Live Review: White Lies w/ Frankie Rose @ Roundhouse, London, 10.12.2013
Frankie Rose Δεκεμβρίου 28, 2013
Αυτή την φορά οι White Lies διάλεξαν το Roundhouse για την καθιερωμένη λονδρέζικη συναυλία τον Δεκέμβριο μετά από κυκλοφορία δίσκου, ένα χώρο αρκετά πιο ταιριαστό για το συγκρότημα από το Wembley Arena (η "Ritual" επιλογή τους). Πριν όμως από τους Λονδρέζους εμφανίστηκε η Frankie Rose, η οποία υπήρξε αρχικό μέλος των Crystal Stilts και Dum Dum Girls, και το 2013 κυκλοφόρησε το τρίτο της άλμπουμ. Την Νεοϋορκέζα την έμαθα φέτος όταν άκουσα το πολύ καλό περσινό new wave/ dark pop δίσκο της "Interstellar" (Slumberland Records), με το προ λίγων μηνών "Herein Wild" (Fat Possum) να ακολουθεί ακριβώς τα ίδια μουσικά βήματα. Η αλήθεια είναι ότι η ντροπαλή Rose, η οποία βρισκόνταν στο σκοτάδι επί σκηνής (και έφτασε στο σημείο μέχρι και να ζητήσει να της "ρίξουν" κανα φωτάκι), ήταν απρόσμενα εντυπωσιακή, μιας και ζωντανά τα κομμάτια της είχαν μια άλλη δυναμική χαρίζοντας ένα πολύ καλό συναυλιακό αποτέλεσμα και τραβώντας την προσοχή του, όχι και πολύ κόσμου, για κάτι παραπάνω από τριάντα λεπτά.
Είναι εκπληκτικό το πώς μέσα σε πολύ λίγα λεπτά ένας ούτε καν μισοάδειος χώρος γέμισε ασφυκτικά, μιας και η συναυλία ήταν sold-out. Μπορεί οι White Lies να κυκλοφόρησαν φέτος το απολαυστικό "Big TV", αλλά πάντα είμαι επιφυλακτικός ως προς τις live επιδόσεις τους. Στο καινούριο υλικό φανερώνουν ότι θέλουν ακόμα δουλειά, αφού σε κομμάτια όπως το "First Time Caller" δεν καταφέρνουν να εκμεταλλευτούν τις αλλαγές των δυναμικών, με αποτέλεσμα η ζωντανή εκδοχή να υπολείπεται αρκετά της στούντιο. Επιπρόσθετα το συγκρότημα που σε σημεία λοξοκοιτάζει προς The Killers μεριά, έχει ένα τραγουδιστή, που παρόλο που μπορεί να είναι φωνάρα, δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο ενός αντίστοιχου frontman όσο και να προσπαθεί, αλλά δεν του ταιριάζει κιόλας.
Φυσικά με τους White Lies να παίζουν εντός έδρας, το κοινό μόνο αυτά δεν έδειχνε να σκέφτεται, μιας και δεν σταμάτησε να χορεύει ή να συμμετέχει σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Στα κομμάτια από τους δυο πρώτους τους δίσκους, "To Lose My Life" και "Ritual", δημιούργησαν μια καταπληκτική ατμόσφαιρα, με αποκορύφωμα τον χαμό στο "Unfinished Business", με τα "A Place To Hide", "Streetlights", "E.S.T." και "Death" να ακολουθούν, ενώ στο "The Power & Τhe Glory" αισθανόσουν ότι βρίσκεσαι σε κάποιο disco/80s pop party. Στο τελευταίο βοήθησε και η διασκευή τους στο "I Would Die 4 U" του Prince, τραγούδι που συμπεριλήφθηκε στο τελευταίο τους EP "Small TV".
Από το "Big TV" ξεχώρισα live τα "Mother Tongue" και "Goldmine", με το πρώτο να είναι το μόνο από τα νέα κομμάτια που φάνηκε να ανεβαίνει επίπεδο ζωντανά. Για το τέλος φύλαξαν το ομώνυμο τραγούδι του φετινού τους δίσκου, το οποίο βρήκε μεγάλη ανταπόκριση, ενώ τα μπαλόνια που έπεφταν από την οροφή στο "Bigger Than Us" δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό κλείσιμο.
