Οι The National κυκλοφόρησαν φέτος το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "I Am Easy to Find". Μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του νέου τους άλμπουμ εδώ. Πριν λίγες ημέρες ο τραγουδιστής του σχήματος, ο Matt Berninger, ανακοίνωσε το πρώτο προσωπικό δίσκο της καριέρας του, σε συνεργασία με τον παραγωγό Booker T. Jones (των Booker T. & The M.G.S), το οποίο θα ονομάζεται "Serpentine Prison". Όσο αναμένουμε περισσότερες πληροφορίες για το άλμπουμ, μπορείτε να ακούσετε παρακάτω το κομμάτι του Berninger μαζί με την Phoebe Bridgers για την ταινία "Between Two Ferns: The Movie".
Τα τελευταία είκοσι χρόνια οι Black Lips είχαν μια αρκετά ενδιαφέρουσα πορεία, αποτελούμενη από οχτώ άλμπουμ. Το τελευταίο ήταν το "Satan’s Grafitti Or God’s Art?" του 2017. Το single "Odelia" το πρώτο νέο υλικό από τότε, το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί. Το κομμάτι αυτό θα συμπεριλαμβάνεται στο νέο τους άλμπουμ, για το οποίο δεν έχουν κάνει ακόμα γνωστές περισσότερες πληροφορίες πέρα από το ότι θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2020 από τη Fire Records.
Ο Τάσος Πετρόπουλος ολοκληρώνει το αφιέρωμα του στους Swans, με την πρόσφατη δισκογραφία πορεία του σχήματος από το 2010 μέχρι σήμερα...
ΜY FATHER WILL GUIDE ME UP A ROPE TO THE SKY (2010): Το 2010 κυκλοφορεί μια φωτογραφία με τον Gira να κρατάει ένα σημείωμα που να γράφει ‘I AM NOT INSANE,I AM REACTIVATING SWANS’ και σε συνέντευξη λέει ότι δεν είναι reunion, αλλά πρόκειται για μια νέα πορεία με καινούριο υλικό και νέες ιδέες. Το album ξεκινάει με το "No Words,No Thoughts", το οποίο είναι από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου και με αυτό άνοιγαν τις συναυλίες τους τότε. Τσεκάρετε την εκτέλεση αυτού του τραγουδιού στο live album τους "We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head" για να καταλάβετε πόση ένταση υπάρχει στα live τους που φλερτάρει με τη παράνοια. Πλέον οι Swans ακούγονται σαν τους Melvins με στεροειδή. Η μουσική είναι περισσότερο groovy και έχουν περισσότερα στοιχεία blues. Κάποια άλλα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι το "Jim", το "You Fucking People Make Me Sick", το επικό "Eden Prison" και το "Inside Madeline" με το φανταστικό break στη μέση του τραγουδιού που ο Gira να αρχίζει να λέει αργά και βαριά τους στίχους σαν άλλος Tom Waits. Δε θα έλεγα ότι το album αυτό είναι μια αποκάλυψη αλλά μοιάζει σαν μια επίδειξη δύναμης από το group για το πόσο δυνατό είναι μετά από μια δεκαετία και ότι μπορούν ακόμη να γράφουν σπουδαία μουσική χαράζοντας όμως μια διαφορετική πορεία.
THE SEER (2012): Το "The Seer" είναι το πιο κακοτράχαλο album που έχω ακούσει ποτέ. Απαιτεί τεράστια αντοχή από τον ακροατή για να καταφέρει να ακούσει συνθέσεις όπως το ομώνυμο ή το "93 Ave B.Blues" ή το "The Apostate". Το ομώνυμο πχ, είναι 32 λεπτά τραγούδι που τη περισσότερη ώρα είναι ένα ατελείωτο groove από 2 νότες, το "93 Ave.B.Blues" είναι διάφοροι τρομακτικοί ήχοι που κορυφώνονται σε ένα noise-no wave θόρυβο, ενώ στο "The Apostate" που έχει διάρκεια 23 λεπτά ο ακροατής κακοποιείται περίπου για 13 λεπτά μέχρι το break και τη συγκλονιστική συνέχειά του. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι η πιο δαιμονισμένη επική σύνθεση που έχω ακούσει ποτέ, με τον Gira να ουρλιάζει "We are on a ladder to God,blessed,fuck,bliss,fuck,bliss!". Το χορωδιακό "Lunacy" που ανοίγει το δίσκο σε βάζει στο κλίμα με τους στίχους να λένε "In the mind of no one,forming sun,forming love,break the chain,hide within,innocence,not innocent,innocent in no sense….lunacy lunacy". Ένα άλλο τραγούδι που ξεχωρίζει είναι το "Avatar", ένα post rock τραγούδι με καταπληκτικό κρεσέντο και οργασμική κορύφωση. Υπάρχουν και οι ήπιες στιγμές εδώ όπως το τραγούδι "The daughter brings the water" και το φωτεινό "Song for a warrior" που το ερμηνεύει η Karen O των Yeah Yeah Yeahs. Εξαιρετικό τραγούδι επίσης είναι και το post rock "Piece of the Sky" και το τρομαχτικό bluesy "The Seer Returns" με το σκληρό groove. Θεωρώ αυτό το album το καλύτερο τους, όχι τόσο γιατί έχει καλά τραγούδια αλλά γιατί δε φοβήθηκαν να ξεπεράσουν τα όρια δημιουργώντας τόσο σκληρές και απαιτητικές συνθέσεις που ενώ εξουθενώνουν τον ακροατή καταφέρνουν μετά να τον οδηγήσουν στο παράδεισο ή στη κόλαση. Έτσι πρέπει να είναι η τέχνη, δεν πρέπει να υπάρχουν εκπτώσεις και όρια. Ευτυχώς που υπάρχουν καλλιτέχνες σαν και αυτούς.
