Οι She Wants Revenge είναι ένα από τα κορυφαία post-punk revival συγκροτήματα και ένα από τα αγαπημένα μου των δυο τελευταίων δεκαετιών, οπότε η συναυλία της Τρίτης απλά δεν χανόταν. Έχοντας άποψη για το συγκρότημα από την περιοδεία της για το "Valleyheart" αλλά και πριν από τέσσερα χρόνια στο ίδιο συναυλιακό χώρο στην Αθήνα, δεν ήξερα τι ακόμα να περιμένω ζωντανά. Η πενταμελής όμως πλέον μπάντα για τις ζωντανές εμφανίσεις του σχήματος ήταν σε μεγάλα κέφια. Δεν ήταν ότι αυτή τη φορά χοροπηδούσαν ή χτυπιόντουσαν, απλώς μπορούσες να καταλάβεις από τη γλώσσα του σώματος ή άλλα απλά πράγματα ότι ήρθαν με ανεβασμένη διάθεση να δώσουν μια πραγματικά εξαιρετική εμφάνιση. Όπως και την προηγούμενη φορά είχαν πάρα πολύ καλό ήχο ενώ εντύπωση μου έκανε ότι την προετοιμασία την έκαναν οι ίδιοι.

Το ακόμα πιο ευχάριστο είναι ότι καταφέρνουν να ανανεώνουν το κοινό τους, στο οποίο συνυπήρχαν τα άτομα που τους ακούγαμε το 2006, όταν και κυκλοφόρησαν το φανταστικό ντεμπούτο τους, αλλά και άτομα πολύ μικρότερης ηλικίας. Αυτό είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά από το 2011 (φυσικά οι δραστηριότητες της μπάντας είχαν παγώσει για τέσσερα και κάτι χρόνια αλλά και πάλι είναι πολύ μεγάλο διάστημα).

Η συναυλία ξεκίνησε ιδανικά με το "Red Flags and Long Nights" και από κάτω χαμός. Γενικότερα τα τρία άλμπουμ εκπροσωπήθηκαν ανάλογα με το βαθμό προτίμησης του κοινού τους και της αποδοχής τους. Έτσι πολύ φυσιολογικά είχαμε έξι κομμάτια από το ντεμπούτο τους, πέντε από το "This Is Forever" και τρία από το υποτιμημένο αλλά καταπληκτικό "Valleyheart" (μπορείτε να διαβάσετε τη γνώμη μου για το τελευταίο, εδώ). Μην έχοντας δει το setlist τους πριν φτάσω στη συναυλία, δεν γνώριζα ότι μας επιφύλασσαν και μια έκπληξη. Αυτή ήταν τα δυο νέα κομμάτια "See The Distance, See The Truth" και "Believe". Αν και ήταν η πρώτη φορά που τα ακούω μου άρεσαν και τα δυο κατευθείαν, αλλά ιδίως το, πιο ιντερπολικό, πρώτο μπορεί να κάνει πιο άμεση αίσθηση. Δεν θα μπορούσα να μιλήσω για καλύτερες στιγμές μιας και όλο το σετ τους ήταν άψογο, αλλά το encore τους με τα "She Will Always Be a Broken Girl", "Suck It Up", "Out of Control" και φυσικά το "Tear You Apart" (που το έκαναν δεκάλεπτο με ένα απολαυστικό τζαμάρισμα) ήταν το πιο δυνατό σημείο της συναυλίας.

Ο Justin Warfield πέρα το ότι διαθέτει μια ιδιαίτερη και σαγηνευτική φωνή, είναι από από αυτούς τους χαρισματικούς frontmen που δεν χρειάζεται να κάνει πολλά πράγματα για να προκαλέσει ενθουσιασμό στον κόσμο. Φτάνει μια κίνηση ή ένα λίκνισμα του για να ξεσηκώσει το κοινό. Ο συνήθως λίγο πιο απόμακρος τραγουδιστής του σχήματος είχε όμως απίστευτη όρεξη και τραγούδησε ακόμα και το "Animal Attraction", μέσα στο "Out of Control" όπως του ζήτησε κάποιος/α από το κοινό, ενώ έμεινε και στο τέλος για φωτογραφίες και αυτόγραφα, όπως κάνει πάντα ο Adam, με πολύ μεγαλύτερη διάθεση. Αυτή ήταν που έκανε και τη μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη εμφάνισή τους. Έβγαζαν περισσότερη ενέργεια και δείχνουν σαφώς πιο ανανεωμένοι. Σε αυτό ίσως παίζει ρόλο και το νέο υλικό. Σε συζήτηση που είχα με τον Adam Bravin μετά το τέλος της εμφάνισής τους, μου αποκάλυψε ότι το νέο, τέταρτο, άλμπουμ των She Wants Revenge είναι σχεδόν έτοιμο και το πλάνο είναι να κυκλοφορήσει τον επόμενο Φεβρουάριο. Ήδη μετράω μέρες...