Setlist:
Μέσω του επίσημου facebook λογαριασμού του Ejekt έγινε γνωστό ότι οι Kasabian θα ξαναβρεθούν στην χώρα μας, δυο χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα, πάλι για το ίδιο φεστιβάλ σε ένα υπέροχο line-up. Αν και αποτελεί ίσως την καλύτερη αρχή για το συγκεκριμένο φεστιβάλ, ελπίζω απλώς τα υπόλοιπα συγκροτήματα που θα πλαισιώσουν την μπάντα από το Leicester, που αναμένεται να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο μέσα στο 2014, να μην είναι δοκιμασμένες λύσεις, ιδίως και μετά την περσινή "χλιαρή" διοργάνωση. Διαβάστε για το live των Kasabian στο Ejekt του 2012, εδώ.
Μπορεί οι Envy Never Dies να είναι μια αθηναϊκή μπάντα που υφίσταται από το 2004, αλλά μετά από αλλαγές μελών και αρκετό χρόνο ηχογραφήσεων παρουσίασαν φέτος την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά. Το pop/ rock τους post-punk/ indie αισθητικής σε κερδίζει από την πρώτη νότα, και ακόμα περισσότερο τα πολύ όμορφα γυναικεία φωνητικά. Και δεν είναι μόνο το εθιστικό πρώτο single της κυκλοφορίας, με τίτλο "Blade", αλλά και τα υπόλοιπα έξι κομμάτια βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο, με τα "Dark Room" και "The Bar" να είναι αυτά που ξεχώρισα περισσότερο. Η πολύ αξιόλογη δισκογραφική προσπάθεια των Envy Never Dies κυκλοφορεί από την B-Οtherside Records.
Οι We Came From Waters παρουσίασαν ένα νέο βίντεο για το κομμάτι "Yellow Position", με πλάνα από την επίσκεψη της μπάντας στο Τόκιο στα πλαίσια της συμμετοχής τους στο RockGodDam Festival. Το τραγούδι μπορεί να προέρχεται από το περσινό τους άλμπουμ "Unfamous Quotes", μια από τις κορυφαίες ελληνικές κυκλοφορίες του 2012 και θεωρώ γενικότερα των τελευταίων χρόνων, αλλά το συγκρότημα δουλεύει πάνω σε νέο υλικό, με το δεύτερο δίσκο του να αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2014 από την ελληνική On Stage Records. Έως τότε μπορείτε να ξαναδιαβάσετε τη συνέντευξη που μου παραχώρησε το γκρουπ από την Φλώρινα, εδώ.
Σε μια χρονιά με αρκετές αξιόλογες κυκλοφορίες και δισκογραφικές επιστροφές, η κατάρτιση της λίστας μου ήταν αρκετά εύκολη υπόθεση, μιας και πριν την γράψω ήταν έτοιμη κατά μεγάλο μέρος στο μυαλό μου, αφού περιελάμβανε αρκετά "σιγουράκια", αν εξαιρέσω την κατάταξη των 3-4 άλμπουμ στις πρώτες θέσεις αλλά και τις 2-3 τελευταίες με τους Holograms, Yeah Yeah Yeahs και Iceage να μένουν "αναγκαστικά" απ' έξω. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η ύπαρξη στις αντίστοιχες λίστες του άλμπουμ των Parquet Courts, μια ξεκάθαρα περσινή κυκλοφορία που επανακυκλοφόρησε φέτος, που επειδή ξέφυγε το 2012 από τα radar του Pitchfork και των λοιπών δηθενοεγκυρότατων μουσικών μέσων, προσπαθούν να το επιβάλουν ως φετινό δίσκο (γιατί δεν ψήφισα το "In Utero" που επανακυκλοφόρησε και αυτό φέτος;). Πέρα όμως από αυτό, και κάποιες τυποποιημένες λίστες - περιλήψεις από τις "ξένες" αντίστοιχες, βρήκα κάποιες αρκετά ενδιαφέρουσες προτάσεις. Πιστεύω ότι το σημαντικότερο ενός τέτοιου blogoevent, είναι ότι πέρα από τον πρόσκαιρο χαβαλέ, και τους bloggers που θα τους ξαναδούμε του χρόνου, ο καθένας μπορεί, ανάλογα με το μουσικό του κριτήριο και την διάθεση, να ανακαλύψει κάτι διαχρονικό. Η λίστα με τα 20 αγαπημένα μου άλμπουμ του 2013:
Ο Γάλλος Yoann Lemoine, ή αλλιώς Woodkid, σκηνοθετεί ένα ανεπανάληπτο μουσικό ταξίδι κινηματογραφικών διαστάσεων. Με επιρροές από συνθέτες scores όπως ο Clint Mansell, απευθυνόμενος όμως σε ποπ ακροατήρια, ντύνει ηχητικά ιδανικά κόσμους σαν αυτούς που θα ταίριαζαν στους αντίστοιχους ενός Neil Gaiman. Αν τον πετύχετε και σε καμία διαφήμιση, μην το κρατήσετε εναντίον του.
