του Σπύρου Καρνέζη

Tottenham Chances-Bορειοανατολικό Λονδίνο:

Μια συνολικά καλή εμπειρία σε ροκ απόχρωση. Φιλικότατη οικοδέσποινα μαζί και ο σύζυγός της και το τέκνον, μου εξήγησαν με δυο λόγια πως κατάφεραν να ξεκλέψουν το μέρος από κάτι καρχαριάκια εργολαβιάκια και να το μετατρέψουν σε ένα ιδιόκτητο αναρχοαυτόνομο στέκι με επεκτατικές βλέψεις, που περιλαμβάνουν μέχρι λαχανόκηπο. DIY νοοτροπία, φτηνή μπύρα και υπέροχοι άνθρωποι  όλων των ηλικιών. Δεν υπάρχουν φτηνές απομιμήσεις, wannabes, hipsters, glam rockers ή posers οποιουδήποτε είδους, τουλάχιστον για εκείνη την ημέρα. Όπως ανακάλυψα το T Chances, εκτός από τον εντοπισμό και την υποστήριξη των νέων καλλιτεχνών προσφέρεται και ως στέγη για διάφορες εκδηλώσεις και μαθήματα φωτογραφίας, ποίησης και υποκριτικής. Νομίζω ό,τι βρήκα επιτέλους ένα στέκι σε αυτή τη σαπιοχώρα…

Όσον αφορά τις τρεις μπάντες που άκουσα την περασμένη Παρασκευή: 

Πρώτα τρέντυ τυπάκος με μια ακουστική και τέρμα θετική διάθεση. Ήχος easy listening τέρμα, αλλά με το παλικάρι να δίνει ρέστα, μερικές πολύ καλές μελωδίες με αυτόν να ουρλιάζει υπό έλεγχο και φυσικά καμία σχέση με έμο, σκρέμο και συναφή ξεράσματα. Duncan Ewart το όνομα λοιπόν με ένα ευχάριστο περιεχόμενο πολύ πιο πανκ από διάφορα pop-punk συγκροτηματάκια που έρχονται κατά νου.. 

Δεύτεροι, οι Asymmetry εμφανίστηκαν με μια συμπαθητική κοπελίτσα στα ντραμς και κάποιες πολύ καλές μελωδίες σε πιό βαρύ μελαγχολική κλίμα. Κάτι σε Fugazi οι κιθάρες με φωνητικά και ύφος συχνά κοντά σε Perfect Circle. Στο μπάσο ένας μόρτης Ιρανός (Kaveh), που τα πάμε λίγο μετά την συναυλία μου συμφώνησε πως υπάρχουν σαφώς metal επιρροές στο παίξιμό τους. Το μόνο αρνητικό σε μια πραγματικά δυναμική εμφάνιση με πολλές πολύ καλές μελωδίες ήταν η ποιότητα του ήχου στα φωνητικά.

Η βραδιά τελείωσε με τους Blue Carpet, ένα συγκρότημα με αρκετά πιο κλασική rock n’ roll προσέγγιση. Το σχήμα πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή εμφάνιση, με πολύ καλό και δυνατό ήχο, με τον τραγουδιστή σε μεγάλα κέφια, ανεβαίνοντας στα ηχεία, παρασύροντας το κοινό συχνά  παρέα με τον Kaveh (Asymmetry) υπενθυμίζοντας μας πως ζούμε στην εποχή των σμαρτ φόουνς παρόλο, που δεν με χάλαγε να μου στέλνανε το βιντεάκι.

Συνολικά λοιπόν μια δυνατή εμπειρία με ποιοτικό ήχο από έναν χώρο τελείως χύμα, ιδιόκτητο από μια κυρία, που έμαθε το σύστημα, έπαιξε μαζί του και προς το παρόν μετράει νίκες με όνειρα για επέκταση.