Με μεγάλη καθυστέρηση έρχεται αυτή η ανάρτηση (λίγο η blogovision, λίγο οι γιορτές), μιας και έχουν περάσει δυο εβδομάδες από τη συγκεκριμένη εμφάνιση, αλλά δεν μπορούσα να μην γράψω τίποτα για την επίσκεψη των Parzival στην Αθήνα. Το συγκρότημα είναι ενεργό από το 1999 και έχει μια πλούσια δισκογραφία, αλλά προσωπικά το έμαθα πολύ πιο πρόσφατα. Το τελευταίο τους άλμπουμ μας ήρθε φέτος με το εξαιρετικό "The Golden Bough". Οι Ρώσοι με έδρα την Κοπεγχάγη παρουσιάζουν μια gothic, doom, neoclassical μίξη με πολλά samples που ακούγεται κάτι μεταξύ ατμοσφαιρικού metal και γρηγοριανών ασμάτων. 

Μπορεί αυτό το συνονθύλευμα μουσικών ερεθισμάτων να ακούγεται περίεργα στο χαρτί, αλλά το τελικό αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Και αν το στουντιακό αποτέλεσμα ακούγεται ενδιαφέρον, το συναυλιακό είναι πολύ, μα πολύ, καλύτερο. Προφανώς παρουσίασαν υλικό από όλο τον δισκογραφικό κατάλογό τους (άλλωστε έχουν δέκα άλμπουμ στο ενεργητικό τους) και εκεί παρατηρεί κανείς και την εξέλιξη στον ήχο τους, αλλά το σετ τους ήταν πολύ φυσιολογικά αφιερωμένο κυρίως στη τελευταία τους δουλειά (πράγμα που δεν με χάλασε καθόλου). Ένα ακόμα από τα χαρακτηριστικά του ήχου τους είναι τα ιδιαίτερα φωνητικά του Dimitrij Bablevskij, που ζωντανά είναι πολύ μια δυναμικά και άμεσα. Όπως ανέφερα και πιο πάνω, οι ζωντανές αποδόσεις όλων των κομματιών είναι κατά πολύ ανώτερες από αυτές των άλμπουμ (μακάρι να μπορούσαν να το αποτυπώσουν και σε δίσκο το ίδιο συναίσθημα) και το σχήμα πραγματικά μας ταξίδεψε στον δικό του μαγικό κόσμο. Θα ήθελα πολύ να ακούσω τη διασκευή τους στο "Zavarakatranemija" και ζωντανά, αλλά μετά από μια ώρα που πέρασε σαν νερό, μας αποχαιρέτησαν με το κομμάτι να παίζει στα ηχεία. Μοναδικό αρνητικό σε όλη τη βραδιά ήταν η πολύ μικρή ανταπόκριση του κόσμου. Αυτό φυσικά δεν σταμάτησε ούτε στιγμή τους Parzival από το να μας χαρίσουν μια εξαιρετική εμφάνιση. Μπράβο και στη Nox Music & Voodood Promotions που τους έφεραν στη χώρα μας και ελπίζω να μην σταματήσει ούτε εκείνους να τους ξαναφέρουν στην πρώτη ευκαιρία.