No.2 : White Lies - Big TV (Fiction)
No.3 : Pearl Jam - Lighting Bolt (Monkeywrench Records)
No.4 : Weekend - Jinx (Slumberland Records)
No.5 : Savages - Silence Yourself (Matador)
No.6 : Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away (Bad Seed Ltd)
No.7 : The National - Trouble Will Find Me (4AD)
No.8 : Arcade Fire - Reflektor (Merge Records)
No.9 : Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records)
No.10 : Beastmilk - Climax (Svart Records)
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Τέσσερις ημέρες μετά τους Black Rebel Motorcycle Club, και οι Crystal Stilts θα βρεθούν στην Αθήνα, και πιο συγκεκριμένα το Σάββατο 8 Μαρτίου στο Gagarin 205. Οι Νεοϋορκέζοι κυκλοφόρησαν φέτος το "Nature Noir" (Sacred Bones), άλμπουμ που βρέθηκε στη λίστα μου με τα καλύτερα του 2013. Περισσότερες πληροφορίες αναμένονται σύντομα.
Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη οι Black Rebel Motorcycle Club
Black Rebel Motorcycle Club Δεκεμβρίου 20, 2013
Πριν λίγες μέρες έγινε γνωστό το μεγαλύτερο συναυλιακό νέο για το 2014 μέχρι τώρα, με την ανακοίνωση της εμφάνισης των Black Rebel Motorcycle Club στην χώρα μας. Τελικά το συγκρότημα, στα πλαίσια προώθησης του "Specter At The Feast", θα βρεθεί στις 4 και 5 Μαρτίου, σε Αθήνα (ACRO) και Θεσσαλονίκη (Principal) αντίστοιχα. Πρόκειται για δυο live που δύσκολα πιστεύω δεν θα βγουν sold-out.
Αν μπορούσα να βάλω δυο άλμπουμ στην πρώτη θέση, τότε σίγουρα το ένα θα ήταν το "Big TV". Μπορεί οι White Lies να θεωρούνται άλλο ένα 80s νοσταλγικό σχήμα, αλλά έχουν καθαρά αναγνωρίσιμο ήχο και ένα μοναδικό τρόπο να ενσωματώνουν στην μουσική τους γνώριμους ήχους του παρελθόντος. Με τον τρίτο τους δίσκο πλησιάζουν, όσο σχεδόν κανείς άλλος φέτος, σε μια τέλεια ποπ δουλειά. Διαβάστε την γνώμη μου για το "Big TV" εδώ.
