Μετά το project των Grinderman που δεν κατάφερε να με εντυπωσιάσει, περίμενα τον νέο δίσκο του Nick Cave με ιδιαίτερη ανυπομονησία. Το "Push The Sky Away" επιστρέψει στα υψηλά συνθετικά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει ο Αυστραλός, ακολουθώντας μια πιο less is more λογική, ενώ η φυγή του Mick Harvey φαίνεται να μην έχει επηρεάσει το σχήμα. Η κορύφωση, που δεν έρχεται ποτέ σε πολλά από τα κομμάτια του δίσκου, όπως αρνητικά σχολίασαν πολλές κριτικές στο διαδίκτυο, είναι κάτι που προσωπικά δεν με ενόχλησε καθόλου. Και πως θα μπορούσε άλλωστε με τόσο καλά τραγούδια. Στο στιχουργικό μέρος θεωρώ ότι είναι αχρείαστο να αναφερθώ,μιας και πιστεύω ότι αυτός ο κακός σπόρος δύσκολα θα απογοητεύσει ποτέ. 

Το άλμπουμ ανοίγει ιδανικά με το "We Know Who U R", ένα κομμάτι που μας είναι γνωστό από τον Δεκέμβριο. Οι δυο επόμενες συνθέσεις είναι μάλλον οι πιο αδιάφορες στιγμές του δίσκου, αλλά μετά όλα τα υπόλοιπα τραγούδια βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο, με τα "Jubilee Street", "Mermaids" και το ομώνυμο να ξεχωρίζουν ίσως λίγο περισσότερο. Στο άλμπουμ μπορώ να εντοπίσω στοιχεία από δίσκους όπως τα "Let Love In" και "The Boatman's Call", αλλά αυτά δεν το εμποδίζουν από το να ακουστεί φρέσκο. Η ειδική έκδοση του δίσκου περιλαμβάνει το πολυσυζητημένο "Lightning Bolts" (ακούστε το εδώ), στο οποίο φαίνεται για άλλη μια φορά η αγάπη του Nick Cave για την χώρα μας.

Βαθμολογία: 8,5 / 10