Ο νέος δίσκος των Wovenhand με τίτλο "Star Treatment" έρχεται δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό "Refractory Obdurate", δουλειά που αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες του 2014. Μάλιστα το καινούριο άλμπουμ είχε την ατυχία να κυκλοφορήσει την ίδια ημέρα με αυτό του Nick Cave. Αυτό από μόνο του είναι σημαντικό γεγονός, αλλά και με τα τελευταία θλιβερά νέα της προσωπικής ζωής του Cave να συντροφεύουν τον νέο δίσκο, ήταν φυσιολογικό να επισκιάσει κάθε άλλη κυκλοφορία. Λέω ατυχία γιατί ο David Eugene Edwards δείχνει να διανύει μια ιδιαίτερα δημιουργική φάση της ζωής του, παρουσιάζοντας άλλο ένα απολαυστικό άλμπουμ που αξίζει τουλάχιστον ανάλογη προσοχή με το τελευταίο πόνημα του Cave.

Είναι γνωστή η μίξη που κάνει τόσο ελκυστική την μουσική του Edwards, ο οποίος δανείζεται στοιχεία από την αμερικάνικη folk και country σκηνή δίνοντάς τους έναν dark/ goth χαρακτήρα. Όσοι μάλιστα ενθουσιάστηκαν με την πιο σκληρή πλευρά των Wovenhand, που πλέον λειτουργούν περισσότερο σαν μπάντα και λιγότερο ως project, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο τελευταίο τους άλμπουμ, σίγουρα θα μείνουν ικανοποιημένοι από το γεγονός ότι αυτό συνεχίζεται εδώ, ξεκινώντας με το εναρκτήριο κομμάτι "Come Brave". Μετά το "Swaying Reed", που φαντάζει μια ιδανική μίξη Swans με Cave, έρχεται το απολαυστικό "The Hired Hand" που ακούγεται σαν μια πιο σκληρή εκδοχή του "Long Horn". Οι Sisters Of Mercy/ Bauhaus επιρροές του Edwards είναι εμφανείς σε κομμάτια όπως τα "Low Twelve", "Five By Five" και εννοείται το "Go Ye Light" που θα έκανε τον Andrew Eldritch περήφανο και θα το συμπεριλάμβανα μέσα στα καλύτερα κομμάτια της δισκογραφίας τους. Από την άλλη το "Golden Blossom" είναι μια χαρακτηριστική του σχήματος μπαλάντα που αποτελεί την ίσως πιο folk στιγμή του νέου άλμπουμ, ενώ δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο gospel-ικό "Crystal Palace" και στο "Crook And Flail" με τις ανατολίτικες αναφορές (στο πνεύμα των Dead Can Dance) που συντελούν σε ένα μαγικό κομμάτι.

Το "Star Treatment" συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Wovenhand, με το neo-folk στοιχείο να υστερεί σε σχέση με την πιο σκοτεινή και "βαριά" πλευρά τους. Η εξέλιξη αυτή μου ακούγεται ιδιαίτερα ελκυστική, και είναι αυτό που με κάνει να ξεχωρίζω τον συγκεκριμένο δίσκο από τις περισσότερες ατμοσφαιρικές δουλειές της χρονιάς.

Βαθμολογία: 8 / 10