H συγκεκριμένη αναδρομή δεν πηγαίνει πολύ μακριά, μιας και ήθελα να αναφερθώ σε έναν από τους πιο αξιόλογους καλλιτέχνες της τελευταίας δεκαετίας (δισκογραφικά τουλάχιστον). Ο John Maus γεννήθηκε στην Μινεσότα, πριν βρεθεί στην Καλιφόρνια για να σπουδάσει μουσική, ενώ αργότερα πήγε στην Ελβετία για το διδακτορικό του στις πολιτικές επιστήμες. Η μουσική αρχή του έγινε με το πέρασμά του από την μπάντα του Ariel Pink, που επίσης ξεκινούσε στις αρχές των 00s. Ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησε ήταν το 2006 από την Upset the Rhythm, εταιρία με την οποία συνεργάστηκε και για τις επόμενες δουλειές του. Η μουσική του έχει 80s synth pop - minimal wave ήχο με post-punk καρδιά σε ένα lo-fi πλαίσιο, αλλά ήταν οι ξεχωριστές μελωδίες και κυρίως οι μοναδικές, παθιασμένες και τόσο ιδιαίτερες φωνητικές του επιδόσεις που τον έκαναν να ξεχωρίσει. Αυτό άλλωστε είναι το δυνατό χαρτί του Maus και στις ζωντανές του εμφανίσεις, χωρίς να λείπουν αυτοί που αποδίδουν στα live του μια karaoke band αίσθηση λόγω των προηχογραφημένων μερών. Με τον μουσικό τύπο δεν τα πάει και αρκετά καλά, μιας και οι συνεντεύξεις που δίνει είναι ελάχιστες, ενώ με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η σχέση του είναι ακόμα χειρότερη. Μετά από το τελευταίο άλμπουμ και τις συναυλίες που ακολούθησαν παραμένει για σχεδόν 2 χρόνια "άφαντος", και όλοι ελπίζουμε να ετοιμάζει κάποια καινούρια δουλειά γιατί λείπει πολύ...

(Songs, 2006)

To "Songs" αποτελεί το εντυπωσιακό ντεμπούτο του Maus, με τα κομμάτια να έχουν γραφτεί την πενταετία 99-04. Μπορείς να το βάλεις μουσικά κάτω από όλες τις ταμπέλες που έγραψα στην εισαγωγή, αλλά ταυτόχρονα και κάτω από καμία, μιας και είναι δύσκολο να κατηγοριοποιήσεις τη μοναδικότητα του αποτελέσματος Δεν θα αποφύγει τις συγκρίσεις με τη μουσική του Ariel Pink, ο οποίος συμμετέχει άλλωστε στο άλμπουμ σε δυο κομμάτια, αλλά καταφέρνει να ξεχωρίσει στιχουργικά και λόγω του στοιχειωτικά επιθετικού στυλ του.

Ακούστε: "Just Wait Til Next Year", "Maniac"

(Love Is Real, 2007)

H επαφή μου με τον κόσμο του John Maus ήρθε μετά την κυκλοφορία του "Love Is Real". Οι νέες σπιτικές ηχογραφήσεις του περιέχουν μερικά διαμάντια που μου καρφώθηκαν κατευθείαν στο μυαλό. και αναπόφευκτα ο καλλιτέχνης μπαίνει για τα καλά στο μουσικό μου χάρτη. Ο δεύτερος δίσκος του δεν αποδεικνύεται και ιδιαίτερα δύσκολος - άλλωστε απέχει και είναι αδιάφορο από οποιαδήποτε μαρκετινίστικα κλισέ και κόλπα - πατάει πάνω στη μαγεία του ντεμπούτο του και μας προετοιμάζει για το επόμενο του βήμα.

Ακούστε: "Do Your Best", "My Whole World's Coming Apart"

 (We Must Become The Pitiless Censors Of Ourselves, 2011)

Μπορεί να του πήρε τέσσερα χρόνια για να κυκλοφορήσει την επόμενη δουλειά του, αλλά με το "We Must Become The Pitiless Censors Of Ourselves" ο Maus κυκλοφορεί ένα δίσκο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί modern classic. Οι επιρροές του εμφανείς αλλά η φρεσκάδα που αποπνέει είναι εκπληκτική. Αποτελεί από τις λίγες περιπτώσεις άλμπουμ, που το hype που έλαβε δικαιολογείται στο έπακρο. Για μένα δεν ήταν μόνο η κορυφαία κυκλοφορία του 2011, αλλά και μια από τις καλύτερες που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Καθαρό δεκάρι!

Ακούστε: Όλο το άλμπουμ

(A Collection Οf Rarities And Previously Unreleased Material, 2012) 

Ένα χρόνο μετά το "WMBTPCOO" η Ribbon Music κυκλοφορεί μια συλλογή από σπάνια και ακυκλοφόρητα κομμάτια του John Maus. Μπορεί μια τέτοια κίνηση να μην συμβαδίζει με την μέχρι τότε νοοτροπία του Αμερικανού, αλλά αν ξεχάσει κανείς ότι μιλάμε για ένα άλμπουμ με b-sides, πρόκειται για ένα φανταστικό άκουσμα, με μερικές από τις καλύτερες στιγμές του Maus.

Ακούστε: "Bennington", "Mental Breakdown"