Η παρακάτω λίστα περιέχει στον μεγαλύτερο βαθμό (έξι στο σύνολο) darkwave άλμπουμ που δεν κατάφεραν να μπουν οριακά στη τελική εικοσάδα μου αλλά αποτελούν άκρως απολαυστικές δουλειές. Όμως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κατάφεραν να δώσουν φρέσκια πνοή στο είδος, αφήνοντας σε πολλές περιπτώσεις πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Το άλμπουμ όμως που περιέχεται στη λίστα και είχα πολύ μεγαλύτερες προσδοκίες από αυτό όταν ανακοινώθηκε, είναι αυτό των Smashing Pumpkins. Θα εξηγήσω...
Νο.30 Buzz Kull – New Kind of Cross (Funeral Party Records): Σε σχέση με το mid-tempo synth pop ήχο του ντεμπούτο των Buzz Kull, ο δεύτερος δίσκος των Buzz Kull είναι πιο σκοτεινός και την ίδια στιγμή μερικά κομμάτια προορίζονται για τα darkwave dancefloors. Αναμφίβολα πάντως περιέχει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια του Marcel Whyler.
Ακούστε: "Avoiding The Light"
Νο.29 Rendez-Vous – Superior State (Avant! Records): Μετά από δυο εξαιρετικά EPs, οι Γάλλοι Rendez-Vous παρουσίασαν το ντεμπούτο τους, το οποίο αποτελεί ένα απολαυστικό δείγμα post-punk μουσικής, ενσωματώνοντας στην πορεία industrial, shoegaze, ή ακόμα και neo-folk ήχους.
Ακούστε: "Superior State"
Νο.28 Geometric Vision – Fire! Fire! Fire! (Swiss Dark Nights): Οι Ιταλοί Geometric Vision παγιώνονται δίσκο με τον δίσκο ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συγκροτήματα της darkwave σκηνής. Μάλιστα σε ένα κομμάτι του δίσκου, το "Jelly Dreams", συμμετέχει ο Volkan Caner των She Past Away.
Ακούστε: "The Head"
Νο.27 Esben And The Witch – Nowhere (Season Of Mist): Οι Esben And The Witch έφτασαν στον πέμπτο δίσκο της καριέρας τους και συνεχίζουν να μας χαρίζουν εξαιρετικές δουλειές. Ο τρόπος που εναλλάσσονται από τις πιο μελωδικές στις πιο δυνατές στιγμές τους είναι υποδειγματικός και μόλις σε έξι κομμάτια καταφέρνουν να μας δώσουν τον πιο βαρύ δίσκο τους, αλλά ταυτόχρονα εξίσου απολαυστικό με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους.
Ακούστε: "The Unspoiled"
Νο.26 NONN – XVII (Fuzz Club Records): Το ομώνυμο ντεμπούτο (album review) των NONN αποτέλεσε ένα πολύ ενδιαφέρον sytnh/ post-punk άκουσμα. Το συγκρότημα συνεχίζει στον ίδιο ήχο και αυτή τη φορά επικεντρώνεται περισσότερο στα κομμάτια, με το αποτέλεσμα να μην εκπλήσσει αλλά σίγουρα μόνο απαρατήρητο να μην περνάει.
Ακούστε: "Clear"
Νο.25 Holygram – Modern Cults (Oblivion/SPV): Την παραγωγή του ντεμπούτο δίσκου των Holygram την ανέλαβε ο Maurizio Baggio που έχει συνεργαστεί με τους The Soft Moon και η επιρροή του είναι εμφανής σε όλο το "Modern Cults". Μπορεί να μην αποτελούν την πιο πρωτότυπη πρόταση αλλά τα κομμάτια θα σε κάνουν να "χορέψεις" τουλάχιστον μέχρι την επόμενη κυκλοφορία του Luis Vasquez.
