Ο Τάσος Πετρόπουλος μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο των Swans, με σταθμούς όλους τους δίσκους του συγκροτήματος από το 1983 μέχρι και σήμερα. Η αρχή γίνεται από τη δεκαετία του 80 και το άλμπουμ "Filth"...

Οι Swans είναι ένα συγκρότημα που αγαπώ λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα. Σχεδόν άσχετος με το group, μου έγιναν γνωστοί όταν το Pitchfork και άλλα δημοφιλή μουσικά sites έκαναν τη δισκοκριτική του "Τhe Seer" γράφοντας  διθυράμβους   για  το 12ο άλμπουμ των Swans, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για ενός συγκροτήματος που δεν ήξερα και πολύ και με αυτό τον τρόπο πήγα και αγόρασα αυτό το διπλό άλμπουμ με αυτό το σκυλί στο εξώφυλλο. Αρκετά πιο παλιά,εξαιτίας  μιας συνέντευξη ενός metal group, αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν οι Baptists όπου είχαν αναφέρει τους Swans για τις καταπληκτικές ιδέες στα φωνητικά στο album τους "The Burning World", είχα ακούσει το συγκεκριμένο album αλλά δεν το είχα βρει ενδιαφέρον, πέρα από μερικές συνθέσεις όπως το "Mona Liza", "Mother Earth" και το "God Damn The Sun", τραγούδια που τα ακούω μέχρι σήμερα.

Τη πρώτη φορά που έβαλα να ακούσω το "The Seer", δε μπόρεσα να ακούσω πάνω από 10 λεπτά. Ήταν τόσο ξερό και μονότονο που δε μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Γιατί όλοι αυτοί οι διθύραμβοι; Τι δε μπορούσα να αντιληφθώ; Επειδή είμαι εγωιστής άρχισα να ακούω το album ξανά και ξανά και ξανά… 2 ώρες album, κακοτράχαλο, σκληρότερο και απαιτητικότερο από οτιδήποτε είχα ακούσει έως  τότε. Πλέον είναι ένα album ζωής και οι Swans η σημαντικότερη μουσική ανακάλυψη μου, ένα group που δεν σταμάτησα να ακούω από τότε.

Ο Michael Gira,ηγέτης των Swans είναι ο εγκέφαλος αυτού του οχήματος που έχει κάνει αυτή τη ξέφρενη πορεία απ΄το 1982 μέχρι σήμερα, με μια παύση από το 1997 μέχρι το 2010. Στη νεκρή περίοδο 97-10, ο Gira δημιούργησε τους  Angels of Light, μια πιο light εκδοχή των Swans με πιο folk στοιχεία, όπως και τους The Body Lovers/The Body Haters, ένα πειραματικό project, ενώ συνεργάστηκε και με το art rock group The Akron Family. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο για τον Gira είναι το βιβλίο του "The Consumer" που εκδόθηκε το 1995 και αποτέλεσε μια συλλογή ακραίων ιστοριών βίας, υποταγής, σαδισμού, μαζοχισμού και υπερφυσικού τρόμου. Τι άλλο θα περίμενε κανείς από τον εγκέφαλο των Swans;

Η σύνθεση των Swans δεν ήταν πάντοτε η ίδια πλην του Michael Gira, ενώ κάποια μέλη όπως  ο Norman Westberg (κιθάρα) και η Jarboe  (φωνητικά-keyboards-πιάνο) ήταν τα πιο σταθερά στη σύνθεση του group. Oι Swans  έχουν κυκλοφορήσει  14 studio albums, 11 live albums και  9 extended plays. Σε αυτό το αφιέρωμα θα περιοριστώ και γράψω μόνο για τα studio albums.

FILTH (1983): Το ντεμπούτο τους με το γνωστό εξώφυλλο με τα δόντια, θεωρείται από τα πιο βίαια albums που ηχογραφήθηκαν ποτέ και δεν έχουν άδικο. Αν και θεωρητικά κατατάσσονται στη no-wave γενιά της Νέα Υόρκης, η έντασή και η σαδιστική δύναμη της μουσικής τους κάνει  ξεχωριστούς. Δύο ντράμερ να ηχούν τελείως βιομηχανικοί, σαν να βρίσκεσαι σε μηχανοστάσιο, ξεροί ήχοι συνοδευόμενοι από ένα μπάσο λες και έρχεται από τα έγκατα της γης, πολύ δυνατή κιθάρα και ο Gira μοιάζει  να διατάζει αντί να τραγουδάει. Η μουσική είναι σαδιστική, οι ρυθμοί επαναλαμβάνονται συνέχεια και οι στίχοι είναι βγαλμένοι από την απέχθεια  για το περιβάλλον του.  Είναι ένα άλμπουμ πολύ δύσκολο για να το ακούσεις ολόκληρο, μια σκληρή δοκιμασία για κάθε ακροατή. Δε θα πρότεινα σε κάποιον να ξεκινήσει να ακούει Swans από αυτό το άλμπουμ. Απ’την άλλη όμως,αν το δουλέψεις είναι ένα δυναμίτης που θα αναζητάς πολλές φορές.

"Κnock him down,cut off his deception,murder his influence,rape his memory,ή be strong,be hard,resist temptation,stick your hand in your eye,close your fist,resist,flex your muscles,be hard,be strong...."

