Ήμουν αρκετά περίεργος για το πως θα επανέλθουν οι Kasabian μετά το "48:13", ένα άλμπουμ που δεν νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί να διαφωνήσουν ότι ήταν η πιο αδύναμη στιγμή της καριέρας τους. Μπορεί εμπορικά να πέτυχε τους στόχους του, τουλάχιστον στην Αγγλία, αλλά μάλλον το κατάλαβαν και οι ίδιοι και γι' αυτό σκέφτηκαν να αφήσουν στην άκρη τα πολλά μπιμπλίκια, για χάρη ενός πιο γνώριμου ήχου που τους ταιριάζει καλύτερα. 

Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο κομμάτι που έγινε γνωστό από το "For Crying Out Loud", το "You’re In Love With A Psycho", δεν με ενθουσίασε. Θεωρώ ότι ήταν μια αρκετά άστοχη επιλογή για πρώτο single, αφού είναι ένα απλά χαρούμενο και αρκετά αδιάφορο ποπ κομματάκι που θα ξεχαστεί γρήγορα. Η στιγμή όμως που κατάλαβα ότι το συγκρότημα από το Λέστερ επέστρεψε δυναμικά, είναι το "Ill Ray (The King)". Το κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο, πέρα από το ότι αποτελεί άνετα την κορυφαία στιγμή του, είναι και ένα από τα καλύτερα της καριέρας τους, που σίγουρα θα αποτελέσει μόνιμο μέλος στο setlist των μελλοντικών ζωντανών εμφανίσεων των Kasabian. Σε αντίθεση με το "You’re In Love With A Psycho", στο επίσης γλυκανάλατο "Bless This Acid House" φαίνεται ότι βρίσκουν τη σωστή χημεία με μια πιο 70s glam αισθητική. Τα "Twentyfourseven" και "Comeback Kid" κινούνται στο γνώριμο ροκίζον ύφος της μπάντας και αδιαμφισβήτητα αποτελούν δυο από τα highlights του "For Crying Out Loud", το "Wasted" φανερώνει τη χαλαρή πλευρά του σχήματος, ενώ το "Are You Looking for Action?" αποτελεί μια αρκετά επιτυχημένη disco rock προσπάθεια.

Κάπως έτσι συνοψίζεται ότι θετικό άκουσα στο "For Crying Out Loud", το οποίο μπορεί να μην φτάνει στα επίπεδα του "West Ryder Pauper Lunatic Asylum" του 2009 ή ακόμα και του "Velociraptor!" του 2011, αλλά αποτελεί σημαντική βελτίωση από την προηγούμενη δουλειά τους. Το σίγουρο είναι ότι τα κομμάτια του νέου άλμπουμ ακούγονται ακόμα καλύτερα ζωντανά, όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε από κοντά στην πρόσφατη επίσκεψη των Kasabian για λογαριασμό του Ejekt Festival 2017.

Βαθμολογία: 7 / 10