Οι Matt Flegel, Mike Wallace, Scott Munro και Daniel Christiansen κυκλοφόρησαν μόλις πριν από ένα χρόνο ως Viet Cong το ομότιτλο άλμπουμ τους από την Jagjaguwar. Ο δίσκος αυτός ξεχώρισε με τον ιδιαίτερο post-punk ήχο του και τις πιο πειραματικές διαθέσεις του, καταφέρνοντας να αποτελέσει μια από τις πιο πολυσυζητημένες δουλειές της περσινής χρονιάς. Στα πλαίσια προώθησης του "Viet Cong" πέρασαν και από την χώρα μας τον Σεπτέμβριο, όμως η εμφάνισή τους δεν μου άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις. Ακόμα μεγαλύτερη προσοχή τράβηξαν οι Καναδοί όταν αναγκάστηκαν να αλλάξουν το όνομά τους, λόγω των αρνητικών συνειρμών που συντρόφευε το Viet Cong. Έτσι προέκυψαν οι Preoccupations οι οποίοι κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό το πρώτο τους άλμπουμ με το νέο όνομα με τίτλο - τι άλλο; - "Preoccupations" (μάλλον δεν έχουν πολύ φαντασία στην ονομασία άλμπουμ).

Η εντύπωση που μου άφησε το πρώτο άλμπουμ των Preoccupations είναι η ίδια από την πρώτη ακρόαση μέχρι και σήμερα που το έχω ακούσει αρκετές φορές. Νοιώθω ότι οι Καναδοί βιάστηκαν να βγάλουν νέα δουλειά προσπαθώντας να "κεφαλοποιήσουν", και δεν εννοώ απαραίτητα οικονομικά, το θόρυβο γύρω από τον προηγούμενο δίσκο τους αλλά και γύρω από το θέμα με το όνομα που δημιουργήθηκε. Σίγουρα πρόκειται για ένα αξιόλογο άλμπουμ που θα το ευχαριστηθούν οι φίλοι των Viet Cong, αλλά το νέο υλικό μου άφησε συνολικά μια παρόμοια "γεύση" με το προηγούμενο. Μπορεί να βασίζεται σε έναν πιο synth ήχο, άλλα συνολικά ακούγεται σαν να πρόκειται για το "Viet Cong Pt.II". Από τα εννιά κομμάτια του δίσκου θα ξεχώριζα το "Degraded", που κλιμακώνεται υπέροχα, το glam "Fever" που βασίζεται στην πιο όμορφη μελωδία του άλμπουμ και το "Anxiety" που θα αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος των νέων dark playlists. Μπορεί οι Preoccupations να φανερώνουν μια αξιοθαύμαστη συνθετική σταθερότητα, αλλά μάλλον θα πρέπει να σκεφτούν λίγο περισσότερο το επόμενο δισκογραφικό τους βήμα.

Βαθμολογία: 7 / 10