TO BE KIND (2014): Αν το "The Seer" ήταν μια μαύρη τρύπα που ρούφαγε τα πάντα,το "To Be Kind" είναι ένας groovy δυναμίτης που δίνει ενέργεια. Εδώ ίσως να υπάρχουν καλύτερα τραγούδια από αυτά του "The Seer" με το group να ροκάρει περισσότερο. Το "Screenshot" που ανοίγει το album με τον υποχθόνιο ρυθμό του είναι από τα πιο εθιστικά τραγούδια τους, όπως επίσης και το βαλτώδες αλλά και sexy "Just a little boy" με την ζόρικη κορύφωση του και τον Gira να παρακαλάει "I need love!". Το 34λεπτο έπος "Bring The Sun-Tussaint L’Ouverture" όταν το ακούς νομίζεις ότι ζεις την επανάσταση της Αιτής διότι γι’αυτό μιλάει.Το "She Loves Us" το είχα ακούσει live πριν κυκλοφορήσει και θυμάμαι ότι θα μπορούσα να ακούω για ώρες το groove που έχει το δεύτερο μισό του τραγουδιού. Το "Oxygene" είναι ένα ηφαίστειο ενέργειας με έναν τρελό ρυθμό που σε κλοτσάει στο στομάχι και το ομώνυμο είναι ένα σκοτεινό ατμοσφαιρικό τραγούδι που τελειώνει μέσα σε ένα βίαιο ηχητικό χάος. Το "To Be Kind" είναι ένας καταπληκτικός δίσκος και ένας από τους καλύτερους του group. Έχει καταπληκτική παραγωγή, ενέργεια και δεν υπάρχει ούτε ένα μέτριο τραγούδι εδώ μέσα.
THE GLOWING MAN (2016): Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ ασχοληθεί αρκετά με αυτό το album για διάφορους λόγους. Μάλλον δεν ήταν αρκετά πιασάρικο σε σχέση με το προηγούμενο album πλην κάποιων τραγουδιών. Τώρα που το ξανά άκουσα όμως, νομίζω ότι κακώς δε του είχα δώσει την ανάλογη προσοχή γιατί μπορεί να είναι λιγότερο groovy αλλά είναι περισσότερο πνευματικό και ψυχεδελικό. Η πρώτη πλευρά του είναι η πιο πειραματική, ενώ στη δεύτερη υπάρχουν οι πιο δυνατές groovy συνθέσεις. Το πρώτο τραγούδι είναι το "Cloud Of Forgetting" που διαρκεί περίπου 13 λεπτά και είναι ένα αργόσυρτο post-rock τραγούδι με μια θρησκευτική ατμόσφαιρα και τον Gira να απευθύνεται στο Θεό "God,God,leaving now,take us,take us!". Σου δίνει το συναίσθημα ότι ο χρόνος έχει σταματήσει και αιωρείσαι. Το "Cloud of Unknowing" που ακολουθεί με το αργό groove είναι πιο έντονο και έχει μεγαλύτερη ένταση. Βασίζεται στη πλατωνική φιλοσοφία που προσπαθεί να ανακαλύψει το Θεό, όχι μέσω της γνώσης αλλά μέσω της καρδιάς. Εντυπωσιακός ο κύριος Gira, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Το επόμενο, το "The World Looks Red,The World Looks Black" έχει στοιχεία από το προηγούμενο album και βασίζεται σε ένα μεθυστικό ρυθμό που στα μέσα του γίνεται έντονος. Στίχοι αυτού του τραγουδιού υπάρχουν στο "World Looks Red" των Sonic Youth, τους οποίους είχε γράψει ο Gira. Το "People Like Us" είναι ένα μικρό gospel, που θυμίζει λίγο Tom Waits. Η δεύτερη πλευρά του album ξεκινάει με το "Frankie M", το οποίο έχει μια μεγάλη έντονη εισαγωγή και στη μέση των 21 λεπτών που διαρκεί, ξεκινά ένα εθιστικό groove με ένα κρεσέντο που στο τέλος κορυφώνεται μοναδικά. Στο "When will I return?" τραγουδάει η σύζυγος του Gira, Jennifer, και είναι ένα αγχωτικό τραγούδι με καταπληκτικά πλήκτρα και μαγευτικό ρυθμό. Από ότι φαίνεται μιλάει για το βιασμό που κατηγορήθηκε ο Gira πριν μερικά χρόνια. Το ομώνυμο είναι ένα 29λεπτο κομμάτι στο οποίο οι Swans οργιάζουν.