No.3 : Pearl Jam - Lighting Bolt (Monkeywrench Records)
No.4 : Weekend - Jinx (Slumberland Records)
No.5 : Savages - Silence Yourself (Matador)
No.6 : Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away (Bad Seed Ltd)
No.7 : The National - Trouble Will Find Me (4AD)
No.8 : Arcade Fire - Reflektor (Merge Records)
No.9 : Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records)
No.10 : Beastmilk - Climax (Svart Records)
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Μπορεί το "Lightning Bolt" να αποτελεί το δέκατο άλμπουμ των Pearl Jam, αλλά βγάζει τόση ενέργεια σαν να πρόκειται για δίσκο μιας νέας μπάντας. Disco ή r&b στοιχεία δεν θα βρει κανείς εδώ και σίγουρα δεν σηματοδοτεί καμιά ηχητική αλλαγή, αλλά με τον κορυφαίο frontman, τουλάχιστον των τελευταίων 20 χρόνων, και κομμάτια όπως τα "Swallowed Whole", "Infallible" και "Mind Your Manners", το γκρουπ από το Σιάτλ μας χαρίζει άλλο ένα καταπληκτικό δίσκο (Pearl Jam και αδιάφορος δίσκος δεν πάνε μαζί για τα δεδομένα μου). Αν μάλιστα έλειπαν και μερικά κομμάτια που μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από το "Into the Wild" του Vedder, όχι ότι είναι αδιάφορα απλώς χαλάνε την ομοιογένεια του άλμπουμ, θα ήταν ακόμα πιο ψηλά στη λίστα.
No.4 : Weekend - Jinx (Slumberland Records)
No.5 : Savages - Silence Yourself (Matador)
No.6 : Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away (Bad Seed Ltd)
No.7 : The National - Trouble Will Find Me (4AD)
No.8 : Arcade Fire - Reflektor (Merge Records)
No.9 : Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records)
No.10 : Beastmilk - Climax (Svart Records)
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Δεν αποδείχτηκε και πολύ δύσκολος ο δεύτερος δίσκος για τους Weekend, μιας και το "Jinx" παρέχει μεγαλύτερη ποικιλία αλλά και αποτελεί μια πιο ολοκληρωμένη μουσική πρόταση από το "Sports". Στοιχεία από The Jesus And Mary Chain, The Cure και Joy Division τα έχουν χρησιμοποιήσει πολλοί, λίγοι όμως με τόσο όμορφο αποτέλεσμα. Το αρκετά μελωδικό "Jinx" -album review- μεταμορφώνεται ιδανικά σε κάτι αρκετά πιο φορυβώδες ζωντανά, όπως είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε πριν λίγο καιρό και στη χώρα μας. Διαβάστε για την ζωντανή εμφάνιση των Weekend στην Αθήνα εδώ.
No.5 : Savages - Silence Yourself (Matador)
No.6 : Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away (Bad Seed Ltd)
No.7 : The National - Trouble Will Find Me (4AD)
No.8 : Arcade Fire - Reflektor (Merge Records)
No.9 : Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records)
No.10 : Beastmilk - Climax (Svart Records)
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Οι Savages είναι από τις λίγες μπάντες που με το ντεμπούτο τους δικαιολόγησαν πλήρως τον θόρυβο γύρω από το όνομα τους πριν από αυτό. Δεν είναι η 80s post-punk νοσταλγία, ούτε τα κομμάτια που το κάνουν να ξεχωρίζει, αλλά η απίστευτη ενέργεια που βγάζει το "Silence Yourself" (album review) από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
No.6 : Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away (Bad Seed Ltd)
No.7 : The National - Trouble Will Find Me (4AD)
No.8 : Arcade Fire - Reflektor (Merge Records)
No.9 : Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records)
No.10 : Beastmilk - Climax (Svart Records)
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
No.6 : Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away (Bad Seed Ltd)
Blogovision 2013 Δεκεμβρίου 15, 2013
Το "Push The Sky Away" είναι ίσως ο,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει ο Αυστραλός, τουλάχιστον εδώ και μια δεκαετία ακολουθώντας μια πιο less is more λογική, ενώ η φυγή του Mick Harvey φαίνεται να μην έχει επηρεάσει το σχήμα. Διαβάστε περισσότερα...