COP (1984): Το "COP" είναι το πιο βίαιο άλμπουμ τους και ένα από τα πιο μηδενιστικά άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει. Η συνέχεια του "Filth" έχει χαμηλώσει ταχύτητες, ενώ έχει ανεβάσει ένταση. Αν οπτικοποιούσα το "Cop" θα ήταν ο βασανισμός κάποιου μέχρι θανάτου, σε ένα απομονωμένο μπουντρούμι. Οι Swans στη συνέχεια της πορείας τους άλλαξαν αρκετές φορές ύφος αλλά από την πρώτη τους μορφή αυτό είναι το δυνατότερο album τους, μια τρομαχτική εμπειρία, ένα ακραίο φαινόμενο στην ιστορία της μουσικής το οποίο "γονατίζει" τον ακροατή. O Henry Rollins είχε πει γι’αυτό: "The Swans album Cop was one of the most crushing and intense albums not only of the '80s but of all time. Musically and lyrically, it is a dark and punishing ride."

GREED (1985): Με το "Greed" οι Swans αφήνουν πίσω τη σφοδρή δύναμη του "Filth" και "Cop" και αρχίζουν να πειραματίζονται. Προσθέτουν drum machine, grand piano και synthesizer. Η μεγάλη αλλαγή όμως είναι η ένταξη της  Jarboe στο group, η οποία σε αυτό το album κάνει μόνο τα backing vocals. Η μουσική είναι industrial και η Jarboe δίνει αυτό το αιθέριο στοιχείο με τη φωνή της αλλά το album είναι η αρχή μιας μεταβατικής περιόδου που θα λειτουργήσει καλύτερα αργότερα. Μπορεί σαν album να μην ενθουσιάζει αλλά υπάρχουν κάποια τραγούδια όπως το εναρκτήριο "Fool" και το σκοτεινό "Heaven" τα οποία σε βάζουν στο κλειστοφοβικό κόσμο των Swans που περίμενες να βρεις στο "Greed".

HOLY MONEY (1986): Αυτό είναι το album που μάλλον ήθελαν οι Swans να είναι το "Greed", αλλά δεν τα κατάφεραν τότε. Η παραγωγή είναι καλύτερη, οι κιθάρες δυνατότερες και ο Gira αποδίδει εξαιρετικά, βάναυσα και ψυχρά. Συνολικά θα έλεγα ότι είναι ένα πολύ καλό album, ίσως καλύτερο από το "Greed". Από το πρώτο λεπτό μέχρι τέλος δε χαλαρώνεις ποτέ, η ένταση είναι μεγάλη, τα samples και το πιάνο λειτουργούν σωστά και η Jarboe  με την αέρινη φωνή της αρχίζει να γίνεται ένα απ’τα δυνατά χαρτιά των Swans.  Υπάρχουν πολλά ζόρικα τραγούδια εδώ μέσα. Ένα από αυτά είναι το "Another You" με την ατμόσφαιρα νεκροτομείου και τη φρικαλέα φυσαρμόνικα στην εισαγωγή, ενώ ξεχωρίζουν και το "A Hanging", με το οποίο ξεκινάει το album, και το ‘Coward’ που κλείνει το album.

CHILDREN OF GOD (1987): Ο δίσκος αυτός θεωρείται ένα απ’ τα αριστουργήματά τους και είναι πράγματι ένα πολύ σπουδαίο album. Διαφέρει παρασάγγης απ’ τα προηγούμενα τους album, αφού άφησαν στην άκρη τα industrial στοιχεία και πλέον η μουσική είναι neo-folk και goth. Φυσικά η ένταση της μουσικής συνεχίζει να είναι πολύ μεγάλη, οι Swans συνεχίζουν να θέλουν να ταράξουν τον ακροατή αλλά υπάρχουν και τραγούδια με τα οποία του δίνουν χώρο να αναπνεύσει. Δεν υπάρχει τραγούδι σε αυτό το album που να υστερεί ή να μην έχει λόγο ύπαρξης.  Η ερμηνεία του Gira είναι εξαιρετική, ακούγοντας το "New Mind" που ανοίγει το album με το τεράστιο groove ακούγεται σαν δηλητηριασμένος ιεροεξεταστής που μοιράζει κατάρες "‘Let the light come in,damn you to hell,now save your soul,damn you to hell" ή στο τρομαχτικό  "Beautiful Child" μιλάει με θυμό για μια θυσία "I could kill the child,the beautiful child,this is my life,this is my choice,this is my damnation". Tο album κάνει πολλές αναφορές στη θρησκεία και στη δύναμη της πίστης που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και concept.

THE BURNING WORLD (1989): Θα ξεκινήσω με ένα σχόλιο του Gira που έκανε το 2011 σχετικά με αυτό το album: "Απεχθάνομαι αυτό το album, ο Bill Laswell είναι ένας πολύ καλός παραγωγός αλλά δε συνεργαστήκαμε καλά. Εκφοβίστηκα για να τραγουδήσω με αυτό το μονότονο τρόπο. Το album δε πούλησε και έτσι τη πατήσαμε". Το "The Burning world" θεωρείται το "μαύρο -πρόβατο" στη δισκογραφία των Swans και όχι άδικα. Είναι ένα εμπορικό neo-folk album με όμορφες ήπιες όμορφες μελωδίες, δίχως ένταση, πειραματισμούς και όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Swans από την αρχή της πορείας τους. Παρόλα αυτά είναι ένα πάρα πολύ καλό folk album.Ο Gira ερμηνεύει καταπληκτικά ως βαρύτονος country τραγουδιστής,η Jarboe είναι απλά φανταστική και τα περισσότερα τραγούδια είναι υπέροχα και δύσκολα δε θα αρέσει σε κάποιον που ψάχνει ένα folk μελωδικό album. Συγχώρα με Michael, μπορεί να μην είναι τυπικό Swans album, αλλά εμένα μου άρεσε.

Συνεχίζεται στο 2ο μέρος...