Η ένταση και η δύναμη αυτού του τέρατος είναι άνευ προηγουμένου καθώς νοιώθεις τις λάμπες των ενισχυτών να φλέγονται με τον Gira να ακούγεται στα όρια της παράνoιας. Εδώ ο "Glowing Man" είναι ο Joseph, αυτός που θα σε σαγηνεύσει, θα σε μαγέψει και τελικά θα σε πάρει σπίτι του και θα σε κόψει κομμάτια. Ο Joseph είναι ο Gira. Το album κλείνει με μια ζωηρή μελωδία και μια μικρή χορωδία να λέει "All creation is hollow,and a picture is a shadow,just a symptom of love with a lack of a cause". Να γράψω αν μου άρεσε το album; Μάλλον καταλάβατε...
Διαβάστε επίσης:
Το πολύ εντυπωσιακό με τους Wire, δεν είναι μόνο ότι κυκλοφορούν τόσο συχνά νέα άλμπουμ, αλλά ότι αυτά είναι πάντα αρκετά αξιόλογα. Ιδίως το ομώνυμο του 2015, το "Nocturnal Koreans" του 2016 και το πιο πρόσφατο "Silver/Lead" του 2017 ήταν εξαιρετικά. Το ιστορικό συγκρότημα ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το δέκατο έβδομο άλμπουμ του, το οποίο θα μας έρθει στις 24 Ιανουαρίου 2020 από τη Pink Flag. Μάλιστα οι Wire έκαναν γνωστό και το πρώτο κομμάτι από το επερχόμενο "Mind Hive", το οποίο ονομάζεται "Cactused" και μπορείτε να το ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί.
Mind Hive - Tracklist:
01. Be Like Them
02. Cactused
03. Primed and Ready
04. Off the Beach
05. Unrepentant
06. Shadows
07. Oklahoma
08. Hung
09. Humming
Δυο χρόνια μετά το "Cry Cry Cry", ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του 2017, οι Wolf Parade επέστρεψαν με νέο single. Αυτό ονομάζεται "Against The Day" και βρίσκεται στα γνωστά υψηλά συνθετικά επίπεδα του σχήματος, έχοντας όμως μια αρκετά πιο 80s ηλεκτρονική προσέγγιση, με τους Dan Boeckner και Spencer Krug να εναλλάσσονται στα φωνητικά. Δείτε παρακάτω το βίντεο του "Against The Day" σε σκηνοθεσία του Scorpion Dagger, ή αλλιώς James Kerr.
Ο Τάσος Πετρόπουλος συνεχίζει το ταξίδι του στον δισκογραφικό κόσμο των Swans κατά τη δεκαετία του 1990...
WHITE LIGHT FROM THE MOUTH OF INFINITY (1991): Οι Swans με αυτό το άλμπουμ επαναφέρουν την ένταση που έλειπε από την προηγούμενη δουλειά τους και το κυκλοφορούν υπό τη προσωπική δισκογραφική εταιρία του Gira, τη Young God Records. Χαρακτηριστική είναι η παραγωγή του δίσκου, που εκτός από πολύ δυνατή είναι και πολύ φωτεινή.Τα τραγούδια δεν είναι folk αλλά ούτε έχει τους πειραματισμούς του "Children of God", αλλά έχουν πλέον απλό rοck-goth ύφος. Το επίπεδο των συνθέσεων είναι πολύ υψηλό αλλά θα σταθώ σε μερικά τραγούδια τα οποία τα οποία τα ακούω ξανά και ξανά. Πρώτα είναι το ‘Better Than You’ που ανοίγει το album,δυνατό rock τραγούδι με τα keyboards και τα drums να διαλύουν τα πάντα ,το "Song For The Sun", το επικό "Love will save You" και το "Miracle of Love" που αποτελεί μια καταπληκτική μπαλάντα. Υπάρχει ένα τραγούδι όμως που ξεχωρίζει απ΄τα υπόλοιπα. Το "Failure" μιλάει για τη δυστυχία της σύγχρονης ζωής με στίχους που μόνο ο Leonard Cohen θα μπορούσε να γράψει και το ερμηνεύει με τόσο βαρύ τρόπο που μόνο ο Johnny Cash θα μπορούσε να το κάνει.