No.7 : The National - Trouble Will Find Me (4AD)
No.8 : Arcade Fire - Reflektor (Merge Records)
No.9 : Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records)
No.10 : Beastmilk - Climax (Svart Records)
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Μπορεί η συνταγή να είναι γνωστή και δοκιμασμένη, αλλά αυτό δεν μειώνει άλλο ένα εξαιρετικό δισκογραφικό αποτέλεσμα από τους The National. Το "Trouble Will Find Me", συνεχίζοντας μια σειρά κλασσικών πλέον στο είδος άλμπουμ, βρίσκει την μπάντα στα γνωστά υψηλά συνθετικά επίπεδα, όπως αποδεικνύουν και τα κομμάτια "Sea Of Love", "Demons", "Graceless" και "This Is The Last Time". Διαβάστε περισσότερα...
No.8 : Arcade Fire - Reflektor (Merge Records)
No.9 : Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records)
No.10 : Beastmilk - Climax (Svart Records)
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Με μια λιτή ανακοίνωση στον twitter λογαριασμό της διοργανώτριας εταιρίας, έγινε γνωστό ότι οι Black Rebel Motorcycle Club, ένα μεγάλο συναυλιακό μου απωθημένο, όπως πιστεύω και πολλών άλλων, θα βρεθούν τον Μάρτιο στη χώρα μας. Το Καλιφορνέζικο γκρουπ κυκλοφόρησε φέτος τη νέα του δουλειά με τίτλο "Specter At The Feast", για την οποία την άποψή μου μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Περισσότερες πληροφορίες αναμένονται σύντομα.
Μπορεί κάποιοι να απογοητεύτηκαν από την τελευταία δισκογραφική προσπάθεια των Arcade Fire μιας και δεν κατάφερε να προκαλέσει τον ίδιο ενθουσιασμό με προηγούμενες δουλειές τους, αλλά το γεγονός ότι στην blogovision, όπως και σε τόσες άλλες λίστες, θα βρεθεί από την εικοστή μέχρι πιθανότητα και την πρώτη θέση, δεν οφείλεται στο hype ή στο ιστορικό των Καναδών αλλά στο ότι το "Reflektor" (album review), με τις όποιες αδυναμίες του, είναι ένας πολύ καλός δίσκος.
No.9 : Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records)
No.10 : Beastmilk - Climax (Svart Records)
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
No.9 : Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action (Domino Records)
Blogovision 2013 Δεκεμβρίου 12, 2013
Σίγουρα εν έτη 2013 το όνομα των Franz Ferdinand δεν πουλάει το ίδιο όπως στα μέσα των 00s, όταν η μπάντα είχε ήδη κυκλοφορήσει τα δυο σημαντικά άλμπουμ της. Σε αυτό οδήγησε και η μικρή αποδοχή που γνώρισε το τρίτο τους άλμπουμ "Tonight" του 2009, αλλά η αλήθεια είναι ότι λίγοι ξέρουν να γράφουν τόσο αξιόλογους pop δίσκους όπως οι Σκωτσέζοι, και με το "Right Thoughts, Right Words, Right Action" το αποδεικνύουν περίτρανα. Διαβάστε την άποψή μου για τον φετινό δίσκο των Franz Ferdinand εδώ.
No.10 : Beastmilk - Climax (Svart Records)
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Στο φινλανδικό post-punk/ gothabilly συγκρότημα των Beastmilk είχα αναφερθεί με ενθουσιασμό πριν λίγο καιρό. Κάπως έτσι θα ακούγονταν οι Iceage αν διασκεύαζαν The Cramps, δανειζόμενοι στοιχεία από Type O Negative (κυρίως της εποχής του καταπληκτικού "Life Is Killing Me"). Και με φωνητικά κάπου ανάμεσα σε Eldritch και Danzig, το ντεμπούτο τους από την Svart Records προσφέρει κάποια από τα πιο απολαυστικά δισκογραφικά 40άλεπτα της χρονιάς.
