλοφορίες (για τον darkwave ήχο και όχι μόνο) της προηγούμενης δεκαετίας στο ενεργητικό του, ο Luis Vasquez έμοιαζε σαν να έχει βαλτώσει με τους The Soft Moon. Στο "Exister" προσπαθεί να πειραματιστεί περισσότερο και δοκιμάζει νέες ιδέες και όταν αυτές του βγαίνουν είναι εξαιρετικές, όταν όμως όχι σε κάνει και αναρωτιέσαι αν έχει δώσει ότι μπορούσε με αυτό το σχήμα.
Ακούστε: "Unforgiven", "Monster"
.jpg)