LOVE OF LIFE (1992): Το συγκεκριμένο album συνεχίζει στο ύφος του "White Light From The Mouth Of Infinity" με τη διαφορά ότι έχει μικρά ιντερλούδια μεταξύ των τραγουδιών και δημιουργεί ένα καινούριο ενδιαφέρον. Ο ήχος όπως και στο προηγούμενο album είναι καθαρός και δυνατός και τα τραγούδια θυμίζουν τους The Cure της εποχής του "Desintegration" αλλά δεν είναι τόσο ενδιαφέροντα όπως αυτά του "White Light From….". Το ομώνυμο είναι ένα εξαιρετικό alt-rock τραγούδι, το "Amnesia" έχει ένα δυνατό industrial ύφος, ενώ ξεχωρίζει επίσης το "In the eyes of Nature" και η πολύ όμορφη μπαλάντα "Her".Το album κλείνει με μια άλλη ιδιαίτερη μπαλάντα, το "No Cure For The Lonely". Oι υπόλοιπες συνθέσεις είναι σχετικά μέτριες, όχι στα standards που μας έχουν συνηθίσει οι Swans.
ΤHE GREAT ANNIHILATOR (1995): Το "The Great Annihilator" είναι ένα σκληρό alternative rock album δίχως τους πειραματισμούς του παρελθόντος. Το group επαναφέρει την ωμή δύναμη που έλλειπε από το προηγούμενο album και δημιουργεί απλές αλλά "catchy" συνθέσεις. Τίποτα δε περισσεύει σ’αυτό το album που είναι θηριώδες, ψυχρό και εμπνευσμένο από τη πρώτη νότα έως τη τελευταία. Ο δίσκος ξεκινάει με το "In", μια μικρή εισαγωγή και συνεχίζει με το "I’m the Sun", στο οποίο νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε μια καταιγίδα, με τα drums να λυσσάνε και τον Gira να καταπίνει πλανήτες με την ερμηνεία του. Υπάρχουν καταπληκτικά τραγούδια όπως το "She Lives!", το βαθιά πνευματικό "Blood Promise", το industrial "Alcohol The Seed" και το υπέροχο "Killing for Company" με την υπέροχη μελωδία στα keybords. Η Jarboe είναι για άλλη μια φορά απίθανη στις ερμηνείες της και ειδικότερα στο μαγευτικό "Mother’s Milk". Στο "Celebrity Lifestyle" μπορείτε να ακούσετε ένα απ΄τα καλύτερα post-punk τραγούδια που έχουν γραφτεί και να εθιστείτε και εσείς σε αυτό το αριστουργηματικό album.
SOUNDTRACKS FOR THE BLIND (1996): Πρώτον, αυτό το album θεωρείται το καλύτερο album των Swans και δεύτερον δε μοιάζει με κανένα άλλο album τους. Είναι το πιο πειραματικό album που έχουν φτιάξει ποτέ. Είναι γεμάτο samples με περίεργες ομιλίες που δεν καταλαβαίνεις το νόημά τους, διακρίνεις όμως μια θλίψη και μια παράνοια στους διαλόγους. Έχει drone μουσική, έχει beats, έχει ambient, έχει και παλαιότερα τραγούδια τους που είναι διαφοροποιημένα, ενώ βασίζεται σε κάποιες συνθέσεις πολύ μεγάλης διάρκειας. Πρόκειται για ένα διπλό άλμπουμ, με τον πρώτο δίσκο να ονομάζεται "Silver" και τον δεύτερο "Copper" και είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια δουλειά των Swans διάρκειας 141 λεπτών. Το πως κατάφερε ο Gira να ενώσει όλα αυτά τα στοιχεία και να δημιουργήσει τραγούδια όπως τα "The Sound", "The Final Sacrifice" και "Helpless Child" δείχνει την ευφυΐα του μουσικού, τη δημιουργικότητα και το όραμα του. Η ακρόαση του δίνει την αίσθηση ότι κάποιος ακούει το soundtrack μιας ταινίας και βασίζεται στα κρεσέντο των τραγουδιών. Ξεκινάει με μια μελωδία και σιγά σιγά δυναμώνει ο ρυθμός, προστίθενται όλο και περισσότερα μουσικά όργανα και ενώ περιμένεις τη κορύφωση, αυτή δεν έρχεται ποτέ. Δεν θέλω να αναλύσω άλλο το album γιατί θεωρώ ότι πρέπει κάποιος να το ακούσει για να το ζήσει με το δικό του τρόπο. Σίγουρα αποτελεί ένα τεράστιο κατόρθωμα του Gira.
