Είναι γνωστό ότι οι Wovenhand έχουν φανατικό κοινό στη χώρα μας, οπότε κάθε εμφάνισή τους εδώ αποτελεί ένα ξεχωριστό μουσικό γεγονός. Ακόμα περισσότερο που αυτή η περιοδεία τους πραγματοποιείται για την προώθηση ενός από τα καλύτερα άλμπουμ του 2016. Πριν όμως από τους Wovenhand, εμφανίστηκε η Emma Ruth Rundle που αναγκάστηκε να παίξει καθήμενη καθ' όλη τη διάρκεια του live της λόγω κάποιου ατυχήματος που είχε πρόσφατα. Η τραγουδοποιός, με τρία άλμπουμ στο ενεργητικό της, παρουσίασε ένα ακουστικό σετ με κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες μελωδίες, που όμως δεν κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον του κοινού.

Οι Wovenhand ανέβηκαν στη σκηνή του Fuzz Live Music Club στις 10:20 με το "Hiss" και για μιάμιση ώρα παρέδωσαν ένα απίστευτα δυναμικό και επιβλητικό live. Ο David Eugene Edwards συνηθίζει να προσαρμόζει τις εμφανίσεις του ανάλογα και με τους μουσικούς που τον συνοδεύουν. Οπότε με metal μουσικούς ήταν αναμενόμενο να απολαύσουμε μια πολύ δυνατή συναυλία. Πολύ φυσιολογικά το σετ τους στηρίχτηκε στα δυο τελευταία, πιο σκληρά, άλμπουμ τους, το "Refractory Obdurate" του 2014 και το εξαιρετικό περσινό "Star Treatment". Αν δεν κάνω λάθος τα μόνα κομμάτια που δεν προήλθαν από αυτά, ήταν το "Sinking Hands" και το "King O King". Προσωπικά ανήκω στη (πολύ μικρή φαντάζομαι) κατηγορία που θεωρούν τους δυο τελευταίους δίσκους τους, τους κορυφαίους της καριέρας των Wovenhand, οπότε το μόνο που μου έλειψε από το σετ τους ήταν το κορυφαίο μου κομμάτι για το 2016, το "Go Ye Light". Όσοι όμως περίμεναν να ακούσουν μια μεγαλύτερη ποικιλία κομματιών από τις προηγούμενες δουλειές τους, σίγουρα απογοητεύτηκαν. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι έδωσαν μια απίστευτη συναυλία, με κορυφαίες στιγμές τα "The Hired Hand", "Corsicana Clip" και "Low Twelve". Ο Edwards είναι ένας χαρισματικός frontman με την ιδιαίτερη ικανότητα να μαγνητίζει το κοινό και να το παρασέρνει στον ιδιαίτερο κόσμο της μπάντας του. Μια ασύλληπτα μυσταγωγική εμπειρία που τελείωσε, όπως άρχισε, κάτω από ινδιάνικους ήχους...