Οι The National αποτελούν μια από εκείνες τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που δύσκολα σε απογοητεύουν. Προς τιμήν τους δεν προσπάθησαν να κυκλοφορήσουν ένα δεύτερο "Boxer" 'η ένα δεύτερο "High Violet" που θεωρούνται από πάρα πολλούς ως οι κορυφαίες δουλειές τους. Κινούμενοι πάντα στον προσωπικό τους ύφος προσπαθούν να διαφοροποιηθούν όσο μπορούν με κάθε κυκλοφορία. Φυσικά το προ δυο ετών "Sleep Well Beast" (μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του εδώ), παρόλο που ήταν αρκετά αξιόλογο έμοιαζε σαν να άρχισε από εκεί που τελείωσε το εξαιρετικό "Trouble Will Find Me" του 2013.

Και τι πιο χαρακτηριστικό για το συγκρότημα από την πολύ όμορφη και ευαίσθητη φωνή του Matt Berninger; Μάλλον αυτό σκέφτηκαν και οι National για το νέο τους άλμπουμ και αποφάσισαν να περάσουν τα φωνητικά του Berninger σε πολλά κομμάτια σε δεύτερο πλάνο πλαισιώνοντας τα, με μερικές εξαιρετικές γυναικείες φωνές. Η επιλογή των Lisa Hannigan, Mina Tindle, Kate Stables, Sharon Van Etten και Gail Ann Dorsey μόνο τυχαία δεν είναι αφού ταιριάζουν απόλυτα στο ύφος τους. Σίγουρα πρόκειται για μια μεγάλη αλλαγή, μιας και πολλοί θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι ο Berninger και τα φωνητικά του είναι οι The National, αλλά το πείραμα κρίνεται επιτυχημένο σε μεγάλο βαθμό. Βασικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα πολύ έξυπνο πείραμα, αφού χωρίς να αλλάξουν και πολλά μουσικά κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα πιο "φρέσκο" αποτέλεσμα. 

Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό από το πρώτο κιόλας single του δίσκου, το "You Had Your Soul with You" με την Gail Ann Dorsey, η οποία έκανε δεύτερα φωνητικά στο συγκρότημα του David Bowie, να συμπληρώνει ιδανικά τον Berninger, όπως άλλωστε και στο "Hairpin Turns". Στο "Not in Kansas" συμμετέχει και η Lisa Hannigan με τον Berninger σε έναν πιο Cave, Waits ρόλο. Η τελευταία "λάμπει" στο "So Far So Fast", ενώ η Sharon Van Etten ανεβάζει επίπεδο το πολύ όμορφο και περίεργο "The Pull of You". Επίσης επιτέλους βρίσκει χώρο σε άλμπουμ και το "Ryaln", ένα κομμάτι που το έχει πρωτοπαρουσιάσει το σχήμα το 2011 αν και τώρα "εμφανίζεται" και η Kate Stables, λίγο πριν το κλείσιμο του "I Am Easy to Find", το οποίο έρχεται με το ονειρικό "Light Years". 

Στις κορυφαίες στιγμές του "I Am Easy to Find" θα έβαζα το "Quiet Light", που θυμίζει λίγο πρόσφατους Arcade Fire, όπως και τα "Roman Holiday" και "Where Is Her Head" με τις συμμετοχές των Gail Ann Dorsey και Eve Owen αντίστοιχα. Δυστυχώς μέσα σε 16 κομμάτια και σχεδόν εξήντα τέσσερα λεπτά (ο μεγαλύτερος σε διάρκεια δίσκος του γκρουπ) υπάρχουν και αρκετά βαρετά κομμάτια. Συνολικά όμως, όπως ανέφερα και προηγουμένως, το πείραμα κρίνεται επιτυχημένο και το αποτέλεσμα κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. Είμαι σίγουρος ότι οι The National θα συνεχίσουν να εξερευνούν τον ήχο τους, ίσως πέρνοντας λίγα περισσότερα ρίσκα για την επόμενη κυκλοφορία τους.

Βαθμολογία: 7 / 10