SWANS ARE DEAD (1998): Αν και είπα στον πρόλογο ότι θα μιλήσω για τα studio albums των Swans και όχι για τα live τους, θεωρώ αυτή τη κυκλοφορία μια πολύ σπουδαία στιγμή στη δισκογραφία τους. Είναι μια συλλογή τραγουδιών από τις τελευταίες περιοδείες τους, πριν ο Gira διαλύσει το group το 1997. Το album είναι διπλό, περιέχει 16 τραγούδια όπου τα περισσότερα είναι από τα δύο τελευταία studio album τους, ένα παλαιότερο, το "I Crawled" που είναι από το "Young God" EP, και τα υπόλοιπα προέρχονται από τις προσωπικές δουλειές του Gira και της Jarboe. Η διάρκειά του είναι σχεδόν 143 λεπτά. Το ξεχωριστό εδώ είναι ότι έχει τόσο καλό ήχο που ακούγεται σαν studio album και οι εκτελέσεις των τραγουδιών είναι καλύτερες από τις επίσημες εκτελέσεις. Ξεκινάει με ένα καινούριο τραγούδι, το "Feel Happiness", ένα 17λεπτο έπος που ακολουθεί τη δομή των τραγουδιών μεγάλης διάρκειας που συναντήσαμε στο "Soundtracks For The Blind". Το επόμενο είναι το "Low Life Form", ένα βίαιο τραγούδι με έναν θυμωμένο Gira να τραγουδάει στίχους όπως "When they crucify your body on the white wall above your bed,the words your body bleeds down will describe my happiness…". Το "Not Alone" είναι από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου με το αρχικό του groove να μετατρέπεται σε ένα ονειρικό κρεσέντο, όπως και το "I’m the Sun" στην καλύτερη εκτέλεσή του. Η ερμηνεία της Jarboe στο "I Crawled" είναι τόσο βιωματική που προκαλεί εφιάλτες. Δίκαια θεωρείται από τα καλύτερα live albums που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Ο Gira ήθελε να κλείσει τη πορεία του group με κάτι μοναδικό.
Διαβάστε επίσης:
Η αναμονή πλησιάζει στο τέλος της. Το νέο άλμπουμ των Have A Nice Life κυκλοφορεί στις 8 Νοεμβρίου. Το "Science Beat" αποτελεί το τρίτο κομμάτι που κάνει γνωστό το σχήμα από τον επερχόμενο δίσκο του, μετά τα "Lords of Tresserhorn" και "Sea Of Worry". Ακούστε το "Science Beat" παρακάτω:
Μπορεί το "MTV Unplugged" των Nirvana, που επίσης θα κυκλοφορήσει φέτος για πρώτη φορά σε βινύλιο, να είναι το πιο γνωστό, όμως η εμφάνιση των Pearl Jam στις 16 Μαρτίου του 1992 παραμένει μια από τις κορυφαίες, αν όχι η κορυφαία, της σειράς αυτής. Το "MTV Unplugged" των Pearl Jam θα κυκλοφορήσει στις 29 Νοεμβρίου για την φετινή Black Friday της Record Store Day σε περιορισμένα αντίτυπα. Το σχήμα από το Σιάτλ βρέθηκε to 1992 στη διάσημη σειρά του MTV έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το ντεμπούτο του, "Ten", για να παρουσιάσει τα "Oceans", "Alive", "Black", "Jeremy", "Even Flow", "Porch", αλλά και το ασύλληπτο "State Of Love and Trust" που συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της κινηματογραφικής ταινίας "Singles".
Ο Τάσος Πετρόπουλος μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο των Swans, με σταθμούς όλους τους δίσκους του συγκροτήματος από το 1983 μέχρι και σήμερα. Η αρχή γίνεται από τη δεκαετία του 80 και το άλμπουμ "Filth"...