Ακούστε: "Signals"
Νο.24 HøRD – Modern Cults (Oblivion/SPV): Είναι πολύ δύσκολο, ο τρίτος δίσκος των HøRD να αφήσει ασυγκίνητο οποιοδήποτε φίλο της σύγχρονης post-punk / coldwave σκηνής. Αν το σχήμα δεν έπεφτε στην παγίδα της επανάληψης σε πολλά σημεία και είχε περισσότερα κομμάτια σαν το "Get Into It" και "Lrn", το άλμπουμ θα βρισκόταν πιο κοντά στην πρώτη δεκάδα.
Ακούστε: "Get Into It"
Νο.23 City Calm Down – Echoes In Blue (I Oh You): Μετά την πολύ αξιόλογη δισκογραφική εισαγωγή του ντεμπούτο τους, "In A Restless House", οι City Calm Down επιστρέφουν με μια πολύ δυνατή ομάδα κομματιών, αλλά και το "Blood" που είναι ένα από τα κομμάτια της χρονιάς. Οι Editors, White Lies, Maccabees αναφορές παραμένουν και οι Αυστραλοί μας παραδίδουν με το "Echoes In Blue" τον καλύτερο δίσκο τους μέχρι σήμερα.
Νο.22 Florence + The Machine - High As Hope (Virgin): Μπορεί να μην είναι στα επίπεδα του "Lungs" ή ακόμα και του "Ceremonials", αλλά με κομμάτια όπως το "Hunger", "Patricia" (το tribute της στην Patti Smith), "Big God" και αρκετά ακόμα δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Το "High As Hope" είναι ένα αρκετά φιλόδοξο άλμπουμ και ίσως το πιο προσωπικό της Florence Welch.
Ακούστε: "Sky Full Of Song", "Patricia"
Νο.21 The Smashing Pumpkins – Shiny and Oh So Bright, Vol. 1 / LP: No Past. No Future. No Sun: H επιστροφή των James Iha και Jimmy Chamberlin στο line-up των Pumpkins σκόρπισε ακόμα περισσότερες προσδοκίες για τη νέα τους δουλειά. Αυτές όμως δεν εκπληρώθηκαν στον επιθυμητό βαθμό ακόμα και για το πιο φανατικό κοινό τους (και είμαι σε αυτό). Το είναι η μάλλον πιο αδύναμη δισκογραφική στιγμή του σχήματος, σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνει ότι το "Shiny and Oh So Bright..." δεν είναι ένα απολαυστικό άλμπουμ, αλλά κυρίως τονίζει πόσο υποτιμημένες είναι οι δυο προηγούμενες δουλειές του Corgan με τους Smashing Pumpkins.
Διαβάστε επίσης:
Είναι πολλές οι ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες που καταφέρνουν να ξεχωρίζουν και να μας χαρίζουν συνεχώς αξιόλογες κυκλοφορίες. Προσωπικά αγαπημένες είναι πάντα η Sacred Bones, η Captured Tracks, η Felte και πολλές ακόμα, αλλά πρέπει να αναφερθώ άλλη μια φορά στη Fuzz Club Records που για ακόμα μια χρονιά συνέχισε να κυκλοφορεί πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές. Στην προηγούμενη δεκάδα υπήρχε το τελευταίο άλμπουμ των The Underground Youth, ενώ στην παρακάτω λίστα υπάρχουν δυο δίσκοι από συγκροτήματα του ρόστερ της. Όμως η κορυφαία κυκλοφορία της λονδρέζικης δισκογραφικής έρχεται αρκετά πιο μετά στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς...
No.30 B Boys - Dada (Captured Tracks): Η καλύτερη φετινή κυκλοφορία της Captured Tracks έρχεται από μια περσινή προσθήκη στο δυναμικό της, τους B Boys. To σχήμα από το Μπρούκλιν στον νέο του δίσκο, στηρίζεται σε έναν 80s post-punk ήχο στο ύφος συγκροτημάτων όπως οι Gang of Four και οι Wire.
