Δεν αρκεί μόνο να είσαι η πιο θορυβώδης μπάντα της Νέας Υόρκης, πρέπει να υπάρχουν και τα κομμάτια για να το υποστηρίξεις, και πιστεύω ότι τα περίπου 800 άτομα που βρέθηκαν στο Fuzz δεν είδαν μια σύγχρονη εκδοχή των Jesus And Mary Chain, αλλά μια πολύ καλή noise μπάντα στην ίσως καλύτερη στιγμή της καριέρας τους. Οι A Place To Bury Strangers δικαιολογούν απόλυτα τον "θόρυβο" γύρω από το όνομά τους, και το απέδειξαν για παραπάνω από μια ώρα το Σάββατο. Η βραδιά ξεκίνησε με τους δικούς μας, Zebra Tracks, οι οποίοι παρουσίασαν υλικό από την πολύ αξιόλογη νέα τους δουλειά, με τίτλο "Collective Guilt". Γενικά στάθηκαν πολύ καλά, με τα κομμάτια να παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον, ενώ το μοναδικό ίσως ανασταλτικό, είναι ότι τα φωνητικά θυμίζουν αρκετά Placebo. Ήταν η πρώτη φορά που θα έβλεπα τους A Place To Bury Strangers, μιας και δεν είχα την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω τις δυο προηγούμενες φορές που μας επισκέφτηκαν. Η ηχητική επίθεση που εξαπέλυσαν οι Αμερικανοί ήταν ασταμάτητη σχεδόν για όλη τη διάρκεια του σετ τους(πήραν/ πήραμε μια ανάσα μόνο πριν το encore), παρόλο που ο ήχος δεν ήταν σύμμαχος τους, κυρίως με τα φωνητικά να είναι σχεδόν εξαφανισμένα σε μερικά κομμάτια. Παρόλα αυτά ο φανταστικός ήχος του μπάσου ήταν εκεί(ο μπασίστας πάλι κρατήθηκε μόλις 3 κομμάτια πριν βουτήξει στο κοινό), όπως και η μηχανή πίσω από τα ντραμς που ακούει στο όνομα Robi Gonzalez, ενώ ο αυτοσχεδιασμός του Ackermann ήταν εντελώς απαλλαγμένος από ποζεριές. Οι APTBS είχαν πολύ όρεξη και το έδειξαν, ενώ τα καταπληκτικά visuals βοηθούσαν την όλη ατμόσφαιρα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι το live δεν είχε χαρακτήρα προώθησης του νέου δίσκου "Worship", αλλά best-of μιας και το setlist τους ήταν μοιρασμένο στους τρία άλμπουμ της μπάντας, αλλά ακόμα και στο φετινό ΕΡ τους "Onwards to the Wall", από το οποίο έπαιξαν τα 3 από τα 5 κομμάτια που περιέχει (χωρίς να ισχυρίζομαι ότι τα κομμάτια του υπολείπονται από αυτά των δίσκων, μιας και θεωρώ τα "So Far Away" και "Onwards To The Wall" από τα καλύτερα που έχουν γράψει). Απλώς περίμενα με ενδιαφέρον να ακούσω, πως θα αποδώσουν ζωντανά τα κομμάτια ενός από τους καλύτερους φετινούς δίσκους. Μετά από λίγο λιγότερο από 70 λεπτά παραμόρφωσης η συναυλία έφτασε στο τέλος της χωρίς πολλά παράπονα για την διάρκεια, ξέροντας και εγώ, ότι όσο και να το διασκέδασα, παρά τα όποια προβλήματα στον ήχο, ένα έντονο βουητό είχε αρχίσει να κάνει αρκετά επίμονα την αίσθηση του.

Setlist:

1. Ego Death
2. Why I Can't Cry Anymore
3. Deadbeat
4. So Far Away
5. Onwards to the Wall
6. Keep Slipping Away
7. To Fix the Gash in Your Head
8. Drill It Up
9. Mind Control
10. Dissolved (όχι ολόκληρο αν θυμάμαι καλά)
11. I Lived My Life to Stand in the Shadow of Your Heart
12. Ocean

Encore:

13. You Are the One

A Place To Bury Strangers - You're The One (live in Athens):