Οι Swans είναι ένα συγκρότημα που αγαπώ λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα. Σχεδόν άσχετος με το group, μου έγιναν γνωστοί όταν το Pitchfork και άλλα δημοφιλή μουσικά sites έκαναν τη δισκοκριτική του "Τhe Seer" γράφοντας διθυράμβους για το 12ο άλμπουμ των Swans, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για ενός συγκροτήματος που δεν ήξερα και πολύ και με αυτό τον τρόπο πήγα και αγόρασα αυτό το διπλό άλμπουμ με αυτό το σκυλί στο εξώφυλλο. Αρκετά πιο παλιά,εξαιτίας μιας συνέντευξη ενός metal group, αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν οι Baptists όπου είχαν αναφέρει τους Swans για τις καταπληκτικές ιδέες στα φωνητικά στο album τους "The Burning World", είχα ακούσει το συγκεκριμένο album αλλά δεν το είχα βρει ενδιαφέρον, πέρα από μερικές συνθέσεις όπως το "Mona Liza", "Mother Earth" και το "God Damn The Sun", τραγούδια που τα ακούω μέχρι σήμερα.
Τη πρώτη φορά που έβαλα να ακούσω το "The Seer", δε μπόρεσα να ακούσω πάνω από 10 λεπτά. Ήταν τόσο ξερό και μονότονο που δε μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Γιατί όλοι αυτοί οι διθύραμβοι; Τι δε μπορούσα να αντιληφθώ; Επειδή είμαι εγωιστής άρχισα να ακούω το album ξανά και ξανά και ξανά… 2 ώρες album, κακοτράχαλο, σκληρότερο και απαιτητικότερο από οτιδήποτε είχα ακούσει έως τότε. Πλέον είναι ένα album ζωής και οι Swans η σημαντικότερη μουσική ανακάλυψη μου, ένα group που δεν σταμάτησα να ακούω από τότε.
Ο Michael Gira,ηγέτης των Swans είναι ο εγκέφαλος αυτού του οχήματος που έχει κάνει αυτή τη ξέφρενη πορεία απ΄το 1982 μέχρι σήμερα, με μια παύση από το 1997 μέχρι το 2010. Στη νεκρή περίοδο 97-10, ο Gira δημιούργησε τους Angels of Light, μια πιο light εκδοχή των Swans με πιο folk στοιχεία, όπως και τους The Body Lovers/The Body Haters, ένα πειραματικό project, ενώ συνεργάστηκε και με το art rock group The Akron Family. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο για τον Gira είναι το βιβλίο του "The Consumer" που εκδόθηκε το 1995 και αποτέλεσε μια συλλογή ακραίων ιστοριών βίας, υποταγής, σαδισμού, μαζοχισμού και υπερφυσικού τρόμου. Τι άλλο θα περίμενε κανείς από τον εγκέφαλο των Swans;
Η σύνθεση των Swans δεν ήταν πάντοτε η ίδια πλην του Michael Gira, ενώ κάποια μέλη όπως ο Norman Westberg (κιθάρα) και η Jarboe (φωνητικά-keyboards-πιάνο) ήταν τα πιο σταθερά στη σύνθεση του group. Oι Swans έχουν κυκλοφορήσει 14 studio albums, 11 live albums και 9 extended plays. Σε αυτό το αφιέρωμα θα περιοριστώ και γράψω μόνο για τα studio albums.
FILTH (1983): Το ντεμπούτο τους με το γνωστό εξώφυλλο με τα δόντια, θεωρείται από τα πιο βίαια albums που ηχογραφήθηκαν ποτέ και δεν έχουν άδικο. Αν και θεωρητικά κατατάσσονται στη no-wave γενιά της Νέα Υόρκης, η έντασή και η σαδιστική δύναμη της μουσικής τους κάνει ξεχωριστούς. Δύο ντράμερ να ηχούν τελείως βιομηχανικοί, σαν να βρίσκεσαι σε μηχανοστάσιο, ξεροί ήχοι συνοδευόμενοι από ένα μπάσο λες και έρχεται από τα έγκατα της γης, πολύ δυνατή κιθάρα και ο Gira μοιάζει να διατάζει αντί να τραγουδάει. Η μουσική είναι σαδιστική, οι ρυθμοί επαναλαμβάνονται συνέχεια και οι στίχοι είναι βγαλμένοι από την απέχθεια για το περιβάλλον του. Είναι ένα άλμπουμ πολύ δύσκολο για να το ακούσεις ολόκληρο, μια σκληρή δοκιμασία για κάθε ακροατή. Δε θα πρότεινα σε κάποιον να ξεκινήσει να ακούει Swans από αυτό το άλμπουμ. Απ’την άλλη όμως,αν το δουλέψεις είναι ένα δυναμίτης που θα αναζητάς πολλές φορές.
"Κnock him down,cut off his deception,murder his influence,rape his memory,ή be strong,be hard,resist temptation,stick your hand in your eye,close your fist,resist,flex your muscles,be hard,be strong...."