Ακούστε: "Energy", "Discipline"
No.29 Death Of Lovers - The Acrobat (Dais Records): Από τότε που άκουσα το EP "Buried Under A World Of Roses" των Death Of Lovers, ένα από τα κορυφαία EP του 2013, περίμενα με ιδιαίτερη ανυπομονησία το ντεμπούτο τους. Ο δίσκος δεν απογοητεύει και βασιζόμενος σε έναν synth ήχο μας θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των New Order και των The Cure.
Ακούστε: "The Absolute", "Orphans Of The Smog"
No.28 Future Islands - The Far Field (4AD): Προφανώς οι Future Islands είχαν στο μυαλό τους να εκμεταλλευτούν τη μεγαλύτερη προσοχή που απολαμβάνουν τα τελευταία χρόνια, ώστε να παρουσιάσουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα. Ευτυχώς για αυτούς έχουν τα κομμάτια για να το υποστηρίξουν. Διαβάστε το album review του "The Far Field" εδώ.
No.27 NONN - NONN (Fuzz Club Records): Οι NONN δείχνουν ότι έχουν τις ιδέες να ξεχωρίσουν και να αποτελέσουν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της coldwave / post-punk σκηνής. Συνίσταται ιδιαιτέρως σε φίλους συγκροτημάτων όπως οι The Soft Moon ή οι The Underground Youth. Διαβάστε αναλυτικά για το ντεμπούτο των NONN εδώ.
Ακούστε: "Need", "Lost"
No.26 Fufanu - Sports (One Little Indian): Η μεγαλύτερη διαφορά του νέου άλμπουμ των Fufanu σε σχέση με το ντεμπούτο του σχήματος, είναι ότι αυτό ακολουθεί ένα λιγότερο θορυβώδες μονοπάτι, με έναν κατά βάση synth ήχο. Ο συνολικός απολογισμός είναι σίγουρα θετικός για το "Sports", το οποίο συνεχίζει την πολύ ενδιαφέρουσα πορεία των Fufanu. Διαβάστε το album review του "Sports" εδώ.
Ακούστε: "Bad Rockets", "Sports"
No.25 Gold Class - Drum (Felte): Η μίξη των Joy Division, Killing Jooke στοιχείων με φωνητικά που φέρνουν σε Morrissey συνεχίζεται και στο δεύτερο άλμπουμ των Gold Class, που είναι σαφές ανώτερο του ντεμπούτο τους. Μπορεί να μην ξανακαλύπτουν το τροχό, όμως σίγουρα θα ενθουσιάσουν τους φίλους του είδους.
Ακούστε: "Twist In The Dark", "Get Yours"
No.24 Invsn - The Beautiful Stories (Dine Alone Records): Οι Invsn είναι το project έκπληξη από τον Dennis Lyxzén, γνωστός από το punk συγκρότημα των Refused, και την Sara Almgren των Τhe (International) Noise Conspiracy που κινείται σε καθαρά 80s post-punk μονοπάτια και καταφέρνει να συναρπάσει σε επτά μόλις κομμάτια.
Ακούστε: "Immer Zu", "I Dreamt Music"
No.23 We Are Monroe - White Lights (Factor): Αν ο συγκεκριμένος δίσκος είχε κυκλοφορήσει μια δεκαετία πριν, θα ήταν αναμφίβολα μια από τις κορυφαίες indie rock δουλειές. Αυτό δεν μειώνει την αξία του δεύτερου άλμπουμ των Καναδών, που μπορεί άνετα να σταθεί δίπλα στα αντίστοιχα από γκρουπ όπως οι The Futureheads και οι White Lies.
Ακούστε: "Midnight Cruiser", "D.M. Me"
No.22 Chelsea Wolfe - Hiss Spun (Sargent House): Η Chelsea Wolfe κυκλοφόρησε το 2017 άλλο ένα θεοσκότεινο και βαρύ άλμπουμ, σε παραγωγή του Kurt Ballou των Converge, ενώ βρέθηκε και στη χώρα μας για να μας χαρίσει μια μοναδική εμφάνιση. Μπορείτε να διαβάσετε για το live της Chelsea Wolfe στην Αθήνα, εδώ.