No.11 : David Bowie - The Next Day (Columbia)
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Το "The Next Day" επιβεβαιώνει ότι ο David Bowie δεν είχε ανάγκη να επιστέψει για εικοστή τέταρτη φορά δισκογραφικά αν δεν είχε κάτι να πει, μόνο και μόνο για να μας θυμίσει την ύπαρξή του. Μπορεί το πρώτο μισό του δίσκου να περιλαμβάνει το καταπληκτικό "Valentine's Day", όπως και τα άλλα αξιόλογα singles, "Where Are We Now?", "The Stars (Are Out Tonight)" και το ομώνυμο του άλμπουμ, αλλά είναι το δεύτερο μισό αυτό που παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον και συνεπώς είναι αρκετά ανώτερο.
No.12 : Beach Fossils – Clash The Truth (Captured Tracks)
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Η καλύτερη φετινή κυκλοφορία της Captured Tracks ήρθε από τους Beach Fossils και τον δεύτερο δίσκο τους "Clash The Truth". Η μπάντα από το Brooklyn συνεχίζει στα shoegaze pop/ lo-fi επίπεδα του ομώνυμου ντεμπούτο της από το 2010, αλλά εδώ προσφέρει και κομμάτια, όπως το "Careless", που ξεχωρίζουν στο συγκεκριμένο είδος. H παρέα του Dustin Payseur βρέθηκε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο, αποδεικνύοντας πόσο αξιόλογο συγκρότημα είναι και ζωντανά (σχετικό θέμα).
No.13 : Crystal Stilts - Nature Noir (Sacred Bones)
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Μέτρια κυκλοφορία δεν έχουν παρουσιάσει ακόμα οι Crystal Stilts και δεν το κάνουν ούτε στην νέα τους δισκογραφική προσπάθεια. Μπορεί να μην αποτελεί ένα μεγάλο βήμα μπροστά για τον ήχο της μπάντας, όμως το art-pop των Crystal Stilts δεν βασίζεται στον εύκολο εντυπωσιασμό, και οι απανωτές ακροάσεις σίγουρα θα ανταμείψουν όποιον τις επιλέξει. Διαβάστε ολόκληρο το album review εδώ.
No.14 : Girls Names - The New Life (Slumberland Records)
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Ο δεύτερος δίσκος των Ιρλανδών Girls Names χρωστάει τα μέγιστα σε μπάντες όπως οι The Cure και οι The Psychedelic Furs. Σε σχέση με το ντεμπούτο τους "Dead to Me", που επίσης κυκλοφόρησε από την Slumberland Records, χωρίς να λέω ότι είναι καλύτερο είναι αρκετά πιο ονειρικό, με τις κιθάρες να θυμίζουν αυτές των Beach Fossils, ενώ κερδίζει και σε μελωδικότητα. Και με κομμάτια όπως τα "Pittura Infamante", "Hypnotic Regression" και "The Olympia" αποτελεί μια από τις πιο ιδιαίτερες μουσικές στιγμές της φετινής χρονιάς.
No.15 : My Bloody Valentine - m b v (mbv Records)
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Mετά από 22 χρόνια και ένα από τα επιδραστικότερα άλμπουμ των 90s, τo "mbv" σίγουρα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες και πιο σημαντικές δισκογραφικές επιστροφές της χρονιάς. Μπορεί να χάνει στην ιδέα ότι ακούγεται σαν οι ηχογραφήσεις που περίσσεψαν από το "Loveless" ή σαν η δεύτερη πλευρά του, αλλά σίγουρα έχει τα κομμάτια για να στηρίξουν το βάρος που φέρνει μια τέτοια κυκλοφορία. Αναλυτικά η γνώμη μου για το "mbv" εδώ.
No.16 : Anna Calvi - One Breath (Domino Records)
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Οι Arctic Monkeys κυκλοφόρησαν φέτος τον πέμπτο τους δίσκο με τίτλο "ΑΜ", δουλειά που θα βρεθεί σε αρκετές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς (το ΝΜΕ το είχε σίγουρο για την κορυφή πριν ακούσει νότα), και μάλλον και στην blogovision 2013 (αν και δεν νομίζω να περάσει κάποια ψαγμενοσιγουράκια). Για μένα όμως πέρα από κάποιες πολύ καλές στιγμές, το νέο άλμπουμ του γκρουπ από το Sheffield δεν μου είπε και πολλά (σχετικό θέμα). Το "One For The Road" θα αποτελέσει το νέο single της μπάντας (δείτε το βίντεο εδώ), με το b-side "You're So Dark", το οποίο μπορείτε να ακούσετε παρακάτω, να το συνοδεύει. Μου κάνει εντύπωση πάντως, πως δεν έχουν κυκλοφορήσει το ολοκαίνουργιο "R U Mine?", μιας και όπου βρεθούν αυτό χρησιμοποιούν για να προωθήσουν την νέα τους δισκογραφική δουλειά, σε καμιά χριστουγεννιάτικη έκδοση.