COP (1984): Το "COP" είναι το πιο βίαιο άλμπουμ τους και ένα από τα πιο μηδενιστικά άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει. Η συνέχεια του "Filth" έχει χαμηλώσει ταχύτητες, ενώ έχει ανεβάσει ένταση. Αν οπτικοποιούσα το "Cop" θα ήταν ο βασανισμός κάποιου μέχρι θανάτου, σε ένα απομονωμένο μπουντρούμι. Οι Swans στη συνέχεια της πορείας τους άλλαξαν αρκετές φορές ύφος αλλά από την πρώτη τους μορφή αυτό είναι το δυνατότερο album τους, μια τρομαχτική εμπειρία, ένα ακραίο φαινόμενο στην ιστορία της μουσικής το οποίο "γονατίζει" τον ακροατή. O Henry Rollins είχε πει γι’αυτό: "The Swans album Cop was one of the most crushing and intense albums not only of the '80s but of all time. Musically and lyrically, it is a dark and punishing ride."
GREED (1985): Με το "Greed" οι Swans αφήνουν πίσω τη σφοδρή δύναμη του "Filth" και "Cop" και αρχίζουν να πειραματίζονται. Προσθέτουν drum machine, grand piano και synthesizer. Η μεγάλη αλλαγή όμως είναι η ένταξη της Jarboe στο group, η οποία σε αυτό το album κάνει μόνο τα backing vocals. Η μουσική είναι industrial και η Jarboe δίνει αυτό το αιθέριο στοιχείο με τη φωνή της αλλά το album είναι η αρχή μιας μεταβατικής περιόδου που θα λειτουργήσει καλύτερα αργότερα. Μπορεί σαν album να μην ενθουσιάζει αλλά υπάρχουν κάποια τραγούδια όπως το εναρκτήριο "Fool" και το σκοτεινό "Heaven" τα οποία σε βάζουν στο κλειστοφοβικό κόσμο των Swans που περίμενες να βρεις στο "Greed".
HOLY MONEY (1986): Αυτό είναι το album που μάλλον ήθελαν οι Swans να είναι το "Greed", αλλά δεν τα κατάφεραν τότε. Η παραγωγή είναι καλύτερη, οι κιθάρες δυνατότερες και ο Gira αποδίδει εξαιρετικά, βάναυσα και ψυχρά. Συνολικά θα έλεγα ότι είναι ένα πολύ καλό album, ίσως καλύτερο από το "Greed". Από το πρώτο λεπτό μέχρι τέλος δε χαλαρώνεις ποτέ, η ένταση είναι μεγάλη, τα samples και το πιάνο λειτουργούν σωστά και η Jarboe με την αέρινη φωνή της αρχίζει να γίνεται ένα απ’τα δυνατά χαρτιά των Swans. Υπάρχουν πολλά ζόρικα τραγούδια εδώ μέσα. Ένα από αυτά είναι το "Another You" με την ατμόσφαιρα νεκροτομείου και τη φρικαλέα φυσαρμόνικα στην εισαγωγή, ενώ ξεχωρίζουν και το "A Hanging", με το οποίο ξεκινάει το album, και το ‘Coward’ που κλείνει το album.
CHILDREN OF GOD (1987): Ο δίσκος αυτός θεωρείται ένα απ’ τα αριστουργήματά τους και είναι πράγματι ένα πολύ σπουδαίο album. Διαφέρει παρασάγγης απ’ τα προηγούμενα τους album, αφού άφησαν στην άκρη τα industrial στοιχεία και πλέον η μουσική είναι neo-folk και goth. Φυσικά η ένταση της μουσικής συνεχίζει να είναι πολύ μεγάλη, οι Swans συνεχίζουν να θέλουν να ταράξουν τον ακροατή αλλά υπάρχουν και τραγούδια με τα οποία του δίνουν χώρο να αναπνεύσει. Δεν υπάρχει τραγούδι σε αυτό το album που να υστερεί ή να μην έχει λόγο ύπαρξης. Η ερμηνεία του Gira είναι εξαιρετική, ακούγοντας το "New Mind" που ανοίγει το album με το τεράστιο groove ακούγεται σαν δηλητηριασμένος ιεροεξεταστής που μοιράζει κατάρες "‘Let the light come in,damn you to hell,now save your soul,damn you to hell" ή στο τρομαχτικό "Beautiful Child" μιλάει με θυμό για μια θυσία "I could kill the child,the beautiful child,this is my life,this is my choice,this is my damnation". Tο album κάνει πολλές αναφορές στη θρησκεία και στη δύναμη της πίστης που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και concept.
