Στην αρχή της δεκαετίας υπήρξε μια αρκετά πλούσια σοδειά από νέες βρετανικές μπάντες, με τους Wu Lyf αρχικά αλλά και με τους Holy Esque στη συνέχεια να καταφέρνουν να ξεχωρίσουν. Οι πρώτοι δεν κράτησαν και πολύ μιας και διαλύθηκαν μόλις μετά από ένα δίσκο (το "Go Tell Fire To The Mountain" του 2011, με το προσωπικό άλμπουμ του frontman τους Ellery James Roberts να αναμένεται μέσα στο 2016), με τους Holy Esque - που ξεκίνησαν παρέχοντας το support act στους Wu Lyf - να παίρνουν το χρόνο τους και να κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους μόλις πριν λίγους μήνες. Είχαν μεσολαβήσει φυσικά δυο EPs, το ομώνυμο του 2012 αλλά και το "Submission" που αποτέλεσε την κορυφαία μίνι κυκλοφορία του 2015. Οι Holy Esque συνεχίζουν την πολύ καλή παραγωγή συγκροτημάτων από την Σκωτία, όπως οι The Twilight Sad και Glasvegas από τους οποίους άλλωστε δανείζονται αρκετά ηχητικά στοιχεία.

Καθ' όλη τη διάρκεια του "At Hope’s Ravine", όπως ονομάζεται ο πρώτος τους δίσκος που έγινε διαθέσιμος από την δική τους δισκογραφική Beyond The Frequency, δεσπόζει η γνωστή τους αντίθεση με τις γλυκές μελωδίες και τα πιο ορμητικά ξεσπάσματα, με τα φωνητικά του Pat Hynes να παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτό. Αναμφίβολα στις μελωδικές γραμμές τους ξεχωρίζουν οι επιρροές του συγκροτήματος από γκρουπ όπως οι The Cure, Echo And The Bunnymen και The Smiths. Το άλμπουμ ξεκινάει εντυπωσιακά με το "Prism" να στηρίζεται στην εξαιρετική ερμηνεία του Hynes πάνω σε ένα βρώμικο ρυθμό. Μερικά από τα κομμάτια εδώ είχαν ξαναπαρουσιαστεί στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, όπως το "Rose" που παρόλο που έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που έγινε γνωστό παραμένει ένα εκπληκτικό κομμάτι και αυτό άλλωστε αποδεικνύει και την αξία του. Τα "Hexx" και "Silences" είναι τα δυο κομμάτι που είχαν κάνει γνωστά λίγο πριν την κυκλοφορία του "At Hope’s Ravine", με το πρώτο να βασίζεται σε μια άκρως αξιομνημόνευτη κιθαριστική γραμμή και το δεύτερο αποτελεί το πιο feel good κομμάτι του άλμπουμ. Φυσικά καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και στις πιο ατμοσφαιρικές αναζητήσεις τους, όπως στο "My Wilderness" αλλά και στο "Covenant (III)" που αποτελεί μια από τις αγαπημένες μου στιγμές του δίσκου. Επίσης αξίζει να αναφέρω το "Tear" με τον εμφανή συναυλιακό χαρακτήρα (κομμάτι που κυκλοφόρησε ως single με b-side το πολύ καλό "Oslo") και το garage pop του "St". Συνολικά οι Holy Esque αποδεικνύουν ότι άξιζαν τα πέντε χρόνια αναμονής για το ντεμπούτο τους, αφού με το "At Hope’s Ravine" δεν παραδίδουν μόνο μια εξαιρετική indie rock δισκογραφική δουλειά αλλά και ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς μέχρι τώρα.

Βαθμολογία : 8 / 10