Έξι χρόνια μεσολάβησαν μεταξύ του νέου άλμπουμ του John Maus και του προηγούμενου του, με τίτλο "We Must Become The Pitiless Censors Of Ourselves". Αυτά είναι ιδιαιτέρως πολλά, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι το τελευταίο του άλμπουμ κατάφερε να ξεχωρίσει και να βρεθεί στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα του 2011 (δίσκος της χρονιάς για το Rough Trade και πολλά ακόμα). Φυσικά ο Maus δεν κινείται στους γνωστούς ρυθμούς της μουσικής βιομηχανίας, οπότε επικεντρώθηκε στο διδακτορικό του πάνω στη πολιτική φιλοσοφία, ενώ πέρασε δυο χρόνια φτιάχνοντας το δικό του synthesizer.

Μπορεί με κάποιο επιφανειακό άκουσμα το "Screen Memories" να φαντάζει σαν ακριβής συνέχεια του "We Must Become The Pitiless Censors Of Ourselves", αλλά υπάρχουν σημαντικές διαφορές και κάποιες ηχητικές εκπλήξεις. Κάποιος που έχει παρακολουθήσει την πορεία του Maus θα διαπιστώσει ότι είναι ότι πιο ολοκληρωμένο συνθετικά έχει παρουσιάσει ο καλλιτέχνης από την Μινεσότα. Αυτό είναι εμφανές από το πρώτο κομμάτι κιόλας, το "The Combine", που κλιμακώνεται εξαιρετικά παραδίδοντας ένα φανταστικό φουτουριστικό synth pop τραγούδι. Το στοιχείο της εξέλιξης και της κλιμάκωσης των κομματιών στο άλμπουμ αυτό, είναι πιο δουλεμένο σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη κυκλοφορία του. Με το "Teenage Witch" μάλλον σκεφτόταν να παρέχει μουσική σε κάποια ταινία του John Carpenter, παρά κάποια teen movie περασμένων δεκαετιών. Το goth-pop του "Touchdown" κυλάει απολαυστικά με την έκρηξη που έρχεται στη μέση του κομματιού να το στέλνει αλλού. Μετά από πολλές προσπάθειες να περάσω το εθιστικό "Walls of Silence", έφτασα στο "Find Out" που με έκανε να φανταστώ πως θα ήταν οι The Sisters Of Mercy με garage κιθάρες. Με το ερωτικό κομμάτι του άλμπουμ, "Decide Decide", μας χαρίζει μια μοναδική στιγμή. Από εκεί και πέρα τα πιο εύθραυστα, μελαγχολικά κομμάτια ("Edge of Forever", "Sensitive Recollections") εναλλάσσονται πολύ πετυχημένα με τα πιο δυναμικά ("The People Are Missing", "Pets", "Over Phantom"), μέχρι το post-punk κλείσιμο του "Bombs Away".

Το "Screen Memories" είναι ένα φανταστικό άλμπουμ που ακροβατεί καταπληκτικά μεταξύ του διασκεδαστικού, του μελαγχολικού και του πολιτικοποιημένου με ελάχιστα αρνητικά σημεία. Μπορεί να βασίζεται σε έναν 80s ήχο, αλλά το αποτέλεσμα ακούγεται τόσο σύγχρονο (μελλοντικό ακόμα) και τόσο μοναδικό, με βασικό όπλο για άλλη μια φορά τα φωνητικά του Maus. Αυτή τη φορά όμως, δεν θα χρειαστεί να περάσουν τόσα χρόνια για να ακούσουμε νέο υλικό από αυτόν τον ιδιαίτερο μουσικό, μιας και τον Απρίλιο κυκλοφορεί το "Addendum", ένα νέο άλμπουμ που θα είναι μέρος του box-set με όλη τη δισκογραφία του John Maus.

Βαθμολογία: 9 / 10