No.21 Has A Shadow - Sorrow Tomorrow (Fuzz Club Records): Η Fuzz Club μας έχει χαρίσει πάρα πολλές αξιόλογες κυκλοφορίες από μπάντες που ακροβατούν ανάμεσα σε έναν psych rock και post-punk ήχο. To δεύτερο άλμπουμ των Μεξικανών αποτελεί ένα απολαυστικό σκοτεινό μουσικό ταξίδι, με τόση ποικιλία όσες και οι επιρροές τους.
Διαβάστε επίσης:
O Christian Eldefors έχει κυκλοφορήσει με το psych rock συγκρότημα των The Orange Revival δυο δισκογραφικές δουλειές, με τελευταία το "Futurecent" του 2015. Μάλλον όμως έχει και μια πιο σκοτεινή πλευρά, που σκέφτηκε να την εκφράσει με το νέο προσωπικό του σχήμα. Με τους NONN αφήνει στην άκρη τις ψυχεδελικές ανησυχίες του βασικού του γκρουπ, προσεγγίζοντας ένα άλλο συγκρότημα της Fuzz Club Records, τους The Underground Youth, αν και με μια πιο industrial post-punk λογική. Αυτό που γίνεται για άλλη μια φορά εμφανές και από το ομότιτλο ντεμπούτο των NONN, είναι πόσες πολλές μπάντες και μουσικούς έχουν επηρεάσει οι Suicide.
Το άλμπουμ ανοίγει με το "Walls" ένα τρίλεπτο βιομηχανικό κομμάτι που λειτουργεί ως η καλύτερη εισαγωγή για αυτά που ακολουθήσουν. Με το "Lost" κόλλησα από την πρώτη ακρόαση και βασιζόμενο σε μια Cure μελωδία, μάλλον αποτελεί την κορυφαία στιγμή του δίσκου, ενώ το "Stay" ξεδιπλώνει τις New Order επιρροές των NONN.
Αλλά και τα υπόλοιπα κομμάτια στηρίζονται στις ίδιες βάσεις. Από αυτά θα ξεχώριζα το εξαιρετικό instrumental "Cold", που θα μπορούσα να το φανταστώ στο soundtrack του "Stranger Things", αλλά και τα "Hills" και "Need" (με το δεύτερο να αποτελεί το πρώτο κομμάτι που γράφτηκε για τον δίσκο), τα οποία κάνουν τις συγκρίσεις με τους The Soft Moon αναπόφευκτες, μιας και ο Eldefors χρησιμοποιεί τις φωνές αλλά και γενικότερα τα ήχους που έχει στην διάθεσή του με παρόμοιο τρόπο με τον Luis Vasquez. Μπορεί η συγκεκριμένη απόδοση να έχει φορεθεί αρκετά, με το συγκεκριμένο άλμπουμ να μην αποτελεί εξαίρεση στο φαινόμενο της ηχητικής επανάληψης, αλλά εδώ οι NONN δείχνουν ότι έχουν τις ιδέες να ξεχωρίσουν και να αποτελέσουν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της συγκεκριμένης σκηνής.
Βαθμολογία: 7,5 / 10
NONN ονομάζεται το νέο, προσωπικό, σχήμα του Christian Eldefors των The Orange Revival, ο οποίος αφήνει στην άκρη τον ψυχεδελικό ροκ ήχο του βασικού συγκροτήματος και ακολουθεί καθαρά post-punk/ coldwave μονοπάτια. Το πρώτο δείγμα από το νέο project μας ήρθε με το κομμάτι "Need" και είναι απλά εξαιρετικό. Συνίσταται ιδιαιτέρως σε φίλους συγκροτημάτων όπως οι The Soft Moon ή οι The Underground Youth. Εν αναμονή λοιπόν του πρώτου ομώνυμου άλμπουμ των NONN, που θα κυκλοφορήσει στις 26 Μαΐου από την Fuzz Club Records, μπορείτε να δείτε το επίσημο βίντεο για το "Need" παρακάτω:
.jpg)
