Έχω αναφερθεί αρκετές φορές στην προτίμησή μου και στην εμπιστοσύνη που δείχνω σε ό,τι παρουσιάζει η δισκογραφική εταιρία του Mike Sniper, η Captured Tracks. Άλλωστε, είναι αρκετά σπάνιο να υπάρχει κάποια εταιρία στις μέρες μας, που να μην μου φαίνεται αδιάφορη καμία σχεδόν κυκλοφορία της, είτε πρόκειται για κάποια από τα κορυφαία ονόματα του ροστερ της, όπως οι The Soft Moon, οι Beach Fossils ή οι Wild Nothing, είτε για κάποια από τον περίεργα συμπαθή, αλλά σχετικά περιορισμένου ενδιαφέροντος για μένα, Mac Demarco. Φυσικά σε αυτό παίζει σημαντικό ρόλο ότι ο μουσικός προσανατολισμός της Captured Tracks είναι σε μεγάλο βαθμό κοντά με τα δικά μου γούστα.

Μία από τις τελευταίες προσθήκες της εταιρίας αποτελεί το συγκρότημα των Perfect Pussy. Η νεοϋορκέζικη μπάντα στηρίζεται σε έναν άναρχο - χύμα ήχο, που μοιάζει όμως περισσότερο σαν κάποιος να προσπαθεί να αναπαράγει εργαστηριακά μια σύγχρονη φόρμουλα που να προσεγγίζει την ωμή φάση των Sex Pistols. Το γκρουπ έχει παραδεχτεί ότι κάτι τέτοιο ήταν σκόπιμο, θέλοντας ίσως να φέρει κάποια φρέσκια πνοή στο punk χώρο, αν και ο ήχος τους χρωστάει αρκετά σε μπάντες όπως οι Sonic Youth. Δυστυχώς όμως φαίνονται σαν να δημιουργούν θόρυβο για τον θόρυβο, με το αποτέλεσμα-ηχητικό μπλέντερ να ακούγεται τραγικά επιτηδευμένο, έχοντας και κάποια υπερβολικά στιλιζαρισμένα, για τα δεδομένα της εταιρίας, στοιχεία (ναι αναφέρομαι στην τραγουδίστρια Meredith Graves). Δεν τους λείπουν οι καλές ιδέες, όπως φανερώνεται στα κομμάτια "Drive", "Interference Fits" και "Dig", αλλά είναι παγιδευμένες στους ηχητικούς περιορισμούς που έθεσε η ίδια η μπάντα. Παρόλο που το hype από τον διεθνή μουσικό τύπο γύρω από το όνομα των Perfect Pussy είναι τεράστιο, όλα τα παραπάνω συντελούν για μένα στο πρώτο ίσως αποτέλεσμα κάτω του μετρίου που βρίσκεται στα ράφια της Captured Tracks.

Βαθμολογία: 4 / 10