Όπως δηλώνει και το εξώφυλλο του δίσκου, το "The Hunt Begins" δεν είναι ένα νέο άλμπουμ μιας και ηχογραφήθηκε το 2009, αλλά ήρθε στο προσκήνιο πριν από λιγότερο από ένα μήνα. Το πρώτο 7" των The Hunt, που αποτελούνταν από νυν μέλη των Cult Of Youth, αποτέλεσε και την πρώτη κυκλοφορία της Sacred Bones, με το ντεμπούτο όμως της μπάντας να μένει στα ράφια της εταιρίας μέχρι σήμερα (με το lp να αποτελεί πλέον την εκατοστή κυκλοφορίας της). Πριν το folk-ίζον darkwave των Cult Of Youth, οι The Hunt επιδόθηκαν σε μια μίξη βρετανικού post-punk στα πρότυπα των μεγάλων κλασσικών, με αμερικάνικο punk σε φάση Misfits ή Agnostic Front στις πιο pop στιγμές τους, ενώ υπάρχουν σημεία που ακολουθούν πιο κλασσικές ροκ δομές. Και με κομμάτια δυναμίτες όπως τα "Set the Rising Sun" και "Trainwreck" είναι δύσκολo να μην παρασυρθείς στο χτύπημα που σου επιβάλει. Κορυφαία στιγμή του "The Hunt Begins" αποτελεί το εναρκτήριο "Mountains" με τις κιθάρες να είναι κυρίαρχες και κολλητικές, ενώ η πιο εμπορική στιγμή του δίσκου "Fifteen Minutes" έχει τις δυνατότητες να βρει έστω και τώρα μεγαλύτερη ανταπόκριση. Μπορεί η συνταγή να μην είναι τόσο πρωτότυπη και ίσως συνολικά όχι η πιο επιτυχημένη που έχει παρουσιαστεί, αλλά σε στιγμές είναι απολαυστικό και αναμφίβολα πολύ πιο ενδιαφέρον από τις δουλειές των Cult Of Youth.
Βαθμολογία: 7,5 / 10
H Anna Calvi στην δεύτερη δισκογραφική της προσπάθεια διατηρεί όλα τα στοιχεία που έκαναν το ομώνυμο ντεμπούτο της του 2011 να ξεχωρίσει, και μπορεί να μην σε κυριεύει το ίδιο αλλά διαθέτει μεγαλύτερη μουσική ποικιλία και μια λιγότερο "καθαρή" προσέγγιση. Αν είχε και περισσότερα κομμάτια σαν το καταπληκτικό "Tristan", ή και τα "Suddenly", "Eliza" και "Piece by Piece" σίγουρα θα βρίσκονταν ακόμα πιο ψηλά στην λίστα.
No.17 : The Woken Trees - Nnon (Fuzz Club Records)
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
Οι Δανοί The Woken Trees, με post-punk/ goth βάσεις και ήχο ανάμεσα σε The Soft Moon και A Place To Bury Strangers, δείχνουν με τον πρώτο τους δίσκο, ότι είναι από τις λίγες μπάντες που μπορούν να ξεχωρίσουν αλλά και να επιζήσουν μετά τη μόδα του New Way Of Danish Fuck You. Διαβάστε το album review του "Nnon" εδώ.
No.18 : Johnny Marr - The Messenger (Warner)
No.19 : Blouse - Imperium (Captured Tracks)
No.20 : Sigur Ros – Kveikur (XL Recordings)
