Την συγκεκριμένη - καθυστερημένη - κριτική είχα ξεκινήσει να γράφω πριν από καιρό, αλλά λίγο η blogovision, λίγο οι γιορτές δεν την ολοκλήρωσα έως τώρα. Οι Σκοτσέζοι κυκλοφόρησαν το 2012 το εξαιρετικό "No One Can Ever Know", που αποτέλεσε την κορυφαία τους δουλειά μέχρι εκείνη τη στιγμή. Με το "Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave" πάνε ένα βήμα ακόμα πιο πάνω. Αν στο τελευταίο άλμπουμ λοξοκοίταζαν σε σημεία προς Editors μεριά (του "In This Light and on This Evening"), στη τέταρτη κυκλοφορία τους μαζεύουν όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία του ήχου τους. 

Η αρχή γίνεται με το "There's Α Girl Ιn Τhe Corner", το πρώτο τραγούδι που έγινε γνωστό από τον νέο δίσκο, κομμάτι που εμφανίζει την πιο shoegaze πλευρά του γκρουπ. Δεύτερο κομμάτι το "Last January" που πολύ σοφά επιλέχτηκε για single μιας και και σε "κρατάει" μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ενώ μάλλον θα αποτελέσει και μια ιδανική δυνατή συναυλιακή στιγμή. Το "I Could Give You All That You Don't Want" αποτελεί μια από τις πιο έντονες στιγμές του άλμπουμ, ενώ το εξίσου μελωδικό "It Never Was the Same" συμπληρώνει μια τετράδα που βασιζόμενη στις αριστουργηματικές κλιμακώσεις, που σε σημεία μοιάζουν λυτρωτικές, αποτελεί το δυνατό χαρτί του"Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave". Από εκεί και πέρα το "In Nowheres" μας θυμίζει ξανά τις πιο θορυβώδεις μέρες του σχήματος, όπως άλλωστε και το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου. Το "Pills I Swallow" αποτελεί ένα απίστευτα εθιστικό ταξιδιάρικο ποπ κομμάτι που θα μπορούσε να ακουστεί παντού (και δεν το λέω αρνητικά), ενώ το "Leave Τhe House" που κορυφώνεται ιδανικά, αποτελεί την κορυφαία στιγμή του δεύτερου μέρους του δίσκου. To άλμπουμ κλείνει μάλλον ψιλοαδιάφορα με το μπαλαντοειδές "Sometimes I Wished I Could Fall Asleep". Οι The Twilight Sad ποτέ δεν έγραφαν χαρούμενα κομμάτια, αλλά εδώ φαίνεται ότι βρίσκονταν σε ένα αρκετά "μαύρο" διάστημα (το οποίο φανερώνεται ακόμα και από τους τίτλους - "Drown So I Can Watch"). Συνολικά πάντως η μπάντα προσφέρει την πιο δυνατή συλλογή της καριέρας της μέχρι τώρα.

Το "Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave" θα ακουστεί δικαίως περισσότερο και ίσως σε αυτό βοηθήσουν και οι πολύ καλές κριτικές που δέχτηκε από το μεγαλύτερο μέρος των μουσικών μέσων. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα δίσκο που κάθε φορά που τον ακούω από τον Οκτώβριο που κυκλοφόρησε, και τον ακούω φανατικά, με κερδίζει όλο και περισσότερο. Όπως σίγουρο είναι ότι την επόμενη φορά που θα βρεθούν οι The Twilight Sad στην χώρα μας θα προσελκύσουν πολύ μεγαλύτερο κοινό, από αυτό που μαζεύτηκε για την εμφάνιση τους στην Αθήνα πριν δυο χρόνια.

Βαθμολογία : 9 / 10