THE BURNING WORLD (1989): Θα ξεκινήσω με ένα σχόλιο του Gira που έκανε το 2011 σχετικά με αυτό το album: "Απεχθάνομαι αυτό το album, ο Bill Laswell είναι ένας πολύ καλός παραγωγός αλλά δε συνεργαστήκαμε καλά. Εκφοβίστηκα για να τραγουδήσω με αυτό το μονότονο τρόπο. Το album δε πούλησε και έτσι τη πατήσαμε". Το "The Burning world" θεωρείται το "μαύρο -πρόβατο" στη δισκογραφία των Swans και όχι άδικα. Είναι ένα εμπορικό neo-folk album με όμορφες ήπιες όμορφες μελωδίες, δίχως ένταση, πειραματισμούς και όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Swans από την αρχή της πορείας τους. Παρόλα αυτά είναι ένα πάρα πολύ καλό folk album.Ο Gira ερμηνεύει καταπληκτικά ως βαρύτονος country τραγουδιστής,η Jarboe είναι απλά φανταστική και τα περισσότερα τραγούδια είναι υπέροχα και δύσκολα δε θα αρέσει σε κάποιον που ψάχνει ένα folk μελωδικό album. Συγχώρα με Michael, μπορεί να μην είναι τυπικό Swans album, αλλά εμένα μου άρεσε.
Συνεχίζεται στο 2ο μέρος...
Ακούστε μια νέα ακουστική εκτέλεση του Smokers Outside The Hospital Doors των Editors
Editors Οκτωβρίου 07, 2019
Στις 25 Οκτωβρίου θα κυκλοφορήσει η πρώτη best-of συλλογή των Editors, η οποία θα περιλαμβάνει και τα νέα κομμάτια "Black Gold" και "Frankenstein". Η ειδική έκδοση της κυκλοφορίας αυτής, θα περιλαμβάνει και έναν δεύτερο δίσκο με τίτλο "Distance: The Acoustic Recordings", που θα αποτελείται από νέες ακουστικές εκτελέσεις γνωστών κομματιών του συγκροτήματος. Μια από αυτές είναι και στο "Smokers Outside The Hospital Doors", κομμάτι από το άλμπουμ "An End Has a Start" του 2007, την οποία μπορείτε να την ακούσετε παρακάτω:
Οκτώ χρόνια έχουν περάσει από τη διάλυση των R.E.M. και ο Michael Stipe αποφάσισε να επιστρέψει στα μουσικά δρώμενα. Το "Your Capricious Soul" αποτελεί όχι μόνο το πρώτο κομμάτι του Stipe μετά το 2011, αλλά και γενικότερα το πρώτο του ως σόλο καλλιτέχνης. Το κομμάτι μπορείτε να το προμηθευτείτε από την επίσημη ιστοσελίδα του, με όλα τα έσοδα να πηγαίνουν στην ακτιβιστική ομάδα Extinction Rebellion.
Με μια απρόσμενη κίνηση, ο Nick Cave ανακοίνωσε πριν από δυο εβδομάδες το νέο άλμπουμ των Nick Cave And The Bad Seeds. Πλέον η νέα τους δισκογραφική δουλειά είναι διαθέσιμη προς ακρόαση και μπορείτε να την ακούσετε ολόκληρη στο βίντεο που ακολουθεί. Το "Ghosteen" θα κυκλοφορήσει σε cd και βινύλιο στις 8 Νοεμβρίου.
Ο Cameron Findlay, ή αλλιώς γνωστός και ως Kontravoid, ξεκίνησε τη δισκογραφική του πορεία με αυτό το σχήμα, μιας και υπήρξε και μέλος των Parallels, το 2012 με το εξαιρετικό ομώνυμο ντεμπούτο του. Η συνέχειά του έμελλε να αργήσει αρκετά. Το 2017 παρουσίασε το single "So It Seems", ενώ πέρσι μας προετοίμασε με το "Undone" EP. Επτά χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, οι Kontravoid επανήλθαν στις 19 Σεπτεμβρίου με το άλμπουμ "Too Deep". Ο δίσκος είναι ήδη διαθέσιμος από τη δισκογραφική εταιρία του Findlay, Fleisch Records. Μάλιστα ο ίδιος σκηνοθέτησε και το τελευταίο του βίντεο για το ομότιτλο κομμάτι της νέας του δουλειάς.
Στις 27 Σεπτεμβρίου ο Trentemøller κυκλοφόρησε το νέο του άλμπουμ με τίτλο "Obverse". Το κομμάτι "Blue September" συμπεριλαμβάνεται στον νέο του δίσκο, με την Lisbet Fritze να έχει αναλάβει τα φωνητικά. Δείτε το βίντεο που γύρισε ο Δανός για το κομμάτι, παρακάτω:
